ဒီကဗ်ာကုိ
ကြ်န္ေတာ္ဆက္ေရးမယ္
`ရွစ္ေလးလုံးအေရးအခင္းမွာ
ကုိယ္တုိင္မပါ၀င္ခဲ႔လုိ႔
ရွစ္ေလးလုံးကဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ္မေရးေတာ႔ဘူးအေဖ´ ဆုိေတာ႔
`ဒါဆုိ
ရွစ္ေလးလုံးမွာ
ေသသြားတဲ႔သူေတြက
ထေရးရမွာလား´ တဲ႔
အေဖ႔ေမးခြန္းမွာ
ကြ်န္ေတာ္႔အေျဖက တိတ္ဆိတ္လုိ႔။
တိတ္ဆိတ္ျခင္းထဲ
မကြ်တ္လြတ္ႏုိင္ေသးတဲ႔
သူရဲေကာာင္းတုိ႔ရဲ႕၀ိဥာဥ္မ်ား
တိတ္ဆိတ္ျခင္းထဲ
တဒုိင္းဒိုင္းမည္ေနတဲ႔ က်ည္သံမ်ား
တိတ္ဆိတ္ျခင္းထဲ
ထုိးထြက္လာတဲ႔ ေအာ္သံမ်ား
သပိတ္
သပိတ္ ေမွာက္ေမွာက္
ဆႏၵ
ဆႏၵ ျပ ျပ
မီးဒုတ္
မီးဒုတ္ ႐ႈိ႔ ႐ႈိ႕
အေရးေတာ္ပုံ
ေအာင္ရမည္
ဒီမုိကေရစီရရွိေရး
ဒုိ႔အေရး ဒုိ႕အေရး
အာဏာရွင္စနစ္ျဖဳတ္ခ်ေရး
ဒုိ႔အေရး ဒုိ႕အေရး
ခုႏွစ္ႏွစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေၾကာက္တရားနဲ႔
ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္
နားထဲ စြဲေနေအာင္ၾကားခဲ႔ရတဲ႔အသံေတြ။
`ကမာၻမေၾကဘူး
ငါတုိ႔ေသြးနဲ႔
ေရးခဲ႔ၾကတဲ႔ ေမာ္ကြန္းေတြ
ေတာ္လွန္ေရး
ဒီမုိကေရစီတုိက္ပြဲႀကီးမွာ
က်ဆုံးေသာ
ေၾသာ္
သူရဲေကာင္းတုိ႔ေရ´
အဲဒီလုိ
ကမာၻမေၾကဘူး သီခ်င္းသံ အခုၾကားေတာ႔
ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္က်တယ္
`ႏုိင္ငံမွာ
အေရးႀကံဳလာၿပီဆုိရင္
ကဗ်ာဆရာေတြဟာ
ဘယ္ေတာ႔မဆုိ
ေရွ႕ကေရာက္လာၿပီး
ပါ၀င္ၾကေလ႔ရွိတယ္´ ဆုိတဲ႔
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ စကားမွာ
ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာဆရာပီသခ်င္မိတယ္ အေဖ။
သမုိင္းကုိ မပါ၀င္ခဲ႔ရေပမယ္႔
သမုိင္းကုိ ကုိယ္တုိင္ မထုဆစ္ခဲ႔ရေပမယ္႔
သမုိင္းကုိ လက္ဆင့္ကမ္းဖုိ႔ ေရးလုိက္တဲ႔
ကဗ်ာ
ဒီကဗ်ာကုိ ကြ်န္ေတာ္ေရးမယ္ အေဖ။
ရွစ္ရက္ ရွစ္လ ရွစ္ဆယ္႔ရွစ္
မုိးေရေတြနဲ႔ အတူ
မ်က္ရည္ေတြလည္း ရြာခဲ႔ၾက
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ အတူ
ေသြးစက္ေတြလည္း ေျမက်ခဲ႔ၾက
အျဖဴအစိမ္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕
ကေလးသံေလးနဲ႔ ဒုိ႔အေရးေအာ္သံဟာ
တစ္ကမာၻလုံးကုိ လႊမ္းၿခံဳေအာင္ ၾကားေစတယ္
ျပည္သူနဲ႔ လူထုဟာ
လက္ခ်င္းမခ်ိတ္ထားဘူး ရင္ခ်င္းခ်ိတ္ထားတယ္
ေခါင္းေဆာင္မရွိတဲ႔ တုိက္ပြဲဟာ
သမုိင္းတြင္ေအာင္ လွပခဲ႔ေပမယ္႔
`စစ္တပ္ဆုိတာ
ပစ္ရင္ မွန္ေအာင္ပစ္တယ္
မုိးေပၚေထာင္ၿပီး
ေျခာက္တာမပါဘူး´
ဆုိတဲ႔
ေလလႈိင္းၾကားက အသံေအာက္
အမွန္တရားဟာ အသက္ေပ်ာက္ခဲ႔ရတယ္
ေသြးစြန္းေနတဲ႔ လမ္းမနဲ႔
ေခါင္းေလာင္းသံမဲ႔သြားတဲ႔ စာသင္ခန္းဟာ
အံကုိ တင္းတင္းႀကိတ္လုိ႔
ေတာက္ တေခါက္ေခါက္
စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ
ေသနတ္လည္း မေၾကာက္ခဲ႔ဘူး
ဒူးလည္း မေထာက္ခဲ႔ဘူး
ကုိယ္႔အမွန္တရားမွာ
ကုိယ္႔အလံကုိ တလူလူလႊင့္ခဲ႔တယ္
ကုိယ္ေလွ်ာက္မယ္႔လမ္းကုိ
ကုိယ္တုိင္ေဖာက္ခဲ႔ရတယ္
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ႔ မွတ္တမ္းလုိ႔
ဘယ္သူမွ မေျပာပါဘူး။
လက္နက္အားကုိးအစုိးရဟာ
ခရုိနီသားေဖာက္
လက္တစ္ဆုပ္စာ ေကာင္းစားေရးနဲ႔
ကုိယ္႔တုိင္းျပည္ ကုိယ္ ျပန္ေရာင္း
အသားထဲက ေလာက္
ဖြတ္မထြက္လည္း ေတာင္ဘုိ႔ဆုိတာ
ဗမာတျပည္လုံးသိတယ္
ကမာၻတစ္ခုလုံးသိတယ္
ေအာင္ပြဲက မရေသးဘူး
သမုိင္းက မဆုံးေသးဘူး
ရွစ္ေလးလုံးစိတ္ဓါတ္နဲ႔ ၀ိဥာဥ္ကုိ
လက္ဆင့္ကမ္းဖုိ႔
ကြ်န္ေတာ္ ဒီကဗ်ာကုိ ဆက္ေရးမယ္ အေဖ။
အာဏာရွစ္စနစ္ဆုိတာ
အရွင္လတ္လတ္ငရဲျဖစ္ေပမယ္႔
ဒီမုိကေရစီဟာ
ဖမ္းဆုပ္ကုိင္တြယ္မရတဲ႔ သက္တန္႔မဟုတ္ဘူး
မထင္မရွားေၾကြခဲ႔ရတဲ႔ ၾကယ္ေတြ
လူသူမသိ အသက္ေပးသြားခဲ႔ရတဲ႔ သူရဲေကာင္းေတြ
ကြ်န္ေတာ္မေမ႔ဘူး
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မေမ႔ဘူး
ဒါဟာ ေမ႔ပစ္လု႔ိရမယ္႔ သမုိင္းမဟုတ္ဘူး
လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္ရမယ္႔
သမုိင္းသာျဖစ္တယ္။
မ၀င္းေမာ္ဦးေရ
အျပာေရာင္အလံမွာ ကေဒါင္းေတြ ျမဴးၾကြတဲ႔တစ္ေန႔
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တျပည္လုံးအမွ်ေ၀မယ္
အေရးေတာ္ပုံေအာင္ပြဲမွာ စည္ေတာ္တီးဖုိ႔
ကြ်န္ေတာ္႔အေရျပားကုိ ဗုံသားေရလုပ္ပါ
ကြ်န္ေတာ္အသားနဲ႔ ပတ္စာကပ္ပါ
ကြ်န္ေတာ္အေသြးနဲ႔ ဗုံကုိေဆးပါ
ကြ်န္ေတာ္အရုိးနဲ႔ ဗုံႀကိဳးကုိ က်စ္ပါ
ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္
ေထာင္ထဲအက်ဥ္းမခ်လည္း
အေမွာင္ေခတ္ထဲ
အက်ဥ္းက်ခံခဲ႔ရတဲ႔ ျပည္သူထဲက တစ္ေယာက္
ကဗ်ာဆရာအျဖစ္ လူလားေျမာက္ခဲ႔လုိ႔
ကြ်န္ေတာ္ ဒီကဗ်ာကုိ ဆက္ေရးမယ္ အေဖ။
ျပည္သူတစ္ရပ္လုံး
ေသြးနဲ႔ ေရးခဲ႔တဲ႔သမုိင္း
အမွန္ကုိ အမွားလုပ္လုိ႔ မရႏုိင္ေစဖုိ႔
ရွစ္ရက္ ရွစ္လ ရွစ္ဆယ္႔ရွစ္မွာ
ေဖာက္ခဲ႔တဲ႔လမ္း
ဒီမိုကေရစီပန္းတုိင္ခရီးလွမ္းဖုိ႔
ဘယ္သူမွ တာ၀န္မေပးလည္း
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ပခုံးေပၚ ေျပာင္းထမ္းမယ္
`
ကဗ်ာဆရာဆုိတာ စင္ၿပိဳင္အစုိးရတစ္ရပ္ ျဖစ္တယ္´ဆုိတဲ႔
ကဗ်ာဆရာႀကီး ယက္ဖ္တူရွင္ကုိရဲ႕ စကားနဲ႔
ေခတ္ကုိ ျဖတ္သန္း
ဒီေခတ္ရဲ႕ ဒီလမ္းမွာ
ဒီမုိကေရစီပန္းေတြပြင့္ဖုိ႔
ဒီကဗ်ာကုိ ကြ်န္ေတာ္ ဆက္ေရးလုိက္ပါမယ္
အေဖ။
မင္းနဒီခ
၈.၈.၂၀၁၃
No comments:
Post a Comment