ေနေရာင္ေအာက္က ဗိႆႏုိ္း

ေနေရာင္ေအာက္က ဗိႆႏုိး

ၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲ ဝင္လိုက္တာနဲ႔
နတ္စည္တီးသံကုိ ၾကားလုိက္ရ
`ပန္ထြာဧကရီ တစ္ခါျပန္လာေလမလား´လုိ႔
ေရခမ္းေနတဲ့ ရန္ပယ္ေခ်ာင္းကုိ ေငးရင္း ေတြးမိတယ္။

အဝင္ဝ က်ယ္ၿပီး အတြင္းမွာ က်ဥ္း
ေကြးဝုိက္သြားတဲ့ ၿမိဳ႕႐ုိးလက္တံ
တစ္ေတာင္အုတ္ အခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႔
အထပ္ထပ္ဆင့္ထားတဲ့ နန္းေတာ္ရာ
တူးဆြခံေျမသားေအာက္မွာ
သမုိင္းဟာ ခန္႔ခန္႔ထည္ထည္ ႀကီးျမတ္လုိ႔။

ေျမေခတ္၊ ေက်ာက္ေခတ္၊ ေၾကးေခတ္၊ သံေခတ္
အဆုိ၊ အက၊ အတီး၊ အမႈတ္ ယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္ဆင့္
နားေတာင္း၊ နားစဲြ၊ ပုတီးေစ့လည္စဲြနဲ႔ အႏုစိတ္လက္ဝတ္ရတနာ
ေရွးေဟာင္းပ်ဴႏုိင္ငံ ဗိႆႏုိးဟာ
ျမတ္ႏုိးဖြယ္ရာ ကမာၻ႔အေမြအႏွစ္တစ္ခုျဖစ္လုိ႔။

ေၾကေၾကကဲြကဲြလြမ္းဆြတ္လုိ႔
ကင္မရာကုိထုတ္ ခလုတ္ကုိ ႏွိပ္လုိက္တယ္
ၿပီးေတာ့ အလင္းအေမွာင္ကုိ ျပန္ၾကည့္
ခ်က္ခ်င္း ေနာက္ကုိ ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္မိတယ္
ခ်က္ခ်င္း ေျမေပၚဒူးေထာက္ထုိင္မိတယ္
ဒူးတုတ္ခစား အၾကည့္ဟာ ေျမမွာစုိက္လုိ႔
မ်က္ႏွာေတာ္ကုိ ေခါင္းေဖာ္ၿပီး မဖူးဝံံံံံ႔ရဲ
ေနေရာင္ထဲ လြင့္ေမ်ာေနတဲ့ သူ႔ဝတ္႐ုံအရိပ္အခင္းမွာ
သူ႔စကားအသံ သူ႔ဟန္ပန္ကုိ ျမင္ေယာင္နားစြင့္
သူ႔ေခတ္ သူ႔အခါ သူ႔အ႐ွိန္အဝါ ေတာက္ပမႈဟာ
ဒီေန႔ေခတ္ ဒီေန႔အခါထိ ေလးနက္ၾသဇာတည္ခဲ့ပုံ
လူယုံေတာ္စည္ဖ်က္လုိ႔ ၿမိဳ႕ပ်က္
ဒြတၱေဘာင္မင္းလက္ သက္ဆင္းခဲ့ရပုံ
သမိုင္းကုိ ျပန္ေတြးလုိ႔
ထုိင္ေနရာကေန တျဖည္းျဖည္း ျပန္ထမိတယ္။

ေနေရာင္ထဲ လည္ျပန္ေငးၾကည့္ေတာ့
လက္စင္းရာပါ စပါးခြံအုတ္ခ်ပ္ေတြၾကားထဲ
အုတ္အသစ္သစ္ေတြ အစားထုိးျဖည့္ျပဳျပင္လုိ႔
ၿပိဳလုဆဲဆဲ နံရံေတြေဘး
သစ္သားတုိင္ေတြနဲ႔ ေထာက္မလုိ႔
တခမ္းတနားပါးစပ္ရာဇဝင္ထဲက ဗိႆႏိုး
အုတ္က်ဳိး အုတ္ပ်က္ေတြၾကားက ေရွးေဟာင္းပ်ဴႏုိင္ငံ ဗိႆႏုိး
ျပန္ရွင္သန္ႏုိးထလာဖုိ႔ ေမွ်ာ္ကုိးရင္း
စကားတုိးတုိး ေျပာမိတယ္
`အမ်ဳိးသမီးအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ တုိင္းျပည္ႏုိင္ငံ
တစ္ခါျပန္စည္ပင္ဝေျပာပါေစသား´ လုိ႔။

မင္းနဒီခ
(၂၆၊၁၁၊၂၀၁၄)