သမုိ္င္းတစ္ေခတ္ စီးေနဦးမည္ မဟာဧရာ၀တီ

သမုိ္င္းတစ္ေခတ္ စီးေနဦးမည္ မဟာဧရာ၀တီ

စာအုပ္အမည္                              မဟာဧရာ၀တီ

ေရးသူ                                       ေမာင္ႏုိင္လင္း(ေကာလင္း)

ထုတ္ေ၀သည္႔ကာလ                     ဇန္န၀ါရီ၊ ၂၀၁၄

ထုတ္ေ၀သည္႔တုိက္                      အလကၤာ

           မဟာဧရာ၀တီ ကဗ်ာရွည္တဲ႔။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာကုိ ကုိႏုိင္လင္း စေရးတဲ႔ အခ်ိန္ကစၿပီး ကဗ်ာရွည္ ၿပီးဆုံးသြားတဲ႔အထိ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္းမွာ ကုိႏုိင္လင္းရဲ႕ အနီးဆုံးေနရာနဲ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား မွာ ကြ်န္ေတာ္ သူနဲ႔အတူတူရွိေနခဲ႔ပါတယ္။ သူ႔ေရးမယ္႔ မဟာဧရာ၀တီ ကဗ်ာရွည္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ တုိင္ပင္ခဲ႔ၾကတယ္။ ဘယ္လုိပုံစံနဲ႔ ေရးမယ္။ တည္ေဆာက္မယ္။ သမုိင္းအခ်က္ အလက္ေတြ ဘယ္လုိရွာမယ္ စသျဖင့္ မႏၱေလးညခ်မ္းေတြမွာ သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ဧရာ၀တီအတြက္ သူတစ္ခုခုလုပ္ေပးခ်င္ေနတယ္။ ဧရာ၀တီအေပၚမွာထားတဲ႔ သူ႔သေဘာထားက ေသးေသး ႏုပ္ႏုပ္မဟုတ္ဘူး။ ႀကီးျမတ္ခမ္းနားလြန္းေနတယ္။ ဒီကဗ်ာရွည္ ဟာ ဧရာ၀တီရဲ႕ သမုိင္းပဲ။ ဒီကဗ်ာရွည္ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ သမုိင္းပဲ။ အဲဒီေလာက္ထိ ခမ္းနားစြာ သူ႔ဖြဲ႔ခ်င္တယ္။ တကယ္တမ္း အခု မဟာဧရာ၀တီ ကဗ်ာရွည္ စာအုပ္ထြက္လာတဲ႔ အခါ ကုိႏုိင္လင္းဟာ သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ ေအာင္ျမင္ ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္။ မဟာဧရာ၀တီ တဲ႔။ ျမန္မာကဗ်ာသမုိင္းမွာ ျမစ္တစ္စင္းအေၾကာင္းကုိ အရွည္လ်ားဆုံးနဲ႔ အျပည္႔စုံဆုံး ဖြဲ႔စပ္ႏုိင္ခဲ႔ၿပီး ဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရတဲ႔ ကဗ်ာရွည္ စာအုပ္တစ္အုပ္ပါပဲ။ ဒါဟာ သမုိင္းတစ္ခုပါပဲ။

            မဟာဧရာ၀တီကဗ်ာရွည္ စာအုပ္ကုိ ဆရာ ေမာင္စိမ္းနီ၊ ဆရာ စုိးႏုိင္(မႏၱေလးတကၠသုိလ္)၊ ဆရာ ကုိၿငိမ္း (မႏၱေလး)၊ ဆရာ ေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)၊ ဆရာ ေမာင္သင္းပန္၊ ဆရာ ေန၀င္းျမင့္၊ ဆရာ ညိဳထြန္းလူ၊ ဆရာ စုိးဘားဒုိင္၊ ဆရာ ကုိထက္(ေရဦး)၊ ဆရာ ထြန္းလြင္သြယ္(ဆူးျဖဴရိပ္)၊ ဆရာ ေမာင္စုိးသစ္ (မႏၱေလး)၊ ဆရာ ေမာင္သစ္ဦး (ျမစ္ေျခ)နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ မင္းနဒီခ အပါအ၀င္ လူငယ္ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားရဲ႕ အမွာကဗ်ာ၊ အမွာစာ၊ ခံစားသုံးသပ္ခ်က္မ်ားနဲ႔ ထူးထူးျခားျခား ေရးသားေဖာ္ျပထားတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဆရာႀကီးမ်ားရဲ႕ အမွာစကား သုံးသပ္ခ်က္မ်ားကလည္း မဟာဧရာ၀တီကဗ်ာရွည္ရဲ႕ စဲြေဆာင္ႏုိင္စြမ္းကုိ ပုိမုိျမင့္တက္ေစၿပီး ကဗ်ာဖတ္သူကုိ အေကာင္းဆုံးႏုိးဆြ လွဳံ႕ေဆာ္ေပးႏုိင္တာကုိလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။

မဟာဧရာ၀တီ ကဗ်ာရွည္ႀကီးသည္ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူတုိ႔ႏွင့္ ထပ္တူ ျဒပ္ထုကုိ ထုဆစ္ထားသည္႔ အမွန္တရားဟု ဆုိပါရေစ (ေမာင္စိမ္းနီ)

ကြ်န္ေတာ္လည္း ေမာင္ႏုိင္လင္းေရြ႕တဲ႔ အတုိင္း လုိက္ေရြြ႕ေနခဲ႔ပါတယ္။ သူနဲ႔ အတူ ယဥ္ေက်းမႈဆီ ေရြ႕သြား လုိက္၊ သမုိင္းဆီ ေရြ႕သြားလုိက္နဲ႔။ ေမာင္ႏုိင္လင္းလည္း အေတာ္ခရီးေပါက္ခဲ႔ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ သိၿပီ။ စာ အလြန္ဖတ္တဲ႔ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ကြ်န္ေတာ္သိရၿပီ။ ေမာင္ႏုိင္လင္းရဲ႕ မဟာဧရာ၀တီကုိ ဖတ္ၾကည့္ ၿပီးရင္ သူ႔အႏုပညာအား ၊ ေလ႔လာမႈအားေတြကို ေတြ႔ရမွာ အမွန္။  ( ကုိၿငိမ္း- မႏၱေလး)

                                                                                               

ေမာင္ႏုိင္လင္း (ေကာလင္း) ၏ ကဗ်ာရွည္ကေတာ႔ ေမာ္ကြန္းကဗ်ာ (Epic) ကဗ်ာဟု ေျပာခ်င္မိသည္။ ကဗ်ာ ထဲမွာ ရာဇ၀ံသ၊ သမုိင္းေဗဒ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံေရး၊ ျပည္ထဲေရး၊ ဘာသာေရး၊ တုိင္းဂုဏ္ျပည္ဂုဏ္၊ သဘာ၀ေတာေတာင္ေရေျမ၊ သိဂၤါရႏွင့္ အလြမ္းခုႏွစ္ေထြကို ေ၀ေနေအာင္ ဖြဲ႔သည္။ ကဗ်ာဆရာ၏ ႐ႈိက္သံကုိ ၾကားရသည္။ ကဗ်ာဆရာ၏ ေအာ္ဟစ္သံကုိ ၾကားရသည္။ ကဗ်ာဆရာ၏ ျမည္တမ္းသံကုိ ၾကားရသည္။ ကဗ်ာဆရာ၏ ခ်ဳိးဖဲ႔သံကုိ ၾကားရသည္။ (ေန၀င္းျမင့္)

မဟာဧရာ၀တီကဗ်ာရွည္ကုိ ေဖ်ာက္ဖ်က္လုိ႔ မရႏုိင္ေတာ႔ပါဘူး။ ဧရာ၀တီအတြက္၊ အမိျမန္မာျပည္အတြက္ ေမာင္ႏုိင္လင္း (ေကာလင္း) တာ၀န္ေက်ခဲ႔ပါၿပီလုိ႔ အေလးအနက္ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ႔ပါမယ္။ ဒီစကား သမုိင္း အဆက္ဆက္ တည္ပါေစသား။ ( ကုိထက္-ေရဦး)

          အထက္ပါ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္မ်ားဟာ မဟာဧရာ၀တီကဗ်ာရွည္အတြက္ အမွာစာမ်ားထဲက မျဖစ္မေန ထုတ္ႏႈတ္ ေဖာ္ျပရမယ့္ စကားလုံးမ်ားပါပဲ။ အဲဒီထဲကမွ ဆရာေန၀င္းျမင့္အမွာစာထဲက ေမာ္ကြန္း(Epic) ကဗ်ာဟု ေျပာခ်င္မိသည္ကို သေဘာက်မိပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ပုဂံေခတ္ကေန ယေန႔ေခတ္အထိ ေမာ္ကြန္ကဗ်ာေပါင္း (၇၂) ပုဒ္ ရွိခဲ႔တယ္လုိ႔လည္း ကြ်န္ေတာ္မွတ္သားဖူးပါတယ္။ ဒီထဲကမွ ႏွစ္ပုဒ္ကေတာ႔ ရွာမေတြ႔ေသးဘူးလုိ႔လည္း သိရပါတယ္။ ျမန္မာစာေပသမုိင္းကေန ေမာ္ကြန္းကဗ်ာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စာသားအနည္းငယ္ကုိလည္း ေကာက္ ႏႈတ္ ျပခ်င္မိပါတယ္။

ေမာ္ကြန္းဟူေသာ စကားသည္ ပုဂံေခတ္ကပင္ ႐ွိသည္။ ပုဂံၿမိဳ႕ ေလးေထာင့္ကန္အရပ္၊ တက္ႏႊဲ အရပ္၊ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕မ်ားတြင္ တူးေဖာ္ေတြ႕႐ွိရေသာ ေ႐ွးေဟာင္း ေက်ာက္စာမ်ားတြင္ အမူကြန္းတင္ေသာ အေၾကာင္း အရာမ်ားကို ေရးထိုးထားသည္။ ပုဂံၿမိဳ႕ ေလးေထာင့္ကန္အရပ္ မင္းဝိုင္းေက်ာက္စာ အေရွ႕ မ်က္ႏွာ တြင္ မိဖုရားဖြားေစာသည္ ေက်ာင္း၊ ဥယ်ာဥ္၊ ႏြား၊ ဆိတ္၊ ကၽြန္ေယာက္်ား၊ ကၽြန္မိန္းမ မ်ားကို လွဴေသာ အလွဴစာရင္းကို အမူကြန္း တင္ထားေၾကာင္း ျပဆိုသည္။ ျပဆိုေသာ အေၾကာင္း အရာမ်ားကို ေထာက္၍ အလွဴျပဳေသာ သက္႐ွိသက္မဲ့ စာရင္းမ်ားကို ခုိင္ခ့့ံထင္ရွားေအာင္ ေရးမွတ္ထားျခင္းကို အမူကြန္းတင္သည္ဟုပင္ ေခၚေၾကာင္း ထင္႐ွားသည္။ အမူကြန္းဟူေသာ စကားမွာ ေ႐ႊ႕ေလွ်ာ ေျပာင္းလဲ၍ အဝေခတ္တြင္ ေမာ္ကြန္း ေဝါဟာရ ျဖစ္ေပၚလာသည္ဟူ၍ ယူဆဖြယ္ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႕ ေနာင္အစဥ္အလာ တည္တ့ံခုိင္ၿမဲစြာ မွတ္သားနာယူႏုိင္ၾကေစရန္ ေရးမွတ္ထားေသာ စာရင္းအင္းမ်ိဳးကို စကားေျပျဖင့္သာ မဟုတ္ဘဲ ကဗ်ာလကၤာျဖင့္လည္း ဆင္ေတာ္အေၾကာင္း၊ နန္းေတာ္အေၾကာင္း၊ ေလွေတာ္အေၾကာင္း၊ စစ္ပြဲအေၾကာင္း၊ ကန္ေတာ္အေၾကာင္း၊ ဘုရားေစတီ အေၾကာင္း စသည္ကို ေနာက္အစဥ္အလာ ဥဒါန္းတြင္ရစ္ေအာင္ ေရးသားစီကံုး ဖြဲ႕ႏြဲ႕ထားသည့္ ကဗ်ာလကၤာမ်ား ကို လည္း ေမာ္ကြန္းကဗ်ာဟူ၍ပင္ ေခၚၾကေလသည္။

         

            ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ဆုိရင္လည္း ေမာင္ႏုိင္လင္း(ေကာလင္း)ရဲ႕ မဟာဧရာ၀တီဟာ ေမာ္ကြန္းကဗ်ာရွည္ တစ္ပုဒ္ပါပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ႔ မဟာဧရာ၀တီဟာ သဘာ၀ပတ္ ၀န္းက်င္အေၾကာင္း ေျပာတယ္။ သူ႔ကြ်န္မခံ ေတာ္လွန္ခဲ႔တဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕က်ဴးေက်ာ္စစ္အေၾကာင္း ေျပာတယ္။ အိမ္ၾကက္ခ်င္း အုိးမဲမသုတ္ဘဲ ခြပ္တဲ႔  ျပည္တြင္းစစ္ အေၾကာင္းေျပာတယ္။ ဧရာ၀တီျဖတ္သန္း ဆုိက္ေရာက္ရာ ေဒသေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနေရး၊ ဘ၀အေျခအေနနဲ႔ ဓေလ႔႐ုိးရာေတြ အေၾကာင္း ေျပာတယ္။ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာနဲ႔ ေရွးဘုရွင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ကေန ဒီကေန႔ ေခတ္ရဲ႕ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနကုိ ေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ မဟာဧရာ၀တီကို ဖတ္ေနရင္းက ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ျဖစ္စဥ္အတၳဳပတၱိသမုိင္းႀကီးကုိ မ်က္စိနဲ႔ တပ္အပ္ျမင္ေနရသလုိ ျဖစ္ေနပါလိမ္႔မယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဟာဧရာ၀တီဟာ ေနာင္အစဥ္အလာ သမုိင္းတြင္ရစ္ေစမယ္႔ ေမာ္ကြန္းကဗ်ာရွည္တစ္ပုဒ္လုိ႔ သတ္မွတ္လုိက္ပါရေစ။

ေမာင္ႏုိင္လင္း(ေကာလင္း)ဟာ ျမန္မာကဗ်ာကို က်ရာေနရာကေန ပခုံးထမ္းတာ၀န္ယူခ်င္သူ။ မ်ဳိးခ်စ္ စိတ္၊ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္ရွိသူ။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိမ္းသိန္းခ်င္သူ။ ျမန္မာ႔ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္နဲ႔ သယံဇာတ ေတြကုိ မပ်က္စီး၊ မေပ်ာက္ပ်က္ေစခ်င္သူ။ အမွန္တရားဘက္ ရပ္တည္သူ။ မဟုတ္မခံစိတ္နဲ႔ ရုိးသားမႈ အျပည့္ရွိသူတစ္ဦးဆုိတာ ေျပာျပစရာမလုိေလာက္ေအာင္ကုိ မဟာဧရာ၀တီ ကဗ်ာရွည္က သက္ေသျပေန ပါ တယ္။ ဒီထက္ေသခ်ာတာကေတာ႔ ကဗ်ာဖတ္သူအတြက္ ေမာင္ႏုိင္လင္း (ေကာလင္း) ရဲ႕အားထုတ္မႈဟာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာထက္ အမ်ားႀကီး ပုိပါတယ္။ ဒါဟာ ကဗ်ာေရးသူအေရာက္သြားခ်င္တဲ႔ ပန္းတုိင္လား။ တစ္ခုေတာ႔ ရွိပါတယ္။ ကဗ်ာရွည္ေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ က တစ္ခ်ဳိ႕ကဗ်ာဖတ္သူကုိ အဆုံးထိ ဆြဲေခၚ မသြားႏိုင္ဘဲ လမ္းတစ္၀က္ေလာက္မွာ ပ်င္းရိၿငီး ေငြ႔သြားေစတတ္ပါတယ္။ ေမာင္ႏုိင္လင္း(ေကာလင္း)ဟာ ဒီအခ်က္ကုိ သမုိင္းနဲ႔ အကာအကြယ္ယူတယ္။ ကဗ်ာရွည္တစ္ပုဒ္လုံးရဲ႕ အတက္အက်ကုိ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီး ဆုိက္ေရာက္ရာေဒသရဲ႕ သမုိင္းအခ်က္အလက္နဲ႔ ဖမ္းစားတယ္။ ကဗ်ာဖတ္သူဟာ ၿငီးေငြ႔မယ္ ႀကံလုိက္တာနဲ႔ သူ႔သိမထားေသးတဲ႔ အေၾကာင္းအရာ(သုိ႔) ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္ၿပီးသား အေၾကာင္းအရာတစ္ခုက သူ႔အာရုံ လမ္းလႊဲမႈကုိ ျပန္တည္႔မတ္ေပးေစႏုိင္ခဲ႔တယ္။ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ႏုိင္လင္း(ေကာလင္း)ရဲ႕ အားထုတ္မႈဟာ ျမန္မာကဗ်ာေလာကအတြက္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ႀကိဳဆုိဂုဏ္ျပဳသင့္တာအမွန္ပါပဲ။

ပထမဆုံးေျပာခ်င္တာက ေမာင္ႏုိင္လင္း(ေကာလင္း)ဟာ မဟာဧရာ၀တီကဗ်ာရွည္ကုိ သမုိင္းအခ်က္ အလက္နဲ႔ စနစ္တက်တည္ေဆာက္ထားတယ္ဆုိတာပါပဲ။ ကဗ်ာဟာ ယက္ကန္းသည္မ လက္ထဲက လြန္းပ်ံ ေလးလုိ ကဗ်ာျဖစ္မႈနဲ႔ သမုိင္းအခ်က္အလက္ဆီ ဟုိဘက္ထုိးလုိက္ ဒီဘက္ထုိးလုိက္နဲ႔ ကဗ်ာဖတ္သူကုိ လြန္းထုိး ဆြဲေခၚသြားႏုိင္ခဲ႔တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကဗ်ာပုိဒ္ေတြက သမုိင္းအခ်က္အလက္ကုိ ဦးစားေပးရတဲ႔အတြက္ ကဗ်ာ စကားလုံးေတြ မထည္႔လုိက္ႏုိင္တဲ႔အခါ ကဗ်ာဟာ သမုိင္းျဖစ္ရပ္ရွည္ႀကီး တစ္ခုကုိ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကား တစ္ကားလုိ ၾကည္႔ေနရတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကဗ်ာပုဒ္ေတြက်ေတာ႔ ကဗ်ာျဖစ္မႈအားေကာင္းၿပီး ကဗ်ာဖတ္သူဟာ ဧရာ၀တီရဲ႕ နာက်င္မႈ၊ ပင္ပန္းမႈ၊ ေမာပန္းမႈနဲ႔ ဒုကၡဆင္းရဲေတြကုိ ကုိယ္တုိင္ခံစားေနရသလုိ ခံစားသြားရႏုိင္တယ္။ အဓိက အေရးအႀကီးဆုံးက ကဗ်ာဖတ္သူကုိ ဘယ္ေလာက္အဆုံးထိ တစ္ထုိင္တည္း ဖမ္းစားဆြဲေခၚ သြားႏုိင္မလဲ ဆုိတာ ပါပဲ။ ေမာင္ႏုိင္လင္း(ေကာလင္း)ဟာ မဟာဧရာ၀တီကုိ ဒီလုိ စဖြင့္လုိက္ပါတယ္။

ေလဟုန္စီးၿပီး

တဟုန္ထုုိးဆင္းလာတဲ႔ သိမ္းငွက္လုိ

မနက္ခင္းမွာ

ျဖာက်လာတဲ့ အ႐ုဏ္ဦးေနျခည္လုိ

မုိးရြာၿပီးစမွာ

အလွဆုံးပြင့္အာလာတဲ့ ပန္းပြင့္လုိ

တုိက္ပြဲအစ တံပုိးခရာသံမွာ

ၾကြား၀ံ႔စြာ ခ်ီတက္လာတဲ႔ စစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္လုိ

ေကာင္းကင္ျပာျပာမွာ

ေလစုန္ေလဆန္မခြဲျခားဘဲ

အားမာန္အျပည့္ပ်ံ၀ဲလာတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခ်ဳိးျဖဴငွက္လုိ

………………………………….

ကမာၻေျမထုနဲ႔အမွ်

ထာ၀ရတည္ရွိေနမယ့္ အလွတရားတစ္ခုလုိ

သင္လာခဲ႔တယ္။

            ကဗ်ာဆရာဟာ ေမခနဲ႔မလိခ ျမစ္ႏွစ္သြယ္ေပါင္းစုံဖြဲ႔စည္းရာက ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔ မဟာဧရာ၀တီရဲ႕အလွကုိ ကဗ်ာဖြဲ႔လုိက္တယ္။ ဒါ့အျပင္ ကဗ်ာဆရာဟာ ဧရာ၀တီကုိ ခြန္အားအျဖစ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျပယုဂ္အျဖစ္၊ အမွန္ တရားရပ္တည္မႈအျဖစ္ တင္စားလုိက္တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္လုိက္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ႔ ႏွစ္သန္းေပါင္း (၆၅)သန္းခန္႔က စတင္ခဲ႔တဲ႔ ဧရာ၀တီ။ ေအဒီ ၁၄၃၀ မုိးညင္းမင္းတရားေက်ာက္စာနဲ႔ အေစာဆုံးေရးထုိးမွတ္တမ္းတင္ထားခံရတဲ႔ ဧရာ၀တီ။ ဟိႏၵီ၊ သသၤက႐ိုက္၊ ပါဠိ စတဲ႔ ဘယ္ဘာသာစကားအမ်ဳိးမ်ဳိးက ဆင္းသက္လာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လုိ စတင္စီးဆင္းခဲ႔တဲ႔ ဧရာ၀တီ။ ကဗ်ာဆရာဟာ မဟာဧရာ၀တီကုိ ဘယ္လုိ ဆက္လက္စီးဆင္း ေစခဲ့ပါသလဲ။

            ကဗ်ာဆရာဟာ မဟာဧရာ၀တီကုိ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးဆုိက္ေရာက္ရာ ေဒသမ်ားရဲ႕ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္၊ ဓေလ႔ထုံးစံလူေနမႈစရုိက္၊ ၿမိဳ႕ရဲ႕ ထင္ရွားတဲ႔ အမွတ္အသား၊ ေစတီပုထုိး၊ လူပုဂိၢဳလ္ စတာေတြအျပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ သမုိင္းတေလွ်ာက္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးအက်ပ္အတည္းေတြနဲ႔ပါ ဧရာ၀တီကုိ ခ်ိန္ထုိးဖြဲ႔ဆုိသြားတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးရဲ႕ မူလစတင္ရာ ျမစ္ဆုံအဖြဲ႔မွာ ကခ်င္တုိင္းရင္းသား မ်ဳိးႏြယ္စု ေတြ၊ ျမစ္ဆုံတခြင္၀န္းရံထားတဲ႔ စိမ္းစိုလတ္ဆတ္ဆဲ သစ္ေတာႀကီးေတြ၊ သစ္ပင္ပန္းမံမ်ဳိးစိတ္ေတြ၊ ေဒသထြက္ သစ္သီး၀လံေတြ၊ တြင္းထြက္သယံဇာတေတြ၊ သာယာမိန္းေမာဖြယ္ သဘာ၀႐ႈခင္းအလွအပေတြနဲ႔  ျမစ္ဆုံကုိ အခ်စ္ပုံေလာက္ေအာင္ ဖြဲ႔ဆုိသြားတာကုိ ေတြ႔ရတယ္။ ဒါဟာ ေမာင္ႏုိင္လင္း(ေကာလင္း)ရဲ႕ ကဗ်ာအလွဓါတ္နဲ႔ တည္ေဆာက္မႈအႏုပညာပါပဲ။ ဒီလုိနဲ႔ေနာက္ထပ္ ကဗ်ာဆရာဟာ ဧရာ၀တီရဲ႕အစအမြန္ကုိ လစ္ဟရင္း ပေဒ သရာဇ္စနစ္နဲ႔ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ရဲ႕ စစ္ပြဲေတြအေၾကာင္း ဧရာ၀တီနဲ႔ စာလုံးေပါင္းတယ္။ အေနာ္ရထာနဲ႔ စုကၠ ေတး၊ အင္း၀-ဟံသာ၀တီအႏွစ္ေလးဆယ္စစ္၊ ကုန္းေဘာင္နဲ႔ဟံသာ၀တီ စတဲ႔ ဧရာ၀တီျမစ္ေပၚက ေရေၾကာင္း တုိက္ပြဲေတြကုိ ဆက္ဖြဲ႔တယ္။ ဧရာ၀တီဟာ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ကတည္း စစ္ပဲြရဲ႕ တာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ခဲ႔ရ တယ္။ ဧရာ၀တီဟာ တရားေသာစစ္၊ မတရားေသာစစ္ ဘယ္စစ္ျဖစ္ျဖစ္ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းရင္း ကုိယ့္တာ၀န္ ကုိယ္ေၾက၊ ကုိယ့္၀န္ကုိယ္ထမ္းခဲ႔ရတာေတြကုိ ကဗ်ာဆရာက ထုတ္ေဖာ္ျပလုိက္တယ္။ ဒါဟာ ဒ႑ာရီမဟုတ္ တဲ႔။  ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဧရာ၀တီဟာ ဆက္လက္စီးဆင္းခဲ႔တယ္။

ျမစ္က်ဥ္းတဲ႔

ခ်စ္ျခင္းတုိ႔ ပိတ္ဆုိ႔ခံေနရာ

လြတ္လပ္ျခင္းတုိ႔ ပိတ္ဆုိ႔ခံရတဲ႔ ေနရာ

သဘာ၀အခြင့္အေရးတုိ႔ ပိတ္ဆုိ႔ခံရတဲ႔ ေနရာ

ျမစ္မွာ

လူမွာ

တုိင္းျပည္မွာ

ကမာၻမွာ။

          ဒီေနရာမွာ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ကဗ်ာတည္ေဆာက္မႈအတတ္ပညာကို စေတြ႔လုိက္ရတာပါပဲ။ ကဗ်ာဆရာ ဟာ ပထမျမစ္က်ဥ္းကုိ ဖြဲ႔ရင္းနဲ႔ လက္ရွိ္လူေနမႈဘ၀ေတြကုိ ရက္ယွယ္ေရးဖြဲ႔ျပလုိက္တယ္။ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ႔ အယူအဆအေတြးအေခၚေတြ၊ ကို္ယ္႔အတြက္သာၾကည့္ၿပီး အမ်ားအတြက္ ပိတ္ဆုိ႔ထားတဲ႔သူေတြ၊ ပိတ္ဆုိ႔ ခံထားရတဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ စတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ဧရာ၀တီလုိ ထုိးေဖာက္ထြက္ရဲဖုိ႔ ခ်ျပေပးႏုိင္ခဲ႔ တယ္။ အားေပးလႈွံ႔ေဆာ္ေပးႏုိင္ခဲ႔တယ္။ ဆက္ၿပီးေတာ႔ ဒုတိယျမစ္က်ဥ္း၊ တတိယျမစ္က်ဥ္း၊ စတုတၳ ျမစ္က်ဥ္း စတာေတြမွာလည္း ထုိ႔အတူပဲ ကဗ်ာဆရာဟာ ျမစ္က်ဥ္းေတြနဲ႔ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္၊ ေခတ္စနစ္ေတြကုိ ယွဥ္တြဲ ေရးဖြဲ႔သြားတာကုိ အံ႔ၾသဘနန္းေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ ဒုတိယျမစ္က်ဥ္းအဖြဲ႔မွာ ၁၉၃၆၊ ၁၉၃၈ ေက်ာင္းသားသပိတ္၊ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ အေရးအခင္း၊ ၁၉၆၂ ဇူလုိင္ ၇ စတာေတြနဲ႔ ယွဥ္တြဲေရးဖြဲ႔ျပလုိက္ၿပီး တတိယျမစ္က်ဥ္းအဖြဲ႔မွာ ကြ်န္းဆြယ္အေရးအခင္း၊ ၁၉၇၄ ဒီဇင္ဘာ ဦးသန္႔ စ်ာပန အေရးအခင္း၊ ၁၉၇၈ ဇြန္ ေက်ာင္းသားသပိတ္၊ ၁၉၇၆ မတ္ မႈိင္းရာျပည့္အေရးအခင္း၊ အလုပ္သမားအေရးအခင္း၊ ၁၉၈၇ ေငြစကၠဴ အေရးအခင္း၊ ၁၉၈၈ ဖုန္းေမာ္၊ စုိးႏုိင္ တံတားနီ အေရးအခင္း၊ ရွစ္ေလးလုံးလူထုေတာ္လွန္ေရး၊ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး စတာေတြနဲ႔ ယွဥ္တြဲ ေရးဖြဲ႔ထားတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဆယ္မုိင္နီးပါးသာရွည္တဲ႔စတုတၳျမစ္က်ဥ္းမွာေတာ႔ ကဗ်ာဆရာဟာ ျပည္တြင္း စစ္၊ လက္နက္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလဲလွယ္ပြဲ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ၊ ဒီမုိကေရစီအေရး စတာေတြနဲ႔ လွလွပပ တြဲစပ္ျပလုိက္တယ္။ ဒါဟာ ဒီေန႔ေခတ္ရဲ႕ အက်ပ္အတည္းကာလ မရွည္လ်ားေတာ႔ဘူးဆုိတဲ႔ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ အိပ္မက္တစ္ခုလား။ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပႏုိင္တာ၊ ႏုိင္ငံတကာပိတ္ဆုိ႔မႈေတြ ေလ်ာ႔သြားတာ၊ ကမာၻ႔ႏုိင္ငံေရး မီးေရာင္ေအာက္ ျပန္ေရာက္ခဲ႔တာ၊ ပါတီစုံလြတ္ေတာ္ တက္ေရာက္ခြင့္ရတာ စတာေတြဟာ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လား။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာဆရာဟာ ဧရာ၀တီ ျမစ္ႀကီးရဲ႕ အက်ဥ္းအက်ပ္ အခ်ဳိးအေကြ႔ေတြကုိ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းအေရးအခင္းေတြနဲ႔ ကုိယ္စားျပဳဖြဲ႔ျပလုိက္ၿပီး ဧရာ၀တီဟာ ျပည္သူတစ္ရပ္လုံးကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ႔အထိ ျမင္ေယာင္လာမိေစခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူ႔အက်ပ္အတည္းဟာ ဧရာ၀တီရဲ႕ အက်ပ္အတည္း။ ဧရာ၀တီနဲ႔ ျပည္သူဟာ တစ္သားတည္းျဖစ္ေလာက္ေစတဲ႔အထိ ကဗ်ာဆရာဟာ ဆြဲယူ သိမ္းသြင္း ဖြဲ႔စပ္ျပ လုိက္ပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ အႏုပညာဖန္တီးမႈေရာစပ္ႏုိင္အားကုိ ျမင္ေတြ႔ေစရတဲ႔ အေရးအဖြဲ႔မ်ားပါပဲ။

            ေနာက္ထပ္တြဲစပ္မႈကေတာ႔ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ စာေပခ်စ္စိတ္၊ ဂီတခ်စ္စိတ္ကုိ ျမင္ေတြ႔ေစရတဲ႔ အေရးအဖြဲ႔ ပါ။ ကဗ်ာဆရာဟာ မဟာဧရာ၀တီနဲ႔ စာေပဂီတကုိ တြဲစပ္ဖုိ႔ မေမ့ေလ်ာ႔ခဲ႔ဘူး။ ေခတ္အဆက္ဆက္ စာေပဂီတ အႏုပညာရွင္ ေတြဟာ ဧရာ၀တီကုိ ခ်စ္ခဲ့ေၾကာင္းသက္ေသကုိ ျပန္တူးေဖာ္လုိက္တယ္လုိ႔လည္း ထင္မိတယ္။

`ေရႊမင္း၀ံေျခရင္းက

ျမစ္မင္းယဥ္ဧရာ

၀ုိင္းေခြလုိ႔လာ

မင္း၀ံကျပာ၊ ဧရာက ေဖြး

ေလွေလာင္းညိဳ ေရဂယက္မွာ

လင္းရြက္နဲ႔ေလး´

(ပဲ့နင္း- ေဇာ္ဂ်ီ)

`ဧရာရစ္၀ုိင္း၊ ေတာင္စစ္ကုိင္း၌

ေခ်ာင္တုိင္းေစ႔မွ်၊ ေရၾကည္ရ၍

ခ်မ္းျမေပ်ာ္ရႊင္၊ သူေတာ္စင္တုိ႔

ပူပင္မေႏွာ၊ မမိန္းေမာသည္´

(ေရစင္တစ္ေပါက္ ေသာကေပ်ာက္- မင္းသု၀ဏ္)

`စိမ္းၾကည္ျပာလဲ့၊ စီးဖြဲ႔၀န္းေခြ

ေရယဥ္လမ္းစ၊ မလိခႏွင့္

ေမခဆုံရာ၊ မႈန္ပ်ေတာင္ေျခ

ေရခဲႏွင္းပြင့္၊ ျဖဴျဖဴတင့္ၾက´

(သံသယႏွစ္ကာလမ်ား- ဒဂုန္တာရာ)

`ေမခနဲ႔ မလိခ

ျမနဒီႏွစ္ ထုိႏွစ္သြယ္တုိ႔

ေတာင္လယ္မွာ ေမာင္မယ္ေတြ႔သည္သုိ႔

ၾကည္ေမြ႔စြာ အတူဆုံၾက

ပူပုံေတြ အကုန္ေမ႔ပါေပါ့

မေမာဖြယ္ ေတာစြယ္အေကြ႔မွာ

ေမွာင္ျပာျပာ ေသာင္သာယာေရွ႕မွာ

ခ်စ္ေငြ႔ေ၀ျဖာ´

( ဧရာ၀တီျမစ္ဆုံသုိ႔- တင္မုိး)

            ကဗ်ာဆရာက အဲဒီလုိကဗ်ာေကာင္းေတြကုိ အလုိက္သင့္ ဆြဲယူေပါင္းစပ္လုိက္ၿပီး မဟာဧရာ၀တီကုိ ပုိတင့္တယ္ ေစခဲ႔တယ္။ ေနာက္ထပ္မဟာဧရာ၀တီကုိ ဂီတနဲ႔အတူ သံၿပိဳင္စီးဆင္းေစ လုိက္ျပန္ ေသးတယ္။ ဆရာ ေရႊျပည္ေအးရဲ႕ စစ္ကုိင္းဧရာ၀တီ၊ ဆရာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ စစ္ကုိင္းေတာင္၊ ေအ၀မ္းဆရာညွာရဲ႕ ေရႊအင္း၀၊ ေရနံေျမနန္းသစ္ရဲ႕ ဧရာ၀တီ၊ ကုိေလးလြင္ရဲ႕ ညီေလးတုိ႔ရြာ၊ ေရနံ႔သာ၀င္းေမာင္ရဲ႕ ပုဂံဘုရားဖူးနဲ႔ ေနာက္ဆုံး ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ ရာဇ၀င္မ်ားရဲ႕ သတုိ႔သမီး စတဲ႔ သီခ်င္းေတြနဲ႔ မဟာဧရာ၀တီကို တြဲစပ္ပုံေဖာ္ျပ လုိက္တယ္။ ကဗ်ာဖတ္သူဟာ အပိတ္အဆုိ႔ အက်ဥ္းအတည္း အဖြဲ႔အႏြဲ႔ေတြၾကားက လြန္ေျမာက္လာတဲ႔အခါ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ေစတနာနဲ႔ တြဲစပ္ေရးဖြဲ႔လုိက္တဲ႔ စာေပဂီတသံၿပိဳင္ စီးဆင္းမႈ ေတြၾကားမွာ ဧရာ၀တီကုိ တဖန္ျပန္ သက္၀င္ လႈပ္ရွားစီးဆင္းေစခဲ႔ပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာဟာ မဟာဧရာ၀တီကုိ ႏူးညံ႔စြာ စီးဆင္းေစလုိက္၊ ၾကမ္းတမ္းစြာ စီးဆင္းေစလုိက္နဲ႔ ကဗ်ာဖတ္သူရဲ႕ အာ႐ုံခံစားမႈ အနိမ့္အျမင့္အတက္အက်ကုိ စီးဆင္းခံစား ခို္င္းပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာဟာ သူ႔အတတ္ပညာနဲ႔ ကဗ်ာရွည္တစ္ပုဒ္ရဲ႕ သမား႐ုိးက်ၿငီးေငြ႔လြယ္မႈကုိ ပေပ်ာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားတဲ႔ သေဘာပါပဲ။ မဟာဧရာ၀တီကဗ်ာရွည္ထဲမွာ ေနာက္ထပ္ ေတြ႔ရတာကေတာ႔ ၿမိဳ႕ေတြပါပဲ။ ကဗ်ာဆရာဟာ ဧရာ၀တီဆုိက္ေရာက္စီးဆင္းသြားရာ ၿမိဳ႕ေတြကုိ သမုိင္းအခ်က္အလက္ အကုိးအကားနဲ႔ ထည့္သြင္းလုိက္တယ္။ ကဗ်ာ ဖတ္သူဟာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လုိ ရသခံစားေနရာကေန သူမသိေသးတဲ႔ သုိ႔မဟုတ္ သူသိၿပီးသား အေၾကာင္းျခင္းရာ တစ္ရပ္ ဆီကုိ ပုိ႔ေဆာင္ေပးတာ ခံလုိက္ရပါတယ္။ ကဗ်ာဖတ္သူဟာ ခံစားမႈရသကေန သိလုိစိတ္၊ စူးစမ္းလုိစိတ္၊ မွတ္သားလုိစိတ္ ေတြနဲ႔ ကဗ်ာဆရာတြန္းပုိ႔ေပးတဲ႔ သုတခံစားမႈဘက္ကုိ ေရာက္သြားတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ သိမ္းသြင္းမႈ အတတ္ပညာထဲကုိ စီး၀င္သြားေစပါတယ္။

ဗန္းေမာ္

သုိ႔မဟုတ္ ရွမ္းအေခၚ မံေမာ္

အုိးလုပ္ေသာ ေဒသ အဓိပၸာယ္ရ ဘာသာစကား

ျမစ္ေဘးနားကၿမိဳ႕

ဧရာ၀တီကုိ ပခုံးေစာင္းထမ္းထားတဲ႔ၿမိဳ႕။ (ဗန္းေမာ္)

ေရႊလီျမစ္ အေရွ႕ဘက္မွ တရစ္ရစ္စီးဆင္း

အင္းရြာအနီး မဟာဧရာ၀တီေျခရင္းသုိ႔

ကတ္ဆာ သုိ႔မဟုတ္ ကသာၿမိဳ႕။ (ကသာ)

မင္းဆက္ တစ္ဆယ္႔တစ္ဆက္နဲ႔ မႏၱေလး

သဘင္၊ ဂီတ၊ အႏုသုခုမနဲ႔ မႏၱေလး

ေရႊေျခက်င္း၊ သနပ္ခါး၊ အိမ္ေတာ္ရာထီးနဲ႔ မႏၱေလး

ကမာၻ႔အႀကီးဆုံးစာအုပ္၊ ေျမႊႀကီးႏွစ္ေကာင္၊ ေအာင္ပင္လယ္နဲ႔ မႏၱေလး

နန္းေတာ္၊ က်ဳံး၊ အနီေရာင္ တုိင္းျခားစာလုံးမ်ားနဲ႔ မႏၱေလး

မစုိးရိမ္၊ ဘဒၵႏၱသူရိယာဘိ၀ံသ၊ ဘဒၵႏၱရာဇဓမၼာဘိ၀ံသနဲ႔ မႏၱေလး

မဟာဂႏၶာ႐ုံ ဘဒၵႏၱဇနကာဘိ၀ံသနဲ႔ မႏၱေလး

ငါတုိ႔ေျမရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ သာသနာ

အထင္ကရ ထြန္းေတာက္ခဲ႔ပါေေသာ အခ်က္အျခာ။ (မႏၱေလး)

            အဲဒီလုိနဲ႔ ကဗ်ာဆရာဟာ မဟာဧရာ၀တီစတင္လင္းပြင့္ရာ ျမစ္ဆုံကေနၿပီး ဗန္းေမာ္၊ ေရႊကူ၊ ကသာ၊ ထီးခ်ဳိင့္၊ တေကာင္း၊ မႏၱေလး၊ စစ္ကုိင္း၊ အင္း၀၊ ျမင္းမူ၊ ျမင္းၿခံ၊ ပခုကၠဴ၊ ပုဂံ၊ ေခ်ာက္၊ မေကြး၊ မင္းဘူး၊ မင္းလွ၊ ျပည္၊ ႀကံခင္း၊ ျမန္ေအာင္၊ ဓႏုျဖဴ စတဲ႔ၿမိဳ႕ေတြအလုိက္ ကဗ်ာဆရာဟာ သမုိင္းနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ အေမြအႏွစ္နဲ႔ လွလွပပ စပ္ဆုိၿပီးတဲ႔ေနာက္။

မုတၱမပင္လယ္ထဲ

တုိး၀င္ခြဲခြာေတာ႔မယ္ ဧရာ၀တီ

တာပိန္၊ ေရႊလီ၊ ဒု႒၀တီ၊ မူး၊ ခ်င္းတြင္းျမစ္တုိ႔နဲ႔ ဧရာ၀တီ

ပုသိမ္၊ ေရြး၊ ဖ်ာပုံ၊ ပန္းလႈိင္ျမစ္တုိ႔နဲ႔ ဧရာ၀တီ

ေခ်ာင္းမႀကီး၊ စလင္း၊ မုန္း၊ မန္း၊ မင္းတုန္း၊ ပင္း၊ ယင္း၊ ေဒါင္းေသ

ေခ်ာင္းေပါင္းစုံတုိ႔နဲ႔ ဧရာ၀တီ

ရန္ကုန္၊ ဒလ၊ တြံေတး၊ သန္လ်င္၊ ေညာင္တုန္း၊ မအူပင္ၿမဳိ႕တုိ႔နဲ႔ ဧရာ၀တီ။

ဒီေနရာမွာ ကဗ်ာဆရာဟာ ၿမိဳ႕အလုိက္ဧရာ၀တီစီးဆင္းမႈကုိ အဆုံးသတ္လုိက္တယ္။ ကဗ်ာဖတ္သူဟာ ကဗ်ာ ရွည္ကုိ အဆုံးသတ္မွာ စုိးရိမ္စျပဳလာၿပီ။ ကဗ်ာဆရာဟာ ဧရာ၀တီကုိ ဘယ္လုိအဆုံးသတ္မလဲဆုိတာ ကဗ်ာဖတ္သူရဲ႕ စိတ္ကုိ အလုပ္ေပးေနၿပီ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကဗ်ာဟာ ရွည္ရွည္ တစ္ေနရာမွာေတာ႔ အဆုံးသတ္ ရေတာ႔မယ္ဆုိတာ ကဗ်ာဖတ္သူက သိေနၿပီ။ ဒီေတာ႔ ကဗ်ာဆရာဟာ သူ႔ကြ်မ္းက်င္မႈနဲ႔ ကဗ်ာဖတ္သူရဲ႕ မဟာဧရာ၀တီအေပၚ ခ်စ္စိတ္၊ တန္ဖုိးထားစိတ္၊ အျမတ္တႏုိးထိန္းသိမ္းလုိစိတ္ေတြကုိ အစြမ္းကုိ ျမွင့္တင္လုိက္ တယ္။

အသိဥာဏ္နည္းျခင္းျပႆနာ

ဆင္းရဲမြဲေတျခင္း ျပႆနာ

အာဏာရွင္စုိးမုိးျခင္း ျပႆနာ

ခ႐ုိနီေပါမ်ားျခင္းျပႆနာ

နည္းပညာခ်ဳိ႕တဲ႔ျခင္းျပႆနာ

ျပႆနာအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔

ငါတုိ႔သဘာ၀ေတြ ဖ်က္ခ်ဳိးခံခဲ႔ရတယ္

ဘုိးဘြားပုိင္ သယံဇာတေတြ အခုိးခံခဲ႔ရတယ္

အမ်ဳိးသားပုိင္

ငါတုိ႔ ေျမေနရာေတြ အစီးခံခဲ႔ရတယ္

အခု

ျပည္သူ႔အသည္းေက်ာ္

ျပည္သူ႔လက္႐ုံးေပၚက ဧရာ၀တီေရထု

ဘယ္သူ လာလုေနသလဲ

ကုိယ့္ေျမေပၚမွာ စတင္

ကုိယ့္ေျမေပၚမွာ ခရီးဆုံး

ဒါ

ငါတုိ႔ တစ္ဦးတည္းပုိင္ ျမစ္

ဘယ္သူမွ လာခ်စ္ခ်င္ေယာင္ မေဆာင္ၾကနဲ႔။

          ကဗ်ာဆရာေမာင္ႏုိင္လင္း(ေကာလင္း)ဟာ သူ႔ကဗ်ာရွည္ဖြဲ႔ဆုိတည္ေဆာက္ရာတစ္ေလ်ာက္လုံး မ်ဳိသိပ္ လာသမွ် ကုိ ေနာက္ဆုံးစာမ်က္ႏွာမ်ားဆီေရာက္မွ ကဗ်ာဖတ္သူကုိ ခ်ျပလုိက္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကဗ်ာဖတ္သူ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ႔ ေမးခြန္း ပါပဲ။ ကဗ်ာဖတ္သူဟာ ကုိယ္ေမးခ်င္တဲ႔ေမးခြန္းကုိ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ျပန္ေမးရမွာပဲ ျဖစ္ တယ္။ မဟာဧရာ၀တီကုိ ဘယ္လုိ အဆုံးသတ္မလဲ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ မိခင္၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ တန္ဖုိးထားအပ္ရာ၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ သဘာ၀သယံဇာတ ရင္းျမစ္ကုိ ဘယ္သူအႏုိင္က်င့္ေစာ္ကားေနသလဲ။ ဘယ္သူလာ ဖ်က္ဆီးေန သလဲ။ ဘယ္သူေတြက ကုိယ္႔က်ဳိးၾကည့္ၿပီး ျပည္သူနဲ႔ တူတဲ႔ ဧရာ၀တီကုိ ေရာင္းစားေနသလဲဆုိတာ ကဗ်ာဆရာ မေျပာလည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သိႏွင့္ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဧရာ၀တီရဲ႕ နာက်င္မႈဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ နာက်င္ မႈျဖစ္တယ္။ ဧရာ၀တီရဲ႕ ပ်က္စီးဆုံး႐ႈံးမႈဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ပ်က္စီးဆုံး႐ႈံးမႈပဲ ျဖစ္တယ္။ သမုိင္းတစ္ေခတ္လုံး ျပည္သူနဲ႔ တသားတည္းရပ္တည္စီးဆင္းခဲ႔တဲ႔ မဟာဧရာ၀တီကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြ ဘယ္လုိျပန္ ကယ္တင္မလဲ။ ကဗ်ာဆရာေမာင္ႏုိင္လင္း(ေကာလင္း)ကေတာ႔ ကဗ်ာနဲ႔ သူ႔တာ၀န္ကုိ ေက်ပြန္ခဲ႔ၿပီ။ သမုိင္း တာ၀န္ကုိ ေက်ပြန္ခဲ႔ၿပီ။ ကဗ်ာဆရာကေတာ႔ ေအာက္ပါအတုိင္း မဟာဧရာ၀တီကိုု အဆုံးသတ္ ေပးခဲ႔ပါတယ္။ မဟာဧရာ၀တီကုိ ဘယ္လုိအဆုံးသတ္မလဲဆုိတဲ႔ ေမးခြန္းအေျဖကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ႏွလုံးသား ထဲမွာပဲ ရွိေနပါတယ္။ ကဗ်ာရွည္ရဲ႕ အဆုံးသတ္ကုိ အရင္ဖတ္လုိက္ပါ။ ၿပီးေတာ႔ ခင္ဗ်ားအေျဖကုိ အားပါးတရ ေအာ္လုိက္ ပါ။ ကမာၻတုန္ဟီးျမည္ေၾကြးပါေစသတည္း။

ၾကည္ျမပါ

ပီသပါ

ငါတုိ႔ ႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရး အဓြန္႔ရွည္ေနသမွ်

ငါတုိ႔ လူမ်ဳိးျဖစ္တည္မႈ ခုိင္ၿမဲေနသမွ်

ကမာၻ႕ျမစ္မ်ားထဲမွ ပန္းေကာင္းတစ္ပြင့္

ျမန္မာျပည္သူတုိ႔ ေသြးႏွင့္ ေရးထုိးအပ္ေသာ ေက်ာက္စာ

သင္သည္သာ

သူရဲေကာင္းအေပါင္းတုိ႔ရဲ႕ မာတာ

မဟာဧရာ၀တီ

မဟာဧရာ၀တီ

မဟာဧရာ၀တီ။

                                                                                                              မင္းနဒီခ

                                                                                                              ၂၄၊ ၁၊ ၂၀၁၄

သစ္ပင္ကေလးတစ္ပင္ေပၚက မီးမလာတဲ့ ၾကယ္

သစ္ပင္ကေလးတစ္ပင္ေပၚက မီးမလာတဲ့ ၾကယ္

စာအုပ္အမည္                              သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္အေၾကာင္း

ေရးသူ                                       မုိးရင့္ၾကယ္

ထုတ္ေ၀သည္႔ကာလ                     ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၄

ထုတ္ေ၀သည္႔တုိက္                      ေဆာင္းစုရတီ

            ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအေၾကာင္းေျပာတုိင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ရွိရင္းစြဲအသက္ေတြထက္ ျပန္ငယ္သြားၾကသလုိ ပါပဲ။ အခ်စ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ အၿမဲတမ္းႏုပ်ဳိေစတယ္။ အခ်စ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူငယ္ဘ၀ကုိ အၿမဲတမ္း သတိရေစတယ္။ အခ်စ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ရင္ကုိ အၿမဲတမ္းလႈပ္ခတ္ေစပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာ သစၥာနီကေတာ့ သူ႔ကုိယ္ေရးအက်ဥ္းမွာ ` မေတာ္တဆအသည္းကြဲရာမွ ကဗ်ာဆရာျဖစ္လာသူ´ တဲ့။ ေဖာ္ေ၀းဒုိင္ယာရီထဲမွာ ဆရာေဖာ္ေ၀းေရးခဲ့တာကေတာ့ ` အေမခ်စ္ခဲ့တဲ့၊ ခင္ျမင့္ႏြယ္ ခ်စ္ခဲ့တဲ့ လူဆုိးေလးတစ္ေယာက္ ႏွလုံးသားက ကဗ်ာ ထြက္လာတယ္ဆုိတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ယုံရဲ႕လား´ တဲ့။ ဆရာတာရာမင္းေ၀ကေတာ့ ` ဘီလူးနဲ႔ ဘယ္လုိ တုိက္တုိက္ ျခေသၤ့နဲ႔ ဘယ္လုိကုိက္ကုိက္ ခ်စ္မိသူေလာက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ လူမုိက္မမည္´ တဲ့။ ေခတ္ အဆက္ဆက္ ကဗ်ာဆရာေတြဟာ အခ်စ္နဲ႔ မကင္းခဲ့ၾကပါဘူး။ အခ်စ္အေၾကာင္း ကဗ်ာဖြဲ႔ဆုိဖုိ႔ လက္မတြန္႔ ခဲ့ၾက ပါဘူး။ လူမွန္ရင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ လုိအပ္ပါတယ္။ ဒီထက္ပုိၿပီး ကဗ်ာဆရာဟာ သာမန္လူ တစ္ေယာက္ထက္ ပုိၿပီး ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ လုိအပ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ကဗ်ာဆရာဆုိသူေတြဟာ သူတကာထက္ ပုိၿပီး ခံစားတတ္လြန္းသူေတြ၊ နာက်င္တတ္လြန္းသူေတြမုိ႔ပဲ။ သာမန္လူသား တစ္ေယာက္ထက္ သူတုိ႔ဟာ ပုိမို ခံစား၊ ပိုမိုနာက်င္လြန္းခဲ့တယ္။ သူတို႔ဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ နာက်င္ခံစားမႈေတြကုိ စကားလုံးေတြ အျဖစ္ လွလွပပ ဖြင့္ဟ ေဖာ္ထုတ္ျပၾကတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ လွပလြန္းတဲ့ စကားလုံးေတြေၾကာင့္ နာက်င္မႈဟာ သက္သာရာ ရသြား ေစခဲ့ပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္ ပုိမိုနာက်င္ခံစားကူးစက္ေစခဲ့ပါသလား။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ကဗ်ာဆရာဟာ အရာရာ ကုိ အေကာင္းျမင္စိတ္နဲ႔ ျပဳျပင္လုိသူ၊ ႏွလုံးသားလွလွနဲ႔ ခ်စ္တတ္သူေတြပါပဲ။

            ၂၀၁၄ ေဖေဖာ္၀ါရီမွာ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္အေၾကာင္းလုိ႔ အမည္ေပးထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔ ကဗ်ာစာအုပ္ တစ္အုပ္ထြက္ရွိလာပါတယ္။ ကဗ်ာ(၃၂)ပုဒ္နဲ႔ စကားေျပ(၃)ပုဒ္။ ေရးသူက မုိးရင့္ၾကယ္။ ကဗ်ာေရးေဖာ္ေတြ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္စိတ္နဲ႔`ပဲႀကီး´လုိ႔ ေခၚၾကတဲ႔ ကဗ်ာဆရာ မုိးရင့္ၾကယ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၀ ၀န္းက်င္တ၀ုိက္က မႏၱေလး ကဗ်ာဆရာေတြထဲမွာ ေမ႔ခ်န္ထားလုိ႔မရတဲ႔ ကဗ်ာဆရာေတြထဲက တစ္ေယာက္ပါပဲ။ ခင္ေဇာ္ျမင့္၊ စံညိမ္းဦး၊ ထြဏ္းေသြးအိမ္၊ မုိးရင့္ၾကယ္၊ မင္းဒီ၊ ၊ ႏြယ္စိမ္းေ၀ တုိ႔ရဲ႕ အခ်စ္ကဗ်ာလက္ရာေတြဟာ ဒီေန႔ေခတ္ လူငယ္ကဗ်ာဆရာေတြ အေပၚမွာ လွပေသသပ္တဲ့ထိခ်က္ေတြနဲ႔ ႐ုိက္ခတ္မႈရွိခဲ့တယ္ဆုိတာ ဘယ္သူမွ ျငင္းလုိ႔မရပါဘူး။ အခု သစ္ပင္ေလး တစ္ပင္ဟာ ကဗ်ာဆရာ မုိးရင့္ၾကယ္ရဲ႕ ပထမဆုံးတစ္ကုိယ္ေတာ္ ကဗ်ာစာအုပ္ပါပဲ။ မုိးရင့္ၾကယ္ဟာ ေခတ္စနစ္ရဲ႕နာက်င္မႈ၊ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ႐ုိက္ခတ္နာက်င္မႈ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရဲ႕ ထိခုိက္ နာက်င္မႈ မ်ားစြာမ်ားထဲကမွ သူ႔အတြက္ အနာက်င္ရဆုံး ထိခုိက္ခ်က္မ်ားလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရႏုိင္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ အေၾကာင္းဖြဲ႔ ကဗ်ာမ်ားကုိ စုစည္းထုတ္ေ၀လုိက္ျခင္း လည္းျဖစ္ပါတယ္။

            `ကဗ်ာေတြကို သီးပြင့္ေစဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေပးသေလာက္ ျပန္မရခဲ့ေသာ ခ်စ္ေမတၱာတရားေတြနဲ႔ နာနာ က်င္က်င္ ႏွစ္ကာလေတြမွာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကုိ ေဖးေဖးမမႏူးညံ့ေစခဲ့တဲ့ အႏုပညာေရခုိးေရေငြ႕မ်ားကို သစ္ပင္ ေလးတစ္ပင္ အေနနဲ႔ ျဖစ္ထြန္းလုိက္ပါတယ္´လုိ႔ ကဗ်ာဆရာ မုိးရင့္ၾကယ္ဟာ သစ္ပင္ေလးအတြက္ အမွာစကား ဆုိၿပီး ကဗ်ာစာအုပ္ေလးကုိ ဖြင့္လွစ္လုိက္ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္အတြက္ ၀န္ခံစကားေတြလည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ထဲက ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႕ကဗ်ာေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ နာက်င္မႈ၊ လြမ္းဆြတ္မႈနဲ႔ ၿငိစြန္းထိရွမႈေတြကုိ ဖြဲ႔ဆိုထားတာျဖစ္တယ္။ သူေျပာခဲ့သလုိ သူေပးသေလာက္ ျပန္မရခဲ့တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို သူဟာ ကဗ်ာအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလုိက္တယ္။ သူ႕ကဗ်ာေတြဟာ သူ႕ေ၀ဒနာပါပဲ။ ေ၀ဒနာ ဟာ ကဗ်ာျဖစ္သြားတဲ့အခါ သူစိတ္သက္သာရာ ရခဲ့ေလသလား။ သူဟာ မီးမလာတဲ့ ၾကယ္။ သူဟာ မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္ ေၾကြကြဲၾကယ္။ သူဟာ ခ်စ္ျခင္းတရားအတြက္ ဒူးေထာက္ေၾကြဖုိ႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္ သက္ၾကယ္။ အဲဒီၾကယ္ဟာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ဘယ္လုိလင္းၿပီး နာက်င္မႈနဲ႔ ဘယ္လုိေၾကႊခဲ့သလဲ ဆုိတာ သစ္ပင္ ေလးကုိ ေမးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။

ေနေရာင္ျခည္ကုိ ငါစေတြ႕မွေတာ့

ေႏြးေထြးမႈဟာ မင္းအတြက္ပဲ ျဖစ္ရေတာ့မွာေပါ့

ခ်စ္ေမတၱာရဲ႕ အလင္းဟာ

ငါတုိ႔အေမွာင္ထဲ တစိမ့္စိမ့္က်ဆင္းလုိ႔

ဘ၀ဟာ ဂူႀကီးတစ္ခုပဲ ဆုိပါစုိ႔

ေရွးမူမပ်က္တဲ့ နံရံေဆးေရးမွာ

ငါတုိ႔ဟာ အခ်စ္ကုိ အခ်စ္နဲ႔

မီးေတာက္ေအာင္ ခတ္ခဲ့မိၿပီ

(ကမာၻဦး ကဗ်ာ မွ)

ခ်စ္စိတ္မွာ မ်က္လႊာခ်ထားရတဲ့

လမ္းနံေဘးက ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးပါ

သူ႔ျဖတ္သြားျဖတ္လာေလးကုိပဲ

ရပ္တန္႔ဦးညႊတ္လုိ႔

(ေျခဖ၀ါးေတာ္ႏုႏု ကဗ်ာမွ)

အ႐ူးဟာ ေနျမင့္ေနၿပီ

စကားေတြ တစ္ေယာက္တည္းေျပာ

ႏုိ႔ဆီခြက္ထဲ ႏွင္းဆီကုိင္းေျခာက္ႀကီး ထုိးစုိက္လုိ႔

အခုပဲ ပြင့္လာေတာ့မယ့္အတုိင္း

ေတြေတြႀကီး ေငးေနလုိက္ပုံမ်ား

တခၽြင္ခၽြင္ျမည္တဲ့ ေခြးကေတာင္ အသံေတြျပာလုိ႔။

( အရူးအမူး ကဗ်ာမွ)

           

            သစ္ပင္ေလးေအာက္က ေၾကြေနတဲ႔ သစ္ရြက္ေတြကို တစ္ရြက္ခ်င္း ေကာက္ယူဆက္စပ္ၾကည့္မိတဲ့အခါ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ခ်စ္တတ္လြန္းတဲ့စိတ္ကုိ တအံ့တၾသေတြ႔လုိက္ရတာပါပဲ။ ကဗ်ာဆရာဟာ ကမာၻဦးေနေရာင္ျခည္ ကုိေတာင္မွ သူ႔ခ်စ္သူအတြက္ပဲ ျဖစ္ေစခ်င္မိတာ မႀကီးျမတ္ မခမ္းနားလြန္းဘူးလား။ သူ႔ခ်စ္သူျဖတ္သန္းသြား လာရာ လမ္းနံေဘးက အၿမဲတမ္းရပ္တန္႔ဦးညႊတ္ေနတဲ့ ေက်ာက္စရစ္ခဲေလး။ ကဲ ဘယ္ေလာက္မ်ား ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏွိမ့္ခ်႐ုိက်ဳိးလုိက္ပါသလဲ။ ဒီလုိနဲ႔ သူဟာ အ႐ူးႀကီးလုံးလုံးျဖစ္လုိ႔ ႏုိ႔ဆီခြက္ေတြ လည္ပင္းမွာ ဆြဲဆြဲၿပီး သူ႔ခ်စ္သူဆီ သြားတယ္။ ေတြ႔ကရာ ေနရာေတြမွာ မီးေသြးခဲနဲ႔ အသည္းပုံေတြ ဆဲြတယ္။ မခင္ႏွင္းဆီ သီခ်င္းကုိ တစ္ရပ္ကြက္လုံး ၾကားေအာင္ ေအာ္ဆုိတယ္။ ႏုိ႔ဆီခြက္ထဲ ထည့္စုိက္ထားတဲ့ ႏွင္းဆီကုိင္းေျခာက္ႀကီးကုိ ႏွင္းဆီပန္းေလး ပြင့္လာမလား ေမွ်ာ္လင့္သလုိ သူ႔ခ်စ္သူဆီက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ သူေမွ်ာ္လင့္တယ္။ ဘယ္သူမ်ား သူ႔ေလာက္ ခ်စ္ႏုိင္ဦးမလဲ။ ဘာလုိ႔ သူ႔ခ်စ္ျခင္းေတြဟာ အသိအမွတ္ျပဳျခင္း မခံခဲ့ရတာလဲ။ သူ႔မွာ ဘယ္လုိ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြမ်ား ရွိေနလုိ႔ပါလဲ။ သူနာက်င္ မယ္ဆုိလည္း နာက်င္လုိက္ပါေတာ့။ သူ႔ထက္ေၾကကြဲဖုိ႔ ေကာင္းတာ ဘယ္သူရွိဦးမလဲ။ ဒီလုိနဲ႔ ေလတစ္ခ်က္ ေ၀ွ႔လုိက္ေတာ့ သစ္ရြက္ကေလးေတြ ျပန္႔က်ဲသြားေလရဲ႕။ တစ္ေနရာစီ။ တစ္စစီ။

တစ္ခုေသာ ေႏြမွာေလ

သစ္ရြက္ေတြ လႈပ္ခါေျခြခဲ့သလုိ

အတန္းေဖာ္ေလးက အျခားၿမိဳ႕ကုိ

ကုိယ့္ဘ၀ေလးကုိ ယူၿပီး ေျပာင္းေရႊ႕သြား

(ေက်ာင္းဒ႑ာရီ ကဗ်ာမွ)

ေဟာ. . . ကားစက္ႏႈိးသံက ငါ့ႏွလုံးသားထဲ ေပါက္ကြဲသြားတဲ့ဗုံး။ မင္းနာမည္က ငါ့ေသြးေၾကာထဲ လူးလာဆန္ခတ္။ `ေနပါဦးလားကြယ္´။ ငါ့လုိအင္ဆႏၵေတြက  ငါ့လည္ေခ်ာင္း၀မွာ တစ္ဆုိ႔လုိ႔။ အရာရာဟာ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး။ ဖုန္ေတြလား။ ခံစားခ်က္ေတြလား။ ဘာဆုိဘာမွ ငါမသိေတာ့ပါဘူး။

( ျပန္မလာႏွလုံးသား စကားေျပမွ)

ခ်စ္ေမတၱာလည္း သူ႔သုံ႔ပန္းျဖစ္ခဲ့ေပါ့

သစၥာတရားလည္း ဆံျဖဴသြားက်ဳိးခဲ့ေပါ့

ငါလည္း လုံးလုံးလက္နက္ခ်မိေပါ့

ေနာက္တစ္ေယာက္မခ်စ္ရဲေတာ့တဲ့

သူရဲေဘာေၾကာင္စိတ္မ်ဳိးနဲ႔

ရွင့္ကုိ မခ်စ္ဘူးဆုိတဲ့

သူ႕ႏႈတ္ခမ္းအျငင္းစကားေအာက္မွာ

(ေသရာပါ ကဗ်ာမွ)

            သစ္ရြက္ေၾကြေလးေတြရဲ႕ ရွပ္တုိက္လြင့္ေမ်ာသံဟာ သူ႔ေျခသံလား။ ေႏြေလ႐ူးရဲ႕ အတုိက္အခတ္မွာ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြက်ေနတာ ကုိယ့္ႏွလုံးသားမ်ား ျဖစ္ေနမလား။ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ၀ဋ္ဒုကၡဟာ ႀကီးမားတယ္။ ရွင္ကြဲဆုိတာ ကဗ်ာဖတ္သူတစ္ေယာက္အတြက္ အရမ္းလွပတဲ့ စကားလုံးတစ္လုံးျဖစ္ေပမယ့္ အခ်စ္ႀကီးလြန္းသူ အတြက္ေတာ့ ျပင္းထန္လြန္းလွတဲ့ ဗုံးတစ္လုံးပဲ ျဖစ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သူ႐ူးတစ္ေယာက္လုိ ကဗ်ာစာရြက္ေတြကုိ တဖ်တ္ဖ်တ္လွန္မိတယ္။ ဘယ္ကဗ်ာမွာမ်ား ကဗ်ာဆရာၾကည္ႏူးရရွာလိမ့္မလဲလုိ႔ေပါ့။ ေနာက္ဆုံးစာမ်က္ႏွာေတြ ေရာက္သည္အထိ လွန္ၾကည့္မိ ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကုိ ေျဖသိမ့္ႏုိင္မယ့္ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္တစ္ေလမွ ဖတ္ခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ ကဗ်ာဆရာကုိ ဘယ္အၿငိဳးနဲ႔မ်ား ရက္စက္ခဲ့ပါလိမ့္။  ဒါဟာ ၀ဋ္နာကံနာဆုိလည္း ဒီဘ၀ ဒီမွ်နဲ႔ ေက်ပါေစေတာ့။ မေၾကြေသးတဲ့ ၾကယ္ကုိ ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိးတုိးေလး ဆုေတာင္းေပးမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာဆရာကေတာ့ ` သည္ဘ၀ သည္မွ်လုိ႔ ကုိယ္ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာေတာ့ဘူး´ တဲ့။

အခုေတာ့ မင္းအခ်စ္က

သူ႔လက္ကုိင္ဖုန္းမွာ တတီတီျမည္ခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား

မင္းအေပ်ာ္က သူ႔ပကာသနမွာ ပင့္ကူလုိ အိမ္ဖြဲ႔

မင္းႏႈတ္ခမ္းမွာ သူ႔အေၾကာင္း တဖြဖြ ပ်ားရည္လုိ ခ်ဳိျမ

အခ်စ္ဆုိတာ လုပ္ယူလုိ႔ မရဘူးဆုိတဲ့ တစ္ခါက မင္းမာနလည္း

ရက္အနည္းငယ္အတြင္း ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ အရည္ေပ်ာ္လုိ႔

(အေပါင္းအသင္းေတြၾကား. . .ကဗ်ာမွ)

အရွက္တရားဟာ ကုန္းအဆင္းမွာ ဘီးေပါက္ခဲ့ၿပီ

မေတာ္တဆမွာ ကုိယ့္ႏွလုံးသားလည္း ရစရာမရွိေတာ့ၿပီ

ေသခ်ာတယ္

ေျဖဖူးသမွ် စာေမးပြဲေတြထဲ

ငါက

အခ်စ္ကုိ အမွတ္ျပည့္႐ႈံးတယ္။

(တေျမ့ေျမ့ ကဗ်ာမွ)

ကုိယ့္အခ်စ္က

သူ႔စိတ္ကုိလည္း မွန္ေအာင္ မပစ္ႏုိင္

သူ႔အရိပ္နဲ႔လည္း အနီးစပ္ဆုံး မျဖစ္ခဲ့ေတာ့

ကုိယ့္နားထင္ကုိယ္ လက္ညွိဳးေလးေထာက္

စိတ္ထဲမွာ တဒုိင္းဒုိင္း

အသက္႐ွဴသံေလးကုိ ေကြးညွစ္မိတယ္

(ေသနတ္သမား ကဗ်ာမွာ)

            မႏႈိင္းေကာင္းေပမယ့္ ဆဒၵန္ဆင္မင္းဟာ သူ႔အစြယ္ကုိ သူကုိယ္တုိင္ျဖတ္ၿပီး ေသာႏုတၳဳရ္မုဆုိးကုိ ေပး လုိက္တယ္။ ဗန္ဂုိးက သူ႔ခ်စ္သူဆီ သူ႔နားရြက္တစ္ဖက္ကုိ ျဖတ္ၿပီး ပါဆယ္ထုပ္ ပုိ႔လုိက္တယ္။  ဒါဟာ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ အစြန္းေရာက္ အၾကမ္းဖက္မႈေ၀ဒနာလား။ ၀က္ဆုိဒ္တစ္ခုမွာ ဖတ္ဖူးတယ္။ အခ်စ္ရဲ႕ ေရာဂါလကၡဏာမ်ားတဲ့။ အေပ်ာ္လြန္ျခင္း၊ ေငြေၾကး အက်ပ္အတည္းျဖစ္ျခင္း၊ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ အသြင္ေပါက္လာျခင္း၊ အစားပ်က္ျခင္း နဲ႔ အအိပ္ပ်က္ျခင္း တဲ့။ ဒီေရာဂါေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ Acute romantic failure က ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသေစမႈကို ျဖစ္ေစတယ္ တဲ့။ အသက္ရွင္သြားရင္ တစ္သက္တာလံုးအတြက္ ေရာဂါကာကြယ္ႏိုင္တဲ့ ကိုယ္ခံစြမ္းအား ရရွိသြား ပါတယ္ တဲ့။ ကဗ်ာဆရာ မုိးရင့္ၾကယ္ ဒီဖိနပ္ေလးက ေက်ာ္ႏုိင္ပါဦးမလား။ သူဟာ ကဗ်ာထဲမွာ စတင္ၿပီး ကုိယ့္ ကုိယ္ကုိ ေသေၾကာင္းႀကံေနၿပီ။ သူခံစားရသမွ်ဟာ သူ႔ရင္ဘတ္နဲ႔မဆန္႔ေတာ့တာကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဖတ္ေနရၿပီ။ သူ႔ဆီက ဒီလုိကဗ်ာေတြ ဆက္ေမွ်ာ္လင့္ေနရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တရားပါ့မလား။ ကဗ်ာဆရာဟာ ေလာကမွာ ရန္သူစစ္စစ္နဲ႔ မိတ္ေဆြစစ္စစ္ကုိလည္း ေတြ႔ခဲ့ဖူးၿပီ။ ကာရန္မဲ့ခ်င္မဲ့ အဘိဓမၼာမမဲ့ဖုိ႔လည္း သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ကဗ်ာဆရာမုိးရင့္ၾကယ္ကုိ အမုန္းမဲ့တဲ႔ အခ်စ္စစ္စစ္ ေတြခ်ည္း ေတြ႔ေစခ်င္မိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ကုိ ေမာ့ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီသစ္ပင္ေလးမွာ ၾကယ္ေလးတစ္ပြင့္ဟာ ခ်ိတ္တြဲလုိ႔။ အလင္းဆုံးၾကယ္ေတြဟာ အေစာဆုံးေၾကြက်တယ္လုိ႔ ၾကားဖူးတယ္။ အခု သစ္ပင္ေလးမွာ ခ်ိတ္တြဲ ေနတဲ့ၾကယ္က မီးမလာတဲ့ၾကယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မေၾကြဘူး။ ႏုိ႔ဆီဗူး ခြက္ထဲစုိက္ထားတဲ့ ႏွင္းဆီကုိင္းေျခာက္ေတြကေန ကဗ်ာပြဲခင္းထဲကႏွင္းဆီပန္းစည္းေလးျဖစ္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ကဗ်ာဆရာ မုိးရင့္ၾကယ္ တစ္ေယာက္ အခ်စ္ကုိ အခ်စ္နဲ႔ မီးေတာက္ေအာင္ ခတ္ႏုိင္ပါေစလုိ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။

မင္းနဒီခ

၁၀၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၄