Tuesday, October 6, 2015

လင္​းခါးရဲ႕ ​ေျဖာင္​့ခ်က္​​မ်ား

လင္းခါးရဲ႕ ေျဖာင့္ခ်က္မ်ား

စာအုပ္အမည္ - ေခတ္က ႐ုိက္စစ္ေတာ့ ကဗ်ာေတြ ထြက္လာတယ္
ေရးသူ - လင္းခါး
ထုတ္ေ၀သည္႔ကာလ - ေမ၊ ၂၀၁၅
ထုတ္ေ၀သည္႔တုိက္ - ေဗာဓိရိပ္ အႏုပညာ
မ်က္ႏွာဖုံးဒီဇုိင္း - ႏွႏွင္းႏြယ္ၿဖိဳး


 ၂၀၁၅၊ ေမလမွာ ကဗ်ာဆရာလင္းခါးရဲ႕ တတိယေျမာက္တစ္ကုိယ္ေတာ္အျဖစ္`ေခတ္က ႐ုိက္စစ္ေတာ့ ကဗ်ာေတြ ထြက္လာတယ္´ လုိ႔ ေခါင္းစဥ္ေပးထားတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အုပ္ထြက္လာပါတယ္။ ၂၀၁၁ ေဖေဖာ္၀ါရီမွာ `ယွဥ္႐ုန္းခဲ့တဲ့ ေဘာ္ဒီ´၊ ၂၀၁၂ ဇူလုိင္ မွာ `စိမ္းဖန္႔ေနတဲ့ စိမ္းကားရက္စက္မႈ´ ဆုိၿပီး တစ္ကုိယ္ေတာ္ကဗ်ာစာအုပ္ ၂ အုပ္ထြက္ရွိ ထားခဲ့ၿပီး အရင္စာအုပ္ေတြနဲ႔ ကြဲျပားတာကေတာ့ အခု ကဗ်ာစာအုပ္ဟာ ေခတ္စနစ္တစ္ခုရဲ႕ စစ္ေၾကာေရးစခန္းက ႐ုိက္ႏွက္ စစ္ေဆး လုိ႔ ထြက္က်လာတဲ့ ေျဖာင့္ခ်က္ေတြကုိ ကဗ်ာအျဖစ္ စုစည္းထုတ္ေ၀ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ အာဏာရွင္ စစ္အစုိးရလက္ေအာက္က လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ေပါက္ကြဲမႈ၊ တရားဖိႏွိပ္ခံရမႈမ်ားအေပၚ စကားလုံးမ်ားျဖင့္ တုံ႔ျပန္မႈ၊ ေခတ္ စနစ္ဆုိးတစ္ခုေအာက္ကေန ကဗ်ာျဖင့္ တြန္းကန္ရုန္းထြက္မႈ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အနာဂတ္အတြက္ စာေပနဲ႔ တုိက္ပြဲ၀င္မႈ မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လင္းခါးရဲ႕ ဒီစာအုပ္မွာ ဆရာေမာင္မႈိင္းလြင္(အင္း၀)နဲ႔ ရဲေဘာ္သံခဲ မကဒတ(ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) တုိ႔က အမွာစာေရးေပးထားၿပီး သူ႔ရဲ႕ ပထမဆုံးကဗ်ာစုစည္းမႈျဖစ္တဲ့ `ယွဥ္႐ုန္းခဲ့တဲ့ေဘာ္ဒီ´ ကဗ်ာစာအုပ္မွာ မေဖာ္ျပျဖစ္ လုိက္တဲ့ ဆရာေနမ်ဳိးရဲ႕ အမွာစာကုိလည္း ျပန္လည္ထည့္သြင္းထားပါေသးတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဆရာေမာင္မႈိင္းလြင္(အင္း၀) ရဲ႕ အမွာစာကုိ အနည္းငယ္ ျပန္ေဖာ္ျပခ်င္မိပါတယ္။

`ဗမာျပည္မွာေတာ့ ဆရာႀကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းဟာ သူ႔ေခတ္ သူ႔အခါ အေလ်ာက္ေလးခ်ဳိးႀကီးဆုိတဲ့ ကဗ်ာ ပုံ သ႑ာန္အသစ္၊ ဋီကာ၊ က႑ိ စတဲ့ စကားေျပပုံသ႑ာန္အသစ္ေတြကုိ တီထြင္ၿပီး ျပည္သူ႔စာေပ၊ စာေပသစ္၊ လမ္းေၾကာင္း ကုိ စတင္လမ္းေဖာက္ ေလွ်ာက္ လွမ္းခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေပသစ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဟာ ဆရာႀကီးပါ။ ဆရာႀကီးရဲ႕ စာေပသစ္ သေဘာတရားကုိ ဆရာ ဒဂုန္တာရာက တာရာမဂၢဇင္းယာဥ္သာနဲ႔ တင္ေဆာင္ကာ ဆက္လက္ျဖန္႔ခ်ိ ျပန္႔ပြား ေစခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ . . . အေတြးရဲ အေရးရဲတဲ့ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ကေလာင္ရွင္မ်ား။ ၿပီး . . . မုိးေ၀ကဗ်ာေခတ္၊ စာကူးစက္ ကဗ်ာေခတ္။ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံကာလအၿပီးမွာေတာ့ ဒုတိယမႈိင္းလုိ႔ တင္စားခံရတဲ့ ဆရာတင္မုိးေခတ္။ အဲဒီကေန လြတ္လပ္လကၤာ ေတာ္လွန္ကဗ်ာေခတ္ဟာ ကေန႔လူငယ္ေတြအထိ ဆက္လက္ကုိင္စြဲ သယ္ေဆာင္ခဲ့ၾကေတာ့တာပါပဲ။´
ဆက္လက္ၿပီး ဆရာေမာင္မႈိင္းလြင္(အင္း၀)က `လင္းခါးဟာ သူျဖတ္သန္းေနရတဲ့သမုိင္းေခတ္ကုိ မ်က္ေျခမျပတ္၊ ေတြးအားေကာင္း ေရးအားေကာင္းသူ။ ကဗ်ာလူငယ္ဟာ ေပၚပင္ပုံသ႑ာန္ေနာက္ကုိ မလုိက္၊ အေၾကာင္းအရာကုိသာ အဓိက ဖက္တြယ္တယ္။ ကာရံအေပၚမွာ ေပါ့ပါးတယ္ ထင္စရာရွိေပမယ့္ အဘိဓမၼအေပၚမွာေတာ့ ေလးနက္တယ္။ လင္းခါး ရဲ႕ ကဗ်ာဖန္သားျပင္မွာ သူျဖတ္သန္းရတဲ့ သမုိင္းေခတ္ႀကီး ကေတာ့ ျပတ္ျပတ္သားသား၊ ထင္ထင္ရွားရွား။ လင္းခါးဟာ သမို္င္းရဲ႕ မ်က္လုံးနဲ႔ စူးစူးရွရွျမင္တတ္သူ၊ သမုိင္းရဲ႕ နားနဲ႔ ပီပီျမည္ျမည္ၾကားတတ္သူ၊ သမုိင္းရဲ႕ ဦးေဏွာက္နဲ႔ ရဲရင့္ ထက္ျမတ္ ေတြးတတ္သူ၊ သမုိင္းရဲ႕စာမ်က္ႏွာမွာ ေရးအား ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဖြဲ႔ႏြဲ႔တတ္သူ၊ ျပည္သူ႔ဘ၀ ျပည္သူႏွလုံးသား ျပည္သူ႔ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ထုံမႊန္းထားတဲ့ ရင္ထဲက စကားကုိ သူသိေစခ်င္တဲ့ သူေတြ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနားလည္သြားေအာင္ လွလွပပ ေျပာျပတတ္သူ´ လုိ႔လည္း ေရးေပးထားပါတယ္။

၁၉၄၈ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပုိင္း ဗမာျပည္ဟာ ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ စတင္ႀကဳံေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေနာက္ပုိင္း၁၉၆၂ မွာ ျပည္တြင္းျဖစ္ဆုိရွယ္လစ္အေယာင္ေဆာင္စစ္အုပ္စုရဲ႕ အာဏာသိမ္းမႈနဲ႔အတူ ဗမာျပည္စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ဟာ စတင္ ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရၿပီး အဲဒီေနာက္ပုိင္း ၇၄၊ ၇၅၊ ၇၆ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈ၊ အႀကီးက်ယ္ဆုံးေသာ ရွစ္ေလးလုံး အေရး အခင္းႀကီး ေနာက္ပုိင္း ပုိမုိဆုိးရြားစြာ စာေပလြတ္လြတ္ခြင့္ ဆုိးဆုိးရြားရြားဆုံး႐ႈံးခဲ့ရပါတယ္။ ဥပမာ-`ည´ ဆုိတဲ့ စကားလုံး အသုံးျပဳရင္ေတာင္ သူတုိ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ေခတ္ကုိ အေမွာင္ေခတ္လုိ႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ေရးတာဆုိၿပီး ေဖာ္ျပခြင့္မရရွိတာမ်ဳိး၊ `ေထာင္´ ဆုိရင္ ဘ၀တကၠသိုလ္တုိ႔၊ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးတုိ႔ ေရးရတာမ်ဳိး စတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရနဲ႔ မလြတ္ကင္းတဲ့ ကဗ်ာ ေတြ၊ စာေတြဆုိရင္ စုတ္ၿဖဲခံရ၊ ေငြမွင္အသုတ္ခံခဲ့ၾကရေပမယ့္ ကဗ်ာဆရာေတြဟာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာအားေကာင္း ျဖစ္ထြန္း လာမႈနဲ႔အတူ သေကၤတ၊ နမိတ္ပုံ၊ သြယ္၀ုိက္တဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဆန္႔က်င္ေရးသား တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကပါ တယ္။ အခု ဒီဘက္ႏွစ္မ်ား ၂၀၁၂ ေႏွာင္းပုိင္းမွာ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္အနည္းငယ္ ျပန္ေပးလာပါတယ္။ လြတ္လပ္ခြင့္ အနည္းငယ္ ရလာတဲ့အေလ်ာက္လည္း ကဗ်ာဆရာေတြက ေသြးတုိးစမ္းေရးၾကတယ္။ ပုိမုိ တုိက္႐ုိက္ဆန္႔က်င္ၿပီး ေရး ၾကည့္တယ္။ ေခတ္ကာလနဲ႔ ကဗ်ာအေရြ႕အရလည္း ပင္မေရစီးေခတ္ေပၚကဗ်ာဟာ အရင္ကထက္ အလကၤာေတြ နိမိတ္ပုံ ေတြ ေလ်ာ့ေရးလာၾကတာလည္း ပါတယ္။ ေခတ္ေပၚ/ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာဟန္ ေရာေထြးမႈေတြ၊ ကဗ်ာဆုိင္ရာနည္းနာ အသစ္ ေတြ ေပၚလာတယ္။ ဘယ္လုိပဲ ကဗ်ာဟန္ေတြ ေျပာင္းလဲသြားပါေစ၊ အေၾကာင္းအရာေတြ ေျပာင္းလဲေနပါေစ။ ျပည္သူ အလုိမရိွတဲ့၊ ျပည္သူကုိ မတရားဖိႏွိပ္တဲ့ အစုိးရရွိေနသေရြ႕၊ ျပည္သူလုိလားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မအုပ္ခ်ဳပ္သေရြ႕ေတာ့ ျပည္သူ႔ အတြက္ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေတြက ရွိေနဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လင္းခါးကုိ ခုႏွစ္မွ၁၉၈၆ခုႏွစ္မွာ ေမြးတယ္။ ပထမဆုံးပုံႏွိပ္ကဗ်ာ ေဖာ္ျပခံရေတာ့ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္။ လင္းခါးဟာ ခုခ်ိန္ထိ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဟန္ကုိ ကုိင္စြဲထားတဲ့ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ၁၉၇၀ ကုိ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ ပထမမ်ဳိးဆက္၊ ၁၉၉၀ ကုိ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ ဒုတိယမ်ဳိးဆက္လုိ႔ သတ္မွတ္ရင္ လင္းခါးဟာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာကုိ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္ ေနတဲ့ တတိယမ်ဳိးဆက္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ လင္းခါးရဲ႕ ကဗ်ာအမ်ားစုဟာ ဒီေန႔ ႏုိင္ငံေရးအျဖစ္အပ်က္ ေတြအေပၚမွာ အေျခခံတယ္။ လင္းခါးဟာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္တည္ေဆာက္ရာမွာ သူ႔ကုိယ္သူ ဗဟုိျပဳေရးသားတယ္။ ကဗ်ာထဲမွာ ေရးဖြဲ႔သူ`ငါ/ လင္းခါး´ ကုိ ျမင္ႏုိင္တယ္။ ႏုိင္ငံအေရးဟာ သူ႔ကဗ်ာေတြ အေပၚမွာ အထင္းသား ျမင္ေနရတယ္။ ေတာင္သူ လယ္သမားဦးႀကီးေတြရဲ႕ လယ္ယာေျမသိမ္းခံကိစၥ၊ ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ ဗန္းျပၿငိမ္းခ်မ္းေရးစားပြဲ၀ုိင္းမ်ား၊ လူ႔အခြင့္အေရး ဖိႏွိပ္ခံ ရမႈ၊ အခြန္ကိစၥ၊ လႊတ္ေတာ္ထဲက ဟာသျပက္လုံးေတြ၊ ေဖ်ာက္ဖ်က္ခံရတဲ့ သမုိင္းေတြ၊ စစ္ေဘးဒုကၡသည္ ကေလးငယ္ ေတြ၊ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈနဲ႔ ေရာင္းစားခံေနရတဲ့ သဘာ၀သယံဇာတေတြ၊ ၿဖိဳခြဲခံခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသား အေရးအခင္းေတြ စတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြဟာ လင္းခါးရဲ႕စိတ္မွာ လာလာစူးေနတဲ့ဆူးေညွာင့္ေတြပါပဲ။ ေတာင္သူဦးႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လယ္ေျမ အသိမ္းခံရတာ လင္းခါးရဲ႕ လယ္ေျမအသိမ္းခံရသလုိပဲ။ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ မီဒီယာဖိႏွိပ္ခံရမႈေတြဟာ လင္းခါးကုိယ္တုိင္ ဖိႏွိပ္ ခံရသလုိပဲ။ တုိင္းျပည္သယံဇာတေတြ ဆုံး႐ႈံးတာ သူ႔သယံဇာတဆုံး႐ႈံးတာပဲ။ ေက်ာင္းသားသပိတ္ ၿဖိဳခြဲခံရတာ သူ႔ကုိယ္တုိင္ အၿဖိဳခြဲခံရသလုိပဲ။ သူ နာက်င္တယ္။ သူ ေဒါသထြက္တယ္။ သူ ေပါက္ကြဲတယ္။ ျပည္သူ႔အေရးဟာ သူ႔အေရးပဲ။ ျပည္သူ႔ နာက်င္မႈဟာ သူ႔နာက်င္မႈပဲ။ ဒါေတြကုိ လင္းခါးက သူအားသန္တဲ့ အဘိဓမၼာအားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေရးဖြဲ႔တယ္။ သူႏွစ္ သက္တဲ့ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဟန္နဲ႔ တင္ျပတယ္။ လင္းခါးဟာ သူယုံၾကည္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးသိမႈကုိ ကဗ်ာထဲမွာ ထည့္ေျပာ တယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဟန္ဟာ သူ႔ကုိင္စြဲထားတဲ့ လက္နက္ပဲ။ သူဟာ ကဗ်ာထဲမွာ အေၾကာင္းအရာကုိ တုိက္႐ုိက္ ထည့္ေရးလုိက္၊ သြယ္၀ုိက္ေရးသားလုိက္နဲ႔ အာဏာရွင္လူတစ္စုရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈကုိ မဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာေတြေပၚကေန ဆန္႔က်င္ တယ္။
 `ႏွစ္ငါးဆယ္ ရွင္းတမ္း´ကဗ်ာမွာဆုိရင္ လင္းခါးဟာ ႐ုန္းကန္ေနရတဲ့ လယ္သမားေတြရဲ႕ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ဘ၀ကုိ ဖြဲ႔တယ္။ ေကာက္ပဲသီးႏွံမျဖစ္ထြန္းလုိ႔ မလွဴႏို္င္ မတမ္းႏုိင္႐ုံမက စားစရာေတာင္ မေလာင္ငေတာ့တဲ့ ေက်းလက္ဘ၀ကုိ ဖြဲ႔တယ္။ ကေလးစားပြဲထုိးနဲ႔ ညဘက္လိင္အလုပ္သမေလးအေၾကာင္းကုိ ဖြဲ႔တယ္။ ဖိအားႏွစ္ငါးဆယ္ေအာက္မွာ နားေတြ အူၿပီး မ်က္လုံးေတြေတာင္ ျပဴးထြက္လာကုန္တယ္ တဲ့။ အဆုံးသတ္အပိုဒ္ကုိ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ လင္းခါးရဲ႕ တုိက္႐ုိက္ေရးဖြဲ႔ပုံ။

ဟုတ္ပါၿပီ
အဆုိးသိပ္ျမင္တာပဲ
ၾကည့္ပါ ေန၀န္းက အေရွ႕က ထြက္တုန္းပဲ
ႏွစ္ငါးဆယ္ရဲ႕ ဒီဘက္ေန႔ေတြဟာ
ႏွစ္ငါးဆယ္ရဲ႕ ဟုိဘက္ေန႔ေတြလို မဟုတ္ေတာ့ဘဲ။
ႏွစ္ငါးဆယ္ရဲ႕ ဒီဘက္ေန႔ေတြဟာ
ႏွစ္ငါးဆယ္ရဲ႕ ဟုိဘက္ေန႔ေတြနဲ႔ ဘာမွ မဆုိင္ေတာ့ဘူး
ေခ်းစားေျပာရင္ေတာင္ ႀကိဳက္လုိ႔ပဲ ထင္တယ္။
(ႏွစ္ငါးဆယ္ ရွင္းတမ္း ကဗ်ာမွ)

 ေနာက္ထပ္ လင္းခါးရဲ႕ ဒီလုိ တုိက္႐ုိက္ဆန္႔က်င္အဖြဲ႔ေတြကုိ `ဟာသ ႏုိင္ငံေတာ္´၊ `ေရွ႕ထြက္မင္းသား´၊` သမုိင္း ကုိ ဘယ္လုိေရးရမယ္´၊ `ဒီႏုိင္ငံမွာ´၊` ျပည္သူအသံ´၊ `ယူနီေဖာင္းႀကီးနဲ႔ ဆုိေတာ့´၊ ` ေခြးမလုပ္တာေတြ´၊ `ငရဲေခြးမုိ႔ ရဲေဆးတင္ဖုိ႔ မလုိ´ စတဲ့ ကဗ်ာေတြမွာ ဆက္တုိက္ ေတြ႔ရပါတယ္။ ၂၀၁၂ ေရွ႕ပုိင္းႏွစ္မ်ားမွာ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွ ပုံႏွိပ္ခြင့္ မရႏုိင္တဲ့ ကဗ်ာေတြပါပဲ။ လင္းခါးအေနနဲ႔ ကံေကာင္းတာက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒီဘက္ႏွစ္မ်ားမွာ Facebook Social Network ေပၚ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးလုိ႔ရလာၿပီ။ ကုိယ့္အယူအဆနဲ႔ကုိယ္ တုိက္႐ုိက္ေ၀ဖန္ပုိင္ခြင့္ရွိလာၿပီ။ ကုိယ္တတ္ႏုိင္ရင္ စာေပ စီစစ္ေရးတင္စရာမလုိပဲ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ တုိက္႐ုိက္ထုတ္လာႏုိင္ၿပီ။ ကုိယ္ႀကိဳက္တဲ့ ကုိယ္ေရးတဲ့ကဗ်ာကုိ ဘယ္သူ အျဖဳတ္အတပ္၊ အစစ္အေဆးခံစရာမလုိဘဲ ထည့္သြင္းပုံႏွိပ္လာႏုိင္ၿပီ။ ဒါဟာ ႏွစ္ငါးဆယ္ဒီဘက္ႏွစ္မ်ားမွာ အဆုိးထဲက အေကာင္းလုိ႔ပဲ ေခၚမလား။ ႀကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔ လွန္ထားျခင္းပဲလား။ မင္းတုိ႔လည္း ေရးခ်င္ရာေရး ငါတုိ႔လည္း လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ အခ်ဳိးမ်ဳိးပဲလားေတာ့ မသိ။ ကဗ်ာေတြကေတာ့ ပက္ကြီအုိရဲ႕ လက္သီးခ်က္ေတြလုိ တစ္ခ်က္ထိတာႏွင့္ပင္ ေမွာက္ရက္လဲက်သြားႏုိင္တဲ့ ကဗ်ာေတြ။ ရွက္တတ္ရင္ ဖတ္ေနတဲ့ ေနရာမွာပဲ လဲေသသြားႏုိင္တဲ့ ကဗ်ာေတြ။

ယူနီေဖာင္းေတြဟာ
ေနရာယူတယ္ လာဘ္ယူတယ္ အာဏာယူတယ္
မတရားသျဖင့္ ယူတယ္
ရႏုိ္င္သေလာက္ ယူတယ္
ဓားျပတုိက္ ယူတယ္
လုိအပ္အပ္ မလုိအပ္အပ္
ယူနီေဖာင္းေတြက ယူေတာ့တာပပဲ

ယူနီေဖာင္းဟာ ဆူဖာေပၚ ျမဳပ္၀င္
ယူနီေဖာင္းဟာ ခါးၾကားမွာ ေဗ်ာက္နဲ႔
ယူနီေဖာင္းဟာ မိန္႔ခြန္းကုိ မေျပာခ်င္ေျပာခ်င္နဲ႔ေျပာ
ယူနီေဖာင္းဟာ ယူနီေဖာင္းနဲ႔ဆုိေတာ့ ၀ပ္ဆင္းသြားတာပဲ

ကမာၻဦးလူသားေတြ
ေနလုံးႀကီးက ေတာက္ပလြန္းေတာ့ ေၾကာက္ရသလုိ
ယူနီေဖာင္းႀကီးက ေျခာက္ျပေနေတာ့ ေၾကာက္ရတယ္။
(ယူနီေဖာင္းႀကီးနဲ႔ဆုိေတာ့ ကဗ်ာမွ)

ေခြးဟာ
ျပည္ေထာင္စုႀကီး ၿပိဳကြဲေတာ့မယ္ဆုိၿပီး
အာဏာမသိမ္း။
ေခြးဟာ လူမသတ္
ေခြးဟာ
အေယာင္ေဆာင္ ဆုိရွယ္လစ္လူ႔ေဘာင္မေျပာ။
ေခြးဟာ
လူ႔အခြင့္အေရးမခ်ဳိးေဖာက္
ေခြးဟာ
ေသနတ္တရမ္းရမ္းမလုပ္
ေခြးဟာ
တုိင္းျပည္ကုိ ဇြတ္မကယ္တင္။
(ေခြးမလုပ္တာေတြ ကဗ်ာမွ)

 လင္းခါးဟာ သူ႔ကဗ်ာေတြရဲ႕ အေၾကာင္းအရာအေပၚမွာ လုိက္ၿပီး ကဗ်ာထဲမွာ ထည့္သြင္းဖြဲ႔စပ္ထားတဲ့ ေျပာသူ ေလသံကုိ အေျပာင္းအလဲလုပ္ပါတယ္။ အထက္က ကဗ်ာေတြမွာ လင္းခါးရဲ႕ လူငယ္စိတ္နဲ႔ ေပါက္ကြဲထြက္လာတဲ့ ေဒါသသံ ေတြဟာ `ေက်ာမြဲ´၊ `အိပ္ပါေစ´၊`ဟုိဘက္အိမ္က မိနီ´၊`က်မ ေမာင္ေလး´ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေတြမွာေတာ့ လင္းခါးရဲ႕အသံဟာ စာနာစိတ္အျပည့္ ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႔ေနခဲ့ပါတယ္။
`ေက်ာမြဲ´ ကဗ်ာမွာ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈ၊ လုပ္ခလစားနည္းပါးမႈ၊ က်န္းမားေရးစရိတ္မျပည့္စုံမႈ၊ သားသမီးပညာေရး စရိတ္မပံ့ပုိးႏုိင္မႈ၊ သားသမီးအနာဂတ္လွပဖုိ႔ မေထာက္ပံ့ႏုိင္မႈအေပၚ ႐ုိးအတဲ့ အေျခခံလူတန္းစားလုပ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ တုံ႔ျပန္မႈဟာ နံရံကုိ လက္သီးနဲ႔ ထုိးဖုိ႔၊ က်လာတဲ့ မ်က္ရည္သုတ္ဖုိ႔၊ ဗုိက္ဆာရင္ ေရႏွစ္ခြက္ဆင့္ေသာက္ဖုိ႔နဲ႔ ေဒါသထြက္ လာရင္ ဓနိမိုးကုိ မ်က္ေစာင္းထုိး၊ သစ္ရြက္ေျခာက္ေပၚ တံေတြးနဲ႔ေထြး၊ တာရာဖိနပ္ပါးနဲ႔ ႏွီးျခင္းေတာင္းကုိ ပစ္ကန္ ထည့္လုိ္က္တာပါပဲလုိ႔ ေရးထားတယ္။ ႐ုိးတဲ့ အတဲ့ ကုိေက်ာမြဲဟာ သူ႔တုိ႔လုပ္အားေတြအေပၚမွာ အျမတ္ထုတ္ႀကီးပြားေနတဲ့ အရင္းရွင္ေတြကုိ ေတာ္လွန္ရေကာင္းမွန္းမသိဘူး။ သူ႔ဆႏၵေတြ ေဖာ္ထုတ္ရေကာင္းမွန္းမသိဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ သိခဲ့လုိ႔ ေတာ္ လွန္ရင္ ေထာင္နံရံသံတုိင္ၾကားေရာက္သြားမယ္ဆုိတာ ႀကိဳေတြး မိလုိ႔လား။ ကုိေက်ာမြဲဟာ ႐ုိးအတယ္။ ကဗ်ာဖတ္သူဟာ ကုိေက်ာမြဲကုိယ္စား နာက်င္ခဲ့ရတယ္။
`အိပ္ပါေစ´ နဲ႔ `က်မေမာင္ေလး´ကဗ်ာမွာလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ လင္းခါးဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ကဗ်ာဖတ္ၿပီး ေၾကကြဲေစပါတယ္။ `အိပ္ပါေစ´မွာ ျပည္တြင္းစစ္ေဘးဒဏ္ေၾကာင့္ ေျပးလႊားပုန္းေအာင္းေနရတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္စက္ေနမႈကုိ ေႏြးေထြးကာကြယ္ေပးရင္း ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးက ခရုိနီလူတန္းစားတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာေနသလုိ ကဗ်ာကုိ ဖြဲ႕ၿပီး `က်မေမာင္ေလး´ကဗ်ာမွာ စစ္ေၾကာေရးတစ္ခုက ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေသျခင္းတရားကုိ အစ္မျဖစ္သူရဲ႕ နာက်င္ေၾကကြဲမႈအေျပာေတြနဲ႔ ရက္ရက္စက္စက္ ဖြဲ႔ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ႏွစ္သက္မိတဲ့ ကဗ်ာေတြကေတာ့ `မိသားစု´၊`လူတန္းစားျပႆနာနဲ႔အႏုပညာ´၊`သမီးေလးအတြက္ ေဖေဖ့ကဗ်ာ´။

အစ္ကုိက ေအာင္ျမင္တဲ့တစ္ေန႔ ျပန္လာမယ္ တဲ့
၁၂ ႏွစ္ ရွိၿပီ
စတုိးဆုိင္အခန္းက်ဥ္းထဲမွာ
ဆယ္တန္းမေအာင္တဲ့ အေရာင္းစာေရးမေလး
အေငါက္ခံထိေနရွာ
အဲ့ဒါ ငါ့ ညီမေလးေပါ့
အေဖက လူရႊင္ေတာ္
အေမအပါအ၀င္ ငါတုိ႔ မရယ္ရဘူး
(မိသားစု ကဗ်ာမွ)

သူ႔အေဖက အထက္လႊာလူႀကီး ပညာတတ္
ငါ့အေဖက အျခားအဆင့္နဲ႔ စစ္မႈထမ္းဖူးတယ္
ဆုိက္ကားနင္းဖူးတယ္
အိမ္သာက်င္းတူးဖူးတယ္

သူ႔အေမက သူ႔အေဖယူလာတဲ့ ေငြေတြ
ဂုဏ္ေတြ ေက်ာ္ေစာကိတၱိေတြကုိ
မီးခံေသတၱာထဲ ထည့္ထည့္သိမ္းတယ္
ငါ့အေမက မူးၿပီး လဲေနတဲ့ အေဖ့ကုိ တြဲေခၚလာရတယ္
ေခၽြးေတြနဲ႔ ျပန္လာတဲ့ အေဖ့ကုိ
မဲညစ္ေနတဲ့ တဘက္ ကမ္းဖူးတယ္
. . . .
. . . .
သူႀကီးျပင္းလာရာ အခုေတာ့ ကဗ်ာဆရာ
ငါ ႀကီးျပင္းလာရာ ငါလည္း ကဗ်ာဆရာ
သူ ဘာေရးမလဲ ငါ ဘာေရးမလဲ
`လူမႈေရးဘ၀က လူမႈေရးအသိကုိ ျပ႒ာန္းတယ္´
(လူတန္းစားျပႆနာနဲ႔ အႏုပညာ ကဗ်ာမွ)

ဒါေၾကာင့္ သမီးေလးေရ ေဖေဖ့လက္ေဆာင္
ပုိးကုိက္သစ္သီးႀကီးကုိ ျပဳျပင္ပါ
မသိသားဆုိး၀ါးတဲ့ ဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲမွာ
သမီးေလး တတ္ႏုိင္သေလာက္ အလင္းျဖန္႔ေ၀ပါ
သမီးေလးရဲ႕ ၾကြယ္၀မႈကုိ ဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ အသုံးခ်ပါ
သမီးေလးအိပ္မက္ကုိ ဒီလူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ျဖန္႔ေ၀ပါ
သမီးေလးအိပ္မက္ဟာ တရားမွ်တမႈနဲ႔ လတ္ဆတ္
အမွန္တရား အရည္ရႊမ္းတဲ့ အိပ္မက္ျဖစ္ပါေစကြယ္။
(သမီးေလးအတြက္ ေဖေဖ့ကဗ်ာ မွ)

 လင္းခါးဟာ ဒီေန႔ေခတ္ ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းေတြကုိ စိတ္၀င္စားတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနကုိ ျပန္ေလ့လာတယ္။ ဆန္းစစ္ေ၀ဖန္ပုိင္းျခားတယ္။ အမွန္အမွားကုိ ကုိယ္တုိင္သုံးသပ္တယ္။ သူယုံၾကည္ရာႏုိင္ငံေရးဆုိတာ သူ႔ကဗ်ာထဲက ျပည္သူေတြရဲ႕ နာက်င္ခံစားရမႈေတြကုိ ေျဖေလ်ာ့ေရးပဲ။ လင္းခါးကဗ်ာထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြဟာ အာဏာရွင္အစုိးရရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားေအာက္မွာ အေၾကာက္တရားနဲ႔ ေနၾကရတယ္။ `စစ္တပ္ဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွ မုိးေပၚေထာင္မပစ္ဘူး´ဆုိတဲ့ ေရဒီယုိ ထုတ္လႊင့္မႈအၿပီးမွာ ကုိယ့္ဘ၀သက္တမ္းတစ္၀က္ကုိ ထုိးေကၽြးလုိက္ရတဲ့ IN TIME ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားထဲက သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြမ်ဳိးပါပဲ။ ဒါေတြကုိ လင္းခါးက ကုိယ္တုိင္နာက်င္ခံစားရသလုိ ကဗ်ာဖြဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူလည္း မတတ္ႏုိင္ဘူး။ ဆုေတာင္း႐ုံကလြဲလုိ႔ ကဗ်ာဆရာ တတ္ႏုိင္တာ ကဗ်ာပဲ ရွိတာေပါ့။ လင္းခါးဟာ သမီးေလးရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ ဆုေတာင္းၿပီးတဲ့အခါ သူရွင္သန္ေနထုိင္ရာ ကမာၻေျမႀကီးအတြက္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္`ကုိယ့္ကဗ်ာ´၊ `ကမာၻႀကီးအတြက္ သီခ်င္း´ စတဲ့ကဗ်ာေတြနဲ႔ `သိန္းသန္းအေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေတးကုိသာ ဆုိခ်င္ ကခ်င္ နားဆင္ခ်င္ပါတယ္လုိ႔ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ျပန္တယ္။
 ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ လင္းခါးဟာ လူငယ္တစ္ေယာက္ပါပဲ။ သူျဖတ္သန္းေနရတဲ့ ေခတ္ႀကီးရဲ႕ အဆီအေငၚ မတည့္မႈေတြ၊ နာက်င္ေၾကကြဲမႈေတြ၊ ပိတ္ပင္တားဆီးမႈေတြ ႀကဳံလာရတဲ့အခါ ကဗ်ာဆုိတာနဲ႔ သူေပါက္ကြဲတယ္။ ကဗ်ာ ဆုိတာနဲ႔ သူ ေတာ္လွန္တယ္။ သူ ေတာ္လွန္ေပါက္ကြဲခဲ့တဲ့ကဗ်ာေတြဟာ တမင္လုပ္ယူထားတာမဟုတ္ဘူး။ သူ ခံစားမႈ အစစ္အမွန္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သူ႔လက္ေတြ႔ျဖတ္သန္းေနတဲ့ အေနအထား၊ သူရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ႐ုိးသားမႈကုိ အေျခခံထားတဲ့ ကဗ်ာေတြက ျပသေနပါတယ္။ လင္းခါးလုိမ်ဳိး ကဗ်ာဆရာေတြ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ပါတယ္။ ရွိေနပါတယ္။ ရွိလာပါလိမ့္ဦးမယ္။ ေခတ္ဆုိး စနစ္ဆုိးနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါ ေခတ္က ႐ုိက္စစ္လုိ႔ ထြက္က်လာတဲ့ ကဗ်ာေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိလာပါလိမ့္ဦးမယ္။ ကဗ်ာဆရာ လွသန္းက သူ႔တုိ႔မ်ဳိးဆက္ကုိ `သုညမ်ဳိးဆက္၊ ငါ ဒီလုိပဲ သတ္မွတ္ခ်င္ေတာ့ တယ္´လုိ႔ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ` သုညမ်ဳိးဆက္ အဆက္ဆက္ ဥခြံေဖာက္ထြက္ႏုိ္င္ပါေစ´လုိ႔ပဲ ဆုေတာင္း ရင္း လင္းခါးရဲ႕ ေျဖာင့္ခ်က္မ်ားအား မုဒိတာပြားလုိက္ရပါတယ္။

မင္းနဒီခ
၂၆၊ ၅၊ ၂၀၁၅

၂၀၁၅နဲ႔ ဆက္​ကစားဦးမယ္​့ ကဗ်ာဆရာ

၂၀၁၅နဲ႔ ဆက္​ကစားဦးမယ္​့ ကဗ်ာဆရာ

စာအုပ္အမည္           - ဆက္ကစားမယ္ ျပန္ေကြ႕ခဲ့ပါ
ေရးသူ                     - ေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)၊ ေမာင္စုိးသစ္(မႏၱေလး)
ထုတ္ေ၀သည္႔ကာလ   - ေအာက္တုိဘာ၊ ၂၀၁၅
ထုတ္ေ၀သည္႔တုိက္    - ေကာင္းေဇာ္ စာေပ


 ယေန႔ကဗ်ာေခတ္သည္ မဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာထက္ အြန္လုိင္းေပၚတြင္ ပိုမိုအားေကာင္းလာသည္။ ေခတ္ေပၚ၊ ေခတ္ၿပိဳင္ ကဗ်ာအေရြ႕သည္ အြန္လုိင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ အရွိန္အဟုန္အားေကာင္းစြာ ေျပာင္းလဲေရြ႕လ်ားေနသည္။ အြန္လုိင္းေပၚတြင္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ အခ်ိန္ေပးေနရာယူထားသေလာက္ လူတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ျပင္ပတြင္ စကားေျပာေတြ႔ဆုံဖုိ႔ အခ်ိန္နည္းပါးလာသည္။ နည္းပညာ တုိးတက္မႈသည္ လူမူဆက္ဆံေရး၀န္းက်င္တစ္ရပ္ကုိ ေျပာင္းလဲသြားေစခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ အထီးက်န္သည္ဟု ခံစားရသည့္အခါ အြန္လုိင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားကုိ ၾကည့္ေငးရင္း တစ္ခါတရံတြင္ အတိတ္ဆီက နန္းေတာ္ ေရွ႕ညမ်ားကုိ လြမ္းဆြတ္မိပါသည္။
ထုိစဥ္က နန္းေရွ႕ေစ်း႐ုံသစ္ႀကီးေအာက္မွာဖြင့္သည့္ `သန္းတရာ´ ညအလင္းဆုိင္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးတြင္ ညေန ေျခာက္နာရီ ဆုိလွ်င္ ဆရာေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း) ေစာင့္ေနေလာက္ၿပီ။ သိပ္မၾကာခင္ ဆရာေမာင္စုိးသစ္ (မႏၱေလး) ေရာက္လာမည္။ ေနာက္ထပ္ သိပ္မၾကာခင္ေလးမွာပဲ ေမာင္သစ္ဦး(ျမစ္ေျခ) ေရာက္လာမည္။ ရဲရင့္ပုိင္ေအာင္ ေရာက္လာမည္။ လူစုံၿပီဆုိလွ်င္ ညဥ္႔နက္သည္အထိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေျပာျဖစ္ၾကသည္မွာ မဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚမွ ပံုႏွိပ္ကဗ်ာအေၾကာင္း၊ ကဗ်ာဆုိင္ရာ စာအုပ္မ်ားမွ ရရွိလာသည့္ ကဗ်ာဆုိင္ရာ နည္းနာတကၠနစ္မ်ားအေၾကာင္း၊ ေနာက္ၿပီး ဆရာေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)ရဲ႕ ေဘာလုံးနည္းစနစ္နဲ႔ ကဗ်ာေတြ၊ ဆရာေမာင္စုိးသစ္(မႏၱေလး)ရဲ႕ R နည္းစနစ္နဲ႔ စကားလုံးေဆာ့ကစားမႈေတြ၊ ရဲရင့္ပုိင္ေအာင္ရဲ႕ ကြမ္းရြက္သပ္စနစ္နဲ႔ အခ်စ္ကဗ်ာေတြ။ ေမာင္သစ္ဦး(ျမစ္ေျခ)က အဲဒီတုန္းက ၀တၳဳရွည္ အားသန္ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က ကၽြန္ေတာ္က ကဗ်ာေလာကထဲ ေျခစုံပစ္၀င္ခါစ ျဖစ္သည္။ မဂၢဇင္းေပၚက ႏွစ္သက္သည့္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အေၾကာင္း စကားစလုိက္မိသည္ႏွင့္ ထုိကဗ်ာဆရာ၏ အျခားကဗ်ာမ်ားႏွင့္ ထုိ ကဗ်ာဆရာ၏ ျဖတ္သန္းမႈကုိပါ ဆရာေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)ႏွင့္ ဆရာေမာင္စုိးသစ္(မႏၱေလး)ဆီက ၾကားရ သည္။ ထုိလက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးတြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရးျဖစ္သည့္ကဗ်ာမ်ား တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ ေပးဖတ္ၾက သည္။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္၏ အလွဓါတ္၊ ေျပျပစ္စီးဆင္းမႈရစ္သမ္ႏွင့္ နရီ၊ ကဗ်ာထဲက ေျပာသူႏွင့္ ကဗ်ာ၏ အနက္ဂယက္မ်ား။ ထုိ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးသည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကဗ်ာသင္တန္းေက်ာင္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။
  ကဗ်ာေလာကအ၀န္းအ၀ုိင္းထဲ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္တာ ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်သည္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ေႏွာင္းပုိင္းလ မ်ားမွ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဦးေလး မိတ္ဆက္ေပးသျဖင့္ ဆရာ ေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)၊ ဆရာ ေမာင္စုိးသစ္ (မႏၱေလး)တုိ႔ႏွင့္ ဆုံရသည္။ မိမိကုိ္ယ္မိမိ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ရမည္ဟုု မရည္ရြယ္ဖူးခဲ့သလုိ ၀ါသနာပါသည္ ဆုိရုံ ကဗ်ာေလးမ်ား မေတာက္တေခါက္ ေရးမိတာေလးေတြပဲရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကဗ်ာဆရာႀကီးမ်ားျဖင့္ ဆုံေတြ႕ရသည့္အခါ ငုံ႔လွ်ဳိးေနသည့္ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခ်င္စိတ္က ေခါင္းေထာင္ထလာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာပုိးက ငယ္ထိပ္ထိ အဆိပ္ တက္ လာသည္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆရာ ေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)မွ မၾကာခဏ ေျပာဖူးသည့္ စကားရွိသည္။
`အုိ ကတၱရာလမ္းမ၊ နာမည္မ်ားလြတ္မက်ေအာင္ ကုိင္ထားပါ´ဆုိသည့္ ကဗ်ာစာသားကုိ ခ်က္ခ်င္း နား မလည္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ေစ်းခ်ဳိကုန္တုိက္မွာ အလုပ္စ၀င္မွ ထုိကဗ်ာစာသား၏ အနက္အဓိပၸာယ္ကုိ သေဘာေပါက္ခဲ့ေၾကာင္း´၊ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္၏ အႏွစ္သာရ၊ အနက္အဓိပၸာယ္သည္ ကုိယ္ေတြ႔ႀကဳံလာသည့္အခါ ပုိမုိေလးနက္ အရသာရွိ ရသည့္ အေၾကာင္းကုိ ဆရာက ေျပာလုိျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ျဖင့္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာကုိ ခံစားနားလည္တတ္ေအာင္ လမ္းျပ ေပးခဲ့ သည္။ စာေပသစ္၊ မုိးေ၀ကဗ်ာ၊ ေတာ္လွန္ကဗ်ာ၊ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ စသည္ျဖင့္ ကဗ်ာျဖတ္သန္းမႈ အဆင့္ဆင့္ တုိ႔ကုိ ဆရာတုိ႔ ထံမွတဆင့္ သိခဲ့ရသည္။ ေမာင္ေလးေအာင္ဆုိလွ်င္ နစ္ဆင္ႏွင့္ စစ္တုရင္ကစားျခင္း၊ ေဖာ္ေ၀းဆုိလွ်င္ `ႏွလုံးအိမ္ထဲ ေရငတ္ျခင္း´၊ ေအာင္ခ်ိမ့္ဆုိလွ်င္ `ဂႏၳ၀င္မမ´၊ အုိေအာင္ဆုိလွ်င္ `ႏြားေက်ာင္းသား´၊ ၀င္းျမင့္ဆုိလွ်င္ `ပဲ့တင္´၊ မုိဃ္းေဇာ္ ဆုိလွ်င္ `စိန္ျခယ္ပန္းမ်ားျဖင့္´၊ ခရမ္းျပာထက္လူဆုိလွ်င္ `ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးစီးကာသြား ေရကူးၿပီးျပန္ခဲ့´၊ လွသန္းဆုိလွ်င္ `အာရွတုိက္ တစ္ေနရာ´၊ စုိင္း၀င္းျမင့္ဆုိလွ်င္ `မိသားစု´၊ ေမာင္ယုပုိင္ဆုိလွ်င္ `သားအဖဂစ္တာ´။ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ဆုိလွ်င္ `ေမာင္ေခ်ာႏြယ္အတု´၊ `ကုိက္လမ္း´၊ `ၾကယ္ျပာေလးနဲ႔ ထမင္းစားၿပီးေနာက္´၊ သစၥာနီဆုိလွ်င္ `ျမင္စုိင္းသူမ်ား´၊ ဆရာ ေနမ်ဳိးဆုိလွ်င္ `ကဗ်ာဆရာ၀ံပုေလြ´၊ ႏုိင္မြန္ေအာင္သြင္ဆုိလွ်င္ `သတၱဳမုိးမ်ား´ကဗ်ာစာအုပ္၊ ေမာင္သိန္းေဇာ္ ဆုိလွ်င္ `ႏွင္းရည္စက္လက္ +ရႈေမွ်ာ္ခင္း ၂၁´ စသည္ျဖင့္ ကဗ်ာဆရာႏွင့္ ကဗ်ာ၊ ကဗ်ာစာအုပ္မ်ားအား တြဲၿပီး မွတ္မိေစခဲ့သည္။
ဆရာ ေမာင္စုိးသစ္ (မႏၱေလး)ႏွင့္က အိမ္ခ်င္း ပုိနီးသျဖင့္ ကဗ်ာစာအုပ္ႏွင့္ ကဗ်ာဆုိင္ရာစာအုပ္မ်ား ပုိၿပီး ငွားဖတ္ျဖစ္သည္။ ဆရာ ေမာင္စုိးသစ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ဖတ္သင့္သည့္စာအုပ္မ်ားကုိ တကူးတကရွာေဖြၿပီး ငွားဖတ္ ေပးသည္။ ဆရာျမဇင္၏ `ကဗ်ာ့နရီႏွင့္ နမိတ္ပုံ´၊ ဆရာေအာင္ေ၀းရဲ႕ `ကဗ်ာအလုပ္ရုံကေလး´၊ ဆရာ ေမာင္ခုိင္မာ၏ `ဧည့္ခန္းေဆာင္မ်ားကုိ ျဖတ္သန္းျခင္း´၊ ဆရာေမာင္သာႏုိး၏ `ထင္းရွဴးပင္ရိပ္´၊ `ေတာေမွာ္ရုံလမ္း´၊ ဆရာနရီမင္း၏ `ေမွ်ာ္စင္´ ႏုိင္ငံတကာ ကဗ်ာခံစားမႈေဆာင္းပါးမ်ား၊ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၏ `သရဖူေဆာင္းပါးမ်ား´ စသည္ျ့ဖင့္ ဆရာ တုိ႔၏ ေက်းဇူးျဖင့္ ဖတ္မွတ္ေလ့လာခြင့္ရခဲ့သည္။ ေနာက္ပုိင္းထြက္သမွ် ကဗ်ာစာအုပ္၊ ကဗ်ာဆုိင္ရာ စာအုပ္ေတြကုိ လစာ ထုတ္တုိင္း ၀ယ္သိမ္းျဖစ္ စုျဖစ္ခဲ့သည္။ အလင္းဆုိင္ညခ်မ္းမ်ားတြင္ တစ္ေယာက္၀ယ္ျဖစ္သည့္ ကဗ်ာစာအုပ္ တစ္ေယာက္ လွည့္ဖတ္၊ ကဗ်ာအေၾကာင္းေတြ ေျပာျဖစ္ၾက။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ နားေထာင္သူ သက္သက္။
သည္လုိႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ Any Way စာေပ၀ုိင္းေလးကုိ ဖန္တီးျဖစ္ၾကသည္။ ၂၀၀၅ ေႏွာင္းပုိင္းကေန ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္အေရးအခင္းအထိ။ စာေပ၀ုိင္းေလးမွာ တက္ေရာက္လာသူတုိင္း အလွည့္က် ကဗ်ာရြတ္ျခင္း၊ ၀တၳဳ ဖတ္ျခင္း၊ စာေပေလာကအေတြ႔အႀကံဳမ်ားဖလွယ္ျခင္း၊ တစ္ပတ္လွ်င္ ထင္ရွားသည့္ ကဗ်ာဆရာႀကီးတစ္ဦးစီ၏ အတၳဳပတၳိ ႏွင့္ သူ၏ စာေပလက္ရာမ်ားအေၾကာင္း နာၾကားမွတ္သားခဲ့ၾကရသည္။ အပတ္စဥ္တုိင္း မိမိကဗ်ာဓာတ္ကုိ ႏုိးေစရန္အတြက္ ေခါင္းစဥ္ေပးကာ ထုိေခါင္းစဥ္ကုိ တက္ေရာက္လာသူတုိင္းမွ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးရန္ ႏႈိးေဆာ္ၿပီး ႀကိဳးစားေရးသားခဲ့ၾကသည္။ ထုိသုိ႔ျဖင့္ Any Way စာေပ၀ုိင္းေလးသည္လည္း တစ္ပတ္ထက္ တစ္ပတ္ လူဦးေရ ပိုမ်ားလာသည္။ ကဗ်ာ၊ ၀တၳဳ၊ အက္ ေဆး၊ ဘာသာေရး၊ ႏုိင္ငံေရးမ်ားအထိ အေၾကာင္းအရာမ်ားလည္း စုံလင္လာသည္။ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ေနာက္ပုိင္း စာေပ ၀ုိင္းေလးအား လ အနည္းငယ္ ရပ္နားခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ နန္းဦးလြင္`မိသားစု´ကေဖးရဲ႕ တနဂၤေန႔မ်ားဆီ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စာေပ ၀ုိင္းေလးကုိ ေရြႊ႕ခဲ့ၾကၿပီး ` မိသားစု ကေဖး´စာေပ၀ုိင္းေလးအျဖစ္ ဆက္လက္တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။ အဲဒီေနာက္ `မိသားစု´ကေဖးကေန`ေရႊစြန္မင္း´ကေဖးရဲ႕ ၾကာသပေတးေန႔မ်ားဆီသုိ႔ ဆက္လက္ေရြ႕ေျပာင္းၿပီး ယေန႔အထိ`ေရႊစြန္ မင္း´စာေပ၀ုိင္း အျဖစ္ ဆက္လက္အေကာင္အထည္ေဖာ္ ၀ုိင္းဖြဲ႕ေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။
ယခု ၂၀၁၅၊ ေအာက္တုိဘာတြင္ ဆရာ ေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)ႏွင့္ ဆရာ ေမာင္စုိးသစ္(မႏၱေလး)တုိ႔ ႏွစ္ဦး၏ `ဆက္ကစားမယ္ ျပန္ေကြ႕ခဲ့ပါ´ ဟု အမည္ေပးထားသည့္ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ ထြက္ရွိလာပါသည္။ ယခု စာအုပ္မတုိင္ခင္ ဆရာေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း) `ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ အသံ´ ကဗ်ာစာအုပ္ႏွင့္ ဆရာေမာင္စုိးသစ္ (မႏၱေလး)က ေအဒီ ၄၅၄၅ ေခတ္ေပၚကဗ်ာစုစည္းမႈ စတဲ့ စာအုပ္မ်ား ထြက္ရွိထားၿပီး ယခုစာအုပ္သည့္ အဆုိပါ ဆရာႏွစ္ေယာက္၏ ဒုတိယကဗ်ာစာအုပ္ဟုလည္း ေျပာလုိ႔ရမည္ ထင္ပါသည္။ ဆရာေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း) ၃၄ ပုဒ္ႏွင့္ ဆရာ ေမာင္စုိးသစ္(မႏၱေလး) အပုဒ္ ၄၀။ ထုိ႔ျပင္ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ကဗ်ာ ၃ ပုဒ္စီကုိလည္း ဆရာ ေဇာ္ထြန္း၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ဆုိမႈျဖင့္ ထည့္သြင္းထားပါသည္။
ဆရာေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)သည္ သူ၏ ကဗ်ာ ၃၄ ပုဒ္အား ကဗ်ာေရးသည့္ရက္စြဲ၊ ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပသည့္ မဂၢဇင္းႏွင့္ ေဖာ္ျပခံရသည့္ လမ်ားအား အတိအက်ေဖာ္ျပထားသည့္အျပင္ ပါ၀င္သည့္ကဗ်ာမ်ားအားလည္း ေရးသားသည့္ ရက္စြဲအစဥ္လုိက္ျဖင့္ စနစ္တက်စီစဥ္ထားသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ ပထမဆုံးပုံႏွိပ္ကဗ်ာ`ပုံျပင္ထဲက ငါးသုံးေကာင္´ ၁၁၊ ၇၊ ၁၉၇၇ မွသည္ ေဖာ္ျပထားသည့္ ေနာက္ဆုံးေရးျဖစ္သည့္ ကဗ်ာ `ေခတ္သစ္ ဇနက´ ၇၊ ၇၊ ၂၀၁၅ အထိ ကဗ်ာ ၃၄ ပုဒ္မွာ အေသအခ်ာပုိင္းစစ္ၾကည့္လွ်င္ မုိးေ၀၊ ေခတ္ေပၚ၊ ေခတ္ၿပိဳင္ စသည္ျဖင့္ ကဗ်ာေခတ္သုံးေခတ္ကုိ ျဖတ္သန္းထားသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္အလုိအရ ကဗ်ာေခတ္သုံးေခတ္ကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့သည္သာမဟုတ္၊ အဆုိပါ ေခတ္သုံးေခတ္ အတြင္း ဆရာ ေမာင္ၾကည္သာ (ေတာင္တြင္း)၏ ကဗ်ာအေရြ႕၊ ကဗ်ာေရးဟန္ေျပာင္းလဲမႈ၊ ကဗ်ာလုိင္းစီပုံ၊ ကဗ်ာေနာက္ခံ ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္း၊ ကဗ်ာ တည္ေဆာက္မႈ၊ ကဗ်ာအေပၚ သိမႈအေျပာင္းအလဲႏွင့္ ကဗ်ာဆီ သြားရာလမ္း စသည္ျဖင့္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းလြန္းလွသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။
ပထမဆုံးပုံႏွိပ္ကဗ်ာျဖစ္သည့္ `ပုံျပင္ထဲက ငါးသုံးေကာင္´၏ ေနာက္ခံႏို္္င္ငံေရးအခင္းအက်င္းအေနႏွင့္ၾကည့္လွ်င္ မဆလတစ္ပါတီအာဏာရွင္ေခတ္၊ ၇၄ ဇြန္ အလုပ္သမားသပိတ္၊ ၇၄ ဒီဇင္ဘာ ဦးသန႔္အေရးအခင္း၊ ၇၆ မႈိင္းရာျပည့္ သပိတ္ စတဲ့ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမ်ား၊ အေရးအခင္းမ်ား၊ သပိတ္အၾကမ္းဖက္ဖိႏွိပ္ၿဖိဳခြဲခံရမႈမ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ားမတရား ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ခံရမႈမ်ား၊ အနစ္နာခံၿပီး အသက္ေသြးေခၽြးေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား စတဲ့ အေျခအေနေတြဟာ ကဗ်ာထဲမွာ ထင္ဟပ္ေနခဲ့ပါတယ္။

(၁)
. . . . . . . .
`ပထမ ငါး ၀ီရိယမရွိ
ပ်င္းရိေလးတြဲ ဇြဲမထုတ္ဘဲ
ကံကုိပဲ ပုံခ်ေတာ့
ေလွာ္တက္နဲ႔ အ႐ုိက္ခံရၿပီး
ေသဆုံးသြားရရွာတယ္
ဒုတိယ ငါး ၀ီရိယ ရွိတယ္
ႀကိဳးစားတယ္ အားထုတ္တယ္
ဒါေပမယ့္
ေလွအေစာင္းနဲ႔ မႀကံဳေတာ့
အႀကံကုိ အသိခံရၿပီး
ေလွာ္တက္နဲ႔ အ႐ုိက္ခံရလုိ႔
ေသရရွာျပန္တယ္
တတိယ ငါး ၀ီရိယ ရွိတယ္
ႀကိဳးစားတယ္ အားထုတ္တယ္
အခြင့္အခါကုိ သိတယ္
ေလွအေစာင္းကုိ ၾကည့္ၿပီး
သတိနဲ႔ ခုန္လုိက္ေတာ့
ေသေဘးက လြတ္ရတယ္`
(၂)
`ရင္ထဲမွာ စြဲၿငိေနတာက
ဒုတိယ ငါးပါပဲ
အကယ္၍မ်ား
ဒုတိယ ငါးသာ အေသမခံခဲ့ရင္
တတိယ ငါး ဟာလည္း။
(ပုံျပင္ထဲက ငါးသုံးေကာင္ ကဗ်ာမွ)

 ေနာက္ထပ္ေတြ႔ရသည့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာ`အေတာင္ပံ´ျဖစ္သည္။ ေရးသည့္ရက္စြဲမွာ ၁၀၊ ၄၊ ၁၉၈၆။ ေရးျဖစ္ သည့္ရက္စြဲအရ သမုိင္း၀င္ ရွစ္ေလး လုံးအေရးအခင္းႀကီးမျဖစ္မီ ႏွစ္ကာလအပို္င္းအျခား။ ထုိအခ်ိန္က ႏုိင္ငံေရး ေရဆူမွတ္ ေရာက္ရွိေနခ်ိန္။ လူထု၏ သည္းခံႏုိင္စြမ္းအဆုံးစြန္းေရာက္လုခ်ိန္၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိ အခါအခြင့္သင္တုိင္း ဆန္႔က်င္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည့္ ေက်ာင္းသားႏွင့္ ျပည္သူလူထု လက္တြဲညီစြာ ေဖာက္ထြက္ပ်ံသန္းရန္ အားယူေနသည့္ကာလ။ ထုိႏွစ္ ကာလအပုိင္းအျခားတြင္ ေရးသားခဲ့သည့္` အေတာင္ပံ´ ကဗ်ာမွာ ယခု သည္ဘက္ႏွစ္မ်ားမွ မဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပခံရသည္မွာ မဆန္းလွေပ။ `အဲဒီတုန္းကေတာ့ ည ဆုိတာေတာင္ ႐ုိး႐ုိးအဓိပၸာယ္ဖြဲ႔လုိ႔ မရ။ ည ဆုိရင္ ေခတ္ဆုိး ေခတ္ၾကပ္ႀကီးကုိ ဆုိလုိတယ္ဆုိၿပီး လြမ္းခ်င္တာေတာင္ လြမ္းခြင့္မရဘူး´ဟု ဆရာေမာင္ၾကည္သာ ေျပာဖူးသည္ကုိ ျပန္အမွတ္ရမိသည္။ ပုံႏွိပ္ ေဖာ္ျပသည့္ရက္စြဲမွာ မတ္လ၊ ၂၀၁၄။ ႐ုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမဂၢဇင္းတြင္ ျဖစ္သည္။
၁၄၊ ေမလ ၂၀၁၄ တြင္ သိမ္းဆည္းခံေျမမ်ား ျပန္လည္ရရွိေရးအတြက္ သဲကုန္းၿမိဳ႕ေပၚတြင္ ဆႏၵျပ၊ ဆုေတာင္းမႈ ျပဳလုပ္ေသာ လယ္သမားမ်ားကုိ ရဲတပ္ဖြဲ႔က အၾကမ္းဖက္ဖမ္းဆီးခဲ့ၾကသည္။ ထုိအေရးတြင္ ဗကသေက်ာင္းသား ေကာင္းထက္ေက်ာ္ ဖမ္းဆီး႐ုိက္ႏွက္ခံရသည္။ ထုိသုိ႔ရုိက္ႏွက္ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္ကုိ ေမ ၁၇ တြင္ အထက္ဗမာျပည္ ဗကသ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၂၀၁၄၊ စက္တင္ဘာလ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္မွ ေန၍ အမ်ဳိးသား ပညာေရး ဥပေဒကုိ အတည္ျပဳခဲ့သည္။ အဆုိပါ ဥပေဒတြင္ ပါ၀င္သည္ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားသည္ လြတ္လပ္စြာ ပညာသင္ၾကားခြင့္ကုိ တင္းက်ပ္ေသာ ဗဟုိခ်ဳပ္ကုိင္မႈျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားၿပီး ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ားသည္ ဒီမုိကေရစီ မဆန္ျခင္း၊ လူ႔အခြင့္အေရး တန္းတူညီမွ်မႈမရွိျခင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ပညာသင္ၾကားခြင့္ကုိ အာမခံခ်က္မေပးႏုိင္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံလုံး ဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားထုက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကၿပီး အမ်ဳိးသားပညာေရး ဥပေဒသစ္အတြက္ တုိ္က္ပြဲ၀င္ရန္ ၂၀၁၄၊ ႏုိ၀င္ဘာ ၁၂ ႏွင့္ ၁၃ ရက္ေန႔တုိ႔တြင္ ဒီမုိကေရစီ ပညာေရးလႈပ္ရွားမႈ ဦးေဆာင္ေကာ္မတီကုိ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾကသည္။ ၂၀၁၅ ဇန္န၀ါရီ ၂၀ မွာေတာ့ စတုတၳေက်ာင္းသားသပိတ္ဟု ေခၚဆုိႏုိင္မည့္ ဒီမုိကေရစီပညာေရးေတာင္းဆုိမႈ ေက်ာင္းသား သပိတ္ ခရီးရွည္ခ်ီတက္ပြဲႀကီး စတင္ခဲ့ေလသည္။ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈအစည္းအတားမ်ားကုိ ရဲရဲေဖာက္ထြက္ ပ်ံသန္းၾကရမည္။ ထုိသုိ႔ ပ်ံသန္းသည့္ အခါ လြတ္ေျမာက္ခ်င္လည္း လြတ္ေျမာက္မည္။ မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္လွ်င္လည္း နာက်င္မႈမ်ားျဖင့္ ႀကဳံေတြၾကရမည္။ ၁၉၈၆ က နာက်င္မႈႏွင့္ လြတ္ေျမာက္လုိမႈမ်ားသည္ တုိက္ဆုိင္မႈမ်ားရွိလာသည့္အခါ ကဗ်ာ၏ အႏွစ္ သာရကုိ တခါ ျပန္လည္ရရွိလာသည္။ တနည္းဆုိရေသာ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္သည္ ႏွစ္ကာလမည္မွ်ၾကာသည္ျဖစ္ေစ ေသဆုံး မသြား။ အခါအခြင့္ရွိတုိင္း ျပန္လည္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ေနသည္ဟု ျမင္မိသည္။

`ပ်ံၾကစမ္းေဟ့
ပ်ံၾကစမ္း
အစြမ္းရွိသေလာက္ ပ်ံၾကစမ္း။
မပ်ံႏုိင္တဲ့အခါ
နားရမယ္
ပ်ံေနရင္းနဲ႔လည္း စုတ္ၿပဲသြားႏုိ္င္တယ္´
(အေတာင္ပံ ကဗ်ာမွ)

 ထုိခုႏွစ္မ်ားကုိ ေက်ာ္လြန္လာသည့္အခါ ဆရာေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)၏ ကဗ်ာမ်ားသည္ ေျပာင္းလဲ လာသည္။ ကဗ်ာေရးဟန္အေျပာင္းအလဲထက္ အေၾကာင္းအရာ ေရြးခ်ယ္မႈ၊ တင္ျပသည့္နယ္ပယ္ႏွင့္ ကဗ်ာထဲတြင္ ထည့္သြင္းထားသည့္ ပတ္၀န္းက်င္အေျပာင္းအလဲမ်ားကုိ ေတြ႔လာရသည္။ အထူးသျဖင့္ ၁၉၉၅ ေနာက္ပုိင္းကဗ်ာမ်ားတြင္ အရင္မုိးေ၀ေႏွာင္းပုိင္းကဗ်ာမ်ားလုိ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းေသာ ကဗ်ာမ်ား မဟုတ္ေတာ့။ သုိ႔ေသာ္ အရင္အတုိင္း မေျပာင္းမလဲ ရွိေနေသာေခတ္စနစ္၏ ဖိႏွိပ္မႈ၊ ရုိက္ခတ္မႈႏွင့္ နာက်င္မႈမ်ားကုိ ေဘာလုံးအားကစားနည္းထဲ ထည့္သြင္းၿပီး ေဖာ္ျပလာသည္။ တနည္းအားျဖင့္ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္မရသည့္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအတြင္း ေနာက္ခံ၀န္းက်င္ အေျပာင္း အလဲလုပ္ၿပီး ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။ ယခင္စာအုပ္ `ဖုံးကြယ္ထားသည့္အသံ´ထဲတြင္ ပါ၀င္သည့္ `ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္းရဲ႕ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ေဘာ´၊` စကားလုံးေတြကုိ သင့္ေျခေထာက္ထဲမွာပဲ ထားလုိက္ပါ´၊`ပြဲစဥ္ဇယား´၊`ကစားသမား´ ႏွင့္ ယခု စာအုပ္ပါ`မွန္ထဲက သူစိမ္း´၊ `ကုိယ္ေဖ်ာ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္´ စသည့္ ကဗ်ာမ်ားသည္ ေဘာလုံးနယ္ပယ္မွ ေ၀ါဟာရမ်ား ျဖင့္ ကဗ်ာကုိ ျပဳလုပ္တည္ေဆာက္ထားျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

`ျဖစ္စဥ္ႀကီးတစ္ခုလုံးက ဒီလုိပဲလား
႐ုိး႐ုိးသားသား ကာကြယ္လုိက္တာလည္း ပင္နယ္တီ အေပးခံရ
ကုိယ္သြင္းလုိက္တဲ့ ဂုိးက်ေတာ့လည္း လူကၽြံေဘာတဲ့
အေပးအယူအခ်ိတ္အဆက္ေတြကလည္း လြဲလုိက္သလားမေမးနဲ႔
ေအးေလ
ကိုယ့္ဂုိးကုိယ္ ျပန္မသြင္းမိရင္ ၀မ္းသာရေတာ့မယ္´
(မွန္ထဲက သူစိမ္း ကဗ်ာမွ)

`ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ကဗ်ာေတြကုိ ဖတ္လုိက္မိၾကတဲ့ ကဗ်ာေရးသူတခ်ဳိ႕ဟာ ငါတုိ႔ေတာ့ က်န္ေနရစ္ေတာ့မွာပဲ ဆုိတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ ကေသာကေမ်ာအတင္း ကဗ်ာပုံစံေျပာင္းေရးဖုိ႔ ႀကိဳးစားလာၾကျပန္ပါေရာ။ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အႏွစ္သာရကုိ မဆုပ္ကုိင္မိဘဲ အျပင္ပန္းအသြင္အျပင္၊ ေရးဖြဲ႔ပုံေတြကုိ တုပ ေရးဖြဲ႔ၾကတဲ့အခါ ကဗ်ာဖတ္သူေတြအတြက္ စိတ္ပ်က္စရာစိတ္ညစ္ညဴးစရာ ကဗ်ာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီ ကဗ်ာေရးသူေတြနဲ႔ ေမာင္ၾကည္သာ မပါတာကေတာ့ျဖင့္ အေတာ္စိတ္လြတ္လပ္မိပါတယ္´
 ဆရာေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)၏ `ဖုံးကြယ္ထားတဲ့အသံ´ ကဗ်ာစာအုပ္မွ ဆရာေမာင္ျပည့္မင္း၏ မွတ္ခ်က္ စကားျဖစ္ပါသည္။ ဆရာ ေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)သည္ မုိးေ၀ေခတ္မွ ယေန႔အထိ ကဗ်ာအေရြ႕ႏွင့္ ကဗ်ာ ေရစီးေၾကာင္းအေျပာင္းအလဲအေပၚ ထပ္ၾကပ္မကြာ လုိက္ပါလွ်က္ရွိသည့္ ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ယေန႔ ထြက္သမွ် ေခတ္ေပၚ၊ ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာစာအုပ္မ်ား၊ ကဗ်ာေဗဒဆုိင္ရာစာအုပ္မ်ားႏွင့္ မ်က္ေျခမျပတ္သူ၊ လူငယ္ကဗ်ာမ်ား၏ ကဗ်ာ လမ္းေၾကာင္းသစ္ရွာေဖြမႈတြင္ စိတ္ေရာကုိယ္ပါ ထဲထဲ၀င္၀င္ပါ၀င္သူ၊ ကိုယ္တုိင္လည္း ပုံသ႑ာန္ဦးစားေပးကဗ်ာမ်ား၊ စကားေျပကဗ်ာမ်ား၊ ေခတ္ၿပိဳင္ဟန္ကဗ်ာမ်ားကုိလည္း ေရးဖြဲ႔ေနသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ယခုစာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ `မီးခုိးမ်ား´ကဗ်ာတြင္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လုံးကုိ ျမန္မာစာလုံးေပါင္းသတ္ပုံက်မ္း စာမ်က္ႏွာ ၁၉၁ ရွိ မီးေ၀ါဟာရ စကားလုံး မ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည္။ `တစ္ေယာက္တစ္လမ္း´ ကဗ်ာတြင္ ကုိယ္ပုိင္စကားလုံးတစ္လုံးမွ အသုံးျပဳျခင္းမရွိဘဲ မိမိ အနီး အနားႏွင့္ မွတ္ညဏ္ထဲတြင္ ဖ်တ္ကနဲေပၚလာေသာ စကားလုံးမ်ား၊ စာေၾကာင္းမ်ား၊ အရာ၀တၳဳမ်ားကုိ ခ်ိတ္တြဲကာ ကဗ်ာ ျပဳလုပ္ထားသည္။ `ဆက္ကစားမယ္´ကဗ်ာတြင္ လူႀကိဳက္မ်ားတီဗီအစီအစဥ္တစ္ခုျဖစ္သည့္ ပေဟဠိနန္းေတာ္မွ အစီအစဥ္ တင္ဆက္သူ ေမာင္ေမာင္ေအး၏ ဆက္ကစားမလား၊ ဒီမွာပဲရပ္မလားဆုိသည့္ ေမးခြန္းအေပၚတြင္ အျခားတီဗီ ဇာတ္လမ္းတြဲ တစ္ခုမွ စကားလုံးမ်ားျဖင့္ ခ်ိတ္တြဲဆက္စပ္ကာ ကဗ်ာျပဳလုပ္ထားသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။

`ေလွကေလးနဲ႔ ျမစ္ကုိျဖတ္လုိ႔ သူတုိ႔ ကမ္းကပ္ႏုိင္သြားတယ္
သူတုိ႔ အသက္ရွင္ေနေသးတယ္ တဲ့

အနည္းဆုံးက သုံးေထာင္ဆုိလား၊ အမ်ားဆုံးက ငါးသိန္းဆုိလား
ဆက္ကစားပါမယ္´
(ဆက္ကစားမယ္ ကဗ်ာမွ)
 ဆက္လက္ၿပီး ဆရာ ေမာင္စုိးသစ္(မႏၱေလး)၏ ကဗ်ာအပုဒ္ (၄၀) ကုိ ဆက္ဖတ္မိသည္။ ဆရာေမာင္စုိးသစ္ (မႏၱေလး)၏ ကဗ်ာမ်ားသည္ ရုိးရွင္းသည္။ ဖတ္ရလြယ္ကူသည္။ အနက္ အဓိပၸာယ္ သုိ၀ွက္မႈနည္းပါးသည္။ ကဗ်ာ ဖတ္သူ ႏွင့္ တတ္ႏုိင္သမွ် နီးေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ေရးေလ႔ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဆရာ႔ကဗ်ာေတြကို ဖတ္ရသည္မွာ ဖတ္ၿပီးမွ အေတြးက ျပန္စသည္။ မိမိအဇၥ်တၱကုိ ေရးဖြဲ႔ေနရာမွ ျပင္ပဗဟိဒိၶကုိ လွမ္းခ်ိတ္ဆက္သြားသည္။ ဆရာ ေမာင္စုိးသစ္၏ စကားလုံးသုံးစြဲမႈကုိ ဂ႐ုစိုက္သည္။ စကားလုံးတစ္လုံးခ်င္းစီ၏ အားကုိ အျပည္႔အ၀ အသုံးခ်သည္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ၏ အလွဓါတ္ျဖစ္သည္႔ ေျပျပစ္စီးဆင္းမႈကုိ ကဗ်ာတုိင္းတြင္ ေတြ႔ရသည္။

`အုိ . . . ပင္လယ္ငဲ့
ျပဒါးသုတ္ထားတဲ့ မွန္တစ္ခ်ပ္ေအာက္
အိပ္ေမြ႔အခ်ခံထားရတဲ့ လႈိင္းတံပုိးေတြ သုိ၀ွက္ၿပီး
ျမားခၽြန္ေနေရာ့သလား
ငါတုိ႔ဟာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျခစမ္းခဲ့ဖူးေတာ့
မင္းရဲ႕ ကစားကြက္ေအာက္ မနစ္ျမွဳပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး
(ေလွငယ္ ကဗ်ာမွ)

 ေအဒီ ၄၅၄၅ ႏွင့္ ယခုစာအုပ္ၾကားတြင္ သုံးႏွစ္တိတိ ကြာျခားသြားသည္။ ဆရာေမာင္စုိးသစ္ (မႏၱေလး)ကုိ ကၽြန္ေတာ္က အစ္ကုိလုိ႔ပဲ ေခၚသည္။ အစ္ကုိ ကဗ်ာအေရးက်ဲသြားသည္။ အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္တစ္ခုတြင္ အားကစား ေဆာင္းပါးမ်ားမေရးေတာ့။ ၀တၳဳတုိ မေရးျဖစ္ေတာ့သေလာက္ျဖစ္သြားသည္။ ယခင္က မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာမ်ား ေပၚတြင္ လစဥ္ေတြ႔ေနရသည့္ ေမာင္စုိးသစ္(မႏၱေလး) မဟုတ္ေတာ့။ မိသားစုအေရးႏွင့္ လုပ္ငန္း တာ၀န္၀တၳရားမ်ား အၾကား နားရက္၊ ပိတ္ရက္နည္းပါးစြာ ျဖတ္သန္းေနရသည္။ ယခင္က အစ္ကုိ႔၏ ညဂ်ဴတီမ်ားတြင္ အေဖာ္လုပ္ကာ အတူတူ လုိက္ေစာင့္ရင္း ကဗ်ာအေၾကာင္းမ်ား ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ ေနျခည္ထမင္းေပါင္းႏွင့္ အစုံသုပ္ကုိ စားရင္း က်ဳံးနံေဘး ညခ်မ္းမ်ား ကုိ စက္ဘီးတစ္စီးစီႏွင့္ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကသည္။ ကဗ်ာအေပၚ ယုံၾကည္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္ႏွင့္ ကဗ်ာလမ္းေၾကာင္း အကူး အေျပာင္းမ်ားစြာကုိ အစ္ကုိ႔ဆီမွ သင္ယူမွတ္သားခဲ့ဖူးသည္။ ယခု အစ္ကုိ႔ကဗ်ာေတြကုိ စာအုပ္တစ္အုပ္အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ဖတ္ခြင္႔ရသည့္အတြက္ ၀မ္းသာမိသည္။ အစ္ကုိ႔ဆီက ေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕ ရနံ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ရသည္။ ဘာသာစကား တစ္လုံးခ်င္းစီအေပၚ အာ႐ုံစူးစုိက္မႈႏွင့္ အေလးအနက္ထားမႈကုိ ျပန္ရသည္။

`ကမာၻမွာ လက္နက္စက္႐ုံ ဘယ္ႏွ႐ုံတည္ၿပီးရင္
စစ္ပြဲ ဘယ္ႏွခု ထုိးေကၽြးရသလဲ
က်ည္လြတ္ မီးလြတ္ ေန႔ရက္ေတြက
ဘယ္ဥတုနဲ႔မွ ရြာတဲ့မုိးလဲ
မုိးမ်ားရာ ေရလုိက္ေနတဲ့ ေခတ္
အဲဒီ ေၾကာက္ေခတ္ႀကီး
ကမာၻဦးစ စလည္လာသလုိ
လူလည္ေတြ ပတ္ပတ္လည္ေနေရာေပါ့
အမွန္တရားက
ဘာေၾကာင့္ ဘယ္လုိ မူးရင္း ေခါင္းကုိက္ေနရတာလဲ´
(လူလည္ေတြနဲ႔ ခပ္လည္လည္ ေခတ္ …ခစ္ ကဗ်ာမွ)

ေရတြင္းမတူးဘဲ
ေရသန္႔ဗူး၀ယ္ ေရၾကည္ေသာက္ေနတဲ့ ေခတ္မွာ
ငါတုိ႔ အိပ္မက္ေတြက
လြန္ဆြဲတုိင္း ရြာတဲ့မုိး မဟုတ္ဘူး
အႏုပညာအခင္းအက်င္းထဲ
ငါတုိ႔ရဲ႕ ပုိစတာေတြ လုိက္ဖက္ၾကည့္ေတာ့
လူႀကိဳက္နည္းတဲ့ ဇာတ္လုိ္က္​ေတြပဲ
အႏုပညာက ေတြ႔တဲ့ေစ်းမွာ
လက္ငင္း၀ယ္လုိ႔ရေနရင္
ငါတုိ႔မွာ သမုိင္းဘယ္ရွိပါ့မလဲ
(ငါတုိ႔ ေက်ာနံပါတ္ေတြေပၚမွာ သမုိင္း ရွိတယ္ ကဗ်ာမွ)
 ဆရာမ်ဳိးသန္႔ကေတာ့ `ဆက္ကစားမယ္ ျပန္ေကြ႕ခဲ့ပါ´ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးကုိ ေအာက္ပါအတုိင္းအမွာစာ ေရးေပး ထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
 ` ဆရာေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)နဲ႔ ဆရာ ေမာင္စုိးသစ္(မႏၱေလး)တုိ႔ရဲ႕ ကဗ်ာေတြကုိ ဖတ္ၿပီးတဲ့အခါ ပထမဆုံးေခါင္းထဲ ၀င္လာတဲ့အေတြးက သူတုိ႔ရဲ႕ကဗ်ာေတြဟာ ဖတ္႐ႈရ ရွင္းလင္းလြယ္ကူၿပီး အနက္၀ွက္လြန္းတဲ့ အေရးအသားေတြ နည္းတယ္ ဆုိတာပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ အေၾကာင္းအရာပုိင္းက ၾကည့္ရင္ ျပည္သူအမ်ားစုရဲ႕ ခံစားမႈကုိ ထင္ဟပ္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ တဆက္တည္း သူတုိ႔ရဲ႕ ျပည္သူ႔ဘက္က တသားတည္း ရပ္တည္လုိတဲ့ ေစတနာနဲ႔ ဖြဲ႔ဆုိထားတဲ့ ကဗ်ာေတြက အမ်ားစုျဖစ္တာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္´။
 `ၿခံဳေျပာရရင္ ကဗ်ာေလးေတြဟာ ေခတ္ထဲက ျပည္သူေတြရဲ႕ အသံေတြကုိ ရွင္းရွင္း ေရးဖြဲ႔ထားၾကတယ္´။
 ဟုတ္သည္။ `ဆက္ကစားမယ္ ျပန္ေကြ႕ခဲ့ပါ´ ကဗ်ာစာအုပ္ထဲမွ ကဗ်ာမ်ားသည္ ရပ္ကြက္ထဲမွ ျပည္သူတုိ႔၏ စကားသံျဖစ္သည္။ ေက်းလက္ေန ျပည္သူတုိ႔၏ စကားသံျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ျပေန ျပည္သူတုိ႔၏ စကားသံျဖစ္သည္။ ယေန႔ေခတ္ ျပည္သူတုိ႔၏ ခံစားမႈကုိ ကဗ်ာဆရာကုိယ္တုိင္ ခံစားေနရသည္။ ကဗ်ာဆရာ၏ ခံစားမႈသည္ ျပည္သူတစ္ေယာက္၏ ခံစားမႈ၊ ျပည္သူ၏ နာက်င္မႈသည္ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္၏ နာက်င္မႈပင္ျဖစ္သည္။ ကဗ်ာဆရာသည္ ထုိခံစားမႈ၊ ထုိနာက်င္မႈကုိ စကားလုံးအားျဖင့္ ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။
 ဆရာမ်ဳိးသန္႔၏ အမွာစကားအတုိင္းပင္ ယေန႔ေခတ္ျမင္ကြင္းက်ယ္သည္ ႏုိင္ငံေရး၊ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရး၊ အစြန္းေရာက္၀ါဒီမ်ားျဖင့္ အုတ္ေရာေရာ ေက်ာက္ေရာေရာ ႐ႈပ္ေထြးလြန္းလွသည္။ လူမ်ဳိးေရးပဋိပကၡလႈံ႕ေဆာ္မႈမ်ား၊ တရား ဥပေဒကင္းမဲ့မႈမ်ား၊ သဘာ၀သယံဇာတအရင္းအျမစ္ဆုံး႐ႈံးမႈမ်ား၊ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္က်ေရာက္မႈမ်ား၊ ျပည္တြင္း စစ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္မ်ား ေနာက္ကြယ္မွ မၿပီးဆုံးေသးသည့္ တုိက္ပဲြမ်ား၊ မလုိအပ္သည့္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္မ်ားႏွင့္ မလုံၿခဳံ ေတာ့သည့္ ေန႔ညမ်ား၊ ၃၀ ရာခုိင္ႏႈန္းသာ အာမခံႏုိင္ၿပီး ၇၀ ရာခုိင္ႏႈန္းမွားယြင္းေနသည့္ မဲစာရင္းႏွင့္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ။ `ဒီမွာပဲ ရပ္မလား။ ဆက္ကစားမလား ´ဆုိသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္ၾကားလုိက္သည့္အေျဖမွာ
ဆက္ကစားမယ္ ျပန္ေကြ႕ခဲ့ပါ ဟူ၍ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

မင္းနဒီခ
၆၊ ေအာက္တုိဘာ၊ ၂၀၁၅

ေနညိဳေအာင္ႏွင့္ ႏွင္းျမျမေအးရည္စိမ့္စမ္းလြင္

ေနညိဳေအာင္ႏွင့္ ႏွင္းျမျမေအးရည္စိမ့္စမ္းလြင္

စာအုပ္အမည္ - ႏွင္းျမျမေအးရည္စိမ့္စမ္းလြင္
ေရးသူ - ေနညိဳေအာင္
ထုတ္ေ၀သည္႔ကာလ - ၾသဂုတ္လ၊ ၂၀၁၅
ထုတ္ေ၀သည္႔တုိက္ - ပန္းသာႏု စာေပ

 ကဗ်ာစာအုပ္အမည္က `ႏွင္းျမျမေအးရည္စိမ့္စမ္းလြင္´အခ်စ္ကဗ်ာစုစည္းမႈ။ ေရးသူက `ေနညိဳေအာင္´။ စာအုပ္ အမည္က ထူးျခားသလုိ စာအုပ္အျပင္အဆင္ကလည္း ထူးျခားသည္။ ေလးေထာင့္စပ္စပ္ပုံစံ။ အမွတ္တမဲ့ၾကည့္လွ်င္ ဗီစီဒီတစ္ခ်ပ္အလားဟုပင္ ထင္ရသည္။ အတြင္းတြင္လည္း ကဗ်ာဆရာ၏ ဓာတ္ပုံမ်ားကုိ အေရာင္တစ္ေရာင္ျဖင့္ ညွပ္ထည့္ ထားေသးသည္။ ဓါတ္ပုံစုစုေပါင္း ဆယ္ပုံ။ ရယ္ရြင္ဖြယ္ ေျပာရလွ်င္ ကဗ်ာဆရာသည္ ကဗ်ာအားျဖင့္ေရာ လူအားျဖင့္ပါ သူ၏ စာအုပ္ကုိ ေရာင္းအားျမွင့္တင္လုိဟန္ ရွိသည္။ ယခုစာအုပ္၏ အမွာတစ္ေနရာတြင္လည္း ကဗ်ာဆရာကုိယ္တုိင္က `ႏွင္းျမျမေအးရည္စိမ့္စမ္းလြင္ အခ်စ္ကဗ်ာစာအုပ္ကုိ ခ်စ္တတ္ေသာ ခ်စ္စိတ္ရွိေသာ လူသားမ်ားအားလုံးသုိ႔ ရည္ရြယ္ ပါတယ္´ ဟု ရည္ညႊန္းထားေသးသည္။ ျဖစ္သင့္ပါသည္။ ကဗ်ာဆရာလူငယ္တစ္ေယာက္၏ ေၾကကြဲဖြယ္ ေန႔ညမ်ားသည္ အလြမ္းမ်ားျဖင့္ ျပည့္လွ်ံေနသာ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ကဗ်ာဆရာကုိယ္တုိင္ ၀န္ခံထားသလုိ ရည္ရြယ္ခဲ့ ဖူးေသာ ေႏြဦးသည္လည္း မရည္ရြယ္ခဲ့ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ ပ်က္သုဥ္းသြားခဲ့တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ကဗ်ာ ဆရာသည္ လြင့္စင္သြားေသာ ခ်စ္ျခင္းတရားအပုိင္းအစမ်ားကုိ တစစီျပန္ဆက္ယူေနျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ျဖစ္ႏုိင္ေခ် မ်ားစြာထဲမွ ပိုမိုေသခ်ာေသာ အရာတစ္ခုမွာ ကဗ်ာဆရာ၏ ေမွ်ာ္လင့္ေနမႈပင္ ျဖစ္သည္။ ဘယ္လုိ ေမွ်ာ္လင့္မႈလဲ။ ဘယ္ေလာက္ထိ ေမွ်ာ္လင့္ေနဦးမလဲဆုိသည္မွာ ႏွင္းျမျမေအးရည္စိမ့္စမ္းလြင္ႏွင့္ ေတြ႔မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိခြင့္ရမည့္ အေျဖ လည္း ျဖစ္ပါသည္။
 ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေနညိဳေအာင္သည္ ၁၉၈၁ ခုဖြား သက္တူရြယ္တူျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေလာကထဲ စတင္ ေရာက္ရွိသည့္ ၂၀၀၅ တြင္ သူ႔ကဗ်ာမ်ားကုိ မဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ ခပ္စိပ္စိပ္ေတြ႔ေနရၿပီျဖစ္သည္။ ထြန္းငယ္(၃၁)၊ ဥကၠံမွဴး ဆုိၿပီးလည္း သူက ကေလာင္ေတြ ခြဲထားေသးသည္။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ေမာင္ေဆး႐ုိး၊ ေနမ်ဳိး၊ ကုိထက္(ေရဦး)၊ ထြန္းလြင္သြယ္(ဆူးျဖဴရိပ္)၊ ေဇာ္ထိန္တုိ႔ႏွင့္ `ၾကယ္မ်ားႏွင့္အတူ´ ေခတ္ေပၚကဗ်ာစာအုပ္တြင္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ထုိ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းမ်ားမွာ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ တရင္းတႏွီး ပုိမုိေပါင္းျဖစ္ၾကသည္။ ၂၀၁၂ တြင္ `ပန္းပြင့္ေတြ သီခ်င္း မဆုိ တတ္ဘူး ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတနဂၤေႏြ´ ဟု အမည္ေပးထားသည့္ အခ်စ္ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အုပ္ ႏွစ္ေယာက္တြဲ ထုတ္ျဖစ္ၾက သည္။ ကဗ်ာစာအုပ္ႏွင့္အတူ ကဗ်ာဆယ္ပုဒ္ရြတ္ဆုိ အသံသြင္းထားသည့္ စီဒီတစ္ခ်ပ္ပါ လက္ေဆာင္ထည့္သြင္း ေရာင္းခ်ေပးခဲ့သည္။ ၂၀၁၃ တြင္ မင္းျမတ္မြန္၊ လူႏွင္းခ်ဳိ(မတၱရာ)တုိ႔ႏွင့္ တြဲဖက္၍ `ေခါင္းမညိတ္တတ္တဲ့ အဓိပၸာယ္´ ေခတ္ေပၚကဗ်ာစာအုပ္ကုိ ထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။ သူ၏ ပုံႏွိပ္ကဗ်ာျဖတ္သန္းမႈမွာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ေစာသည္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ ကဗ်ာ၀ါႀကီးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္က ယခုအခါ ခ်စ္စရာဇနီးႏွင့္ ငါးႏွစ္အရြယ္သမီးေလးတစ္ေယာက္ ပုိင္ဆုိင္ထားၿပီျဖစ္သည္။ တနည္းေျပာရလွ်င္ သူ႔ထက္ အိမ္ေထာင္သက္၀ါႀကီးေနၿပီ။ သူ႔ခမ်ာ ယခုအခ်ိန္ထိ ေၾကကြဲစရာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတြကုိ မလုိခ်င္ဘဲ ပုိင္ဆုိင္ေနရဆဲ။ ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔ကဗ်ာေတြ တစ္ပုဒ္ၿပီး တစ္ပုဒ္ ထပ္တုိးေရးဖြဲ႔ျဖစ္ေနဆဲ။ ခ်စ္ျခင္းတရားက ေပးသည့္ ႏူးညံ့ညႊတ္ႏူးဖြယ္ ဒဏ္ရာအနာေဖးမ်ားကုိ ပြတ္သပ္ ဖဲ႔ကစားရင္း နာက်င္မႈကုိ ခံစားလုိ႔ ေကာင္းေနဆဲ။ ထုိအထိ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံေပးလုိ႔ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ လက္မခံခ်င္သည့္ ကိစၥမွာ ကဗ်ာစာအုပ္ေခါင္းစဥ္ ျဖစ္သည္။
ဆရာ ပုိင္စုိးေ၀က `မိ၀င္းဖတ္ဖုိ႔´ ကဗ်ာေတြ ေရးခဲ့သည္။ ေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)က `ညီမေလး´ဟု တခမ္းတနား သုိသုိသိပ္သိပ္ဖြဲ႔သည္။ ေမာင္သိန္းေဇာ္က ` ခင္´သည္ ကၽြန္ေတာ္၏ အဖ်ား ေငြ႔ေငြ႕ေလးျဖစ္သည္ဟု ညည္း သည္။ စံညိမ္းဦးက `တမုိးသားလုံး ေအးျပည့္ျပည့္´ဟု ႀကံဳး၀ါးသည္။ လင္းခါးကေတာ့ `မျမက ဘယ္မွာလဲ မျမေရ ဘယ္မွာ လဲ မျမေရ ျမေရ´ ဟု ေသြး႐ူးေသြးတမ္း ရွာေဖြသည္။ ေတးခက္က `မေသႏုိင္ေသးတဲ့အခ်စ္နဲ႔ ေနရထုိင္ရတာ အရင္က ထက္ေတာ့ သက္သာလာတယ္ စူဇန္´ ဟု ေျဖေတြးသည္။ ညံလင္းကေတာ့ `လမ္းၾကားေလးထဲ ေရာက္တုိင္း ျဖဴ အနံ႔ရတယ္´ ဟု ရွဴ႐ႈိက္သည္။ ေနညိဳေအာင္က်မွ ဘာျဖစ္လုိ႔ `ႏွင္း´`ျမ´`ျမ´`ေအး´`ရည္´ `စိမ့္´`စမ္း´`လြင္´ ျဖစ္ရ တာလဲ။ `ႏွင္း´ တစ္ေယာက္တည္း၊ `ျမ´ တစ္ေယာက္တည္း၊ `ျမ´ တစ္ေယာက္တည္း၊ `ေအး´ တစ္ေယာက္တည္း၊ `ရည္´ တစ္ေယာက္ တည္း၊` စိမ့္´ တစ္ေယာက္တည္း၊ `စမ္း´ တစ္ေယာက္တည္း၊ `လြင္´ တစ္ေယာက္တည္း မျဖစ္ခဲ့ရ တာလဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ေမးခြန္းမ်ားဟာ ကၽြန္ေတာ္ သိခ်င္စိတ္မ်ားႏွင့္အတူ ႏွင္းျမျမေအးရည္စိမ့္စမ္းလြင္ ရွိရာသုိ႔ အေရာက္ သြားခဲ့မိေတာ့သည္။

`ေၾကကြဲျခင္းဟာ နာမည္ပ်က္ၿပီေပါ့
ေၾကာက္စိတ္ဟာ ေၾကာက္႐ြံ႕စြာ ေခါင္းငုံ႔ေနရၿပီေပါ့
ႏႈတ္ခမ္းေတြ လႈပ္တယ္ဆုိ႐ုံ
ႏႈတ္ခမ္းေတြ လႈပ္တယ္ဆုိ႐ုံေလး
နတ္ဆုိးေတြ မျမင္ေအာင္ ငါၿပဳံးမိပါရဲ႕ ႏွင္း´
(ႏွင္း ကဗ်ာမွ)

 `ႏွင္း´သည္ သူ႔အတြက္ ပထမဦးဆုံးေသာအခ်စ္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္လား။ `ႏွင္း´ႏွင့္ သူ၏အခ်စ္ဇာတ္လမ္းသည္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာမ်ားႏွင့္ စတင္ခဲ့သည္။ သူႏွင့္ `ႏွင္း´၏ ၾကားတြင္ ေၾကကြဲျခင္းသည္ နာမည္ပ်က္သြားသည္။ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ဆုံး႐ႈံးမွာ ေၾကာက္သည့္စိတ္မ်ားသည္ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ ေခါင္းငုံ႔တုိးလွ်ဳိးေနရသည္။ ခ်စ္ျခင္းကုိမွ ဖ်က္ဆီးတတ္သည့္နတ္ဆုိးေတြ မျမင္ေအာင္ ကဗ်ာဆရာသည္ ႏွင္းကုိ လုံၿခံဳေအာင္ ကြယ္၀ွက္သိမ္းဆည္းေပးႏုိင္ခဲ့သည္။ ကဗ်ာဆရာ၏ ခ်စ္ျခင္းအစအမြန္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာအတိျဖင့္ အဆုံးထိလွပေနခဲ့သလုိ။

`လူတစ္ေယာက္ရင္ကြဲဖုိ႔
ဓါးတစ္လက္မလုိအပ္ခဲ့ပါဘူး ခ်စ္ေမတၱာ
အေၾကာင္းအက်ဳိးဆင္ျခင္ႏုိင္တဲ့စိတ္က
သူ႔နာမည္ေလး ၾကား႐ုံနဲ႔
ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြ ေအးစက္
တုန္ရင္ခ်ိနဲ႔ ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ လြန္တာေပါ့´
(ျမ ကဗ်ာမွ)

 အေျပာင္းအလဲက ျမန္သည္။ ကဗ်ာဆရာ၏ ႏႈတ္မွ တဖြဖြ ရြတ္ဆုိေနသည့္အမည္သည္ `ႏွင္း´ မဟုတ္ေတာ့။ `ႏွင္း´ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ။ `ႏွင္း´ ေပ်ာက္သြားၿပီး `ျမ´ ေရာက္လာသည္။ `ျမ´သည္ `ႏွင္း´ထက္ပုိ၍ ေအးျမေစ ခဲ့ၿပီလား။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား မွားၿပီဆုိတာ ကဗ်ာအစမွာတင္ သိလုိက္ရသည္။ `ျမ´သည္ ကဗ်ာဆရာ၏ ႏွလုံးသား ကုိ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင့္ ထုိးခြဲပစ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနၿပီ။ ကဗ်ာဆရာသည္ `ျမ´ဆုိသည့္ အမည္နာမကုိ ၾကား႐ုံမွ်ျဖင့္ တုန္ရင္ခ်ိနဲ႔လုိ႔။ `ႏွင္း´ႏွင့္ ေအးျမခဲ့ေသာ ကဗ်ာဆရာ၏ ႏွလုံးသားသည္ `ျမ´လက္မွာ ခၽြန္ျမသည့္ ေရခဲလက္မ်ားျဖင့္ ထုိးေခ် ဖ်က္ဆီးခံလုိက္ရသည္။ ကဗ်ာဆရာ၏ ညေနခင္းမ်ားသည္ မူးယစ္ထုံျပင္းေသာ ရနံ႔မ်ားျဖင့္ မြန္းက်ပ္ပူေလာင္ခဲ့ရသည္။

`ရာသီနဲ႔ နာရီက
တားလုိ႔ မရစေကာင္းဘူး ျမ
ဒီမွာ
မင္းမျမင္ႏုိင္တဲ့သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြေနျပန္ၿပီ
မင္းမႀကိဳက္တဲ့ ငါ့အိပ္မက္ေတြလည္း ရွည္ေနၿပီေကာကြယ္´
( ျမ ကဗ်ာမွ)

 `ျမ´ၿပီးေတာ့ `ျမ´ထပ္လာသည္။ ယခု `ျမ´သည္ အရင္က `ျမ´ထက္ ပုိထက္ရွေၾကကြဲေစမည္မွန္း ကဗ်ာဆရာ မသိခဲ့ေလေရာ့သလား။ တခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖုိးနားမလည္ေသးသည့္ ကဗ်ာဆရာ `ျမ´ခ်စ္ျခင္းတရားေရွ႕ေမွာက္တြင္ သစ္ရြက္ ေၾကြလုိ ဒူးေထာက္ခစားရျပန္ဦးေတာ့သည္။ တရံတခါဆီက အနမ္းတုိ႔သည္ ဘယ္၀ယ္ဘယ္ဆီထိ လြင့္ေမ်ာသြား ေလၿပီ မသိေတာ့။ အရာရာထိစပ္ပတ္သက္ခဲ့သမွ် ေျမာက္ျပန္ေလ တသုန္သုန္အျဖဴးမွာ အရူူးတစ္ေယာက္လုိ နာက်င္ခံစားရ ျပန္ဦးေတာ့မည္။

`ငါတုိ႔ေရြ႕လ်ားခဲ့ျခင္းက
တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ထိခုိက္နစ္နာေစဖုိ႔လား
ဒါမွမဟုတ္
ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေလာင္ကၽြမ္းျပာက်ဖုိ႔လား
စြန္႔လြတ္ဖုိ႔ ခက္တဲ့ ကမာၻမွာ
အမွန္တရားဟာ
ပန္းအ၀ါေလးတစ္ပြင့္အျဖစ္
အေယာင္ေဆာင္ေၾကြက်ခဲ့ဖူးတယ္´
( ေအး ကဗ်ာမွ)

 ခ်စ္ကံေခသူတုိ႔လမ္းသည္ ဆူးၾကမ္းမ်ားျဖင့္ အျပည့္ခင္းထားသည္။ ေက်ာခုိင္းထြက္ခြာဖုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ခြင့္မျပဳႏို္င္ျခင္းက ဒဏ္ရာကုိ ႏွစ္ထပ္တုိးျဖင့္ ပုိမုိဆုိးရြားေစလြန္းသည္။ ကံၾကမၼာသည္ အသည္းကြဲကဗ်ာဆရာသြားရာ ဓားလုိက္လုိ႔ မုိးေပးသည္။ ေခါင္းေမာ့ရင္လည္း အသြားတလက္လက္၊ ေခါင္းငုံ႔ထားရင္လည္း ေသြးတစက္စက္ႏွင့္ အေမွာင္ထဲမွာ ပြင့္တဲ့ ပန္းခမ်ာ ဘယ္လုိ အခ်စ္နတ္ဘုရားမွ ျမင္ႏုိင္ရန္ မစြမ္းသာခဲ့ဘူး ထင္ပါသည္။ ေသြးမတိတ္ေသးသည့္ အရင္ဒဏ္ရာေဟာင္းမ်ားေနရာတြင္ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ ထပ္ထြက္သည္။ ယခုထြက္သည့္ ေသြးသည္ တစ္ဖက္ဓားသြားေၾကာင့္ မဟုတ္၊ ႏွစ္ဖက္ဓားသြားေၾကာင့္ ပုိျပတ္ရွခဲ့ရသည္။ `ေအး´။ `ႏွစ္ေယာက္စလုံးေလာင္ကၽြမ္းဖုိ႔ ငါတုိ႔ ဘာကုိ စေတးၾကမလဲ´ ဟု ကဗ်ာဆရာ ငုိေၾကြးခဲ့ပါေသးလား။

`နာက်ည္းျခင္းဟာ
ဘယ္သူ႔အနားမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့သလဲ
ညဥ့္ဦးယံ
အားလုံးတိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ေပမယ့္
ခ်စ္ေမတၱာက
ငါ့ရဲ႕အနားမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနတုန္းပဲ´
( ရည္ ကဗ်ာမွ)

 အခ်ိန္မ်ား တေရြ႕ေရြ႕ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီ။ ရင့္က်က္မႈသည္ တေကာက္ေကာက္လုိက္ပါေနသည့္ အရိပ္တစ္ခုလုိ ကဗ်ာဆရာ၏ ရင္ကုိ အနည္းငယ္ေတာ့ သက္သာေစခဲ့ၿပီ ထင္သည္။ ကဗ်ာဆရာ၏ သံေ၀ဂသည္ ပန္းေလးတစ္ပြင့္၏ ဖူး၊ ပြင့္၊ ေၾကြ ျဖစ္တည္ဆဲ ခဏငယ္မ်ားအေပၚတြင္ သာယာမိန္းေမာလို႔ မေနေတာ့တာ ေသခ်ာသည္။ မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမ်ားႏွင့္ ေနသားက်ေနေသာ ေန႔ရက္မ်ားသည္ ကုိယ္ႏွင့္ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္လုိ၊ ေသာက္ေဖာ္စားဖက္လုိ၊ ဆုိးေဖာ္မုိက္ဖက္လုိ။ တခါတရံ ခ်စ္ျခင္းတရား ကို လုိအပ္သည့္ေန႔မ်ားလည္း ေရာက္ရွိလာပါလိမ့္ဦးမည္။ သူ႔နာမည္ကုိ `ရည္´ ဟု မွတ္လုိက္ပါ။

`လက္ေတြဟာ
တျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဒုကၡေတြကုိ ကူညီဖုိ႔ပါ
အနမ္းေတြကေတာ့
ႏွလုံးသားအခန္းငယ္ေလးထဲ
သိမ္းဆည္းထားဖုိ႔ပါ
သင္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲေနတဲ့အခါ
ေရရြတ္ၾကည့္လုိက္ပါ
သူ႔နာမည္က ခ်စ္ေမတၱာ´
(စိမ့္ ကဗ်ာမွ)

 ကဗ်ာဆရာသည္ လူငယ္ဘ၀မွ လူလတ္ပုိင္းဘ၀သုိ႔ ကူးေျပာင္းလာၿပီ။ လက္ေမာင္းေပၚတြင္ ေရးထုိးထားေသာ တက္တူးတစအေပၚတြင္ အ႐ူးအမူးတြယ္တာေနသည့္စိတ္ကေတာ့ မေျပာင္းလဲေသး။ ရရွိခဲ့ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတုိ႔ အေပၚ တြင္ အႀကိမ္ႀကိမ္အထပ္ထပ္ ေက်နပ္မြတ္သိပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ မရရွိခဲ့ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတုိ႔အေပၚတြင္ အဖန္ဖန္အလဲလဲ ၿပိဳကြဲ ယုိင္လဲခဲ့ၿပီးၿပီ။ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ လူငယ္ဘ၀ဆုိတာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာထက္ ေၾကကြဲစရာမ်ားခဲ့တယ္ဆုိရမလား။ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ျမက္ပင္ကေလး၊ စေတာ္ဘယ္ရီသီးေတြနဲ႔ ခ်န္ထားခဲ့လုိ႔ မရသည့္ ဇီဇ၀ါပန္းမ်ား။ ေမ့ထားခဲ့လုိ႔ မရႏုိင္သည့္ ေရဒီယုိ အမည္းေရာင္ေလးႏွင့္ ႏုိ၀င္ဘာမုိးတိမ္။ သိမ္းဆည္းထားဖုိ႔ရာ ႏွလုံးသားအခန္းငယ္ေလးတစ္ခုေတာ့ ရွိတာကုိ သူ သိသည္။ `စိမ့္´ဟု ေရရြတ္ၾကည့္လုိက္ပါ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာလုိ႔ အသံထြက္လာပါလိ္မ့္မည္။

`ေန႔လည္ခင္းစိတ္ကူးတစ္ခု
ငါ စုိက္ပ်ဳိးထားတယ္ ကဗ်ာ
မင္းအဆင္ေျပသလုိ ရိတ္သိမ္းပါ
ဒီဇာတ္လမ္းမွာ
တန္ေပါင္းသုံးရာ့ေျခာက္ဆယ္ေလာက္ရွိတဲ့ အရာတစ္ခုကုိ
ယုံၾကည္မႈဆုိတဲ့
ႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းတည္းနဲ႔
ငါ ခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့တာပါ´
(စမ္း ကဗ်ာမွ)

 မျဖစ္ႏုိင္မွန္းသိလွ်က္ႏွင့္ ႐ူးမုိက္ခဲ့သည္ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္၏ ေနာက္ပိုင္းဇာတ္ထုပ္သည္ ငုိခ်င္းမ်ားျဖင့္ ကန္႔လန္႔ကာ ခ်လုိက္ရေတာ့မည္။ မမွီႏုိင္ေသာ သစ္ပင္ေပၚမွာ သစ္သီးကုိ ခ်ဥ္သည္ဟု ကဗ်ာဆရာသည္ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာခဲ့။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကဗ်ာဆရာသည္ ေျမေခြးတစ္ေကာင္ မဟုတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႔မႈသည္ အေ၀းက ေငးၾကည့္ေနခြင့္ရတာေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ ရင္မွာဖြဲ႔တည္ကိန္း၀ပ္လာေစခဲ့သည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါ။ ၾကည္ႏူးပါ။ ၀မ္းေျမာက္ပါ။ ခ်ဳိၿမိန္သစ္သီးမ်ားနဲ႔ လတ္ဆတ္ေသာ ရြက္သစ္မ်ားကုိ စားသုံးပါ။ ေႏြးေထြးေသာ အိပ္ရာေပၚမွာ အိပ္စက္ပါ။ ေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္ေသာ အိပ္မက္မ်ားကုိ မက္ပါ။ ဆုေတာင္းခန္းမဟာ ထုိထုိေသာ ကဗ်ာရြတ္သံမ်ားျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းေနပါေစ။`စမ္း´။ `ေရလုိ ေအးပါေစ ပန္းလုိ ေမႊးပါေစ´။ ခ်စ္ျခင္းတရားအေပၚ ယုံၾကည္သက္၀င္မႈက ဘာသာတရား တစ္ခုလုိ ကဗ်ာဆရာကုိ ရဲ၀ံ့ေစခဲ့လြန္းပါသည္။

`အရင္လုိ
ေပါက္ျပားေတြနဲ႔ မရေတာ့ဘူး
ဦးညႊတ္ၿပီးၿပီပဲ
ရည္စူးၿပီးၿပီပဲ
ဘယ္လုိေရတြင္းပ်က္ေတြကုိ
ဆယ္ယူရဦးမလဲ´
( လြင္ ကဗ်ာမွ)

 ခဲမွန္ဖူးေသာ စာသူငယ္သည္ ခဲ ရွိရာ အရပ္သုိ႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မပ်ံသန္းေတာ့ေပမယ့္ ကဗ်ာဆရာကေတာ့ အခါခါ ျပဳတ္က်ဖူးသည့္ သားရဲတြင္းကုိမွ အခါခါ ခုန္ဆင္းခ်င္ေနသည့္ သူရဲေကာင္းျဖစ္သည္။ ကဗ်ာဆရာ၏ မာနသည္ ခ်စ္ျခင္း တရား၏ ေအာက္တြင္ ဒူးေထာက္အ႐ႈံးေပးဦးညႊတ္ရန္ ႏွစ္ခါျပန္စဥ္းစားစရာမလုိအပ္ခဲ့။ `ေရၾကည္ေသာက္ခ်င္လုိ႔ ဆင္းခပ္ ခ့့ဲတာပါ´ ဟူေသာအသံကုိ ေရတြင္းပ်က္၏ ေအာက္ေျခမွ ၾကားလုိက္ရသည္။ က်ိန္စာသင့္ခဲ့ေသာ ေအာ္သံသည္ ကဗ်ာ ဖတ္သူထံသုိ႔ အေ၀းကေန ထုိးေဖာက္၀င္ေရာက္ရန္ ပ်ံသန္းလာေခ်ၿပီ။ နားမ်ားကုိ ပိတ္လုိက္ပါ။ မ်က္လုံးမ်ားကုိ မွိတ္လုိက္ပါ။ ၿပီးခဲ့သည့္အတိတ္ကုိ အစကေန ျပန္ေရးလွ်င္ `ႏွင္းျမျမေအးရည္စိမ့္စမ့္လြင္´ဆုိသည့္ ကဗ်ာစာအုပ္ တစ္အုပ္ ျဖစ္လာပါလိမ့္မည္။ နားမ်ားကုိ ျပန္ဖြင့္လုိက္ပါ။ မ်က္လုံးမ်ားကုိ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ပါ။ ႏွင္းျမျမေအးရည္စိမ့္စမ္းလြင္သည္ ခ်စ္စဖြယ္အမူအယာျဖင့္ ၿပဳံးၾကည့္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရပါလိမ့္မည္။
 ေနညိဳေအာင္၏ အခ်စ္ကဗ်ာမ်ားကုိ ဖတ္ရသည္႔အခါ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ညင္ညင္သာသာ တီးတုိးစကား ေျပာေနသလုိ ခံစားရသည္။ စကားလုံးေရြးျခယ္မႈ၊ အသံ အျဖတ္အေတာက္ႏွင့္ လုိင္းစီပုံ၊ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ၏ အသက္ ဓာတ္ျဖစ္သည္႔ စကားေျပာရစ္သမ္၊ စကားလုံးခ်ိတ္ဆက္ ဖြဲ႔ယူပုံေကာင္းျခင္း၊ စုစည္းေျပျပစ္မႈရွိျခင္းမ်ားကုိ ခံစား ရသည္။ ကဗ်ာဖတ္သူသည္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကုိ ဖတ္ေနရင္းႏွင့္ ကဗ်ာဆရာႏွင့္ သူ႔ဇာတ္ေကာင္အမ်ဳိးသမီး နံေဘးေရာက္သြားသလုိ ခံစားရသည္။ ကဗ်ာဆရာ၏ ေၾကကြဲခံစားမႈသည္ ကဗ်ာဖတ္သူထံသုိ႔ တနည္းနည္းျဖင့္ ကူးစက္ေနသည္။ ေနညိဳေအာင္၏ ကဗ်ာမ်ားတြင္ ရင့္သီးေသာ စကားလုံးမ်ားမပါ။ သူ႔ျပင္ပ ပင္ကုိ္ယ္လကၡဏာအတုိင္း သူ႔ကဗ်ာမ်ားသည္ ေအးေဆး ညင္သာစြာ စီးဆင္းေနသည္။ ကဗ်ာဆရာ၏ ရုိးသားမႈ၊ ခ်စ္ျခင္းတရား၊ အေကာင္းျမင္စိတ္ႏွင့္ ေၾကကြဲႏြမ္းလ်မႈမ်ားအား ကဗ်ာတုိင္းတြင္ အထင္းသား ျမင္ေတြ႔ ေနရသည္။ ကဗ်ာဖတ္ေနရင္းႏွင့္ `ႏွင္း´`ျမ´`ျမ´`ေအး´`ရည္´ `စိမ့္´`စမ္း´ `လြင္´သည္ တစ္ဦးတည္းျဖစ္သြားသည္။
ယခု ကဗ်ာစာအုပ္သည္ သူႏွင့္ ႏွင္းျမျမေအးရည္စိ္မ့္စမ္းလြင္ (သုိ႔) သူ႔ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၏ အတၳဳပတၱိျဖစ္သည္။ ကဗ်ာဆရာသည္ သူႀကံဳေတြ႔ရသည့္၊ သူခံစားရသည့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ အမည္နာမအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ေျပာင္းလဲ တင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အမည္နာမ တစ္ခု ေျပာင္းလုိက္လွ်င္ ဒဏ္ရာအနာ ပုိသက္သာမည္ဟု သူထင္မွတ္ထားခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူ႔ေၾကကြဲမႈသည္ အစြန္းေရာက္နာက်င္မႈမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ ကုိယ္ခြဲေတြ အမ်ားႀကီးျဖင့္ ျမင္လာသည္။ သူသည္ သူ႐ူးတစ္ေယာက္လုိ တစ္ေယာက္တည္း စကားေတြ ေျပာေတာ့သည္။ တခါတရံတြင္ `ႏွင္း´ႏွင့္။ တခါတရံတြင္ `ျမ´ႏွင့္။ တခါတရံတြင္ `ေအး´ႏွင့္။ အဲဒီလုိႏွင့္ အထီးက်န္ေန႔ရက္မ်ားကုိ ကဗ်ာေတြ ဖြဲ႔ၿပီး ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ခဲ့သည္။ ေရသန႔္တစ္ဗူးႏွင့္ မလုံေလာက္သည့္ ညေနေတြကုိ ရီေ၀ယစ္မူးစြာ ျဖတ္သန္းကူးခတ္ခဲ့သည္။ သူသည္ သူ႔ခႏၶာကုိယ္အႏွံ႔အျပားတြင္ `ႏွင္းျမျမေအးရည္စိမ့္စိမ့္လြင္´၏ ပုံတူကုိ တက္တူးထုိးဖုိ႔ ႀကိဳးစားသည္။ တကယ့္လက္ေတြ႔ တြင္မူ မျဖစ္ႏုိင္။ `ႏွင္းျမျမေအးရည္စိမ့္စမ္းလြင္´သည္ အျပင္ေလာကမွာ တကယ္မရွိ။ တကယ္ရွိသည္မွာ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာသာ ျဖစ္သည္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို တက္တူးထုိးဖုိ႔ ႀကိဳးစားေသာ သူ႐ူးကုိ ကဗ်ာဆရာဟာ သမုတ္လွ်င္ ထုိကဗ်ာ ဆရာမွာ ေနညိဳေအာင္ သာ ျဖစ္သည္။ အခ်စ္ကုိ ခ်စ္တတ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနသည့္ ကဗ်ာဆရာ ေနညိဳေအာင္ တစ္ေယာက္ အခ်စ္ကဗ်ာမ်ား ဆက္လက္ေရးဖြဲ႔ရင္း ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႏွင့္ အျမန္ဆုံဆည္းပါေစဟု ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းေပးလုိက္မိပါသည္။

မင္းနဒီခ
၆၊ ၁၀၊ ၂၀၁၅