ဆူညံေသာ ၀န္ခ်ီစက္ဟာ ေခတ္တစ္ေခတ္ထဲ တဂ်ိန္းဂ်ိန္းလည္ပတ္လွ်က္

ဆူညံေသာ ၀န္ခ်ီစက္ဟာ ေခတ္တစ္ေခတ္ထဲ တဂ်ိန္းဂ်ိန္းလည္ပတ္လွ်က္

စာအုပ္အမည္                      ဆူညံေသာ ၀န္ခ်ီစက္ ကဗ်ာစုစည္းမႈ

ေရးသူ                               ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာမ်ား

ထုတ္ေ၀သည္႔ ကာလ              ၂၀၁၃၊ ဇူလုိင္လ

ထုတ္ေ၀သည္႔ တုိက္               ေဇယ်တု စာေပတုိက္

` တစ္ေလာက ကြ်န္ေတာ္႔ဆီေရာက္လာတဲ႔ ကဗ်ာစုစည္းမႈ တစ္ခုကုိ ဖတ္ၾကည္႔တယ္။ `` ဆူညံေသာ ၀န္ခ်ီစက္´´ တဲ႔။ ေကာင္းလုိက္တာ။ ကဗ်ာရနံ႔သစ္ကေလးေတြ ႐ႈိက္ရတယ္။ ကဗ်ာဓါတ္သစ္ကေလးေတြ ပြားရတယ္။ ကဗ်ာသံစဥ္သစ္ကေလးေတြ ၾကားရတယ္။ ကဗ်ာအိပ္မက္ကေလးေတြ မက္ရတယ္။ ၀န္ခ်ီစက္သံ ဆူညံေနေပမယ္႔ အိပ္မက္ရာက လန္႔မႏုိးဘူး။ တကယ္ေတာ႔ ဒါေတြ အားလုံး တံလွ်ပ္ေတြ ျဖစ္ႏုိင္ပါရဲ႕။ မတတ္ႏုိင္ေပဘူးေပါ႔ေလ။´

`ေခတ္၀န္ကုိ ခ်ီတဲ႔ ပုိးတဲ႔ သယ္တဲ႔ ေဆာင္တဲ႔ စက္ေတြဆုိေတာ႔ ဆူညံရမွာပဲေပါ႔။´

( ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္)

ဆရာႀကီး ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္၏ ကဗ်ာအိပ္မက္ဟု ေခါင္းစီးေပးထားေသာ အမွာစာႏွင့္အတူ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး၊ ပ်ဥ္းမနား၊ ေတာင္တြင္း၊ မုံရြာ၊ ေရဦး၊ မတၱရာ အစရွိသည္႔ ၿမိဳ႕အသီးသီးမွ ကဗ်ာဆရာ (၆၇) ဦး၏ ကဗ်ာ (၆၇)ပုဒ္ပါ၀င္ေသာဆူညံေနေသာ ၀န္ခ်ီစက္ ကဗ်ာစုစည္းမႈ စာအုပ္တစ္အုပ္ မႏၱေလးမွ ကဗ်ာဆရာ ဘုိလ္သိန္း၏ စီစဥ္မႈျဖင့္ ၂၀၁၃၊ ဇူလုိင္လတြင္ ထြက္ရွိလာခဲ႔ပါသည္။ ပါ၀င္ေရးသားေသာ ကဗ်ာဆရာမ်ား အားလုံး သည္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာတစ္ေခတ္ထူေထာင္ခဲ႔ၾကသည္႔ ကဗ်ာဆရာႀကီးမ်ားႏွင့္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္ခဲ႔ၾကသည္႔ ယခုလက္ရွိလူလတ္ပုိင္းကဗ်ာဆရာမ်ား။ ထုိသုိ႔ေသာ ကဗ်ာကေလာင္မ်ားႏွင့္ စုစည္းထုတ္ေ၀လုိက္သည္႔ ဆူညံေသာ ၀န္ခ်ီစက္ ကဗ်ာစုစည္းမႈ စာအုပ္တန္ဖုိး (၁၀၀၀) က်ပ္ဆုိသည္မွာ ကဗ်ာစာအုပ္ ၀ယ္ဖတ္သူတစ္ဦးအတြက္ မ်က္စိစုံမွိတ္၀ယ္ပစ္လုိက္ရေအာင္ ထုိက္တန္လြန္းေနသည္။ ဤသည္ မွာ ကဗ်ာစာအုပ္စီစဥ္သူ ဆရာဗိုလ္သိန္း၏ ကဗ်ာဖတ္သူအေပၚထားရွိေသာ ေစတနာပင္ ျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံလူဦးေရ သန္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္၊ အြန္လုိင္းႏွင္႔ပုံႏွိပ္မီဒီယာ ကဗ်ာေရးသူ၊ ကဗ်ာ ဖတ္သူေပါင္း မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္မ်ားျပားေသာ္လည္း အုပ္ေရတစ္ေထာင္သာထုတ္ေ၀သည္႔ ကဗ်ာစာအုပ္ ေရာင္း ကုန္ဖုိ႔ကလည္း မလြယ္သည္႔ေခတ္ကာလ။ ေငြရင္းျပန္မရႏုိင္ေသာ္လည္း ကဗ်ာခ်စ္မက္စိတ္တစ္ခုတည္း ႏွင့္ ကဗ်ာဆရာမ်ားသည္ ကုိယ္႔ေခြ်းနည္းစာေလးႏွင့္ကုိယ္ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ထုတ္ၾကရသည္။ ကိုယ္ဖန္တီး ထားေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္၊ ကုိယ္စုစည္းထားေသာကဗ်ာမ်ား စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္အျဖစ္ ကဗ်ာဖတ္သူထံ ပုိ႔ေပးလုိက္ရသည္႔ ပီတိေလးတစ္ခုတည္းႏွင့္ ကဗ်ာစာအုပ္မ်ားကေတာ႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ ထြက္ေပၚခဲ႔ၾက သည္။ ထြက္ေပၚေနၾက သည္။ ဆက္လက္လည္း ထြက္ေပၚေနၾကပါလိမ္႔ဦးမည္။

ဆူညံေသာ ၀န္ခ်ီစက္ ကဗ်ာစုစည္းမႈထဲမွာ ကဗ်ာဆရာမ်ားကုိ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ ေခတ္ဦး၊ ေခတ္လယ္၊ ေခတ္ေႏွာင္းဟူ၍ အပုိင္းသုံးပုိင္းခြဲတင္ဆက္ၾကည္႔ခ်င္ မိသည္။ ကုိယ္လက္လွမ္းမမွီခဲ႔ေသာ ေခတ္ကာလတစ္ခု ကုိ မွတ္သားမိသေလာက္ႏွင့္ ပုိင္းျခားရျခင္းျဖစ္သျဖင့္ မွားယြင္းမႈမ်ားရွိလာႏိုင္ေသာ္လည္း ထုိမွားယြင္းမႈကုိ တစ္စုံတစ္ဦးက ျပန္လည္အမွန္ျပင္ေပးခဲ႔ေသာ္ ယေန႔ေခတ္ လူငယ္ကဗ်ာဆရာမ်ားေလ႔လာမွတ္သားရာတြင္ ပုိမုိ အက်ဴိးရွိႏုိင္ပါလိမ္႔မည္ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ရဲရဲပုိင္းျခားမိျခင္း ကုိေတာ႔ ၀န္ခံမိပါသည္။

အၾကမ္းအားျဖင့္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ၏ အဆင့္ဆင့္ျဖတ္သန္းမႈမ်ားကုိ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္မ်ားျဖင့္ စဥ္ၾကည္႔ လွ်င္  ၁၉၇၀ ၀န္းက်င္တ၀ုိက္တြင္ ျမန္မာကဗ်ာေရစီးသည္ စာေပသစ္၊ မုိးေ၀ကဗ်ာ၊ ေတာ္လွန္ကဗ်ာမ်ားမွ အဆင့္ဆင့္ တည္ေဆာက္ေျပာင္းလဲလာၿပီး ေခတ္ေပၚကဗ်ာအျဖစ္ စတင္ရုပ္လုံးၾကြေပၚေပါက္လာခဲ႔သည္။ ၁၉၉၀ ၀န္းက်င္ သည္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ၏ အားအေကာင္းဆုံးႏွင့္ ျမန္မာကဗ်ာေရစီးတြင္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာ တင္က်န္မႈ အမ်ား ဆုံးႏွစ္ကာလမ်ားျဖစ္ခဲ႔သည္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေႏွာင္းပုိင္းကုိေတာ႔ ေယဘုယ်အေနျဖင့္ ၂၀၀၀ မွ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ အပုိင္းအျခားကုိ သတ္မွတ္ခ်င္မိသည္။ ၂၀၁၀ ေနာက္ပုိင္းေခတ္ေပၚကဗ်ာမရွိေတာ႔ဘူးလားဟု ေမးခြန္းကုိေတာ႔ ရွိေတာ႔ရွိေသးသည္။ အားမေကာင္းေတာ႔ဟုသာ အေျဖေပးမိမည္ထင္ပါသည္။ ယခု ဆူညံ ေသာ၀န္ခ်ီစက္ ကဗ်ာစုစည္းမႈစာအုပ္ထဲမွ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာမ်ားသည္ သူ႔ေခတ္ႏွင့္သူ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ ျဖတ္သန္းမႈ အဆင့္ဆင့္တြင္ ေနရာတစ္ေနရာခုိင္မာစြာရပ္တည္ခဲ႔ၾကၿပီး ကေလာင္တည္ေဆာက္ႏုိင္ခဲ႔ၾကသူ မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ မေၾကာက္မရြံ႕ေျပာရလွ်င္ ယခု ကဗ်ာစာအုပ္ထဲမွ ေခတ္ေပၚေခတ္ဦးကဗ်ာဆရာမ်ားအျဖစ္ (ဆရာ) ေအာင္ခ်ိမ္႔၊ ေမာင္သင္းခုိင္၊ ေမာင္ေအာင္ပြင့္၊ အုန္းျမင့္လႈိင္၊ ပုိင္စုိးေ၀၊၀င္းေမာင္၊ ေမာင္ေႏြထက္၊ ေမာင္ၾကဴးရင္႔။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာအားေကာင္းဆုံးကာလျဖစ္သည္႔ ၁၉၉၀ ၀န္းက်င္တ၀ုိက္ ကဗ်ာဆရာမ်ားအျဖစ္ (ဆရာ ) ေနမ်ဳိး၊ ေအာင္ဘညိဳ၊ ေမာင္စိမ္းသစ္၊ ေဇာ္ေ၀၊ ကုိထက္(ေရဦး) ကုိေသာ္(ေရဦး)၊ ၊ ကုိျဒပ္၊ ေမာင္နန္း ေ၀(ဗန္းေမာ္)၊ မာေတးအုိ၊ ဟာရီကိန္း၊ ေ၀ရီ၊ သီဟႏွင္းေစာ၊ ေမာင္နီဦး၊ ဟိန္းျမတ္ေဇာ္၊ ထက္တည္ျမင့္၊ ႏုိင္းႏုိင္၊ ရုိးဒီ၊ တင္လတ္ကုိ၊ ညီမုိးေအး၊ ထြန္းေ၀ျမင့္၊ ၀င္းျမင့္၊ ေဇယ်ာလင္း၊ မုိးေ၀း၊ လူဆန္း၊ ကုိေရြး၊ မုိဃ္းေဇာ္၊ ေမာင္ဖီလာ၊ လက္်ာ၀င္း၊ ေစတ၊ ၾကည္ေဇာ္ေအး၊ စံညိမ္းဦး၊ ၿငိမ္းသစ္၊ ေမာင္တင္သစ္၊ ၊ ထြန္းလြင္သြယ္ (ဆူးျဖဴ ရိပ္)၊ ေနေမာ္ဟိန္း၊ အုိေအာင္၊ လႈိင္းထက္၊ မုိးေက်ာ္ေအာင္၊ ေမာင္ရွင္ေစာ၊ ေအာင္ႏွင္းသစ္၊ ပုိင္သစ္ႏြယ္၊ ေဇာ္ထိန္၊ ကုိအိမ္႔၊ ဘုိလ္သိန္း၊ ေမာင္ရဲေႏြ၊ ဘုိညဏ္၊ ရဲနႏၵာမုိး။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေႏွာင္းပုိင္း ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ေနာက္ပုိင္းကဗ်ာဆရာမ်ားအျဖစ္ ထူးညိဳ၊ ေနညိဳေအာင္၊ လူႏွင္းခ်ဳိ( မတၱရာ) သက္ၿငိမ္သစ္၊ ေျမမႈန္လြင္၊ ျမတ္မင္းခန္႔၊ ၊ ဒီမုိ(မႏၱေလး)၊ လင္းသက္ၿငိမ္၊ တုိ႔ ပါ၀င္သည္ကုိေတြ႔ရၿပီး (ဆရာမ) ခ်စ္ျခင္းလိႈင္၊ ႏွင္းဆီေအာင္ ႏွင့္ ဆရာမ မကုိ တုိ႔ကုိေတာ႔ ကဗ်ာအေရးနည္းသည္႔ မႏၱေလး၀တၳဳတုိ ေရႊေခတ္က ၀တၳဳတုိ ဆရာမမ်ားအျဖစ္ ေတြ႔ရွိရသည္။ အထက္ပါအခင္းအက်င္းသည္ ယခု ဆူညံေသာ ၀န္ခ်ီစက္ ကဗ်ာစုစည္းမႈစာအုပ္ထဲတြင္ ပါ၀င္ေရးသားၾကသည္႔ ကဗ်ာဆရာမ်ားကုိသာ ေခတ္အပိုင္းအျခားျဖင့္ ခြဲျခားၾကည္႔မိျခင္းသက္သက္သာ ျဖစ္ပါသည္။

ဆူညံေသာ၀န္ခ်ီစက္သံကုိ နားေထာင္ၾကည္႔မိသည္႔အခါ ေခတ္ပ်က္ႀကီးတစ္ခု၏အသံကုိ ၾကားရသည္။ အေမွာင္ေခတ္ထဲမွ မီးဖြားလုိ ရဲေနသည္႔အေရာင္ေတြကို ျမင္ရသည္။ ထုိ႔အတူ ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း မ်ားအေၾကာင္း၊ မၿငိမ္းခ်မ္းေသးေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္း။ တလူလူလြင့္ေနဆဲ အလံမ်ားအေၾကာင္း၊ စြန္းေပခဲ႔ရသည္႔ ေသြးစက္မ်ားအေၾကာင္း၊ အေျဖမရွိသည္႔ေမးခြန္းမ်ားအေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေခတ္ကုိ ထင္ဟပ္ ဖြဲ႔ဆုိထားသည္႔ ကဗ်ာမ်ားႏွင့္ ကဗ်ာဖတ္သူမ်ား ရင္းႏွီးၿပီးသား ကဗ်ာတစ္ခ်ဳိ႕အား ေရြးခ်ယ္စုစည္းထားသည္ကို နားေထာင္လုိက္ရသည္။

မိသားစုအခန္းမ်ားက႑

ကမာၻဦးပုံသ႑ာန္

တစ္ဦးျပန္အလာ တစ္ဦးေမွ်ာ္ၾက

မီးဖုိၾက

ငါတုိ႔ေခတ္မွာ

ငါတုိ႔ဟာ

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ ယူလာႏုိင္ခဲ႔လုိ႔လား

( ေအာင္ခ်ိမ္႔- လမ္း ကဗ်ာမွ)

ေတာင္အင္းေျမာက္အင္းမွာ

ၾကာနီကန္မွာ

၀ိညာဥ္ေတြ ကြ်တ္ဖုိ႔ လြတ္ဖုိ႔

အမွ်ေ၀ၾက သာဓုေခၚၾက။

ငါတုိ႔က ဘယ္ေတာ႔

လြတ္မွာ ကြ်တ္မွာလဲ။

( ေအာင္ဘညိဳ- ေမးခြန္း ကဗ်ာမွ)

အျဖစ္အပ်က္က

တစ္မိနစ္တုိင္း ၿငိမ္သက္ေနတဲ႔

အနက္ေရာင္လက္ပတ္ေလးတစ္ခုပါပဲဆုိေတာ႔

ငါ႔ကုိယ္ငါ ေသြဖည္တယ္

ေဒသခံေတြလုိ ေရြ႕လာတယ္

ေသြးထြက္ေအာင္မွန္တဲ႔ စကားေတြ ပြင့္လာတယ္။

စားပြဲေအာက္က စားက်က္အတုကုိ ပေပ်ာက္ေစခ်င္တယ္။

( ထက္တည္ျမင့္ - ေခတၱေန႔လည္ခင္း ကဗ်ာမွ)

မုိးလြတ္တာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စြန္လႊတ္ေတာ႔တာပါပဲ

၀ကေလးတစ္လုံးကုိ လွေအာင္ ေရးဖုိ႔ဆုိရင္ေတာင္မွ

လမင္းႀကီးကုိ ျပည္႔ေအာင္ေစာင့္ရတယ္

က်ည္ဆံခြံေတြကုိ ပိႆာခ်ိန္နဲ႕ ေရာင္းစားလုိက္ၾကတယ္

အထဲက အသံေတြကိုေတာ႔ မ၀ယ္ၾကလုိဘူး။

(၀င္းျမင့္ - စာသားျမွပ္ႏွံျခင္း ကဗ်ာမွ)

ေၾသာ္ ခုေတာ႔ တုိ႔ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ တုိ႔ထက္ခ်စ္သူေတြ

ေဒၚစုကုိ တုိ႔ထက္ေလးစားသူေတြ အသီးသီးေပၚလာၾက

တုိ႔ၿမိဳ႕သစ္ေလးကိုလည္း တုိ႔ထက္ခ်စ္သူေတြ

ေပၚမလာႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဘယ္သူေတြေရာ အာမခံေျပာႏုိင္ၾကမလဲ

ေတြးရင္းတုိးရင္း တုိးရင္းေတြးရင္း ဘတ္စ္ကားဟာ တံတားအဆင္း

ျပည္တြင္းစစ္ဆုိတဲ႔ မွတ္တုိင္ေလးမွာရပ္ ေက်ာက္ခ်ေနပါေရာ။

(မုိးေ၀း - ျပည္တြင္းျဖစ္ ျပည္တြင္းစစ္ ကဗ်ာမွ)

မင္းေျပာင္းလဲသြားၿပီဆုိရင္ ဒီမုိကေရစီပဲ

မင္းမေျပာင္းလဲေသးဘူးဆုိရင္ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ပဲ

အရင္လုိ ေက်ာက္တုံးလုိ ေခါင္းမာေနဦးမယ္ဆုိရင္

မင္းရဲ႕ မိသားစုဟာ ေနာက္ျပန္လွည္႔သြားႏုိင္တယ္ သိလား

သူငယ္ခ်င္းဒီမုိကေရစီ။

( ပုိင္သစ္ႏြယ္ - သူငယ္ခ်င္းဒီမုိကေရစီ ကဗ်ာမွ)

          ` ေခတ္ကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာသည္ ေခတ္၏ အာရုံခံစားပုံတြင္ အေျခတည္ ရ မည္။ ေခတ္၏ ခံစားပုံကုိ ေဖာ္က်ဴးရမည္။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ေခတ္၌ ေရးသားဖြဲ႔ဆုိအပ္ေသာ ကဗ်ာသည္ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ၏ ေခတ္ေပၚခံစားပုံကုိ အေျချပဳ၍ ေခတ္ေပၚခံစားပုံကုိ ေဖာ္က်ဴးမွသာလွ်င္ ေခတ္ကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာ ေခတ္ေပၚ ကဗ်ာျဖစ္ေပမည္´ ဟု ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ဆီမွ ေခတ္ေပၚကဗ်ာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆရာျမဇင္ ဖြင့္ဆုိေရးသား ထားဖူးသည္ ကုိ ျပန္အမွတ္ရမိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ၾကားေနရသည္႔ ၀န္ခ်ီစက္ထဲမွ ဆူညံေသာအသံမ်ား သည္ ေခတ္ႀကီး တစ္ေခတ္ တည္ေဆာက္ေနရာမွ (သုိ႔မဟုတ္) အေျဟင္းအလဲျပဳလုပ္ေနရာမွ ထြက္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုဆူညံေသာ အသံမ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္တိတ္ဆိတ္မသြားေစခ်င္ေသးပါ။ တနည္းအားျဖင့္ဆုိေသာ္ မၿပီးဆုံးေသးေသာ တည္ေဆာက္မႈမ်ား(သုိ႔မဟုတ္) မၿပီးဆုံးေသးေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ားကုိ ဆက္လက္ တြန္းအားေပးႏုိင္ေစဖုိ႔ ထုိဆူညံေနေသာအသံမ်ားကုိ တိတ္ဆိတ္မသြားေစခ်င္ေသးပါ။

စၿမံဳ႕ျပန္ေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ စားက်က္သစ္ရွာေနတာ၊ ဒင္းတုိ႔အတြက္။

အနာလစ္ရင္ တစ္တစ္ခြခြကလိထုိးဖုိ႔။ ေသာက္လက္စအလီနဲ႔။

တြန္႔ဖုိ႔ ႀကံစည္၊ တုိက္ဖုိ႔ က်ည္ဆံ။ က်ဴးသူ ဂါထာ။ သုိ႔၊

မဟုတ္ဘူး။ ထံမွ ငါ႔ရယ္သံခါးခါးႀကီးလူမႈတည္ေဆာက္မႈမဟုတ္လား။

ေအာကားထဲမွာလုိပဲ၊ စတုမဓူေဒါင္းၿပီး ဘိန္းအြန္လုိက္တာ။

( ေဇယ်ာလင္း- ဂလက္ဆီတက္ဘလစ္အေၾကာင္းေတြးရင္း ကဗ်ာမွ)

လိုတမရျခင္းထဲ ျပားလုိ႔

အိပ္ေနလည္း ထၾကည္႔ရ ထုိင္ေနလည္းေျပးၾကည္႔ရနဲ႔ ဒီေထာင္႔ထဲ ၀င္၀င္လာတဲ႔

အေမွာင္မွာ စစ္ပြဲၾကားက ဒုကၡတရားမ်ား ေတြ႔ေနရ ျမင္ေနရ ၾကားေနရ

ဘယ္လုိကာကာ ေရာက္လာမွာပဲဆုိတဲ႔ ေလာဘ ေမာဟ ေဒါသတရားမ်ား

ျမင္ေနရ ေတြ႔ေနရ ၾကားေနရ

အခုေျပာၿပီးလည္း ဆက္ရဦးမယ္ဆိုတဲ႔ အတင္းအဖ်င္းမ်ား။

(ကုိထက္ (ေရဦး) - တစ္ရက္လင္းရင္ ကဗ်ာမွ)

တုိင္းျပည္အတြက္ လူမ်ဳိးအတြက္ ဘာသာေရးအတြက္ မာဖီးယားလမ္းေၾကာင္း

ကာကြယ္ေရးအတြက္ ၿပီးေတာ႔ တုံးတုိက္တုိက္၊ တက္၊ တုိက္၊ ေသ၊ ေၾက၊ က်ဳိး၊

ကန္း စတဲ႔ ႏုိင္ငံတကာ အေပ်ာ္တမ္း၊ တရား၀င္၊ အလွည္႔က်၊ အၿမဲတမ္း၊ ေၾကးစား

စစ္တပ္ေတြလုိ တင္းက်ပ္စည္းကမ္းႀကီး အဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးထဲ ဘ၀တစ္သက္လုံးပဲ

ေနလာခဲ႔သလုိ၊ အဲဒီလုိမ်ဳိးေတြ ေျပာရမယ္ဆုိ အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီးသုိ႔ပဲ။ လူတုိင္း

လူတုိင္း (သုိ႔မဟုတ္) လူတစ္ဦးခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ အေသးအဖြဲအျပဳအမႈေတြ

ထဲက ဘာမွ်အေရးမႀကီးတဲ႔ တစ္ခုမွ်သာ။

(လူဆန္း - ျခင္ေထာင္ေထာင္ေနစဥ္ ေစာင့္ဆုိင္းသည္းခံ စံပုံစံမ်ား ကဗ်ာမွ)

          ေခတ္တစ္ေခတ္၏ ရုိက္ခတ္မႈသည္ လူသားအားလုံးႏွင့္ သက္ဆုိင္သည္။ ဟန္ခ်က္မညီ ယိမ္းယုိင္ခဲ႔ ရေသာ ေခတ္စနစ္ဆုိးတစ္ခု၏ ၿပိဳလဲပ်က္စီးမႈကို လူသားတုိင္း ျပန္တည္႔မတ္ၾကရမည္။ ျပန္တည္ေဆာက္ ၾကရမည္သာျဖစ္သည္။ ဆူညံေသာ၀န္ခ်ီစက္သည္ တဒီးဒီးလည္ပတ္လွ်က္။ အသံမ်ား ဆက္တုိက္ၾကားေန ရသည္။ ထုိၾကားေနရေသာ အသံမ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္ျပန္လည္ေျပာျပေနစရာမလုိပါ။ ကုိယ္တုိင္နားေထာင္ၾကည္႔ ဖုိ႔သာ လုိအပ္ပါသည္။ ေခတ္၀န္ကုိ ခ်ီသည္႔ ပုိးသည္႔ စက္မ်ားကေတာ႔ ဆူညံလွ်က္။ ဆူညံေနေသာ ၀န္ခ်ီစက္ သည္ ေခတ္တစ္ေခတ္ထဲ တဂ်ိန္းဂ်ိန္းလည္ပတ္လွ်က္။

မင္းနဒီခ

၃၀၊ ဇူလုိင္၊ ၂၀၁၃