Saturday, May 23, 2015

ခ်ဳိမုိင္​မုိင္​ ႐ွာ​ေတာ္​ပုံ ခရီး႐ွည္​

ခ်ဳိမုိင္မုိင္ ရွာေတာ္ပုံခရီးရွည္



စာအုပ္အမည္ - ခ်ဳိမုိင္မုိင္ ရွာေတာ္ပုံ
ေရးသူ - ရွိန္၀ါ
ထုတ္ေ၀သည္႔ကာလ - မတ္၊ ၂၀၁၅
ထုတ္ေ၀သည္႔တုိက္ - ႏွစ္ကာလမ်ား
မ်က္ႏွာဖုံး - ငုအိမ္ထက္ျမတ္၊ ညီညီ

 ဒီေန႔ေခတ္ ကဗ်ာေလာကကုိ အေသအခ်ာအကဲခတ္ၾကည့္ရင္ ကဗ်ာအေရြ႕တစ္ခုဆီကုိ ဦးတည္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။ Facebook ဆုိတဲ့ လူမႈကြန္ယက္ႀကီးေပၚေပါက္လာတာဟာ ကဗ်ာ၊ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ ကဗ်ာဖတ္သူ ဆုိတဲ့ ဆက္စပ္တည္ေဆာက္မႈအေနအထားကုိ အရင္ကထက္ပုိၿပီး သမမွ်တ သြားေစတယ္လုိ႔လည္း ထင္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကဗ်ာဆုိင္ရာ သိမႈ/ ကဗ်ာဖတ္အား/ ကဗ်ာအေပၚ အာ႐ုံ၀င္စားမႈ အနည္းငယ္ရွိတဲ့ ကဗ်ာဖတ္သူေတြကုိယ္တုိင္ ကဗ်ာေတြ ျပဳလုပ္ဖန္တီးလာတယ္။ အလြယ္ေျပာရရင္ ကဗ်ာဆရာျဖစ္မႈႏႈန္း (၀ါ) ကဗ်ာဆရာ အေရအတြက္ အဆမတန္ မ်ားျပား လာသလုိ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြလည္း စာေပစီစစ္ေရးလြတ္လပ္မႈအနည္းငယ္နဲ႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ မႀကံဳဖူးေလာက္ေအာင္ မ်ားမ်ားစားစား ထြက္ရွိလာပါတယ္။ ကဗ်ာေရးသူ/ ကဗ်ာဆရာေတြ မ်ားျပားလာတာဟာ ေသနတ္အသစ္တစ္လက္ တုိးလာတာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ၀မ္းသာဖုိ႔ ေကာင္းတာ အမွန္ပါပဲ။ ကဗ်ာဆုိတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေရရွည္ ဘယ္ေလာက္ ထိ ေဆးသားခုိင္ခုိင္နဲ႔ ရပ္တည္ႏုိင္မလဲ၊ ကဗ်ာအေပၚ ဘယ္ေလာက္ ႐ုိးသားႏုိင္သလဲ၊ ကဗ်ာနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ထိ လက္တြဲ ထားႏုိင္မလဲဆုိတာကေတာ့ အခ်ိန္ကာလက အဆုံးအျဖတ္ေပးသြားမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကဗ်ာဟာ တာတုိေျပးလမ္း မဟုတ္ ပါဘူး။ ကဗ်ာဟာ ဘ၀တစ္ခုလုံး အားသြန္ခြန္စုိက္ႏွစ္ၿပီး ေျပးသြားရမယ့္ တာေဝးေျပးလမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူ ဘယ္ေလာက္ ေျပးႏုိင္မလဲ။ ခင္ဗ်ား တစ္မုိင္ေျပးရင္ ကဗ်ာဆုိတဲ့ ပန္းတုိင္ကလည္း တစ္မုိင္ထပ္ေျပးမွာပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္း ဆုိ ေတာ့ ကဗ်ာဟာ ေရြ႕ေနလုိ႔ပါပဲ။
ျမန္မာကဗ်ာသမုိင္းကုိ ျပန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း ပုဂံေခတ္ (ခရစ္ႏွစ္ ၁၀၄၄ - ၁၂၉၈ )ကေန ကုိလုိနီေခတ္ (ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၈၆ - ၁၉၄၇) တစ္ပုိင္း၊ ေခတ္စမ္းကဗ်ာ (၁၉၃၀ - ၁၉၄၅)ကေန ေခတ္ေပၚကဗ်ာေခတ္ဦး ( ၁၉၇၀ -၁၉၉၀)ထိတစ္ပုိင္း။ ေခတ္ေပၚေႏွာင္းပုိင္း ( ၁၉၉၀ - ) ကေန အခု ဒီဘက္ႏွစ္မ်ား ေခတ္ေပၚ/ ေခတ္ၿပိဳင္၊ Contemporary အထိ ကဗ်ာဟာ ေရြ႕ေနတုန္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီဘက္ႏွစ္မ်ားမွာ ပုိအားရစရာ ေကာင္းတာကေတာ့ ကဗ်ာဆုိင္ရာနည္းနာ တကၠနစ္ေတြ ပုိမုိက်ယ္ျပန္႔လာတယ္။ ႏုိင္ငံတကာကဗ်ာ ဘာသာျပန္ေတြ၊ ႏုိင္ငံတကာ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ၊ ကဗ်ာေဗဒ ဆုိင္ရာဘာသာျပန္ဆုိရွင္းလင္းခ်က္ေတြ စတဲ့ ကဗ်ာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေလ့လာစရာ၊ အတုယူစရာ၊ အသစ္ ဖန္တီးႏုိင္စရာေတြ အမ်ားအျပားရွိလာတာပါပဲ။ ကုိယ္တုိင္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကုိ ကၽြမ္းကြြ်မ္းက်င္က်င္ တတ္ေျမာက္ထားမယ္၊ ကဗ်ာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔လည္း စိတ္အားထက္သန္မႈရွိမယ္ဆုိရင္ အင္တာနက္ေပၚက Poetry Seminar, Poetry Workshop ေတြမွာ ႏို္င္ငံတကာက လက္ရွိေရးသားေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြကုိယ္တုိင္နဲ႔ အျမင္ခ်င္းဖလွယ္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံႏုိင္တဲ့အျပင္ ႏုိင္ငံ တကာစာေပ ပြဲေတာ္ေတြအထိ လက္လွမ္းမီွရင္ သြားေရာက္ေဆြးေႏြးေလ့လာႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဒါဟာလည္း နည္းပညာပုိင္း ဆုိင္ရာ တုိးတက္မႈနဲ႔အတူ ကဗ်ာအရင္းအျမစ္ ခ်ဲ႕ကားတိုးတက္လာမႈလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကဗ်ာဆုိင္ရာသိမႈ ဆင့္ကဲ တုိးတက္ ေျပာင္းလဲလာတာနဲ႔အမွ် ကဗ်ာဖတ္သူ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းဟာလည္း တုိးတက္ေျပာင္းလဲလာတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။ ကုိယ့္အယူအဆနဲ႔ ကုိယ္ေျပာရရင္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေခတ္ဦးတုန္းက နားလည္မႈ ခက္ခဲေစခဲ့၊ အဓိပၸာယ္ေဝဝါးေစခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြဟာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ ေႏွာင္းပုိင္းမွာ နားလည္လြယ္တဲ့၊ ရွင္းလင္းတဲ့ သိမႈကုိ ေပးႏုိင္တဲ့ ကဗ်ာေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိရမွာပါပဲ။ ဒီကေန႔ ကဗ်ာဆရာေတြ ဖန္တီးေနတဲ့ ေခတ္ၿပိဳင္ဟန္ကဗ်ာေတြဟာလည္း အခ်ိန္ကာလ အပိုင္းအျခားတစ္ခုမွာ ကဗ်ာဖတ္သူကုိ လြယ္ကူရွင္းလင္းသြားေစဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာကဗ်ာဟာ ေခတ္ အဆက္ဆက္ ကုိယ္ပုိင္ဟန္၊ ကုိယ္ပုိင္ အသံနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းခ်ဲ႕ထြင္လာခဲ့တဲ့ စာေပ အႏုပညာတစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္စနစ္ဆုိးတစ္ခုေအာက္မွာ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ မြန္းက်ပ္ပိတ္ေလွာင္ထားခံခဲ့ရေပမယ့္ ကုိယ့္နည္းကုိယ့္ဟန္နဲ႔ ေဖာက္ထြက္၊ အသစ္တည္ေဆာက္ခဲ့၊ ႀကိဳးစားခဲ့ၾက ရပါတယ္။ ေခတ္စမ္း၊ စာေပသစ္၊ မုိးေ၀ ကေန Modern, Post Modern, LP, PLP, Neo, Conceptual, Flarf, Digital, Hybrid, Exprimental စတဲ့ ကဗ်ာဆုိင္ရာ နည္းနာ အေရးအသားေတြဟာ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈနဲ႔အတူ ဆင့္ကဲတုိးတက္ေျပာင္းလဲ ေရြ႕လ်ားခဲ့ ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခတ္ေပၚေႏွာင္းပုိင္း (၁၉၉၀) ေနာက္ပုိင္းကဗ်ာ အေရြ႕ကေတာ့ အေျပာင္းအလဲျမန္ဆန္တယ္၊ အတက္အက် ၾကမ္းတယ္လုိ႔ ဆုိရေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ ေအာင္ျမင္ပါရဲ႕လားလုိ႔ ေမးလာရင္ေတာ့ အျပည့္အ၀ မေအာင္ျမင္ေသးဘူးလုိ႔ ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။
 ေခတ္ေပၚေႏွာင္းပုိင္းေနာက္ပုိင္း ကဗ်ာနည္းနာအသစ္ေတြ၊ ကဗ်ာေဗဒအသစ္ေတြကုိ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ ကဗ်ာဖတ္ သူ အနည္းငယ္ေလာက္ပဲ လက္ခံတယ္လုိ႔ ျမင္ပါတယ္။ သာမန္ကဗ်ာဖတ္သူကုိ မဆဲြေဆာင္ႏုိင္တဲ့အတြက္ မေအာင္ျမင္ ဘူးလုိ႔ ယူဆခ်င္တယ္။ သာမန္ကဗ်ာ ဖတ္သူဆုိတဲ့ေနရာမွာလည္း ကဗ်ာဖတ္သူ (ျပည္သူ)ဟာ ေခတ္က ေပးတဲ့ အက်ပ္ အတည္း၊ စိတ္ပင္ပန္းမႈ၊ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး ေသြးထုိးလႈံ႔ေဆာ္မႈ၊ လယ္ေျမယာေျမျပႆနာ၊ ပညာေရးဖိႏွိပ္မႈ၊ အေတြးအေခၚပိတ္ေလွာင္မႈ၊ အလုပ္အကုိင္ အဆင္မေျပမႈ၊ လုပ္အားခနည္းပါးမႈ စတဲ့ အာဏာရွင္အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတန္းစား တစ္ရပ္က ေပးတဲ့ ဒုကၡေတြကုိ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားရင္း အႏုပညာခံစားႏုိင္မႈ `အား´ ေတြ ယုတ္ေလ်ာ့ခဲ့ရတယ္။ ပညာတတ္လူတန္းစား နည္းပါးခဲ့ရတယ္။ အႏုပညာဖန္တီးႏုိင္စြမ္း/ ခံစားႏုိင္စြမ္း ျမင့္မားတဲ့သူေတြကုိ လက္လြတ္ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရတယ္။ ဒီေတာ့ ေခတ္ၿပိဳင္အႏုပညာမွာ ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းဖန္တီးခံစားဖုိ႔ မလြယ္ကူတာ၊ ကုိယ့္ ကုိယ္ပုိင္အႏုပညာဟန္ အယူအဆအသစ္ေတြနဲ႔ ကမာၻကုိ ထုိးေဖာက္ဖုိ႔ မလြယ္ကူတာေတြ ျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကုိ္ယ့္အႏုပညာကုိ ရပ္တန္႔မေနဘဲ ေရြ႕ေအာင္ ေရႊ႕ေနရမွာ အႏုပညာသမားေတြရဲ႕ အလုပ္ပါပဲ။ ဒီကေန႔ လူငယ္ကဗ်ာဆရာေတြဟာ ပညာ တတ္အလႊာက ပုိမုိ ၀င္ေရာက္လာတာကုိလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ အရင္ေခတ္မ်ား ဆီက ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ လူေနမႈဘ၀ ပုံစံနဲ႔လည္း ကြဲျပားျခားနားလာတယ္။ လူေနမႈဘ၀ပုံစံေတြ ကြဲျပားလာတာနဲ႔အမွ် ကဗ်ာစကားလုံးေရြးခ်ယ္ပုံ၊ ဖြဲ႔စပ္ပုံ၊ တည္ေဆာက္ပုံ၊ ကဗ်ာလာရာလမ္းေၾကာင္း၊ ကဗ်ာအေၾကာင္းအရာ စတာေတြ ကြဲျပား လာပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာဟာ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္၊ သူ႔ေလ့လာမႈ၊ သူ႔အေပၚ႐ုိက္ခတ္လာတဲ့ အခုိက္ဓာတ္ စတဲ့ အေၾကာင္း အရာေတြအေပၚ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူ႔ကဗ်ာကုိ တည္ေဆာက္ေလ့ရွိတဲ့အတြက္ အခ်ဳိ႕ေသာကဗ်ာဖတ္သူနဲ႔ ေ၀းကြာ သြားေလ့ ရွိတတ္တာေၾကာင့္ ကဗ်ာဆရာ ဟာ သူ႔ယုံၾကည္ရာ အေရးအသားကုိ တစ္ဆင့္ေလ်ာ့ခ်ေပးလုိက္တဲ့ ကဗ်ာဆရာ ေတြရွိသလုိ လုံး၀ေလ်ာ့ခ်မေပးဘဲ ကဗ်ာဖတ္သူကုိသာ ေရြးခ်ယ္ခုိင္းတဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ကဗ်ာဖတ္သူရဲ႕ အခန္းက႑ကုိ ထည့္စဥ္းစားတဲ့ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ ကဗ်ာဖတ္သူရဲ႕ အခန္းက႑ကုိ ထည့္မစဥ္းစားတဲ့ ကဗ်ာ ဆရာေပါ့။
၂၀၁၅၊ မတ္လမွာ ကဗ်ာဆရာ `ရွိန္၀ါ´ ရဲ႕`ခ်ဳိမိုင္မုိင္ ရွာေတာ္ပုံ´ အမည္ေပးထားတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ ထြက္လာပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ဇနီးကုိယ္တုိင္ အမွာစာ ေရးေပးထားၿပီး အသက္(၃၀)ျပည့္ေမြးေန႔အမွတ္တရအျဖစ္ ကဗ်ာ (၃၁) ပုဒ္ထည့္သြင္းထားပါတယ္လုိ႔လည္း ကဗ်ာဆရာကုိယ္တုိင္ ၀န္ခံေက်းဇူးစကားဆုိထားပါေသးတယ္။ ရွိန္၀ါဟာ ဘယ္လုိ ကဗ်ာဆရာလဲ။ ဘယ္လုိ ကဗ်ာေတြကုိ ေရးသလဲ။ ကဗ်ာအေပၚ ဘယ္လုိ ႏွစ္လုိစုံမက္သူလဲ။ ရွိန္၀ါကေတာ့ ` ေမးခြန္းေတြဟာ ပ်င္းစရာေကာင္းသြားပါၿပီ။ မေသခ်ာ၊ မေရရာေနရတာကုိလည္း ၿငိီးေငြ႔ေနပါၿပီ။ `ငါ´ ရဲ႕ အံ့ၾသမႈနဲ႔ ၿငီးေငြ႕မႈကုိ အသုံးျပဳလုိ႔ အႀကီးက်ယ္ဆုံးေသာ ဥာဏ္ပညာ/ ကဗ်ာရွာပုံေတာ္ႀကီး ဖြင့္လုိက္ပါၿပီ ´တဲ့။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ရွိန္၀ါရဲ႕ ကဗ်ာျဖတ္သန္းမႈက ေတာ္ေတာ္ခရီးေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ကဗ်ာေတြ ေရးခဲ့ၿပီး ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၀န္းက်င္မွာ ပုံႏွိပ္မီဒီယာေလာကကုိ ေျခဆန္႔ခဲ့၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွာ ကဗ်ာေလာကထဲ ထဲထဲ၀င္၀င္ေရာက္ရွိလာၿပီး ပညာေရးေဆာင္းပါးေတြ ဘာသာျပန္ေရးသားခဲ့၊ ႐ုပ္ရွင္ခံစားမႈေဆာင္းပါးေတြ ေရးသားခဲ့သူ။ ကုိယ္ပုိင္ Blog တစ္ခု တည္ ေဆာက္ထားၿပီး ကဗ်ာေျပးလမ္းထဲ ေျခစုံပစ္ေရာက္ရွိေနခဲ့သူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြဟာ သူ႔ ကုိယ္ေရး အက်ဥ္းမွာပါတဲ့ အခ်က္အလက္အနည္းကုိ တဆင့္ျပန္တင္ျပျခင္းသက္သက္ပါ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ရွိန္၀ါႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ မွာ Facebook Friend အဆင့္မွ်သာ။ သူႏွင့္ လူခ်င္းမရင္းႏွီးသလုိ သူ႔ကဗ်ာမ်ားကုိလည္း (ကုိယ့္ ေလ့လာမႈ အားနည္းခ်က္ အရ) အနည္းအက်ဥ္းသာ ဖတ္ဖူးထားသူျဖစ္တဲ့အတြက္ အခု `ခ်ဳိမုိင္မုိင္ ရွာေတာ္ပံု´ ကဗ်ာစာအုပ္ကုိ ေရးရာမွာ ေ၀ဖန္ သုံးသပ္ႏုိင္စြမ္း အားနည္းႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ကဗ်ာနဲ႔ ကဗ်ာေလာကအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ ႀကီးသူ၊ ျမန္မာကဗ်ာ ေကာင္းက်ဳိးကုိ လုိလားသူ၊ ျမန္မာကဗ်ာအသစ္ျဖစ္ထြန္းတုိးတက္ေရးအတြက္ တစိတ္တပုိင္း ပါ၀င္ထမ္းပုိးသူ၊ ကဗ်ာဆုိင္ ရာ ဘာသာေဗဒမ်ားကုိ စိတ္ပါ၀င္စားသူ၊ ကုိယ္ပုိင္ကဗ်ာဟန္တစ္ခု တည္ေဆာက္ႏုိင္ၿပီး ကဗ်ာတာေ၀း ေျပးလမ္းေပၚမွာ ကဗ်ာ ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ေနသူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔ ကဗ်ာေတြကုိ ေစတနာလက္ဆင့္ကမ္းလုိက္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
`ခ်ဳိမိုင္မုိင္ ရွာေတာ္ပုံ´မွာ ပထမဆုံးသတိျပဳမိတာက ကဗ်ာေတြအားလုံးဟာ ပင္မေရစီးေခတ္ေပၚဟန္ရဲ႕ အရိပ္ လႊမ္းမုိးမႈမေတြ႔ရတာ၊ ကဗ်ာထဲက အခ်ဳိ႕ေသာ အေၾကာင္းအရာေတြ၊ အဓိပၸာယ္လုံး၀ေဖာ္လုိ႔မရ(မရွိ)တဲ့ အကၡရာ အစုအေ၀း ေတြ ထည့္သြင္းထားတာ၊ လုိင္းတစ္လုိင္းကေန အျခားလုိင္းတစ္လုိင္းကုိ အဆက္အစပ္မဲ့ ခုန္လႊား ကူးသန္းေရးခ်သြားတာ၊ ေနာက္ၿပီး အျခားအႏုပညာရပ္ (Art Work)မ်ားထဲမွ တဆင့္ျပန္လည္ခံစား/ျပဳလုပ္/ Coallage ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ကဗ်ာေတြ၊ ကဗ်ာစာသားေတြကုိ Fragment ျပဳလုပ္ၿပီး သိမႈကုိ ေမးခြန္းထုတ္တာေတြ၊ ကဗ်ာဖတ္သူရဲ႕ အဓိပၸာယ္ရွာေဖြမႈကုိ ရပ္တန္႔ သြားေစေလာက္ေအာင္ အခ်ဳိးဖ်က္တည္ေဆာက္မႈေတြ စတဲ့ ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာဆုိင္ရာ နည္းလမ္းေတြကုိ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရိိွ အထပ္ထပ္စမ္းသပ္ေရးဖြဲ႔ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
 ပထမဆုံး အဖြင့္ကဗ်ာျဖစ္တဲ့ `ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ျမင္ရတဲ့ အတည္ေပါက္ေတြနဲ႔ ပိတ္ဖုံးေနတယ္။ ဟာသ´မွာတင္ ကဗ်ာဖတ္သူဟာ အႀကီးအက်ယ္ အဓိပၸာယ္ေ၀၀ါးမႈ/ ႐ႈပ္ေထြးမႈနဲ႔ စတင္ရင္ဆုိင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ကဗ်ာေတြဟာ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ကဗ်ာေနျခင္း သိစိတ္အလ်င္ (သုိ႔) မသိစိတ္ရဲ႕ ႐ုတ္ခ်ည္းလုပ္ေဆာင္မႈအေပၚမွာ မူတည္ ေနတဲ့အတြက္ ကဗ်ာဖတ္သူဟာ ဒီလုိကဗ်ာထဲက သိမႈတစုံတရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ နားလည္ခ်င္မႈကုိ လုိက္ရွာေဖြေနမယ္ဆုိရင္ မွားမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာမွာ ကဗ်ာဆရာဟာ သူ႔စိတ္ခံစားမႈအလုိကုိ လုိက္ရင္း ကဗ်ာထဲက ဇာတ္ေကာင္လူသားကုိ ေနရာေတြ အထပ္ထပ္ေရြ႕တယ္။ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕ အထီးက်န္မႈ၊ မယုံၾကည္မႈ၊ သံသယျဖစ္မႈေတြကုိ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ တည္ေဆာက္တယ္။ ကဗ်ာအဆုံးမွာ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕ စိတ္ဒဏ္ရာရရွိမႈဟာ အဆုံးစြန္ထိျဖစ္သြားေစၿပီး ေသျခင္းတရားကုိ ေတာင္ မထီမဲ့ျမင္ျပဳလာတဲ့အထိ ေရးဖြဲ႔ပစ္လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံးစာေၾကာင္းနဲ႔ ကဗ်ာဖတ္သူကုိ ကဗ်ာအလုပ္ တစ္ခု ျပန္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ` အဆုံးသတ္ၿပီးရင္ ဒီကဗ်ာက ရွိန္၀ါ့ကုိ ဟားေတာ့မွာပဲ´ တဲ့။

အိပ္ယာသံေတြဟာ ဘုရားခန္းထဲအထိ ၀င္ေရာက္ ၀တ္ျပဳတယ္။
ထြက္ေျပးဖို႔ရာ ႐ုပ္ေျပာင္းနာမ္ေျပာင္းဂါထာကုိသာ
စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ရြတ္ဖတ္ သရဇၥ်ာယ္ရမယ္။
em;rvnfatmif a&;xm;wnudkvmzwfaeao;wfrMunfhygeJYqdkwmudk
အခ်က္ေပးသံေတြ လာလာ မလာလာ၊ ကုိယ္တြင္းဗုံးဟာ ဘ၀တစ္ပါးအျဖစ္
ျပန္လည္စေလာင္တယ္။ ေလာင္ၿပီးမွ ျပန္လည္စတင္အသံထြက္တယ္။
အေရာင္ေတြကုိေတာ့ မတားႏုိင္တဲ့ငွက္ေတြရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ေကာင္းကင္
. . . . . . . . . .
. . . . . . . . . .
ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြကုိ ရိတ္ၿပီးရင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးေသလုိ႔ရၿပီ။ (ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့ အေနနဲ႔)
ငါ့အေလာင္းကုိ သူတုိ႔ရွာလုိ႔ လြယ္ေအာင္ အပုပ္နံ႔ေပးခဲ့ရမယ္။
(`ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ျမင္ရတဲ့ အတည္ေပါက္ေတြနဲ႔ ပိတ္ဖုံးေနတယ္။ ဟာသ´ ကဗ်ာမွ)

 ေနာက္တစ္ပုဒ္ `ခါး SIZE ခ်ဲ႕ထြင္ျခင္း´ မွာလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ေအာက္ပါစာအုပ္မ်ားမွ အပုိင္းအစမ်ားအား ယူငင္သုံးစြဲထားပါသည္ ဆိုတဲ့ စာအုပ္စာရင္းဟာ အုပ္ေရ ၃၀ တိတိ ရွိပါတယ္။ ရွိန္၀ါဟာ အဲဒီစာအုပ္ ၃၀ ထဲက သူ႔ျဖတ္ ထုတ္ထားတဲ့ စာသား စကားလုံးအပိုင္းအစေတြနဲ႔ ` ခါး SIZE ခ်ဲ႕ထြင္ျခင္း´ ကုိ ျပဳလုပ္တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ ဒီလုိ ကဗ်ာေတြမွာ ကဗ်ာဖတ္သူက ဘာကုိ ရႏုိင္မလဲ။ က်ဳိးေၾကာင္းစပ္ဆက္မႈလား။ အဆက္အစပ္မဲ႔မႈ အလွတရားလား။ စကားလုံးေတြ စာသားအစုအေ၀းေတြမွာ ပါတဲ့ သီးျခားအဓိပၸာယ္ကုိ ေဖာ္ေဆာင္လုိျခင္းလား။ စုစည္းမႈမရွိတဲ့ စုစည္းမႈတစ္ခု (သုိ႔) မတူညီမႈေတြ ေပါင္းစပ္ၿပီးမွ ရလာႏုိင္မယ့္ အသစ္တစ္ခုခုကုိမ်ား ကဗ်ာဆရာက ေပးခ်င္တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကဗ်ာ ဆရာရဲ႕ စိတ္ေက်နပ္မႈအလုိဆႏၵအတြက္ပဲလား။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ကဗ်ာျပဳလုပ္ျခင္းဟာ ကဗ်ာေျမာက္မႈ ကေတာ့ ရိွေနတာ အမွန္ပါပဲ။

ဆရာေတာ္ အိန္ဂ်ယ္သည္ ေလပူအားကုိ ယူ၍
သက္ျပင္းထ ထုိင္ေတာ္မူလုိက္သည္။
အဆုိပါ မွားေလ့ရွိေသာ အမွားမ်ားအား
သာမန္ ျပ႒ာန္းစာအုပ္အျဖစ္သာမက က်မ္းကုိးအျဖစ္ပါ အသုံးျပဳႏုိင္သည္။
ဘယ္တံခါးကုိပဲ ပိတ္ပိတ္ နာရီသံကုိေတာ့ ၾကားေနရမွာပဲ။
သက္လတ္ပုိင္းအရြယ္ေရာက္လာတာနဲ႔
ညေနခင္းေတြဟာ လူေတြကုိယ္ထဲ လမ္း၀င္ေလွ်ာက္ေတာ့တာပဲ။
ဒီတစ္ခါေတာ့ အဲဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကုိ သူ၀တ္လုိ႔ မေတာ္ေတာ့ဘူး။
နာရီေတြကုိ ခုန္ေက်ာ္ပစ္ဖုိ႔ မ်က္လုံးေတြဟာ မေပါ့ပါးေတာ့ဘူး။
သိဒၶတၳဟာ မလုံေလာက္ျခင္း ဥာဏ္ပင္နဲ႔အတူ ေပါက္ဖြားခဲ့တယ္။
( ခါး SIZE ခ်ဲ႕ထြင္ျခင္း ကဗ်ာမွ)

ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္နဲ႔ ရွိန္၀ါကဗ်ာ့ေတြကုိ ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္း ရွိန္၀ါရဲ႕ ကဗ်ာေရးဟန္နဲ႔ ကဗ်ာ တည္ေဆာက္မႈ ဟာ ပုိမုိေပၚလြင္လာတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ရွိန္၀ါရဲ႕ တစ္ခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြမွာ ကဗ်ာလုိင္းကူးဆက္ပုံအရ အဓိပၸာယ္ တည္ ေဆာက္မႈတစ္ခုကုိ ဦးတည္သြားတဲ့ ကဗ်ာေတြေတြ႔ရသလုိ လုိင္းကူးဆက္ပုံအရ ပထမလုိင္းရဲ႕ လာရာအဓိပၸာယ္ဟာ ေနာက္တစ္လုိင္းရဲ႕ ဆက္ခံရာ အဓိပၸာယ္နဲ႔ ဘယ္လုိမွ ခ်ိတ္ဆက္လုိ႔ မရတဲ့ ကဗ်ာေတြလည္း အမ်ားႀကီးေတြ႔ရပါတယ္။ ထပ္ေျပာရရင္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ လုိင္းတစ္လုိင္းခ်င္းစီဟာ သီးျခားအဓိပၸာယ္ေတြနဲ႔ အၿပိဳင္ျဖစ္ထြန္းေနတဲ့ ကဗ်ာေတြ ရွိသလုိ လုိင္းအားလုံးရဲ႕ ဦးတည္ရာညီညႊတ္မႈတစ္ခုခုရွိေနတဲ့ ကဗ်ာေတြလည္း ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိရမွာပါပဲ။ ဥပမာေျပာရရင္` ခ်ဳိမုိင္မုိင္´၊` ေခါင္းစဥ္ဟာ ပထမဦးဆုံးအေၾကာင္း´၊ ` ပထ၀ီညံ့ရာက စလုိ႔´၊`အေၾကာင္းအရာ။ ။ ခြင့္တုိင္ၾကားျခင္း´၊ `ရည္ညႊန္းစာ(22.1.1985)´၊ `မိတၱဴကုိ´၊ `အတြင္းတြင္တြင္ေရး´၊ `မွဲ႔ေျခာက္´ စတဲ့ ကဗ်ာေတြဟာ လုိင္းကူးဆက္ပုံအရ သီးျခားစီ အၿပိဳင္ျဖစ္ထြန္းေနတဲ့ ကဗ်ာေတြလုိ႔ ေတြ႔ရွိရၿပီး ` ေန႔တုိင္း ႐ုပ္ရွင္ေတြ လာေနတာ အံ့ၾသဖြယ္ရာ´၊ `လည္ေနတဲ့ စားပြဲ၀ုိင္းေတြ´၊ ` စင္ေပၚမွာ ရွိန္၀ါ´၊` မ်က္လုံးမ်ား´၊`သၾကားလုံးခ်ဳိခ်ဳိေလးေတြကုိ ေဖာက္ခြဲပစ္ဖုုိ႔ တူရာစု´၊ ` ျမားေခါင္း စုိက္ေရာဂါ(ပထမနာမ္စားျဖင့္)´၊ `ေဗဒါ ပန္းၿပီ´၊ `ေျခမန္းကြင္း´၊ `မျပည့္တန္ဆာ(ႀကိဳက္သလုိအသံထြက္ပါ)´၊`ျမဴ´၊ ` စႏၵယားတစ္လုံးေပၚက ခရီးၾကမ္း´၊` လမ္းေပၚက ကားအုိ´ စတဲ့ကဗ်ာေတြမွာ ကဗ်ာလုိင္းေတြဟာ စုစုစည္းစည္းနဲ႔ ကဗ်ာ ျဖစ္မႈကုိ ဦးတည္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အစြန္းတဖက္ကုိ ရပ္ၿပီး ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ရွိန္၀ါဟာ Collage ကဗ်ာ ေရးဟန္ မွာ အကြ်မ္းတ၀င္ရွိၿပီး ပုိမုိ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေရးသားအားထုတ္ထားတာကုိ ေတြ႔ရတယ္လို႔ ဆုိခ်င္ပါတယ္။

သတိရလုိ႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ငါ့ေျခေထာက္ေတြက ငါ့ကုိ ေျပးေနၿပီ
ေရအုိင္ထဲ ျပန္ငုံ႔ၾကည့္ ၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ေခတ္စားၾကည့္ေတာ့
သတင္းစာ သြားၾကားညွပ္ေနတဲ့ အေမြးစုတ္ဖြား ၿပံဳးၿဖီးၿဖိီးႀကီး
စာမ်က္ႏွာေတြေပၚ ေရာက္ဖုိ႔ဆုိ၊ လိင္တံတစ္ေခ်ာင္းလုိအပ္တယ္
ဟု တင္မုိသီလ်ဴမွ ေရးသား၊ ေထာင့္ေတြ႔ရင္ ခ်ဳိးပစ္လုိက္တယ္
ဘယ္/ညာ၊ ေခါင္း/ပန္း ဘာမွ မစဥ္းစားေတာ့တဲ့ အမုိက္လင္းမီးေတြ
ေထာင့္တစ္ေထာင့္မွာ မ်က္ႏွာညွဳိးငယ္ေနတဲ့ ငါ့အေမ
ငါ ဘယ္ေလာက္ေျပးေျပး သူကပ္ပါလာတယ္
(ခ်ဳိမုိင္မုိင္ ကဗ်ာမွ)

ေသာၾကာေန႔ဟာ ည၀တ္အက်ၤ ီျဖစ္တယ္။ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့
ခ႐ုေတြကုိ သနားလို႔ ပင္လယ္ေတြကုိ တဂြ်မ္းဂၽြမ္း တက္နင္းပစ္လုိက္တယ္။
အမုိက္ေမွာင္ထဲ တုိး၀င္ဖုိ႔ ႐ႈခင္းေကာင္းေကာင္းျပတင္းေပါက္ေတြ
လုိအပ္တာပဲလား။ ေသာ့ေပးလုိက္တယ္။ ဘယ္လုိဖြင့္ရမလဲ မေျပာဘူး။
ဟင္းသီးဟင္းရြက္ထဲက ပုိးေကာင္ေတြရဲ႕ အက။ ယမန္ႏွစ္က တုိင္းထြာခ်က္
မ်ားအရ ဤကဗ်ာအား အပုိဒ္ခြဲလုိစိတ္ ရြာရန္ရာႏႈန္း ၆၀ ျဖစ္ပါသည္။
(ပထ၀ီညံ့ရာက စလုိ႔ ကဗ်ာမွ)

ဟထားတဲ့ ပါးစပ္ထဲကေန တင့္ကားေတြ တစ္စီးၿပီးတစ္စီးအထြက္
မ႐ုိးႏုိင္တဲ့ အေမွာင္ေျခာက္ေတြ မီးထေလာင္တယ္။ တဲတဲကေလး
ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္းမွာ ဘီးႏွစ္ဖက္က် ကူကယ္သူလက္ျပင္မ်ား
ခ်စ္သူက ရပ္ေနေပမယ့္ ဆံပင္ေတြ လြင့္ေနတာ။ ေခါင္းေတြ လြင့္ေနတာ
ေဆး႐ုံခုတင္နား ၀ုိင္းလာၾကၿပီ ဇြမ္ဘီးေတြဟာ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာ
ၾကက္ၿခံထဲ ၾကက္ဥေတြ ၀င္ခိုးၿပီး ဓားနဲ႔ ႀကိတ္လွီးရာက
ပြင့္ကုန္တဲ့ ေသြးပန္းေတြ။
(ေန႔တုိင္း ႐ုပ္ရွင္ေတြ လာေနတာ အံ့ၾသဖြယ္ရာ ကဗ်ာမွ)

ေဆး၀ါးနဲ႔ ေသနတ္ေတြကုိ သေဘၤာတစ္စင္းထဲ တင္ပုိ႔လုိက္တယ္။
က်န္ေက်ာင္းဟာ သူ႔ရဲ႕ ေက်ာက္စိမ္းဓားကုိ ဆြဲထုတ္လုိက္တယ္။
ကေလးတုိင္းလုိလုိ မီးလင္းတဲ့ ကစားစရာဆုိရင္ ႀကိဳက္တတ္ၾကတယ္။

ကေလးဟာ သူ႔ဆုိင္ကယ္ေလးကုိ ဖ်ာေပၚမွာ ေမာင္းလို႔ မဆုံးဘူး။
ဘဲတစ္ေကာင္ ေရခါတာကုိ သူ႔အသုိင္းအ၀ုိင္းက ဘယ္ဘဲမွ ေစာက္ဂ႐ုမစုိက္ဘူး။
လြယ္အိတ္ထဲက သမုိင္းစာအုပ္ထဲမွာ ဒီေန႔အဖုိ႔ မုန္႔ဖုိးမပါေတာ့ဘူး။
(လည္ေနတဲ့ စားပြဲ၀ုိင္းေတြ ကဗ်ာမွ)

 ဆရာ ေဇယ်ာလင္းရဲ႕ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိေသာ ေခတ္ၿပိဳင္ျမန္မာကဗ်ာအလားအလာမ်ားထဲက ` ေကာ္လာ့ဂ်္ အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္းေဆာင္းပါးပါ အခ်က္အလက္တစ္ခ်ဳိ႕နဲ႔ ခ်ိန္ကုိက္ၾကည့္ရင္ ရွိန္၀ါရဲ႕ ကဗ်ာအမ်ားစုဟာ က်ဳိးေၾကာင္းဆင္ျခင္ ယုတၱိကုိ ဆန္႔က်င္တယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိသုံးစြဲတယ္ဆိုရင္လည္း တပိုင္းပဲ မွန္မယ္။ ဖ႐ုိဖရဲျဖစ္ျခင္း၊ အစီအစဥ္မက်ျခင္း၊ တုိက္ဆုိင္မႈျဖစ္ျခင္း၊ မေတာ္တဆရရွိလာတဲ့ ပစၥည္းေတြကုိ စြဲယူသုံးစြဲျခင္း စတာေတြကုိ ၾကည့္ရင္ ရွိန္၀ါရဲ႕ Collage ကဗ်ာတည္ေဆာက္မႈဟာ ေအာင္ျမင္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရေပမယ့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဖတ္ၿပီး ကဗ်ာထဲကေန နားလည္မႈ၊ အဓိပၸာယ္ သိလုိမႈ၊ ၾကည္ႏူးမႈ စတာေတြကုိ လုိက္ရွာေနမယ့္ ကဗ်ာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ေတာ့ ခက္ခဲတဲ့ကဗ်ာေတြ ျဖစ္ေနဦးမွာ အမွန္ပါပဲ။ အဆုံးသတ္အေနနဲ႔ေျပာရရင္ ရွိန္၀ါရဲ႕ ကဗ်ာအမ်ားစုဟာ ပုံသ႑ာန္နဲ႔ အေၾကာင္းအရာလိုက္ဖက္ညီမွ်မႈ ရွိေနတယ္။ ရွိန္၀ါဟာ ကဗ်ာထဲကေန သိမႈ၊ အရွိတရား၊ အမွန္တရား၊ အဓိပၸာယ္နားလည္မႈ စတာေတြကုိ ခ်ျပတာ မဟုတ္ ဘူး။ ကဗ်ာအေဆာက္အအုံတစ္ခုကုိ အခ်ဳိးက်က် တည္ေဆာက္ျပတာပဲျဖစ္တယ္။ သူ႔ကဗ်ာထဲက စာသားေတြဟာ Fragmentation ပုိင္းစစိတ္မႊာမႈေတြ ျပဳလုပ္ထားေပမယ့္ ေျပျပစ္ညီညႊတ္မႈရွိေနတယ္။ ကဗ်ာထဲက မတူညီတဲ့ အဓိပၸာယ္ ေတြ စာသားေတြ စကားလုံးေတြဟာ စက္ယႏၱရားတစ္ခုလုိ ေပါင္းစပ္ၿပီး မွန္ကန္စြာ လည္ပတ္ေနတယ္။ ကဗ်ာေျမာက္ ေနတယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္ ရွာေတြ႔တဲ့ ခ်ဳိမုိင္မုိင္ပါပဲ။ ရွိန္၀ါရွာေနတဲ့ ခ်ဳိမုိင္မုိင္ေတာ့ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္လိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားလည္း ကုိယ္တုိင္ရွာပါ။ ခ်ဳိမုိင္မုိင္ ရွာေတာ္ပုံခရီးမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔အတူတူ လုိက္လာပါ။ ေမးခြန္းေတြက ပ်င္းစရာ ေကာင္းၿပီး မသိမႈေတြကုိ ရွာေဖြရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာ ရွိန္၀ါကုိ္ယ္တုိင္လည္း ခ်ဳိမုိင္မုိင္ရွာေတာ္ပုံ ခရီးမွာ အႀကီးက်ယ္ဆုံးေသာ ဥာဏ္ပညာနဲ႔ ကဗ်ာကုိ အျမန္ဆုံးေတြ႔ႏုိင္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။

မင္းနဒီခ
(၂၄၊ ၅၊ ၂၀၁၅)
ႏွင္းဆီျဖဴ ဂ်ာနယ္၊ အမွတ္ ၈၊
၅၊ ဇြန္၊ ၂၀၁၅

Saturday, May 16, 2015

ရယ္​ရႊင္​ဖြယ္​ကစားနည္​းမ်ားအ​ေၾကာင္​း

ရယ္ရြင္ဖြယ္ ကစားနည္းမ်ားအေၾကာင္း



စာအုပ္အမည္ - ရယ္ရႊင္ဖြယ္ ကစားနည္း
ေရးသူ - မွဴးေန၀န္း
ထုတ္ေ၀သည္႔ကာလ - ေမ၊ ၂၀၁၅
ထုတ္ေ၀သည္႔တုိက္ - ႏွင္းဆီျဖဴ စာေပ

 ၂၀၁၂၊ ၾသဂုတ္လရဲ႕ ေနာက္ဆုံးရက္မွာ မွဴးေန၀န္းနဲ႔ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ဆုံေတြ႕ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ အြန္လုိင္း လူငယ္ ကဗ်ာဆရာ ၆ ေယာက္ရဲ႕ ၆/၆၆ လုိ႔ ေခါင္းစဥ္ေပးထားတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ထြက္လုိ႔ လက္ေဆာင္လာေပးတာပါ။ မွဴးေန၀န္း၊ ျမဴခူးေန၊ လြမ္းေန၊ နရီမင္းထက္၊ အမြန္မြန္း၊ ၾကယ္စစ္သည္ တုိ႔ရဲ႕ ကဗ်ာ ၁၁ ပုဒ္စီကုိ စုစည္းထားတာပါ။ အဲဒီတုန္းကတည္းက မွဴးေန၀န္းကဗ်ာေတြကုိ ဖတ္မိရင္း ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကုိ သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္က တာရာမင္းေ၀နဲ႔ ေနမ်ဳိးကုိ ႏွစ္သက္သူ။ ၆/၆၆ မွာ မွဴးေန၀န္း ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပထားတဲ့ ကဗ်ာေတြ ကလည္း တာရာမင္းေ၀နဲ႔ ေနမ်ဳိးေရးဟန္။ အဲဒီအခ်ိန္က သူ႔အေပၚ အလႊမ္းမုိးဆုံးကဗ်ာဆရာမ်ားျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရျပန္ေျပာရရင္ ` သစၥာ၊ ထုိေန႔က သူ ၀လုံးေရးခဲ့ေလသည္၊ ဆာတုိရီ၊ ေက်ာကုန္းအေပါက္ႀကီး၊ ကၽြန္း´ စတဲ့ ကဗ်ာမ်ားမွာ တာရာမင္းေ၀နဲ႔ ေနမ်ဳိးရဲ႕ ေရးဟန္နဲ႔ ကဗ်ာတည္ေဆာက္ပုံ လႊမ္းမုိးမႈကုိ ပုိေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါက မွဴးေန၀န္းရဲ႕ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ ကစားနည္းနိဒါန္းကာလ။
 ၂၀၁၀ ေနာက္ပုိင္းမွာ မႏၱေလးကဗ်ာေလာကဟာ အရွိန္အဟုန္နဲ႔ ျပန္လည္အားေကာင္းလာသလုိ ကဗ်ာလႈပ္ရွားမႈ ေတြလည္း ခပ္စိပ္စိပ္ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ မိသားစုကေဖးစာေပ၀ုိင္း၊ ေရႊစြန္မင္း စာေပ၀ုိင္း၊ ကမာၻ႕ကဗ်ာေန႔ အခမ္းအနား၊ တနဂၤေႏြကဗ်ာေျမသား၊ ရာျပည့္မႏၱေလးစာေပ၀ုိင္း၊ ကုသုိလ္ေတာ္ခေရရိပ္ကဗ်ာ၀ုိင္း စတဲ့ ကဗ်ာ၀ုိင္း၊ စာ၀ုိင္းေလးေတြ ေပၚထြက္လာသလုိ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနား၊ ဒဂုန္တာရာ တစ္လျပည့္အခမ္းအနား၊ မႏၱေလးကဗ်ာဆရာ ေတြရဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္ မိတ္ဆက္ပြဲ စတဲ့ အထိမ္းအမွတ္၊ မိတ္ဆက္ပြဲေတြနဲ႔လည္း တက္တက္ၾကြၾကြလႈပ္ရွားလာၾကပါတယ္။ အမ်ဳိးသားလူငယ္ ကဗ်ာဆရာေတြအျပင္ အမ်ဳိးသမီးလူငယ္ကဗ်ာဆရာေတြပါ အၿပိဳင္းအ႐ုိင္းေပၚထြက္လာၾကပါတယ္။ လူငယ္ကဗ်ာဆရာေတြဟာ ေကာက္႐ုိးမီးလုိ၊ မုိးဦးက်မႈိေတြလုိ ခဏေပၚ၊ ခဏေပ်ာက္မဟုတ္ၾကပဲ ကဗ်ာအေပၚ ခ်စ္မက္ စိတ္နဲ႔ ဒီေန႔အထိ တစုိက္မက္မက္ကဗ်ာလမ္းေပၚ ဆက္ေလွ်ာက္ေနၾကတာလည္း အံ့ၾသစရာ၊ ၀မ္းသာစရာပါပဲ။ အထူး အားျဖင့္ မႏၱေလး ကဗ်ာမ်ဳိး ဆက္ဟာ စဥ္ဆက္မျပတ္ျဖစ္ထြန္းအားေကာင္းခဲ့၊ အားေကာင္းဆဲလုိ႔ ဆုိရမွာပါ။ မွဴးေန၀န္းဟာ အဲဒီလို လူငယ္ကဗ်ာဆရာေတြထဲက တစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္ပုိတာက မွဴးေန၀န္းဟာ ကဗ်ာအျပင္ အက္ေဆး၊ ၀တၳဳတုိ၊ ကဗ်ာဆုိင္ရာ အေရးအသားေတြကုိပါ စိတ္၀င္တစား ေရးဖြဲ႔တင္ျပလာတာကုိလည္း သတိထားမိရတဲ့ လူငယ္ကဗ်ာ ဆရာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ မႏၱေလးကမာၻ႕ကဗ်ာေန႔ အခမ္းအနားမွာ အြန္လုိင္းကဗ်ာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စာတမ္းတစ္ေစာင္ကုိ သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာဆရာ သူေ၀းနဲ႔ တြဲၿပီး ေရးသားဖတ္ၾကားခဲ့သလုိ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ တတိယအႀကိမ္ ေျမာက္ ဧရာ၀တီ စာေပ ပြဲေတာ္(မႏၱေလး)မွာလည္း `ၾကည္ေအးကဗ်ာေလ့လာခ်က္´ စာတမ္းကုိ ေရးသားဖတ္ၾကားခဲ့ ပါတယ္။ လူငယ္ေတြ ထဲမွာ ကဗ်ာေရးသူ၊ ကဗ်ာဖတ္သူ၊ ကဗ်ာ၀ါသနာပါသူေတြ ရွိၾကေပမယ့္ ကဗ်ာဆုိင္ရာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ထဲထဲ၀င္၀င္ ေလးေလး နက္နက္ စူးစမ္းေလ့လာ ေရးသားသူဟာ ရွားပါတယ္။ မွဴးေန၀န္းဟာ မႏၱေလး ကဗ်ာေလာက အတြက္ လူငယ္ေျခတက္ တုိက္စစ္မွဴးတစ္ေယာက္ေပၚထြက္လာသလုိပါပဲ။
 အခု ၂၀၁၅၊ ေမလမွာ မွဴးေန၀န္းရဲ႕ ` ရယ္ရႊင္ဖြယ္ ကစားနည္း´လုိ႔ ေခါင္းစဥ္ေပးထားတဲ့ တစ္ကုိယ္ေတာ္ ကဗ်ာ စုစည္းမႈစာအုပ္ ထြက္လာပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ေရးအမွာနဲ႔ ကဗ်ာ (၄ဂ) ပါ၀င္ၿပီး ႏွင္းဆီျဖဴ စာအုပ္တုိက္က စီစဥ္ထုတ္ေ၀ ျဖန္႔ခ်ိပါတယ္။ ၆/၆၆ က မွဴးေန၀န္းနဲ႔ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ ကစားနည္းကုိ ရွာေဖြေတြ႔ရွိသြားတဲ့ မွဴးေန၀န္း ဘာေတြ ကြာျခားသြား ၿပီလဲ။ ၆/၆၆ မွာ မွဴးေန၀န္းအေပၚ လႊမ္းမုိးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ ကစားနည္းမွာ လႊမ္းမုိးထားတဲ့ ကဗ်ာဆရာ ေတြ ဘယ္လုိေျပာင္းလဲသြားၿပီးလဲ။ ၃ ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ မွဴးေန၀န္းရဲ႕ ကဗ်ာအေရးအသား အေျပာင္းအလဲ၊ ပုံသ႑ာန္ အေျပာင္းအလဲ၊ တင္ျပပုံအေျပာင္းအလဲနဲ႔ ဘာသာစကားသုံးစြဲပုံအေျပာင္းအလဲ၊ ကဗ်ာဆုိင္ရာသိမႈအေျပာင္း အလဲ ဟာ အထူးစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေနလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဘယ္လုိ ရယ္ရႊင္ဖြယ္လဲ၊ ဘယ္လုိ ကစားနည္းလဲ ဆုိတာေပါ့။
 ရယ္ရႊင္ဖြယ္ ကစားနည္းကုိ အၾကမ္းအားျဖင့္ ကဗ်ာဆုိင္ရာသိမႈေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ကဗ်ာ၊ အျခား အႏုပညာလက္ရာတစ္ခုကေန ဆင့္ပြားတည္ေဆာက္ထားတဲ့ ကဗ်ာ၊ ေန႔စဥ္ျဖတ္သန္းမႈ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္ကေန ရရွိလာ တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေန တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ကဗ်ာ စသျဖင့္ ေတြ႔ရၿပီး ကဗ်ာပုံသ႑ာန္အားျဖင့္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ေျပာင္းလဲထားတာမရွိဘဲ ကဗ်ာတုိ စီးရီးေရးျဖစ္တာေတြထဲက ႏွစ္သက္ရာျပန္စုထားတဲ့ ၃ ပုဒ္နဲ႔ ကဗ်ာရွည္တစ္ပုဒ္ ထည့္ သြင္း ေဖာ္ျပထားတာေတြ႔ရပါတယ္။
 `ဗိုက္ဆာတယ္၊ ျဖစ္စဥ္ျပအေရးအသား၊ ေရႊတိဂုံ ၾကာသေပေတးေဒါင့္၊ ဘဲပန္းဆြဲ၊ လူနာတင္ကား၊ မုိးရြာၿပီ၊ ေျပာ´ စတဲ့ ကဗ်ာေတြဟာ ေန႔စဥ္ရင္ဆုိင္ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ လူမႈဘ၀ေတြထဲက လာတယ္။ ေန႔စဥ္ေဖ်ာ္ေျဖ တင္ဆက္ မႈေတြထဲက လာတယ္။ အဲဒီလုိကဗ်ာေတြဟာ ကဗ်ာဖတ္သူကုိ သိမႈေတြ ခ်ေပးေနတာမဟုတ္ဘူး။ ကဗ်ာဖတ္သူသိထားတဲ့ သိမႈကုိ ႏႈိးဆြေပးေနတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလုိကဗ်ာေတြဟာ ႐ုိးရွင္းတယ္။ နားလည္ဖုိ႔ လြယ္ကူတယ္။ အဲဒီလုိကဗ်ာေတြကုိ ကဗ်ာဖတ္သူဟာ ဖတ္ေနရင္း `ေၾသာ္ ဒါမ်ဳိး ငါလည္းျဖစ္ဖူးတယ္၊ ဒီလုိေလး ငါေတြးဖူးတယ္၊ သူေရးလုိက္တဲ့ အေၾကာင္း အရာဟာ ငါလည္း ရင္ဆုိင္ဖူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာပဲ၊ အဲဒီလုိ ငါ ေတြ႔ဖူးတယ္´ လုိ႔ ျပန္အမွတ္ရ ခံစားေက်နပ္ သြားေစႏုိင္ ေအာင္တဲ့ အထိပါပဲ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ မွဴးေန၀န္းဟာ အဲဒီလုိ ေန႔စဥ္သာမန္ျဖစ္ေလ့/ေတြ႔ရေလ့ရွိတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ အေျခအေနေတြၾကားထဲမွာ ကဗ်ာျဖစ္မႈကုိ မသိမသာတည္ေဆာက္လုပ္ယူသြားတတ္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေၾကာင္းေရ (၃၇)ေၾကာင္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ `ျဖစ္စဥ္ျပအေရးအသား´ကဗ်ာမွာ ဆုိရင္ စာေၾကာင္းေရ (၃၀)အထိ အိမ္အျပင္ ထြက္မယ့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမ့တတ္ပုံ၊ အေလာတႀကီးႏုိင္ပုံ၊ စိတ္ဆႏၵေစာေနပုံ စတာေတြကုိ စဥ္ဆက္မျပတ္ တည္ ေဆာက္ေရးသားလုိက္တယ္။ ဒါဟာ လူတုိင္းနီးပါးျဖစ္တတ္/ျဖစ္ဖူး/ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနေတြမုိ႔ ထူးၿပီး ကဗ်ာမျဖစ္ေသးေပ မယ့္ စာေၾကာင္းေရ (၃၁)ေၾကာင္းေျမာက္ကေန ကဗ်ာအဆုံးသတ္အထိ Surrealism ဆန္ဆန္ ကဗ်ာေျမာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္သြားပါတယ္။ ဒီကဗ်ာမွာ ကဗ်ာဖတ္သူဟာ သူသိရွိနားလည္ထားတဲ့ ယုတၱိေဗဒျဖစ္ႏုိင္ေခ် သေဘာတရား အတြင္းမွာ သူနဲ႔ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ဖူးတာေတြကုိ ျပန္စဥ္းစားရင္း ကဗ်ာဆရာတည္ေဆာက္ထားတဲ့ ယုတၱိလြန္နယ္ပယ္ အတြင္းကို အငိုက္မိေရာက္ရွိသြားေစကာ အံ့ၾသဘနန္းျဖစ္ရပ္ကုိ ရင္ဆုိင္လုိက္ရတာပါပဲ။

`အစီခံကုန္သြား။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကုိ မီးစြဲက ကၽြမ္းေလာင္
ႏႈတ္ခမ္းကုိ ေလာင္ၿပီး ႏွာေခါင္း။ ၿပီးေတာ့ မ်က္စိ
မ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုလုံး တေငြ႔ေငြ႕ေလာင္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ကုိယ္လုံး ေလာင္။
သူ႔တစ္ကုိယ္လုံး ျပာေတြ ျဖစ္သြား။ သူ႔ကုိယ္သူ ျပာေတြ ေတာက္ခ်လုိက္။
ေလတစ္ခ်က္ေ၀့တုိက္၊ ျပာေတြ ျမစ္ထဲကုိ လြင့္ပါသြား။ ျမစ္ေရနဲ႔ စီးေမ်ာသြား။
ျမစ္ေရဟာ ေနာက္က်ိစြာ စီးဆင္းသြား။ ျမစ္အဆုံးမွာ . . .
ျမစ္အဆုံးမွာ . . .ပင္လယ္မရွိဘူး။ ျပာပုံႀကီး။´
(ျဖစ္စဥ္ျပအေရးအသား ကဗ်ာမွ)

 ေနာက္ထပ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ `ေရႊတိဂုံ၊ ၾကာသပေတးေဒါင့္´ ကဗ်ာကုိ က်ေတာ့ ကဗ်ာဆရာက တစ္မ်ဳိး တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ ဒါဟာလည္း နယ္ပယ္ေဒသအသီးသီးကေန ရန္ကုန္ေရာက္လာတဲ့ လူေတြ ေရႊတိဂုံဘုရားသြား ဖူးရင္း ျဖစ္တတ္/ ခံစားရတတ္တာမ်ဳိးပါ။ ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာဆရာက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အျဖစ္တည္ေဆာက္လုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေန႔စဥ္ဘ၀ရဲ႕ ထိေတြ႔သက္၀င္မႈတစ္ခ်ဳိ႕ဟာ ကဗ်ာေျမာက္လာပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ တစ္ခုသတိထားမိရတာက လူငယ္ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ရဲတင္းလြတ္လပ္ပြင့္လင္းစြာ ေတြးေခၚေရးသားမႈပါ။ ဘာသာတရား၊ မိ႐ုိးဖလာ ႐ုိေသကုိင္း႐ုိင္းမႈ၊ သက္၀င္ယုံၾကည္မႈ စတာေတြအေပၚမွာ ကဗ်ာဆရာတည္ေဆာက္လုိက္တဲ့ ၾကာသပေတးသား လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင္(သုိ႔) ေမးခြန္းထုတ္တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ မွဴးေန၀န္းမွာ ဘာသာတရားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေတြး အေခၚ(သုိ႔) အဖန္တလဲလဲ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ထားမႈတစ္ခုုခု ရွိေနႏုိင္ပါတယ္။ သူ႔ကဗ်ာ အခ်ဳိ႕မွာ ဒီလုိ ေမးခြန္းထုတ္/ ဆင္ျခင္မႈျပဳ ထားတဲ့ အေရးအသားတစ္ခ်ဳိ႕ကုိလည္း ေတြ႔ရပါေသးတယ္။

`ေက်ာက္ဆစ္သမားခ်င္းမတူေတာ့
ဗုဒၶရုပ္တုမ်ားလည္း အသြင္ကြဲျပားေနၾက၊ တစ္ဆူေသာ ဗုဒၶဟာ
အျခားေသာ ဗုဒၶကုိ္ယ္ေတာ္ေတြထက္
ရီေလးတစ္ေဗလီး ခါး အနည္းငယ္ ကုိင္းေနတယ္
ဗုဒၶတစ္ဆူကေတာ့ ေအာင္သေျပပန္းမ်ားကုိ ပခုံးေပၚမွီတင္ထားရင္း
မ်က္လႊာခ်။ ဗုဒၶရဲ႕ သကၤန္းေတာ္မ်ားလည္း
သခၤါရကုိ မလြန္ဆန္ဘဲ ေဆးသားကြက္တိကြက္ၾကား။ ေသးငယ္ေသာ
ဗုဒၶ႐ုပ္တုမ်ားကေတာ့ ေခ်ာင္အကြယ္မွာ
နိေရာဓသမာပတ္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ။ ဗုဒၶအခ်င္းခ်င္းေတာင္မွ
အနီးဆုံးေဂါတမဗုဒၶကုိ ငါတုိ႔ ပုိၿပီးခ်စ္ခင္ၾကတာပဲ´
(ေရႊတိဂုံ၊ ၾကာသပေတးေဒါင့္ ကဗ်ာမွ)

ဖုန္းလုိင္းေကာင္းေကာင္းမိဖုိ႔ ဘုရားတန္ခုိးႀကီးဖုိ႔ လုိမယ္
ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ၿမိဳ႕က ေသးတယ္၊ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြက ႀကီးတယ္
(ဟသၤာ တ၀မ္းပူ ကဗ်ာမွ)

တိတ္ဆိတ္သူ ဗုဒၶ
မ်က္လႊာခ်လွ်က္
ၿပဳံးလွ်က္
လူအုပ္ႀကီးကုိ အထက္စီးက ၾကည့္ၿပီး
လက္သီးလက္ေမာင္း မဆန္႔တန္း
I did it! ဟု မေၾကြးေၾကာ္။
(သကၤႆနဂုိရ္ ကဗ်ာမွ)

 `ဘဲပန္းဆြဲ´ ကဗ်ာကေတာ့ ေခါင္းစဥ္က စၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိေစတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါပဲ။ ဒီကဗ်ာမွာ ဆုိရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေန႔စဥ္လုိလုိ မဟုတ္ေတာင္ မၾကာခဏျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းကုိ ကဗ်ာအျဖစ္တည္ေဆာက္ထားတာပါ။ ဆုိင္ကယ္ေနာက္ကယ္ရီယာမွာ တန္းထုိးၿပီး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ဘဲအေကာင္ဆယ္ေကာင္စီေလာက္ကုိ ေဇာက္ထုိးခ်ိတ္ ဆြဲၿပီး သားသတ္႐ုံေတြဆီ ပုိ႔ၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းပါ။ ကဗ်ာဖတ္သူဟာ သားငါးေစ်းေတြကုိ ေရာက္ေလ့ေရာက္ထ ရွိရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သားငါးေစ်း႐ုံေတြဆီ သြားရာလမ္းမွာ အမွတ္တမဲ့ လမ္းႀကဳံရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေတြ႔ရႏုိင္တဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ဳိးပါပဲ။ အဲဒီလုိျမင္ကြင္းမ်ဳိး ျမင္ဖူးတဲ့ ကဗ်ာဖတ္သူအတြက္ေတာ့ `ဘဲပန္းဆြဲ´ကဗ်ာဟာ နာက်င္မႈအတိနဲ႔ စိတ္ညစ္ႏြမ္းေစတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေန မွာပါ။ အကယ္၍ ကဗ်ာဖတ္သူဟာ ကဗ်ာျဖစ္မႈကုိ ဦးစားေပးဖတ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ မွဴးေန၀န္းရဲ႕ နာက်င္မႈကုိ ဖြဲ႕တဲ့ လွပတဲ့ အေရးအဖြဲ႔နဲ႔ ကဗ်ာေျမာက္ေစမႈ အတတ္ပညာကုိ စိတ္ေက်နပ္မႈအျပည့္နဲ႔ ခံစားဖတ္႐ႈရမယ့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါပဲ။ မွဴးေန၀န္း ဟာ ဆုိင္ကယ္ေနာက္ဘီးဒလက္ေတြၾကားထဲ ၀င္သြားလုိက္ ျပန္ထြက္လာလုိက္ျဖစ္ေနတဲ့ ဘဲတစ္ေကာင္ကုိ ဖြဲ႔ရာမွာ-

` အရင္းအျမစ္ ဘဲတစ္ေကာင္ဟာ တဲ့ေရာ့ကတ္ကုိ ဆြဲထုတ္ေတာ့ ကံၾကမၼာ
ရဟတ္ဘီးကုိ ရတယ္ မင္သက္သြားသူ ေခါင္းဟာ လည္ပတ္ေနတဲ့ ဘီးၾကား
ညပ္သြား ႏႈတ္သီးပဲ့ စုတ္ျပတ္ေခါင္းနဲ႔ ဘဲေသေလာင္းဟာ ရွင္သန္ဆဲ ဘဲမ်ား
နံေဘး ေတာက္ပထင္ရွားလာ´

 ဆုိင္ကယ္ ကယ္ရီယာေနာက္က ဘဲပန္းဆြဲေတြကုိ ေနာက္အဆုံးသတ္ဖြဲ႔လုိက္ပုံကုိလည္း ဖတ္ၾကည့္ပါဦး။

`ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ ရွားပါးျမင္ကြင္းဟာ ဆုိင္ကယ္ေနာက္ခုံေအာက္မွာ
ေရြ႕လ်ားသက္၀င္မုိးဟာ ႐ုတ္တရက္ ရြာခ် ေသြးစီးေၾကာင္းဟာ
ေရနဲ႔ အတူ စီးဆင္း ေခြးေသတစ္ေကာင္ရဲ႕ အာခံတြင္းထဲ ႏွစ္သိမ့္ေတးကုိ
ၾကင္နာစြာ ဆုိရင္း တုိး၀င္သြား ဘဲမ်ားရဲ႕ ျဖဴစင္စုိစြတ္ၿပီး အနည္းငယ္
ဖြာလန္ေသာ ကုိ္ယ္ထည္မ်ားသာ ကၠေျႏၵရရ တၿငိမ့္ျငိမ့္။
(ဘဲပန္းဆြဲ ကဗ်ာမွ)

`သုိးသုိးသန္႔သန္႔ မသိုးမသန္႔၊ စ်ာန္ရ ရေသ့တစ္ဦး၏ ေလထီး၊ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်ာ႐ုိးထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ ရဲ႕ နံ႐ုိး၊ ငါ့အိပ္ယာေဘးမွာ ပိရမစ္တစ္ခုရွိတယ္၊ အပြင့္စနစ္´ စတဲ့ ကဗ်ာေတြကေတာ့ ဖတ္ရ ခက္ခဲမႈေတြ၊ စာသား စကားလုံး႐ုိးရွင္းေသာ္လည္း အဓိပၸာယ္ေ၀၀ါးမႈေတြ၊ အဓိပၸာယ္လြဲေခ်ာ္သြားေစမႈေတြ၊ အနက္သုိ၀ွက္လြန္းမႈေတြ စတဲ့ ကဗ်ာ ဖတ္သူေတြအတြက္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္စရာေတြ၊ ျပန္ေတြးေတာစဥ္းစားစရာေတြ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
ရယ္ရႊင္ဖြယ္ ကစားနည္းထဲမွာ `Unknown ၊ ငါတုိ႔၊ ႏွင္း၊ ရင္ခုန္သံမ်ား၊ သကၤႆနဂုိရ္´ လုိ ကဗ်ာမ်ုိးေတြကေတာ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကုိ ဖတ္ေနရင္း ကဗ်ာဖတ္သူဟာ စိတ္ေက်နပ္ ႏွစ္သိမ့္မႈ /ၾကည္ႏူးမႈကုိ ရေစႏုိင္တဲ့ ကဗ်ာေတြလုိ႔ ထင္ပါ တယ္။ `ဗ်ာသာေရးကုိးကြယ္မႈ၊ ဖားကုိ မက္မန္းသီးေကၽြးခ်င္တယ္ ဒါပဲ´ စတဲ့ ကဗ်ာေတြကေတာ့ မွဴးေန၀န္းရဲ႕ ကဗ်ာ ဆုိင္ရာသိမႈအ႐ႈပ္အေထြး၊ အျငင္းပြားလုိမႈ၊ လက္ခံမႈ၊ ဆန္႔က်င္မႈ စတာေတြကုိ သေရာ္ေတာ္ေတာ္ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ ကဗ်ာေတြ ပါပဲ။ တနည္းေျပာရရင္ အဲလုိကဗ်ာေတြဟာ ကဗ်ာအ၀န္းအ၀ုိင္းတစ္ခုအတြက္ဆုိရင္ ျပႆနာမရွိေပမယ့္ ကဗ်ာနည္းနာ ေတြနဲ႔ စိမ္းတဲ့ သာမန္ကဗ်ာဖတ္သူတစ္ေယာက္အတြက္ဆုိရင္ေတာ့ ခက္ခဲေနႏုိင္ပါတယ္။
ရယ္ရႊင္ဖြယ္ ကစားနည္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေနာက္ထပ္စိတ္ေက်နပ္မိတဲ့ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ကေတာ့ ` Talking Tom´ နဲ႔ ` Mr. Bean ရဲ႕ အားလပ္ရက္´ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ Talking Tom ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လက္ရွိေပါေပါမ်ားမ်ား ကုိင္တြယ္ေနၾကတဲ့ Andriod Phone, Tablet စတာေတြမွာ ထည့္သြင္းေဆာ့ကစားရတဲ့ Application Game ေလးပါပဲ။ ခင္ဗ်ားေျပာတာကုိ တေသြမတိမ္း ျပန္လုိက္ေျပာတတ္တဲ့ ေၾကာင္ႀကီးေပါ့။ အဲဒီေၾကာင္ႀကီးက လက္သည္းရွည္ႀကီးနဲ႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္၊ Tablet မ်က္ႏွာျပင္ေတြကုိ အစင္းရာထင္ေအာင္ ျခစ္ခ်တတ္ေသးတယ္။ ဒါကုိပဲ မွဴးေန၀န္းက ကဗ်ာအျဖစ္တည္ေဆာက္လုိက္တယ္။ လူတုိင္းနီးပါး ျမင္ဖူး၊ ေတြ႔ဖူး၊ ေဆာ့ကစားဖူးေပမယ့္ ကဗ်ာဆရာကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ကဗ်ာအတတ္ပညာနဲ႔ ကဗ်ာေျမာက္ေအာင္ တည္ေဆာက္ဖြဲ႕ယူသြားႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ကဗ်ာဆုိတာ ဒါပါပဲ။

` မင္းကုိ ႏြားႏုိ႔ မတုိက္ေတာ့ဘူး
မင္းကုိ ႏြားႏုိ႔ မတုိက္ေတာ့ဘူး

ဖန္သားျပင္ကုိ လက္သည္းနဲ႔ မျခစ္စမ္းနဲ႔
ဖန္သားျပင္ကုိ လက္သည္းနဲ႔ မျခစ္စမ္းနဲ႔

မင္းဟာ Version အေဟာင္းႀကီး
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

မင္းဟာ Version အေဟာင္းႀကီးပါကြာ
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ေဟ့ေကာင္ ငါေျပာေနတာ မၾကားဘူးလား
ေဟ့ေကာင္ ငါေျပာေနတာ မၾကားဘူးလား။
(Talking Tom ကဗ်ာမွ)

 `Mr. Bean ရဲ႕ အားလပ္ရက္´ ကဗ်ာကေတာ့ Mr.Bean Holidaly ဆုိတဲ့ ဟာသဇာတ္ကားထဲက Mr. Bean ရဲ႕ တလြဲတေခ်ာ္ျဖစ္မႈတစ္ခုကုိ ကဗ်ာအျဖစ္တည္ေဆာက္ထားတာပါ။ ကဗ်ာရဲ႕ ပထမဆုံးအပုိဒ္က Mr. Bean Holiday ထဲက အစစ္အမွန္ဇာတ္ကြက္တစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ ဒုတိယအပို္ဒ္ကစၿပီး ကဗ်ာဆရာဟာ မတူကြဲျပားတဲ့ ဇာတ္ညႊန္းေတြနဲ႔ Mr. Bean ရဲ႕ အားလပ္ရက္ကုိ ဆက္လက္႐ုိက္ကူးပါေတာ့တယ္။

`ဖုန္းနံပါတ္ေတြ ဆက္ၾကည့္တယ္
အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္(အလွျပင္ရင္း ျပန္ေျဖ)
ကေလးေလးလက္ထဲ ေရာက္သြား (ဖုန္းကုိ ေရထဲႏွစ္ပစ္)
ေသသူရဲ႕ အက်ၤ ီထဲ ဖုန္းထျမည္ (ဘုန္းေတာ္ႀကီးက ေျဖၾကား)
အိပ္ငိုက္ေနတဲ့ လုံၿခံဳေရး၀န္ထမ္း (ဟုတ္ကဲ့ဆရာဟု ေယာင္ယမ္းေျဖၾကား)
အာလာဒင္မီးခြက္ေစာင့္ (သူ မီးခြက္ထဲ ျပန္၀င္ခ်င္ၿပီဟု ညည္းတြား)
ဒုိင္ႏုိေဆာေက်ာက္ျဖစ္႐ုပ္ၾကြင္း( စကားေျပာေဖာ္ မရွိတာ ၾကာၿပီ တဲ့။)

 Mr. Bean ရဲ႕ အားလပ္ရက္ကဗ်ာမွာ ကဗ်ာဆရာက မူရင္းဇာတ္၀င္ခန္းတစ္ခုကေန ကဗ်ာအျဖစ္ ဆင့္ပြားတည္ ေဆာက္လုိက္ေပမယ့္ ဒုတိယပုိဒ္နဲ႔ တတိယအပုိဒ္ဟာ ကဗ်ာေျမာက္မႈကုိ ဆြဲေခၚမလာႏုိင္ေသးပါဘူး။ အဲဒီလုိ အေန အထားမွာ မွဴးေန၀န္းဟာ ကဗ်ာထဲ ဘုရားသခင္ကုိပါ ဆြဲထည့္လုိက္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကဗ်ာကုိ ပုိမုိထူးျခား လွပသြား ေစသူက Mr.Bean ရဲ႕ မူရင္းကာ႐ုိက္တာပါပဲ။ ကဗ်ာဖတ္သူဟာ ကဗ်ာဆရာ တည္ေဆာက္လုိက္တဲ့ ဇာတ္ညႊန္း အသစ္ ထဲက ဘုရားသခင္နဲ႔ မူလဇာတ္႐ုပ္ Mr. Bean ကုိ တြဲဖက္ၾကည့္လုိက္မိတဲ့အခါမွာ အလြန္အင္မတန္ ႏွစ္သက္ရယ္ရႊင္ ဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။

`စိတ္မေလွ်ာ့ဘဲ ေနာက္နံပါတ္တစ္ခု ထပ္ႏွိပ္တယ္
တစ္ဖက္က ျပန္ေျဖတယ္
သူက ဘုရားသခင္ပါတဲ့
ခင္ဗ်ား ရွာေနတဲ့သူကုိ သူသိပါတယ္ တဲ့
သူ ကူညီေပးႏုိင္တယ္ တဲ့
Mr. Bean ရယ္တယ္
ေနာက္က်ိေနတဲ့ စိတ္ေတြကုိ ေမ့သြားၿပီး သူရယ္တယ္
သူ႔ကုိယ္သူ ေနာက္ေျပာင္တတ္လွၿပီ ထင္တာ
သူ႔ထက္ အစအေနာက္သန္သူနဲ႔ လာေတြ႔ရတယ္
ဘုရားသခင္ဆုိတာ
ဖုန္းအေခၚကုိ ေစာင့္ေနမယ့္သူ မဟုတ္
ကုိယ္တုိင္ စတင္ေခၚဆုိမယ့္ သူပဲ ျဖစ္ရမယ္ေလ
ဒီေလာက္ေတာ့ Mr.Bean သိပါတယ္။
(Mr.Bean ရဲ႕ အားလပ္ရက္ ကဗ်ာမွ)

 `ေန႔စဥ္ဘ၀ႀကီးကုိ ညည္းညဴေနမယ့္အစား၊ ျပစ္တင္ေပါက္ကြဲေနမယ့္အစား၊ နာက်င္ခံစားေနမယ့္အစား၊ ေမ့ေလ်ာ့စီးေမ်ာေနမယ့္အစား၊ လြတ္ထြက္ေပါ့သြပ္ေနမယ့္အစား၊ ဒီလုိေလးေတာ့ ေျဖစရာ ရွိႏုိင္ရဲ႕။ ဒီလုိေလးေတာ့ လမ္းစ ေပၚႏုိင္ရဲ႕။ ဒီလုိေလးေတာ့ ခြင့္လႊတ္ေပးႏုိင္ရဲ႕လုိ႔ ကဗ်ာအားျဖင့္ စာနာမႈ၊ ၾကည္ျဖဴမႈ၊ မွ်ေ၀မႈကုိ ပုိ႔သျခင္းပါပဲ။ မျမင္မစမ္း ဆင္ကန္းေတာတုိး ကဗ်ာေရးလာခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္ကာလအတြင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ခံယူခ်က္ အေျပာင္းအလဲေတြ၊ ေရွာ့ခ္ျဖစ္ေစတဲ့ အသိအျမင္သစ္ေတြကုိ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ႀကဳံလာခဲ့ရၿပီးတဲ့ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္လက္ရွိ ခံယူထားတဲ့ (ယခု ဒီစာကုိ ေရးေနတဲ့အခ်ိန္အထိ ခံယူထားတဲ့) ကဗ်ာဆုိင္ရာအသိကေတာ့ ဒါပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ ကဗ်ာ ေရးျခင္းဟာ အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖုံဖုံေသာ ၾကင္နာမႈကုိ ေဖာ္ျပတဲ့ အမူအရာေတြထဲက ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျပဳလုပ္မိတဲ့ အမူအယာတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ကစားနည္းတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။´
 အထက္ပါ စကားစုေတြဟာ `ရယ္ရႊင္ဖြယ္ ကစားနည္း´ ကဗ်ာစာအုပ္ကုိ စဖတ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္အာ႐ုံကုိ ဖမ္းစားထားတဲ့ `ကစားနည္းဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္´ ဆုိတဲ့ မွဴးေန၀န္းရဲ႕ စကားဦးထဲက အေရးအသားအခ်ဳိ႕ပါပဲ။ ကဗ်ာဟာ အႏုပညာအတြက္၊ ျပည္သူအတြက္၊ ဘာအတြက္မွ မဟုတ္ စတာေတြထဲ မွဴးေန၀န္းအတြက္ကေတာ့ ကဗ်ာဟာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ကစားနည္းတစ္ခုကုိ ျပဳလုပ္ျခင္းပါပဲ။ အဲဒီ ကစားနည္းမွာ ခင္ဗ်ားပါ၀င္လုိ႔လည္း ရတယ္။ ခင္ဗ်ား မပါ၀င္ လုိ႔လည္း ရပါတယ္။ ခင္ဗ်ားကုိ္ယ္တုိင္ကစားလုိ႔လည္း ရပါတယ္။ ခင္ဗ်ားကုိယ္တုိ္င္ မကစားခ်င္ဘူးဆုိရင္လည္း ရပါတယ္။ မွဴးေန၀န္းကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ကစားနည္းကုိ ကဗ်ာဖတ္သူထံ အေရာက္ပုိ႔လုိက္ပါၿပီ။ မွဴးေန၀န္း ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ကစားနည္းအသစ္မ်ား ထပ္မံဖန္တီးႏုိင္ပါေစ။ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာကစားနည္းသစ္မ်ားျဖင့္ အေ၀းတစ္ေနရာက ခ်စ္သူကုိ အနီးဆုံးေရာက္လာေအာင္ ဆြဲေခၚစည္း႐ုံးႏုိင္ပါေစလုိ႔။

မင္းနဒီခ
၁၆၊ ေမ၊ ၂၀၁၅

Wednesday, May 13, 2015

မ​ေျပာျဖစ္​ခဲ့ျခင္​းမ်ားရဲ႕ ​ေနာက္​ကြယ္​

မေျပာျဖစ္ခဲ့ျခင္းမ်ားရဲ႕ ေနာက္ကြယ္



စာအုပ္အမည္           - မေျပာျဖစ္ခဲ့ျခင္းမ်ား
ေရးသူ                     - မုိးရင့္ၾကယ္
ထုတ္ေ၀သည္႔ကာလ   - ေမ၊ ၂၀၁၅
ထုတ္ေ၀သည္႔တုိက္    - အိပ္မက္ရိပ္ စာေပ


 မုိးရင့္ၾကယ္။ သူႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာဆရာသူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ သူ႔ကုိ `ပဲႀကီး ´ ဟု ေခၚၾကသည္။ ဘာေၾကာင့္ `ပဲႀကီး´ ဟု ေခၚသလဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မသိ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကုိယ့္ထက္အသက္ႀကီးတာ တစ္ေၾကာင္း၊ ကဗ်ာ၀ါႀကီး တာ တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ကုိပဲ လုိ႔ပဲ ေခၚျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူသည္ ပဲ မ်ားတတ္သူမဟုတ္။ ဟိတ္ႀကီးဟန္ႀကီးမရွိ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သည္။ လူခ်စ္လူခင္မ်ားသည္။ ကဗ်ာအေပၚ ႐ုိးသားသည္။ ကဗ်ာႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ အၿမဲတက္ၾကြ ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္သူက သူ႔ရဲ႕ ကဗ်ာ့ျပင္ပဘ၀ကုိေတာ့ သုိသုိသိပ္သိပ္ရွိသည္။ သူ႔ဆီမွ ကဗ်ာမွ လြဲ၍ အျခား ဘာတစ္ခုမွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၾကားခြင့္မရ၊ သိခြင့္မရ။ ယုတ္စြအဆုံး သူ႔အခ်စ္ေရး၊ ႏွလုံးသားေရးအေပၚမွာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိပ္မျမင္ေတြ႔ခဲ့ၾကရ။ ကဗ်ာမွ လြဲ၍ အျခားကိစၥမ်ားအား သူ မေျပာခ်င္ေတာ့တာ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ မေျပာျဖစ္ခဲ့ျခင္းမ်ားလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာစေရးေတာ့ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္။ သူက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကဗ်ာဆရာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တန္ဖုိးထား ေပးပုိ႔ၾကတဲ့ ျမားနတ္ေမာင္၊ ကလ်ာ၊ ႐ုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ၊ ဟန္သစ္္၊ ရယ္စရာ၊ ဗ်ဴးတီး စတဲ့ မဂၢဇင္း စာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ ကဗ်ာမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးၿပီ။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းမွာ သူ႔ ကဗ်ာအေရးက်ဲသြားသည္။ မေရးေတာ့ သေလာက္ ျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္ မေရးျဖစ္ေတာ့သလဲ ဆုိတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိ။ သူ မေျပာခ်င္တာ၊ မေျပာျဖစ္ ေသးတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ၂၀၁၃၊ ဇန္န၀ါရီမွာ ကိုထြဏ္းေသြးအိမ္၊ ကုိႏုိင္လင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမခ်ဳိကေဖးမွာ ကဗ်ာ ေျမသား စာေပ၀ုိင္းေလး စတည္ျဖစ္ေတာ့ သူႏွင့္ တရင္းတႏွီးျပန္ဆုံၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေတာ္၀င္ တနဂၤေႏြ ကဗ်ာေျမသား၊ မႏၱေလး ကမာၻ႕ကဗ်ာေန႔ ၂၀၁၃၊ ရာျပည့္မႏၱေလး စာေပ၀ုိင္း၊ ေနာက္ပုိင္း မႏၱေလးကဗ်ာလႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ပုိမုိရင္းႏွွီးခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူ႔အေၾကာင္းကုိ သူ႔ကဗ်ာထဲကေလာက္သာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိခြင့္ရခဲ့သည္။ သူ႔မွာ နာက်င္စရာေတြ ရွိသည္။ သူ႔မွာ ေၾကကြဲစရာေတြ ရွိသည္။ သူျဖတ္သန္းေနရသည့္ေခတ္ႀကီး၏ ႐ုိက္ခတ္ခ်က္မ်ား၊ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားကုိ သူခံစားရသည္။ သူ႔ျပင္ပဘ၀မွာ သူကုိ ၾကည့္လုိက္တုိင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္မႈအတိၿပီးေနသလုိ သူေနထုိင္သည္။ သူသည္ နာက်င္မႈမ်ားကုိ ကဗ်ာထဲမွာသာ ဖြင့္ခ်ေျပာျပတတ္သူျဖစ္သည္။ သူ႔မေျပာခ်င္ေတာ့တာ ျဖစ္ႏုိင္သလုိ မေျပာ ျဖစ္ခဲ့ျခင္းမ်ားလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
 ၂၀၁၄၊ ေဖေဖာ္၀ါရီမွာ သူ႔ရဲ႕ တစ္ကုိယ္ေတာ္ အခ်စ္ကဗ်ာစုစည္းမႈစာအုပ္`သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္အေၾကာင္း´ ထြက္ လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးၾကရသည္။ သူ႔ရဲ႕ ပထမဆုံးကဗ်ာစုစည္းမႈစာအုပ္ေလး အခက္အခဲအမ်ုိးမ်ဳိး ၾကားကေန လွလွပပျဖစ္ေျမာက္လာတဲ့အတြက္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ကဗ်ာစာအုပ္ဖတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေၾကကြဲ နာက်င္ ရသည္။ `သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္အေၾကာင္း´မွာ သူဟာ အ႐ူးႀကီးလုံးလုံးျဖစ္လုိ႔ ႏုိ႔ဆီခြက္ေတြ လည္ပင္းမွာ ဆြဲဆြဲၿပီး သူ႔ခ်စ္သူ ဆီ သြားသည္။ ေတြ႔ကရာ ေနရာေတြမွာ မီးေသြးခဲႏွင့္ အသည္းပုံေတြ ဆဲြသည္။ မခင္ႏွင္းဆီ သီခ်င္းကုိ တစ္ရပ္ ကြက္လုံး ၾကားေအာင္ ေအာ္ဆုိသည္။ ႏုိ႔ဆီခြက္ထဲ ထည့္စုိက္ထားသည့္ ႏွင္းဆီကုိင္းေျခာက္ႀကီးကုိ ႏွင္းဆီပန္းေလး ပြင့္လာ မလား ေမွ်ာ္လင့္သလုိ သူ႔ခ်စ္သူဆီက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ သူေမွ်ာ္လင့္သည္။ ဘယ္သူမ်ား သူ႔ေလာက္ ခ်စ္ႏုိင္ဦးမလဲ။ ဘာလုိ႔ သူ႔ခ်စ္ျခင္းေတြဟာ အသိအမွတ္ျပဳျခင္း မခံခဲ့ရတာလဲ။ သူ႔မွာ ဘယ္လုိ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြမ်ား ရွိေနလုိ႔ပါလဲ။ သူ႔နာက်င္မႈမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နာက်င္မႈမ်ားအျဖစ္ ရင္ခ်င္းကုိင္းဆက္ ခံခဲ့ၾကရသည္။ သူ၏ ဟန္ေဆာင္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း မ်ား ေနာက္ကြယ္မွ မေျပာျဖစ္ခဲ့သည့္ နာက်င္မႈမ်ားအား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ခံစားလုိက္ၾကရျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္ ပါသည္။
 ယခု ၂၀၁၅၊ ေမလတြင္ သူ႕၏ ဒုတိယေျမာက္ တစ္ကုိယ္ေတာ္ ကဗ်ာစာအုပ္အျဖစ္ ` မေျပာျဖစ္ခဲ့ျခင္းမ်ား´ ဟု အမည္ေပးထားသည့္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာစုစည္းမႈ စာအုပ္ အိပ္မက္ရိပ္စာေပ ကေန ထြက္ရွိလာခဲ့ပါသည္။ ထူးထူးျခားျခား အမွာစာ တစ္ခါမွ ေရးသားျခင္း မရွိခဲ့သည့္ ကဗ်ာဆရာ ခင္ေဇာ္ျမင့္ႏွင့္ ဆရာ မ်ဳိးသန္႔တုိ႔၏ ပထမဆုံးအမွာစာမ်ားျဖင့္ ထြက္ရွိလာခဲ့ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ အမွာစာ (၂) ပုဒ္ႏွင့္ ကဗ်ာစုစုေပါင္း ( ၅၄) ပုဒ္အျပင္ ဆရာ မ်ဳိးသန္႔၏ မုိးရင့္ၾကယ္၏ ကဗ်ာေရးဟန္တစ္မ်ဳိး ဆုိသည့္ ေနာက္ဆက္တြဲ ေ၀ဖန္သုံးသပ္ခ်က္အမွာစာ တစ္ပုဒ္လည္း ထည့္သြင္းထားတာကုိ ေတြ႔ရ သည္။ ဆရာမ်ဳိးသန႔္၏ ေနာက္ဆက္တြဲ အမွာစာတြင္ `မုိးရင့္ၾကယ္သည္ ကုိယ္ပုိင္ဟန္ ရွိသည့္ ကဗ်ာဆရာျဖစ္သည္။ `ကုိယ္ပုိင္ဟန္ဆုိသည္မွာ စာေရးစတည္းက ျဖစ္တည္လာတာမဟုတ္ဘဲ တျဖည္းျဖည္းဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္လာ၊ ဖြဲ႕စည္း ျဖစ္တည္လာေသာ ေရးဟန္´ လုိ႔ ေလ့လာခဲ့ရဖူးပါတယ္´ ဟုလည္း ဆရာက ထည့္သြင္းေရးသားထားပါသည္။
` မုိးရင့္ၾကယ္ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ဟန္ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိလုိ႔ရတဲ့ ကဗ်ာေတြကုိ ေလ့လာၾကည့္လုိက္ေတာ့ စုစည္းထားေသာ အေၾကာင္းအရာကုိ ျဖန္႔ႀကဲထားေသာ ၀ါက်မ်ားနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ျဖန္႔ႀကဲဒီဇုိင္းအတြင္းမွာ တည္ေဆာက္ထားတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ သဒၵါ႐ႈေထာင့္က ၾကည့္ရင္ သပ္ရပ္တဲ့ ၊ ေသြဖည္မႈနည္းတဲ့ ၀ါက်တည္ေဆာက္မႈအတြင္းက ဖြဲ႕စည္းထားတာ၊ ပုံစံမတူ အၿပိဳင္အဖြဲ႕ေတြကုိ အဆင္အကြက္ အလွယ္လွယ္သုံးစြဲတာ ေတြ႔ရတယ္။
အေၾကာင္းအရာ ပုိင္းက ၾကည့္ရင္ တစ္စုံတရာေသာ ပင္မတစ္ခုကုိ ဗဟုိျပဳထားေပမယ့္ ဆန္႔ထြက္ အနက္ေတြဟာ ေခတ္ၿပိဳင္ေထာင့္ခ်ဳိးေတြကုိ သြား႐ုိက္ခတ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္´
( မုိးရင့္ၾကယ္၏ ကဗ်ာေရးဟန္တစ္မ်ဳိး - မ်ဳိးသန္႔)

ကဗ်ာဆရာ ခင္ေဇာ္ျမင့္ကေတာ့ သူ႕အမွာစာ ေခါင္းစဥ္ကုိ ေျပာစရာအနည္းအက်ဥ္းဆုိၿပီး ေအာက္ပါအတုိင္း ေရးေပးတာ ေတြ႔ရသည္။
` မုိးရင့္ၾကယ္ဟာ ကဗ်ာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အၿမဲတက္ၾကြဖ်တ္လတ္ေနသူပါ။ သူ႔ကဗ်ာေတြကုိ တစုတစည္းတည္း ဖတ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့လည္း ဟုတ္ေနတာပါပဲ။ သုိ႔ေသာ္ျငား သူေရးဖြဲ႕ထားတာေတြက နာက်င္ေၾကကြဲရမႈနဲ႔ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ ေတြ၊ အလြမ္းအေဆြးေတြ၊ အ​ေမ့အေၾကာင္း၊ မိသားစုအေၾကာင္းေတြ . . . အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အေမမရွိေတာ့ ပုိၿပီး လြမ္း၊ ပုိၿပီး နာက်င္ေၾကကြဲရပါတယ္။
 ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ အစီအစဥ္ အထားအသုိေတြကုိ ပါးပါးနပ္နပ္ ဇာတ္ညႊန္းဆန္ဆန္ေရးဖြဲ႕သြားတဲ့ ကဗ်ာေတြကုိလည္း ဖတ္ရပါတယ္။
 သည္ေနရာမွာ ကဗ်ာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး Facebook ဆုိတာႀကီးကုိလည္း ေတြးမိတယ္။ သူ႔ကဗ်ာေတြထဲမွာ ႏွလုံးသားနဲ႔ Like လုပ္ရမယ့္ ကဗ်ာေတြကုိလည္း ေတြ႕ရတယ္။´
 ` သစ္ပင္ေလး တစ္ပင္အေၾကာင္း´ မွာ နာက်င္ခံစားမႈမ်ား ကူးစက္အငိုက္မိခဲ့သည့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ` မေျပာ ျဖစ္ခဲ့ျခင္းမ်ား´ကုိ ပုိ၍ ေသေသခ်ာခ်ာ သတိထားဖတ္ၾကည့္မိပါသည္။ ကဗ်ာေရးဟန္အေျပာင္းအလဲ၊ ကဗ်ာ အေၾကာင္း အရာႏွင့္ ပုံသ႑ာန္၊ ကဗ်ာစကားလုံးေရြးခ်ယ္မႈႏွင့္ ကဗ်ာေရးသည့္ ခုႏွစ္မ်ား၊ ကဗ်ာေနာက္ခံအခင္းအက်င္း၊ ကဗ်ာဆရာ ျဖတ္သန္းေနသည့္ ေခတ္ႀကီး၏ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေန စသည့္ အေၾကာင္းျခင္းရာမ်ားသည္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကုိ နက္နက္ ႐ႈိ္င္း႐ႈိင္း ပုိထိေတြ႔ခံစားႏုိင္မည္ဟု ထင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ယခုစာအုပ္ထဲတြင္ ကဗ်ာေရးသည့္ ရက္စြဲမ်ားအား ကဗ်ာဆရာက ေဖာ္ျပမထား။ ကဗ်ာပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပသည့္ ခုႏွစ္မ်ားအေပၚသာ မူတည္ၿပီး အၾကမ္းဖ်င္းသုံးသပ္ၾကည့္ရလွ်င္ ၂၀၀၁ မွ ၂၀၀၄ အထိ ကဗ်ာမ်ားႏွင့္ ၂၀၀၉ မွ ၂၀၁၅ အတြင္း ကဗ်ာမ်ား ဟု ႏွစ္ပုိင္းေတြ႕ရသည္။ ၂၀၀၄ မွ ၂၀၀၉ ၾကားကာလတေလ်ာက္ ကဗ်ာမ်ား တစ္ပုဒ္မွ ပါ၀င္လာျခင္း မရွိသလုိ ထုိကာလမ်ားသည္ ကဗ်ာႏွင့္ မုိးရင့္ၾကယ္ ေ၀းကြာေနသည့္ ကာလမ်ားလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ကဗ်ာအေၾကာင္းအရာအေနျဖင့္ ပုဂၢလိက ခံစားမႈ၊ နာက်င္မႈကုိ ေရးဖြဲ႕သည္ကဗ်ာႏွင့္ ႏုိင္ငံအေရး အခင္း အက်င္း၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ားေပၚမူတည္ေရးသည့္ ကဗ်ာ ဆုိၿပီး ႏွစ္ပုိင္း ေတြ႕ရသည္။ မုိးရင့္ၾကယ္၏ ကဗ်ာ ေရးဟန္သည္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ေရွ႕ပုိင္းေရးဟန္ႏွင့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းေရးဟန္မွာ သိသိသာသာ ကြာျခားသြားမႈ မရွိေသးတာလည္း ေတြ႔ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ မင္းသား႐ူးႀကီး၊ က်ည္ဆန္၊ ဘုရားႀကိဳဘုရားၾကား၊ အေမ႔ကို ထိရင္ ကမာၻကုိ ကဗ်ာကစၿပီး မီး႐ႈိ႕ပစ္မယ္၊ ဒီကဗ်ာကုိ လက္ပတ္အနီ ပတ္ထားတယ္ စသည့္ ကဗ်ာမ်ားတြင္ေတာ့ ယေန႔ဒီဘက္ေခတ္ လူငယ္ကဗ်ာ ဆရာမ်ား ေရးသားေလ့ရွိသည့္ Hybrid, Exprimental ဆန္ဆန္ ကဗ်ာေရးဟန္မ်ဳိး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရးသားထားၿပီး `ေခတ္မီကစားကြင္း၊ စိန္ပန္းပြင့္ေလးေတြ၊ သယံဇာတေတြ ေပါတဲ့ တုိင္းျပည္ ´ စသည့္ ကဗ်ာမ်ားတြင္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ အာ႐ုံခံစားမႈအျပည့္ျဖင့္ ေရးဖြဲ႕ထားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။

အခုေခတ္က အရင္လုိ မဟုတ္ေတာ့ဘူး
သိမ္းဆည္းထားတဲ့ ေသနတ္ထက္
ေလ်ာ့ေနတဲ့ က်ည္ဆန္ေတြကုိ စိတ္၀င္စားေနရတဲ့ အႏုပညာ
က်ဥ္းေျမာင္းလာတဲ့ မ်က္ရည္မွာ ခ်ဲ႕ထြင္ေနရတဲ့ ေပ်ာ္စရာ
အိပ္မက္ကုိ လူၾကားသူၾကားထဲ ေျပာလုိ႔မရတဲ့ မ်က္လွည့္ဆရာ
ဟုတ္ပါၿပီ
သီခ်င္းကေတာ့ ခင္ဗ်ားမေရးလည္း သူမ်ားက ဆက္ဆုိေနဦးမွာ
မီးခလုတ္ကေတာ့
အေမွာင္ထဲ ေနသားက်ခဲ့ၿပီ
အဖြင့္အပိတ္ကုိ ေနာက္လူတုိ႔ ဆက္လုပ္ပါေစေတာ့
အမွတ္ရစရာက
သန္းေျခာက္ဆယ္ ပိတ္ကားထက္မွာ
ဘ၀အဆက္ဆက္ ရေနဦးမယ့္ အကယ္ဒမီနဲ႔
လူမုန္းမ်ားခဲ့တဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ႐ုပ္ရွင္
အခုသိခ်င္တာက
ဇာတ္ကားမစခင္ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကုိ
ခင္ဗ်ား အေလးျပဳခဲ့ရဲ႕လားဆုိတာ။
(မင္းသား႐ူးႀကီး ကဗ်ာမွ)

က်ည္ဆန္ဟာ အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမည္းသုပ္ခြပ္တဲ့ ပြဲမွာ
သူရဲေကာင္းမွတ္တမ္းတင္ တံဆိပ္ႀကီး လည္မွာ ခ်ိတ္လို႔
က်ည္ဆန္ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညစာစားပြဲဆုိၿပီး အႀကံကုန္ ဂဠဳန္ဆားခ်က္လုိ႔
က်ည္ဆန္ဟာ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ လုပ္တယ္
႐ုိးသားတဲ့ စံပယ္ပြင့္ေလးလုိ မခုတ္တတ္တဲ့ ေၾကာင္ေလးလုိ ဓါတ္ပုံအ႐ုိက္ခံၿပီး
က်ည္ဆန္ဟာ သေဘာေကာင္းတယ္ ေသသူကုိ အားေပးစကားေျပာလုိ႔
က်ည္ဆန္ဟာ အလွဴအတန္းမွာ လက္ဖြာတယ္
ရြာကုိ မီး႐ႈိ႕ၿပီး ဒုကၡသည္စခန္းေဆာက္ေပးတယ္
လူ႔အသက္ထက္ တန္ဖုိးႀကီးတာ ဘာမွ မရွိဘူးဆုိေတာ့
တုိင္းျပည္မွာ သူ႕အသုံးစရိတ္ဟာ အျမင့္ဆုံးပဲ
( က်ည္ဆန္ ကဗ်ာမွ)

ဘုရားႀကိဳ ဘုရားၾကားဟာ ဘုရားစူး ဘုရားႀကိဳ ဘုရားၾကား
ဘုရားႀကိဳ ဘုရားၾကားဟာ ဘုရားႀကိဳ ဘုရားၾကားမွ ဟုတ္ရဲ႕လား
ဘုရားႀကိဳ ဘုရားၾကားမွာ ယုံႏိုင္စရာေတာင္ မရွိတဲ့ ကုသိုလ္တရားနဲ႔
ဘုရားႀကိဳ ဘုရားၾကားမွာ အကုသုိလ္ဟာ ျမင္မေကာင္း ႐ႈမေကာင္းျဖစ္လုိ႔
ဘုရားႀကိဳ ဘုရားၾကားမွာ ႐ုိုးသားမႈဟာ ပန္းအေၾကြေကာက္လုိ႔
ဘုရားႀကိဳ ဘုရားၾကားမွာ ျပန္႔ေနတဲ့ ငွက္ေခ်းနဲ႔ ျပတ္ေနတဲ့ ပုတီးနဲ႔
ဘုရားႀကိဳ ဘုရားၾကားမွာ လူငယ္စုံတြဲေတြ ရမၼက္နဲ႔ ငရဲတြင္းထဲ ခုန္ခ်လုိ႔
ဘုရားႀကိဳ ဘုရားၾကားမွာ ခ်ဳံႏြယ္ပိတ္ေပါင္းနဲ႔ သစ္ရြက္ေၾကြနဲ႔ အမႈိက္သ႐ုိက္နဲ႔
ဘုရားႀကိဳ ဘုရားၾကားမွာ အေပါ့အပါးသြားသူနဲ႔ အခင္းႀကီးထားသူနဲ႔ မသတီစရာ အနံ႔အသက္နဲ႔
ဘုရားႀကိဳ ဘုရားၾကားမွာ ေရေဘးဒုကၡသည္နဲ႔ မီးေဘးဒုကၡသည္နဲ႔ စစ္ေဘးဒုကၡသည္နဲ႔
(ဘုရားႀကိဳ ဘုရားၾကား ကဗ်ာမွ)

နယ္စပ္မ်ာ
စာသင္ေက်ာင္းေလးေတြ မီးခုိးတလူလူ
ဆရာမေလးက
ဒုကၡသည္စခန္းအထိ မလာႏုိင္ေတာ့
ေက်ာင္း၀တ္စုံေလးက
တစ္ဖက္ႏုိင္ငံမွာ
ႀကဳံရာက်ပန္းေပါ့။

ၿမိဳ႕ထဲမွာ
ေျခေထာက္အတုနဲ႔
ဒုကၡိတ စစ္သားေဟာင္းႀကီးေတြ
ေသနတ္ကုိင္ခဲ့တဲ့ လက္နဲ႔
စာအုပ္ေလးေတြ လုိက္ေရာင္းလုိ႔

႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာ
အပစ္အခက္ရပ္စဲေရး
အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပါမစ္။
(သယံဇာတေတြ ေပါတဲ့ တုိင္းျပည္ ကဗ်ာမွ)

အေပါက္၀မွာ
ေၾကာင္႐ုပ္အႀကီးႀကီး
ရင္ဘတ္မွာ ေရႊေရာင္စာလုံးနဲ႔
လက္တစ္ဖက္ကုိ တြဲေလာင္းခ်
လက္တစ္ဖက္က လက္ယပ္ေခၚ
ေပ်ာ္စရာေတြ မ်ားတယ္
ေစ်းလည္း ႀကီးတယ္။

သူတုိ႔က
ကုလားမေျခေထာက္ႀကီးနဲ႔
ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲ
၀င္ခ်င္သလုိ၀င္ ထြက္ခ်င္သလုိထြက္
ေငးၾကည့္ရတယ္ ေမာ္ၾကည့္ရတယ္။

သရဲ ရထားတဲ့
မျမင္ရတဲ့ အခ်ဳိးအေကြ႕ေတြ
အမည္မေဖာ္လုိသူ အေမွာင္ထဲ
သံလမ္းဟာ
ေခ်ာက္ခ်ားစရာ စီမံကိန္းနဲ႔ဆုိပဲ။
(ေခတ္မီကစားကြင္း ကဗ်ာမွ)

အကာလရဲ႕ လႊသြားစက္ႀကီး
ျပတ္ေအာင္ မျဖတ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ရနံ႔တလႈိင္လႈိင္နဲ႔
ေက်ာင္းတံခါး၀ကုိ ေန႔စဥ္ တေဒါက္ေဒါက္ေခါက္လုိ႔
အျမစ္ကေန ပင္စည္
ပင္စည္ကေန အကုိင္းအခက္
အကုိင္းအခက္မွသည္ အပြင့္
အဲဒီလုိ ရဲရဲနီခဲ့တဲ့ မ်ုိးဆက္ႀကီး
ေဒါင္းအလံကုိယ္စီနဲ႔
သမိုင္းသင္႐ုိးထဲ တဖြဲဖြဲ ရဲလုိ႔။
(စိန္ပန္းပြင့္ေလးေတြ ကဗ်ာမွ)

 မုိးရင့္ၾကယ္၏ ကဗ်ာမ်ားတြင္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ၏ ေျပျပစ္စီးဆင္းမႈ၊ စကားလုံးဖြဲ႕ႏြဲ႕ က်စ္လစ္မႈ၊ အနက္သုိ၀ွက္မႈ၊ နမိတ္ပုံႏွင့္ ကဗ်ာအလွဓာတ္ကုိ အထင္အရွားေတြ႔ရသည္။ သူသည္ ေခတ္ၿပိဳင္ အာ႐ုံခံစားမႈကုိ ပင္မေရစီး ေခတ္ေပၚ ကဗ်ာဟန္ျဖင့္ သူ႔ကဗ်ာမ်ားကုိ ဖြဲ႕ႏြဲ႔သည္။ သူ႔ကဗ်ာမ်ားတြင္ ပုဂၢလိက ခံစားမႈ၊ နာက်င္မႈမ်ားအျပင္ ယေန႔လက္ရွိ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး၊ လယ္သိမ္း ယာသိမ္းျပႆနာမ်ား၊ မီဒီယာဖိႏွိပ္မႈ၊ လက္ပံတန္း ေက်ာင္းသားသပိတ္အၾကမ္းဖက္မႈ စသျဖင့္ ပစၥခတ္ႏုိင္ငံေရးခုိက္ထိခ်က္မ်ားကုိ ကဗ်ာအျဖစ္ ဖြဲ႕ယူသည္။ ကဗ်ာျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္သည္။ ကဗ်ာျဖင့္ သူ႕ဆႏၵကုိ ထုတ္ေဖာ္သည္။ သူသည္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဖြဲ႕၊ မိသားစုဖြဲ႕ကဗ်ာလုိ ပုဂၢလိက ခံစားမႈအသားေပး ကဗ်ာလုိမ်ဳိးမွာေတာင္ သူ႕ရြံ႕ရွာစပ္ဆုပ္သည့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆုိးကုိ အခ်ိန္ကုိက္ဆန္႔က်င္ထည့္သြင္း ေရးဖြဲ႕ထားတာ ေတြ႔ရသည္။

ကုိယ္အသည္းကြဲတာလည္း ျပတ္သားတယ္
တစ္ရက္ သူ႕လာႀကိဳတဲ့ ကားနံပါတ္မွာ
ၾကယ္ပြင့္ေလးကုိ ျမင္လုိက္ရတဲ့အခါ
ကုိယ္က စက္ဘီးအစုတ္ေလးပါ
အာဏာရွင္ကုိ မုန္းေနမိတာလည္း
ေသြးထဲက အခ်စ္တစ္မ်ဳိေပါ့။
( အျဖဴ အစိမ္း ကဗ်ာမွ)

အခုလုိ
ေပ်ာ္က်ေနတဲ့ ကတၱရာေစးနဲ႔
မေပ်ာ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ လမ္းေတြေပၚ
ကားအနက္ႀကီးေတြ စီတန္းျဖတ္သြားတာ ျမင္တုိင္း
ထစ္ခနဲဆုိ ခါးေထာက္ၿပီး
ကမာၻႀကီးကုိ မီး႐ႈိ႕ေနသူဟာ
ကုိယ္္ေပါ့ကြာ။
(မေန႔ကလုိ ျပာစေတြ ကဗ်ာမွ)

စက္ဘီးေလးေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အလ်င္စလုိ မႏုိင္ဘူး
သူတုိ႔မွာ အေရးႀကီးယာဥ္တန္းဆုိတာ မရွိဘူး
စက္ဘီးေလးေတြဟာ လက္ကုိင္ေပၚမွာ မီးနီႀကီးဖြင့္
ပီးေပၚ ပီးေပၚေအာ္ၿပီး အားအားယားယားလည္း အေရးႀကီးျပမေနဘူး
( စက္ဘီးကေလးေတြ ကဗ်ာမွ)

ေနပါဦးလား ေဖေဖရယ္
၂၀၁၅ နီးေနၿပီ ေဖေဖရဲ႕
မသြားပါနဲ႔ဦး
ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ေတြ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာမႈေတြ
အခင္းအက်င္းလွည့္ကြက္ေတြကုိ
အတူရင္ဆုိင္ ဟားတုိက္ ရယ္ေမာပစ္ခ်င္ပါေသးတယ္
ခဏေလးပါ
ခဏေလးပါ ေဖေဖရယ္
(အိပ္မက္ထဲမွာ ေဖေဖနဲ႔ ဆုံစဥ္ခဏ ကဗ်ာမွ)

 ကဗ်ာဆရာ စံညိမ္းဦးကေတာ့ `ကဗ်ာဆရာဆုိတာ ႏွစ္မ်ဳိးပဲ ရွိတယ္။ သမုိင္းသိစိတ္ ရွိတဲ့ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ သမုိင္းသိစိတ္မဲ့တဲ့ ကဗ်ာဆရာ ´ဟု ဆုိသည္။ ထုိသုိ႔ဆုိလွ်င္ မိုးရင့္ၾကယ္သည္ သမိုင္းသိစိတ္၊ ႏုိင္ငံေရးသိစိတ္ျဖင့္ ယေန႔ေခတ္ကုိ ျဖတ္သန္းေနသည့္ ကဗ်ာဆရာျဖစ္သည္။ ယေန႔ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းလွည့္ကြက္မ်ားတြင္ ဖိႏွိပ္ခံရမႈမ်ား အား ဖြဲ႕စပ္သည့္ သူ၏ ကဗ်ာမ်ားသည္ ကဗ်ာဖတ္သူကုိ ႏုိင္ငံေရးသိစိတ္ႏႈိိးဆြေပးႏုိင္သည္။ သူ႔ကဗ်ာထဲတြင္ သူထည့္ ေပးထားသည့္ အေၾကာင္းတရား၊ အခ်က္အလက္၊ က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္မႈ၊ နာက်င္ခံစားရမႈမ်ားသည္ သူ႕၏ ကဗ်ာျဖစ္မႈ အႏုပညာအတတ္တြင္ ကဗ်ာဖတ္သူကုိ တုိက္႐ုိက္ကူးစက္ခံစားရေစသည္။ သူ၏ ကဗ်ာမ်ားသည္ ယေန႔ေခတ္ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနကုိ လွစ္ဟျပေနျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ `ဒီကဗ်ာကုိ လက္ပတ္အနီပတ္ထားတယ္၊ သယံဇာတေတြ ေပါတဲ့တုိင္းျပည္၊ အေမဟာ ေႏြဦးကုိ ေသခ်ာေပါက္ ယူေဆာင္လာလိမ့္မယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေျမမွာ သူတို႔အိမ္ေဆာက္ ေနၾကၿပီ၊ စက္ဘီး ကေလးေတြ၊ သမီးက သုံးႏွစ္ ေဖေဖက ဆယ္ႏွစ္၊ အေမ့ကုိ ထိရင္ ကမာၻကုိ ကဗ်ာက စၿပီး မီး႐ႈိ႕ပစ္မယ္´ စသည့္ ကဗ်ာမ်ားသည္ ကဗ်ာဖတ္သူကုိ တစ္စုံတခုေသာ အတုိင္းအတာထိ ႏုိင္ငံေရးသိမႈ၊ လူ႕အခြင့္အေရး ဆုံး႐ႈံးမႈ၊ သဘာ၀သယံဇာတဆုံး႐ႈံးမႈမ်ားကုိ မီးေမာင္းထုိးျပေနမည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္။ မေျပာျဖစ္ခဲ့ျခင္းမ်ားအတြက္ မုိးရင့္ၾကယ္ တစ္ေယာက္ ေနာင္တရေနမည္မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါသည္။ တစ္ခါတရံ ေျပာမွသိ၊ ထိမွ နာ၊ ကုိယ္မခံစားရသေရြ႕ ကုိယ္ခ်င္းမစာႏုိင္ၾကသူမ်ားအတြက္ မေျပာျဖစ္ခဲ့ျခင္းမ်ား ရွိေနတာ ေကာင္းပါသည္။ ထုိသုိ႔ မေျပာခဲ့ျခင္းမ်ားအတြက္လည္း ကဗ်ာဆရာ မုိးရင့္ၾကယ္ ကုိ ေက်းဇူးတင္မိသည္။ ကဗ်ာဆရာ မုိးရင့္ၾကယ္ ဆက္လက္မ်ဳိသိပ္ က်ိတ္မွိတ္ထားႏုိင္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း မေျပာျဖစ္ခဲ့ျခင္းမ်ားကုိ မုဒိတာပြားလုိက္မိပါသည္။

မင္းနဒီခ
၁၃၊ ၅၊ ၂၀၁၅

Wednesday, May 6, 2015

`ေငြခ႐ု ေဇယ်တု ေကာင္းတဲ့ အမႈေတြနဲ႔´ - စံညိမ္​းဦး

`ေငြခ႐ု ေဇယ်တု ေကာင္းတဲ့ အမႈေတြနဲ႔´



၁။
 ျမန္မာႏုိင္ငံ စာေပသမုိင္းေခတ္ေတြကုိ ၾကည့္ပါက အင္မတန္စိတ္၀င္စားစရာေတြ ရွိပါတယ္။ ဂႏၴ၀င္ေခတ္မ်ားလုိ႔ ဆုိတဲ့ ထီးနန္းၾကငွာန္းနဲ႔ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕မ်ားအထူးျပဳရာစု ေနာက္ပုိင္း မႏၲေလးေခတ္ ၁၈၈၅ ပါေတာ္မူခ်ိန္က စလုိ႔ ေခတ္ တစ္ခုကုိ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ သမုိင္းေခတ္မ်ားနဲ႔ ျဖတ္သန္းအႏုပညာရွင္မ်ားၾကားက ေပၚထြက္လာတဲ့ စာေပဟာ မုိးေပၚက က်လာတာ မ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။ ေခတ္ကာလရဲ႕ ႐ုိက္ခတ္မႈတစုံတရာနဲ႔ အၿမဲဆက္စပ္ေနတာဟာ ဓမၼတာပါပဲ။ ဗမာကဗ်ာရဲ႕ လာရာဟာလည္း ထီးရိပ္နန္းရိပ္ေအာက္က ထြက္လာရာကေန ကုိလုိနီေခတ္မွာ အေတြးအေခၚစတင္ခ်ဲ႕ထြင္လာတယ္လုိ႔ ယူဆၾကပါတယ္။ အစဥ္အလာပုံသဏၭာန္နဲ႔ အစဥ္အလာေတြးေခၚမႈမ်ားကေန ေရြ႕လ်ားလာခဲ့တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အစဥ္အလာပုံသဏၭာန္ကုိ စြဲကုိင္ေပမယ့္ ခ်ဲ႕ထြင္ခဲ့သလုိ အေတြးအေခၚဘက္မွာလည္း `လူထု´ အေျချပဳရေကာင္းမွန္း သိလာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ မည္သည့္ႏုိင္ငံမဆုိ `အသစ္´ ဖန္တီးတာဟာ`လူငယ္´ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာကဗ်ာရဲ႕ တုိး တက္မႈဟာလည္း အဲဒီေခတ္ ဗမာလူငယ္တုိ႔ရဲ႕ ဆန္းသစ္မႈ ေက်းဇူးပါပဲ။ ၀ံသာႏုေခတ္မွာ ဆရာႀကီး သခင္ကုိ္ယ္ေတာ္မႈိင္း၊ ေခတ္စမ္းေခတ္မွာ မင္းသု၀ဏ္၊ ေဇာ္ဂ်ီ၊ စာေပသစ္ေခတ္/ တာရာေခတ္မွာ ဒဂုန္တာရာ၊ မုိးေ၀ေခတ္မွာ ေမာင္ေလးေအာင္၊ ေမာင္သင္းခုိင္ စသျဖင့္၊ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ ၉၀ ခုႏွစ္မ်ားမွာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္၊ ေအာင္ခ်ိမ့္ စသျဖင့္၊ အဲဒီကေနမွ ယေန႔ကာလ ကဗ်ာေခတ္မ်ားကုိ ေတြ႕ၾကရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ပုိင္းျခား ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဗမာလူငယ္ေတြဟာ အေရးေတာ္ပုံႀကီးေတြကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရၿပီး အဲဒီေခတ္ အေရးေတာ္ပုံႀကီးတစ္ခုၿပီးတုိင္း အေတြးအေခၚဆုိင္ရာမ်ား ျဖစ္ထြန္း က်ယ္ျပန္႔လာတတ္ကာ ဖန္တီးတဲ့ စာေပ/ ကဗ်ာအေပၚမွာ ႐ုိက္ခတ္တယ္လုိ႔ ယူဆခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္လုိ အေရးေတာ္ပုံႀကီးေတြကို ႀကံဳခဲ့ ျဖတ္သန္းခဲ့ ၾကရပါသလဲဆုိတာဟာလည္း စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္ပါတယ္။

၂။
 ၁၈၈၅ ပါေတာ္မူေႏွာင္းပုိင္း ၀ံသာႏုေခတ္ကုိ ျဖတ္သန္းရင္း တစ္စတစ္စ႐ုန္းကန္ရင္း (က) (၁၉၃၈-၃၉ အေထြေထြ သပိတ္ႀကီး) ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပုံနဲ႔ (ခ) ၁၉၄၅ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ဆုိတဲ့ ဖက္ဆစ္အေရးေတာ္ပုံႀကီး ႏွစ္ရပ္ ဟာျဖင့္ လူငယ္မ်ားၾကားမွာ အမ်ဳိးသားေရး၊ လြတ္လပ္ေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရး၊ ညီညြတ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဆုိရွယ္လစ္ေရး ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကုိ ႏႈိးဆြခဲ့သလုိ ဖန္တီးတဲ့ စာေပကဗ်ာမ်ားဟာလည္း အဲဒီ ႐ုိက္ခတ္ခ်က္မ်ားနဲ႔အတိ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ (ဂ) ၁၉၄၈ လြတ္လပ္ေရး ေခတ္နဲ႔ ေႏွာင္းပုိင္း တုိင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရးနဲ႔အတူ ျပည္တြင္းစစ္ဟာ အာဏာရ လူတစ္စုရဲ႕ စနက္နဲ႔ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ဖူးပြင့္စ ဒီမုိကေရစီနဲ႔အတူ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေတာ္မ်ား ျပန္လည္တည္တဲ့ ေခတ္ကာလထဲ ပဋိပကၡမ်ားစြာဟာ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကာလရဲ႕ စာေပကဗ်ာသမားမ်ားကုိ လူးလြန္႔ေစတဲ့ ခံစားခ်က္ကေတာ့ ျပည္တြင္း စစ္ရပ္စဲေရး၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရး၊ ဆုိရွယ္လစ္ေရးေတြပါပဲ။ ဖဆ ဆုိရွယ္အုပ္စုနဲ႔ စစ္အုပ္စုတုိ႔ရဲ႕ လက္၀ါး ႐ုိက္အစမ္းအာဏာသိမ္းမႈကေတာ့ျဖင့္ ဗမာျပည္ရဲ႕ ၾကမၼာကုိ အေမွာင္ထဲမွာ လုံးလုံးဆုံးပါးေစခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ (ဃ) ၁၉၆၂ ေနာင္ျပည္တြင္းျပည္ဆုိရွယ္လစ္မ်က္ႏွာဖုံးနဲ႔ အေယာင္ေဆာင္ စစ္အုပ္စုရဲ႕ အာဏာသိမ္းျခင္းျဖစ္စဥ္ ႐ုိက္ခတ္ခ်က္ ကေတာ့ မဆုိစေလာက္ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ဟာ သေရာႀကီးခုိင္းခဲ့၊ ေသဆုံးခဲ့ရေတာ့တာပါပဲ။ ကဗ်ာဆရာမ်ားဟာ ဘာေတြ ခံစား၊ ဘာေတြေရးဖြဲ႕ၾကတယ္ဆုိတာကုိေတာ့ အထူးမေျပာလုိေတာ့ပါဘူး။ ၁၉၆၂ ဇူလုိင္ ၇ မွာကုိပဲ ပြဲဦးထြက္ လူသတ္ပြဲကုိ က်ဴးလြန္လုိ႔ စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕ ဘီလူးဆုိင္းဆင့္သံဟာ မင္းသားမ်က္ႏွာဖုံးကြာက်ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ ၇၄၊ ၇၅၊ ၇၆ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္တုိက္ပြဲ၀င္ႏွစ္ေတြကုိ ကဗ်ာဆရာေတြလည္း ျဖတ္သန္းရင္ဆုိင္ၾကရပါတယ္။ အေရးအႀကီး၁၃၀၀ ျပည့္အေရးေတာ္ပုံႀကီးရဲ႕အဆက္လို႔ ဆုိႏုိင္တဲ့ (င) ၁၃၅၀ ျပည့္ ၁၉၈၈ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးဟာလည္း ကဗ်ာ မ်ဳိးဆက္ တစ္ဆက္ကုိ ေပၚေပါက္ေစခဲ့ပါတယ္။ ရွစ္ေလးလုံးမ်ဳိးဆက္ေတြဟာ ၉၀ ခုႏွစ္ေတြမွာ ပုိမုိသည္းထန္စြာ ဖူးပြင့္ခဲ့ၾက ပါတယ္။ စာေပကင္ေပတုိင္ေတြ မ်က္စိေအာက္မွာ ပုိမုိက်ယ္ျပန္႔လာတဲ့ ပုံသဏၭာန္ေတြ၊ ပုိမိုသိပ္သည္းလွ်ဳိ႕၀ွက္တဲ့ နိမိတ္ပုံ၊ စကားလုံးေတြနဲ႔ ေရွာင္တိမ္းရင္း ကုိယ့္ခံစားခ်က္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆုိခဲ့ၾကရပါတယ္။ အေတြးအေခၚအားျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ ဆန္႔က်င္ျခင္းနဲ႔အတူ လြတ္လပ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရးမ်ား ျဖစ္သလုိ တဖက္မွာလည္း တဆင့္ခံ ႐ုိက္ခတ္ ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ပုဂၢလိကမြန္းၾကပ္မႈမ်ားနဲ႔ ထြက္ေပါက္မဲ့ေ၀ဒနာလုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။ လူငယ္ထုကုိ ၆၂ အာဏာသိမ္းအစုိးရက ဘိန္းကင္းကေဇာ္နဲ႔ လမ္းသူရဲ ေခါင္းစဥ္တပ္ ဖ်က္ဆီးဖုိ႔ စီစဥ္ခဲ့သလုိ ၈၈ အာဏာလႊဲသိမ္းစစ္အုပ္စုဟာလည္း စုံလင္လွစြာ ေသာ နည္းလမ္းေပါင္းစုံနဲ႔ သတ္တာပါပဲ။ အဓိ္ကအားျဖင့္ေတာ့ ‘ အစုိးရဆန္႔က်င္ေရးကင္းစင္ေရး´ ပါပဲ။ လူငယ္ထု အေတြးအေခၚကုိ ေ၀၀ါးေအာင္၊ သမုိင္းသိစိတ္ မ်ဳိးဆက္ပ်က္သုန္းေအာင္ မည္မွ်ေဆာင္ရြက္ေစခဲ့ၾကေပမူ သတ္၍မေသ ခဲ့တာဟာ သမုိင္းသက္ေသေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကဗ်ာအုပ္စုမ်ားကုိလည္း ထုိနည္းအတုိင္း ပုံသြင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ အမွန္တရားျမတ္ႏုိးမႈ၊ မတရားမႈကုိ ဆန္႔က်င္ျခင္း ကဗ်ာ့ပင္မစိတ္ဓာတ္ဟာ ပြင့္ခဲ့တာပါပဲ။ အစိုးရအႀကိဳက္ ကဗ်ာအုပ္စုေတြ၊ ျပည္သူေက်ာခုိင္း ကဗ်ာအုပ္စုေတြ မ်ားျပားစြာ ေပၚထြန္းတည္ရွိခဲ့ေပမယ့္ ေခတ္ကာလမ်ားဟာ သမုိင္းအမႈိက္ေတြကုိ ခ်န္ထားခဲ့တာဟာလည္း သတိျပဳစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ ေခတ္ကာလနဲ႔ ကင္းကြာၿပီး၊ သမုိင္းေခတ္နဲ႔ ကင္းလြတ္ၿပီး ကဗ်ာဟာ မေနထုိင္ခဲ့တာဟာျဖင့္ ဗမာျပည္ရဲ႕ သီးျခား၀ိေသသနဲ႔ ထူးျခားမႈဆုိတာပါပဲ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ကမၻာမွာ ေခတ္မမီေတာ့ဆုံး စစ္အာဏာရွင္အစုိးရလက္ေအာက္တုိင္းျပည္အနည္းစုထဲမွာ ဗမာျပည္ဟာ ကံဆုိးစြာနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနခဲ့ရသလုိ အဲဒီအစုိးရမ်ဳိးေအာက္က ကဗ်ာ၊ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ အေတြးအေခၚဟာလည္း စစ္အာဏာရွင္ အစုိးရ လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေရးကလြဲလို႔ က်န္တဲ့ ကြန္႔ျမဴးမႈမွန္သမွ်ဟာလည္း အရွည္သျဖင့္ ဆုပ္ကုိင္လုိ႔ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ သမုိင္းေပးအေျခအေနအရကုိပဲ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း အၾကပ္အတည္းနဲ႔ ေ၀ဒနာနဲ႔ မတရားမႈဆန္႔က်င္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ လူ႕အခြင့္အေရး၊ ဒီမုိကေရစီအေရး၊ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေရး ဆုိတာေတြဟာ ျဖစ္တည္ခဲ့ရပါတယ္။

၃။
 ကဗ်ာဆရာဟာ အၾကမ္းအားျဖင့္ ႏွစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ` သမုိင္းသိစိတ္´ ရွိတဲ့ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ `သမုိင္း သိစိတ္´ မဲ့တဲ့ ကဗ်ာဆရာပါပဲ။

၄။
 ပုံသဏၭာန္နဲ႔ အေၾကာင္းအရာ အျငင္းပြားခဲ့မႈေတြ၊ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပုံသဏၭာန္ အခ်င္းမ်ားခဲ့မႈေတြရဲ႕ အေျခခံဟာ သမုိင္းေခတ္ အခ်င္းအရာေတြရဲ႕ ခံယူမႈအဆက္ေတြလုိ႔ စဥ္းစားမိသလုိ ေက်ာ႐ုိးေတြလုိ႔ ယူဆခ်င္မိပါတယ္။

၅။
 စာေပကုိ ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ ႐ုိက္ခတ္ခ်က္၊ ေခတ္ရဲ႕ ႐ုိက္ခတ္ခ်က္လုိ႔ သေဘာမွ်ရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အျမင့္ပ်ံ အေ၀းျမင္ မယ္လုိ႔လည္း နားလည္မိပါတယ္။ အျငင္းပြားလုိမယ့္ `ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ အႏုပညာ´ကုိေတာ့ျဖင့္ `ယင္အန္း´မွာပဲ ျပန္ေလ့လာဖုိ႔ ဆုိခ်င္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဆရာ ဒဂုန္တာရာ ေျပာတဲ့ `ဒီကေန႔ တုိင္းျပည္အဆုိးအေကာင္းသမုိင္းဟာ တုိ႔ဗမာသခင္မ်ားရဲ႕ ဆုိးေကာင္းသမုိင္းပါပဲ´ ဆုိတာကုိ စာေပနဲ႔ ဆက္စပ္ခ်င္ပါတယ္။ `မႈိင္း၊ ဆန္း၊ ဟိန္း´ တုိ႔ဗမာနဲ႔ ` ဗစိန္၊ ထြန္းအုပ္´ တုိ႔ဗမာရဲ႕ အဆက္ဟာ ဒီကေန႔ ဒီမုိကေရစီ လုိလာသူမ်ားနဲ႔ စစ္အုပ္စုမ်ားကုိ စီးဆင္းခဲ့တယ္လုိ႔ ယူပါတယ္။ ရွင္းေအာင္ဆုိရရင္ လက္၀ဲဂုိဏ္းနဲ႔ လက္ယာဂုိဏ္း၊ ထုိမွ လက္၀ဲဂုိဏ္းနဲ႔ လက္ယာ +စစ္အုပ္စုဂုိဏ္္း၊ ထုိမွ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရးနဲ႔ စစ္အုပ္စု(ဗုိလ္ေန၀င္းမွသည္ ဗုိလ္သိန္းစိန္) စသျဖင့္ ေျခရာအၾကမ္းဖ်ဥ္း ေကာက္ၾကည့္စရာ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေပ အေတြး အေခၚမွာလည္း တၿပိဳင္တည္း အယူအဆေတြ ေပၚခဲ့ပါတယ္။ `ျပည္သူ႔အတြက္´၊ `အႏုပညာအတြက္´၊ ` ဘာအတြက္မွ မဟုတ္´ ဆုိတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာ့သမုိင္းေရးအေျခအေနအရ `အႏုပညာအတြက္´နဲ႔ ` ဘာအတြက္မွ မဟုတ္´ အယူအဆမ်ားဟာ အလုိအေလ်ာက္ကုိပဲ စစ္အုပ္စုဖိႏွိပ္သူအႀကိဳက္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ `ဗမာ့သမုိင္း အေျခအေနအရ´ ဆုိတာကုိ ကြၽန္ေတာ္ ထပ္မံေျပာပါမယ္။ ဒီေတာ့ကာ ကုိယ္ဟာ ဘယ္လုိ ကဗ်ာေရးသူလဲ၊ ဘာကဗ်ာေရးသူလဲဆုိတာ ျပႆနာျဖစ္လာပါတယ္။ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ေျပာရရင္ လိပ္ျပာအေတာင္ပံတစ္ခ်က္ဟာ တစ္ဖက္မွာ မုန္တုိင္းက်ႏုိင္တယ္ ဆုိတာမ်ဳိး သင့္ေ၀ဒနာ တစ္စုံတရာတုိင္းဟာ ေခတ္ႀကီးနဲ႔ သက္ဆုိင္ပါတယ္။ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ ထပ္ေျပာရရင္ ` ဘယ္သူ႔ အတြက္မွ မဟုတ္´ဘူးဆုိရင္ ကုိယ့္ဖာသာ ကုိယ္ပဲ သိမ္းထားပါ။ ဖတ္ပါ။ ` ဘယ္သူ႔အတြက္မွ မဟုတ္´ သူအခ်င္းခ်င္း ေပးဖတ္ပါ။ ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္စပ္မႈကုိ ယုံၾကည္ရင္ ကုိယ္စီးတဲ့ ျမင္းကုိ အရည္လည္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ကဗ်ာ`ျမစ္´ႀကီး ရပ္တန႔္မေနဘဲ စီးဆင္းျခင္းသည္ပင္ အလွလုိ႔ ေတြးခ်င္ပါတယ္။ ေတြးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၆။
 ကဗ်ာဆရာရွိေတာ့ ကဗ်ာေတြ ရွိလာပါတယ္။ ကဗ်ာေရႊေခတ္လုိ႔ ေျပာရမလုိပဲ ကဗ်ာေတြ အထူးပြင့္တဲ့ ယေန႔ကာလမွာ ကဗ်ာဆရာေထာင့္ကေျပာရရင္အင္မတန္ေပ်ာ္စရာ၊ ၾကည္ႏူးစရာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘ၀၊ ဒီေလာကကုိ ေလွ်ာက္လာတဲ့သူ မ်ားစြာကုိလည္း အင္မတန္ေလးစားစရာျဖစ္ပါတယ္။ IQ,EQ ေရခ်ိန္အနိမ့္အျမင့္၊ သမုိင္းသိစိတ္ ႏုိင္ငံေရးအျမင္ အထူအပါး၊ ေရးဖြဲ႕မႈပုံသဏၭာန္၊ စကားလုံးအားထုတ္သုံးစြဲမႈ၊ အသြင္အျပင္ျခားနားခ်က္ တူၾကမွာ မဟုတ္သလုိ အေရးႀကီးတဲ့ `ေစတနာ´ အရာလည္း ညီၾကမွာ မဟုတ္လုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။ ဒါကလည္း သဘာ၀က်တဲ့ လကၡဏာလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗမာကဗ်ာရဲ႕ ကဗ်ာဘ႑ာသုိက္ဆီကုိ ျဖည့္ဆည္းၾကတာလုိ႔ ယုံၾကည္ရင္း ေလးစားဖြယ္ ျဖစ္ရပါတယ္။

၇။
 ကဗ်ာ၊ ကဗ်ာဆရာ၊ ကဗ်ာစာအုပ္နဲ႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း(ကဗ်ာပရိသတ္)ဆုိတာ ရွိလာတဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ ကဗ်ာဆရာဟာ ကဗ်ာကုိ အမ်ားဆီ ခ်ျပၿပီဆုိတဲ့အခါ ေရးသူနဲ႔ ဖတ္သူၾကားမွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ (ထင္ပါတယ္)။ နားလည္တယ္ နားမလည္ဘူး၊ ဘာေတြမွန္းလည္း မသိဘူး၊ ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းရဲ႕ ဘာဆုိလုိမွန္းမသိဘူး စတဲ့ အၾကပ္အတည္းမ်ားအျပင္ ျပည္ေတာင္းထဲက ပတၱျမားေတြထဲ `ဒါကေတာ့ အရည္မွီတဲ့ ပတၱျမား ဟဲ့´ ဆုိသလုိ ေကာက္ျပေပးမယ့္ ပညာရွင္ရဲ႕ အခန္းက႑ဟာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ေစတနာအလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့ ေ၀ဖန္ေရး၊ မွန္ကန္တဲ့ ရည္ညႊန္းမႈမ်ားဟာ စာေပအက်ဳိး၊ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း အက်ဳိးအတြက္ လုိအပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ မွန္ကန္တဲ့ ခံစားတင္ျပမႈမ်ားဟာလည္း ကဗ်ာယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းတစ္ရပ္လုိ႔ ထင္မိ ပါတယ္။ ဒါကုိ ေရွးကေန ယေန႔တုိင္ ျပဳလုပ္အားစုိက္ေပးခဲ့ၾကတာဟာ အထင္အရွားျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ-ဒဂုန္တာရာ၊ မင္းသု၀ဏ္၊ တုိ္က္စုိး၊ ေဇာ္ဂ်ီ၊ ေမာင္သာႏုိး၊ ေမာင္စြမ္းရည္၊ တင္မုိး၊ တကၠသုိလ္၀င္းမြန္၊ ျမဇင္၊ ေအာင္ေ၀း၊ တကၠသုိလ္ဘုန္းႏုိင္၊ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၊ ေမာင္သင္းခုိင္၊ ေမာင္စိမ္းနီ၊ သစၥာနီ၊ မ်ဳိးသန္႔၊ မ်ဳိးသန္႔၊ ၿဖိဳးထိန္၊ ေမာင္သာခ်ဳိ၊ ေအာင္ဘညိဳ၊ မင္းခက္ရဲ၊ ေအာင္ခင္ျမင့္၊ စုိင္း၀င္းျမင့္ စသျဖင့္ ဆရာမ်ားက ေ၀ဖန္ျခင္း၊ ရည္ညႊန္းျခင္း၊ ခံစားတင္ျပျခင္း တုိ႔ကုိ မိမိအယူအဆအလုိက္ ၊ တစ္ပုိဒ္ခ်င္း၊ တစ္အုပ္ခ်င္း တင္ျပခဲ့ဖူးတာကုိ အမွတ္ရမိပါတယ္။ သေဘာတူသည္ မတူသည္ထက္ `ေစတနာ´ တန္ဖုိးကုိ အထူးရည္မွတ္ ေက်းဇူး တင္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါဟာ ေဇယ်တု ေငြခ႐ုနဲ႔ ေကာင္းတဲ့ အမႈကုိ ေဆာင္ရြက္ျခင္းလုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။

၈။
 မင္းနဒီခ ဟာ ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးျဖစ္သလုိ ကဗ်ာဖတ္သူ၊ ကဗ်ာဆုိင္ရာမ်ားကုိ အထူးစိတ္၀င္စားသူမုိ႔ အစားေကာင္းေတြ႕ရင္ မိတ္ေဆြေတြကုိ လက္တုိ႔ခ်င္တဲ့ ေစတနာဟာ ဒီစာအုပ္ကုိ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့တယ္လုိ႔ ထင္မိပါတယ္။ `နံရံကပ္စကၠဴေအာက္က သိပ္သည္းေသာ ထူထဲဆ အလႊာ´ မွာ သူ႔အားထုတ္မႈ၊ သူ႕ေစတနာနဲ႔ သူ႕အေရးအသားကုိ ခံစားမိၾကမယ္လုိ႔ ယူဆပါတယ္။ ကဗ်ာေရးသူ အခ်င္းခ်င္း သူျပဳလုပ္တဲ့ စာအုပ္မွာ အမွာလုိလုိေရးေပးရတာဟာျဖင့္ စိတ္ မသက္သာေသာ္ျငား သူ႕အလုပ္ကုိ ေလးစားျခင္းျဖင့္ ကဗ်ာဆုိင္ရာ ကြၽန္ေတာ့္ဖီလင္မ်ားကုိ စပ္ယွက္တင္ျပခြင့္ ရတဲ့အတြက္ ကဗ်ာဆုိင္ရာသူ႕စာအုပ္ကုိ အထူးအေလးအနက္ထားမိပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ မလြယ္ကူတဲ့ ဒီစာအုပ္ျဖစ္ေပၚမႈထဲ၊ သူ႕အေရး အသား တစ္ပုဒ္ခ်င္း ျဖစ္ေပၚမႈထဲ သူ႕ေလ့လာမႈကုိပါ ဂုဏ္ျပဳမိပါတယ္။ နိဂုံးခ်ဳပ္ ဆုိရေသာ္
- သူဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ ကဗ်ာၾကားက ယဥ္ေက်းမႈေပါင္းကူးတံတားတစ္စင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
- ကဗ်ာနဲ႔ ကဗ်ာဆရာကုိ ကဗ်ာဖတ္သူထံ ေမတၱာနဲ႔ အခမဲ့ ကမ္းကူးေပးသူ ျမစ္ျပင္က ေလွထုိးသား၊ ကူးတုိ႔ေလွသမား တစ္ဦး လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ယဥ္ေက်းမႈ ေပါင္းကူးတံတားတစ္စင္းရဲ႕ အလုပ္ကုိ ထမ္းသူ၊ ေမတၱာအရင္းခံ ကူးတုိ႔ ေလွသမားအလုပ္ကုိ လုပ္ေပးသူ
`မင္းနဒီခ´
ထုိထုိေသာ ေကာင္းတဲ့ အမႈကုသုိလ္မ်ား ဆက္လက္လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ အထူးတုိက္တြန္းခ်င္မိပါတယ္။

          ေလးစားစြာ
           စံညိမ္းဦး
           ၆၊ေမ၊ ၂၀၁၅