မိသားစုရထားတဲြေလး
(၁)
စိတ္ထဲ ႐ွိသေလာက္ ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကဲြ ပစ္လုိက္ခ်င္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ကုိယ္ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ျပံဳးေနခဲ့ပါသည္။ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းျခင္းသည္ ကုိယ္ သင္ယူေလ့လာခဲ့ေသာ ဘာသာရပ္တစ္ခု မဟုတ္သည့္တုိင္ ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားအရ မသင္ၾကားဘဲ တတ္ေျမာက္လာေသာ အရည္အခ်င္း တစ္ခုျဖစ္သည္။ စိတ္သည္ ဆန္းၾကယ္သည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ တစ္စုတစ္ခုကုိ ပုိင္ဆုိင္လုိစိတ္ျပင္းျပေနၿပီး ထုိတခ်ိန္တည္းမွာပဲ ထုိတစုံတခုကုိ စြန္႔လႊတ္ပစ္ခ်ထားလုိက္ခ်င္မိသည္။ ကုိယ္လုိခ်င္ေသာ ဘဝတခုကုိ တည္ေဆာက္ရတာ ခက္ခဲသည္။ ထုိထက္ ကုိယ္မလုိခ်င္ေသာ ဘဝတခုကုိ တည္ေဆာက္ရတာ ပုိ၍ ခက္ခဲပင္ပန္းလြန္းသည္။ ေန႔မ်ား တျဖည္းျဖည္း ကုန္လြန္သြားၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ သံေယာဇဥ္မ်ားသည္ ခုိင္မာျမဲျမံလြန္းခဲ့ၿပီး တခ်ဳိ႕ သံေယာဇဥ္မ်ားသည္ တဲေႏွာင္႐ုန္းထြက္ ျပတ္ေတာက္ လြယ္ၾကသည္။ တေယာက္အေၾကာင္း တေယာက္သိဖုိ႔ အခ်ိန္မည္မွ်ဆုိလွ်င္ လုံေလာက္ပါမည္လဲ။ ၂၀၁၆ သည္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေနာက္မွာ မေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းကုိ သုိဝွက္ယူလာသည္။ မိတ္ေဆြ ေက်းဇူးျပဳ၍ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းကုိ ကုန္ေအာင္ မစားသုံးလုိက္ပါႏွင့္။ ခဲဆံမကုန္ခင္ ခဲဖ်က္ကုန္သြားေသာ ခဲတံတစ္ေခ်ာင္း၏ အမည္မွာ မင္းနဒီခ မျဖစ္ဖုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း လူလိမၼာ ျဖစ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနမိသည္။ ကဗ်ာေတြ ေရးခ်င္ေသးသည္။ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ခ်င္ေသးသည္။ ကုိယ့္မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ ကုိယ့္သမီးငယ္ေလး ႐ွင္သန္လူလားေျမာက္တာ ေငးၾကည့္ေနခ်င္ေသးသည္။ ဘဝက တုိေတာင္းသည္။ သံသရာက ႐ွည္ၾကာလြန္းသည္။ ဆုေတာင္း မေကာင္းေပမယ့္ သံသရာတြင္ ျပန္ဆုံခ်င္သည့္ စာရင္းတြင္ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူမ်ားအမည္ကုိ ေရးခြင့္ျပဳပါ။ ၂၀၁၆။ ကိုယ္ တေကာက္ေကာက္ လုိက္ခဲ့ပါမည္။ သြားလမ္းလည္း သာပါေစ။ လာလမ္းလည္း ေျဖာင့္ပါေစသား။
(၂)
ၾကမ္းတမ္းမယ္ဟု ထင္မွတ္ထားေသာ လမ္းမ်ား ေျဖာင့္ျဖဴးခဲ့ၿပီးေနာက္ ေျဖာင့္ျဖဴးမယ္ဟု ထင္မွတ္ထားေသာ လမ္းမ်ား ၾကမ္းတမ္းခဲ့သည္။ အေဖက တေနရာ၊ အေမက တေနရာ၊ သားသမီးမ်ားက တေနရာ ေဝးကြာခဲ့ဖူးၿပီ။ ေဝးကြာျခင္းသည္ လြမ္းဆြတ္တမ္းတျခင္းမ်ား သီးပြင့္ေစသည္။ သုိ႔ေသာ္ မစားေကာင္းသည့္အသီးမ်ား စာရင္းတြင္ ထုိ လြမ္းဆြတ္တသျခင္းလည္း ပါ ပါသည္။ ႏြား၊ က်ား၊ သုိး၊ ျမင္း၊ ဝက္မွ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ တိရိစာၦန္မ်ားကုိ နံပါတ္စဥ္တပ္ပါ။ ၿပီးမွ အေျဖကုိ ၾကည့္ပါ။ မိသားစုကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာ တိရစၧာန္မွာ ျမင္း ကုိ သတ္မွတ္ထားေၾကာင္း ကုိယ္ႀကိဳသိမထားပါ။ ကိုယ္ အစဥ္လုိက္ ခ်ေရးလုိက္သည္မွာ ျမင္း၊ က်ား၊ ႏြား၊ သုိး၊ ဝက္ ျဖစ္သည္။ ကံဆုိးစြာ ေငြေၾကးကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာ တိရိစာၦန္ကုိ ေနာက္ဆုံးမွာ ထားမိသည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ မိသားစုႏွင့္ ေငြေၾကးမွာ အလွမ္းေဝးခဲ့သည္။ ကိစၥေတာ့ မ႐ွိပါ။ ကုိယ့္က်င့္သိကၡာႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ မိသားစုအနီးမွာ ထားခဲ့ျခင္းကုိ ကုိယ္ဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တရမည္မဟုတ္ပါ။ ထုိေန႔က အင္တာနက္ဖုိက္ဘာဆက္ေၾကာင္းမ်ား ျပတ္ေတာက္ခဲ့သည္။ တေယာက္ကုိ တေယာက္ဆက္သြယ္ဖုိ႔ ခက္ခဲခဲ့သည္။ ေဟာက္သံသဲ့သဲ့ေလး ၾကားေနသည့္တုိင္၊ အသက္႐ွဴေငြ႔ေလး တေႏြ႔ေႏြ႔ ရေနသည္တုိင္ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ ေဝးခဲ့ၾကပါသည္။ ညသည္ ျပန္လည္ တိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည္။ မနက္ျဖန္သည္ ေန႔သားတက် ေရာက္လာဦးေတာ့မည္။ ရယ္သံမ်ား ၾကားရေပဦးမည္။ မနက္ခင္း လင္းလုိက္ပါ။ ေနေရာင္နဲ႔အျပည့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေတြ ခပ္ထည့္ခ်င္လုိ႔ပါ။
(၃)
ေျမာက္ျပန္ေလေတြ တုိက္ေနသည္။ ေအးစိမ့္မႈကုိ အခါမလပ္ ခံစားေနရၿပီ။ ေဆာင္းရာသီသည္ အလွည့္က် ေရာက္လုိ႔လာျပန္သည္။ ဒီႏွစ္ေဆာင္းသည္ မႏွစ္က ေဆာင္းထက္ ပုိေအးမည္လား။ ေအးေရာ ေအးပါမည္လား။ ခန္႔မွန္းခ်က္မ်ားအား ငါးဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းေသခ်ာေစခ်င္သည္။ က်လာေသာ ႏွင္းစက္မ်ားကုိ ကားမီးေရာင္တြင္ ေငးၾကည့္ေနခ်င္ေသာ္လည္း ကားဟြန္းတီးသံမ်ားက ဆူညံလွ်က္ ႐ွိသည္။ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေရာက္ၿပီ။ လမ္းမ်ားထက္ က်ပ္ညပ္ေနေသာ ကုိယ္ပုိင္ကားမ်ားေပၚမွ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ႏွင့္ အမ်ားျပည္သူသုံး ဘတ္စ္ကားမ်ားေပၚမွ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္သည္ အတူတူပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။ ျပန္ပါ။ အိမ္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ ျပန္ၾကပါ။ သင့္မိသားစုသည္ သင့္အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္ဟု ႐ုပ္႐ွင္ပိတ္ကားထက္တြင္ ဖတ္လုိက္ရဖူးသည္။ တခ်ိန္က ျဖစ္သည္။ အျမန္လမ္းမထက္မွ ေန႔စဥ္ေျခာက္လွန္႔ေနေသာ အိပ္မက္ဆုိးမ်ားကုိ ေမ့လုိက္ပါ။ ဆုိင္ကယ္စီးလွ်င္ ဦးထုပ္ေဆာင္းပါ။ လက္႐ွိဥပေဒအရ လမ္း၏ ညာဘက္မွ ကပ္ေမာင္းပါ။ ယာဥ္စည္းကမ္းလုိက္နာျခင္းထက္ သင့္ကုိ ခ်စ္ေသာသူမ်ားအတြက္ ကုိယ့္အသက္ကုိယ္ တန္ဖုိးထားေၾကာင္း ျပေပးပါ။ ေနာင္တႏွစ္ ေဆာင္းရာသီက သင့္အား ႀကိဳဆုိေနပါေစ။
(၅)
ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားသည္ အသံတုိးလွ်ဳိး ပါးလ်ေနသည္။ ႏုိ႔ ပိုစုိ႔ရဖုိ႔ မငုိတတ္သည့္ကေလးအား မ်က္ရည္က်ေစရမည္လား။ ေမာ္မၾကည့္ဝံ့သျဖင့္ ဒူးေထာက္ခစားခဲ့ပါသည္။ ေလာကဓံ႐ွစ္ပါးတြင္ ေကာင္းေသာေလာကဓံက ကုိယ္ႏွင့္ သူစိမ္းဆန္ဆန္၊ ဆုိးေသာ ေလာကဓံက ကုိယ္ႏွင့္ တရင္းတႏွီး။ ဤ ခရီး ေဝးခဲ့ပါသည္။ ခ်က္ကူ ခ်က္ကူ ခ်ဴ ခ်ဴ ဟု ရထားဥၾသဆဲြသံ ၾကားရသည္။ သမီးထံမွ ျဖစ္ပါသည္။ သမီးသည္ ကုိယ့္အား သူ႔ေနာက္ေက်ာမွ အက်ႌစကုိ ဆဲြေစၿပီး သူ႔ ဘယ္ဘက္လက္ကုိ ေ႐ွ႕တန္းလုိက္သည္။ သူ႔ ညာဘက္လက္ကုိ ေခါင္းေပၚ တင္ထားလုိက္သည္။ ခ်က္ကူ ခ်က္ကူ ခ်ဴ ခ်ဴ ခ်က္ကူ ခ်က္ကူ ခ်ဴ ခ်ဴ။ ရထား ထြက္ၿပီ။ ရထားေပၚတြင္ ဒီအေဖႏွင့္ ဒီသမီး၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပါသည္။ ဖခင္တစ္ေယာက္၏ ေစတနာႏွင့္ သမီးတေယာက္၏ အနာဂတ္ပါသည္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း၊ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း၊ ကုိးစားျခင္း၊ ယုံၾကည္ျခင္းမ်ား ပါသည္။ ရထားထြက္ၿပီ။ အလံစိမ္းစိမ္းေတြ ေထာင္ျပစရာမလုိပါ။ ထြက္ခြာလာေသာ ရထားေနာက္မွာ တစုိက္မက္မက္လုိက္ပါဖုိ႔သာ ႀကိဳးစားပါ။ ဆရာ ေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)၏ ` ဘူတာနဲ႔ ရထား´ ကဗ်ာထဲကလုိ ထြက္ခြာသြားတဲ့ ရထားေလးေတြ ေနာက္ အမွီလုိက္ေပးပါ။ ရထား ထြက္ေတာ့မည္။
(၅)
တဟားဟား ရယ္ေမာသံမ်ားသည္ ရထားေနာက္တြင္ က်န္ေနရစ္ခဲ့သည္။ ပန္းေတြ ပြင့္ခဲ့သည္။ စမ္းေရ စီးခဲ့သည္။ ထုိ႔အတူ အခ်ိန္ကာလသည္လည္း တသြင္သြင္ ဆက္လက္စီးဆင္းေနျမဲ ျဖစ္သည္။ ခုႏွစ္ေပါင္ ႐ွစ္ေအာင္စေလးသည္ ရက္ေပါင္း တစ္ေထာင့္႐ွစ္ရာေက်ာ္သည့္အခါ ေပါင္ေျခာက္ဆယ္ေလး ျဖစ္လာသည္။ အခ်ိန္ႏွင့္ ဒီေရသည္ ေဟရာကလုိက္တပ္စ္ကို မေစာင့္။ ကုိယ္႔ကုိ ေစာင့္သည္။ ကုိယ္က ညေန ငါးနာရီခဲြကုိ ေစာင့္သည္။ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကုိ ေစာင့္သည္။ အခ်ိန္ႏွင့္ ကုိယ့္ၾကားတြင္ ဒီေရသည္ တက္လုိက္ က်လုိက္။ ဒီေရႏွင့္အတူ ကိုယ့္ စိတ္ဓာတ္မ်ားသည္လည္း တက္လုိက္ က်လုိက္။ ညသည္ တျဖည္းျဖည္း နက္လာၿပီ။ ေဆာင္းရာသီ၏ ေအးစက္ထုံက်င္မႈသည္ ေခြးေလေခြးလြင့္တုိ႔၏ အူသံကုိ ဆြံ႔အေစသည္။ ပိတ္မထားေသာ ဖန္မီးေခ်ာင္းဆီသုိ႔ တဖက္ဖက္႐ုိက္ကာ တုိးဝင္ေနေသာ ပုိးဖလံတစ္ေကာင္၏ အသံကုိ ၾကားေနရသည္။ လူသားတုိ႔၏ ေနထုိင္ယဥ္ေက်းမႈတုိးတက္လာျခင္းသည္ အင္းဆက္ပုိးတစ္ေကာင္၏ အသက္ကုိ ကယ္တင္လုိက္ႏုိင္သည္ဟု ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ အေတြးဝင္လာသည့္အခါ ထုိမီးခလုတ္ကုိ ကုိယ္ ထပိတ္ပစ္လုိက္သည္။ ညသည္ ယခုအခါ ေမွာင္ႏွင့္မည္းမည္း။ မနက္တုန္းဆီက ေခါက္ထားေသာ ေစာင္ကုိ ျဖန္႔ျခံဳလုိက္သည္။ အေႏြးဓာတ္ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာသည္။ တခါတေလ အေႏြးဓာတ္ရန္အတြက္ ခ်က္ခ်င္းေကာက္ျခံဳလုိက္ဖုိ႔ လုိအပ္ေနသည့္ေအးစက္မႈမ်ား ကုိယ့္အနားတြင္ က်န္႐ွိေနေသးသည္။ ဘယ္ေတာ့ျခံဳျဖစ္မည္လဲ မေျပာတတ္။ တခ်ဳိ႕ေအးစက္မႈမ်ားသည္ ႏွစ္လုိဖြယ္ေကာင္းတတ္ၿပီး တခ်ဳိ႕ေအးစက္မႈမ်ားသည္ နာက်င္ကိုက္ခဲေစတတ္သည္။ ၿပီးပါၿပီဟု စာတန္းထုိးလုိက္ရမည္လား။
(၆)
`အိမ္ေထာင္တစ္ခုဆိုတာ တည္ေဆာက္စဥ္သာ ခက္ခဲတာ၊ ၿပိဳကြဲ ဖ်က္ဆီးဖို႔ဆို အေၾကာင္းအရာေတြက လြယ္ေနသလိုပါပဲ´
Facebook ေပၚမွ ပန္းပြင့္ဟု အမည္ေပးထားေသာ ညီမငယ္တစ္ေယာက္၏ လက္ေရးျဖစ္ပါသည္။ ကုိယ္ (Like)လုိက္ခ္ မႏွိပ္ေပးခဲ့ပဲ ေက်ာ္ခဲ့သည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ မိသားစုအေရးအေပၚ သူမ၏ စာနာမႈျဖစ္သည္။ သံေဝဂလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ေလာကႀကီး၏ ျဖစ္တည္ပ်က္ တရားအေပၚ ႐ွဴ႐ႈိက္လုိက္မိသည့္ ပင့္သက္တစ္ခ်က္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမွာ ကြၽန္ေတာ္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ခင္ဗ်ားလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ မတည္ျမဲေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားသာ တည္ျမဲကုန္ၾကသည္။ ဆုပ္ကုိင္ထားေသာ လက္သီးမ်ားကုိ ျဖန္႔လုိက္ပါ။ ျဖန္႔ထားေသာ လက္ဖဝါးမ်ားျဖင့္သာ လက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္ျခင္းအမႈကုိ ျပဳရာ၏။ ျဖန္႔ထားေသာ လက္ဖဝါးမ်ားျဖင့္သာ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲျခင္းအမႈကုိ ျပဳရာ၏။ ျဖန္႔ထားေသာ လက္ဖဝါးမ်ားျဖင့္သာ ကယ္တင္ျခင္းအမႈကို ျပဳရာ၏။ ကမ္းပါးစြန္းေပၚက ေျခတလွမ္းအတြက္ ေနာက္ျပန္လွည့္ျခင္းဟာ ပုိ တန္ဖုိး႐ွိသည္ မဟုတ္ပါလား။ ႏွလုံးသားကုိ သစ္ေနေအာင္ ေသြးပါ။ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ တလက္လက္လင္းပါေစ။ ခ်ိတ္ဆဲြရန္ ျပင္ဆင္ထားေသာ ၿပီးပါၿပီ စာတန္းကုိ စတင္ျခင္းဟု ျပင္ေရးလုိက္ပါ။ အစ ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း အေႏွာင္းေသခ်ာႏုိင္ပါေစ။
(၇)
ကာလအတန္ၾကာ ေမ့ထားခဲ့ေသာ ဆုေတာင္းခန္းမ်ားသည္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကုိယ့္ထံသုိ႔ ဆုိက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္႐ွိလာသည္။ နာက်င္ေၾကကဲြေနသည့္ စိတ္သည္ တပါးသူ၏ ေၾကကဲြနာက်င္မႈမ်ားအေပၚ ကုိယ္ခ်င္းစာေပးရင္း ပါးလ်တုိးသက္သြားသည္။ `ဂုဏ္ရည္မတူ´႐ုပ္႐ွင္ဇာတ္ကားထဲမွ ဘဝေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္က်ေနသည့္ မိတကဲြ ဖတကဲြ ကေလးမေလး `ခ်ဳိတကူး´လုိ ကုိယ့္ဒဏ္ရာ ကုိယ္ေမ့ သူမ်ားဒဏ္ရာ လွ်ာနဲ႔သပ္ၿပီး သက္သာေစခ်င္ေနမိသည္။ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္သည္ ကုိယ္တုိင္ၾကံဳေတြ႔ရသည့္အခါ ပုိ၍ ႐ုပ္လုံးႂကြေစသည္။ ဟုိးေဝးေဝးမွ ဆုိင္းသံ၊ ဗုံသံမ်ား ၾကားေနရသည္။ အၿငိမ့္ခန္းမတုိင္ခင္ တခန္းရပ္ျပဇာတ္ဆီမွ ` ႐ုိးေျမက်ရာသက္ပန္၊ အုိေအာင္မင္းေအာင္ ေပါင္းဖက္ႏုိင္ပါေစသတည္း´ ဟု ၾကားလုိက္မိသလုိ ႐ွိသည္။ ဆုေတာင္းမ်ား ျပည့္ပါေစ။ တဲြလက္မ်ား ျမဲပါေစ။ မႏၱေလး ေဆာင္းညမ်ားသည္ မႏၱေလး ပီပီသသ ခ်မ္းျပႏုိင္လြန္းသည္။ ကုိယ့္ဘဝ မီးလင္းဖုိေလးဆီ ကုိယ္ျပန္မေရာက္ႏုိင္ေသးသည့္ မိသားစုမ်ားအေၾကာင္း စဥ္းစားမိတုိင္း ခ်မ္းေအးမႈက အ႐ုိးထဲထိ စိမ့္သြားသည္။ ေဆာင္းသည္ ခ်မ္းေအးမႈကုိ ကုိယ္စားျပဳသည္ထက္ အေႏြးဓာတ္ကုိ မေမ့ေလ်ာ့ေအာင္ သတိေပးေနျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္လက္ကုိ တေယာက္ အေႏြးဓာတ္ရသည္အထိ ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ေပးလုိက္ပါ။ အၾကားအလပ္မဲ့ပါေစ။ လုိအပ္သည့္အခါ အသုံးျပဳဖုိ႔ သည္းခံျခင္းကုိ သင္ၾကားပါ။ မေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းမ်ားေနာက္တြင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းသည္ တခါျပန္ေရာက္လာဦးမည္ပင္ ျဖစ္သည္။ ရာသီစက္ဝန္းသည္ လည္ပတ္ေနသည္။ သံသရာစက္ဝုိင္းသည္လည္း လည္ပတ္ေနသည္။ ထုိ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းႏွင့္ မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ပုိင္ဆုိင္ျခင္းႏွင့္ စြန္႔လႊတ္ျခင္း၊ တည္ေဆာက္ျခင္းႏွင့္ ၿပိဳကဲြျခင္း၊ ေတြ႔ဆုံျခင္းႏွင့္ ခဲြခြာျခင္း၊ ၾကင္နာျခင္းႏွင့္ နာက်င္ျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ မုန္းတီးျခင္း စသည့္ စက္ဝုိင္းေတြ အမ်ားႀကီး ကုိယ္တုိ႔ ဝုိင္းၾကရပါလိမ့္ဦးမည္။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ စုိေသာလက္မ်ား မေျခာက္ဖုိ႔၊ ခ်ည္ေသာ ႀကိဳးမ်ား တင္းေစဖုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း သံသရာမျပတ္သေရြ႕ မိသားစုဆုိသည့္ အဖဲြ႔အႏဲြ႔ကုိ ခႏၶာအဆက္ဆက္ ဒီအတုိင္းေလးပဲ ဆက္ဖဲြ႔ခ်င္မိသည္။ အိမ္အျပင္မွာ ႏွင္းေတြ တဖဲြ႕တႏဲြ႕က်ေနပါလိမ့္မည္။ အတိတ္က ေျခရာမ်ားသည္ ႏွင္းပြင့္ႏွင္းစက္တုိ႔ ေအာက္တြင္ ဖုံးအုပ္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားၾကပါလိမ့္မည္။ ႏွင္းမ်ားေအာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည့္ ေျခရာမ်ားထက္ ႏွင္းစက္ေတြေပၚ တဖန္နင္းေလွ်ာက္လာမည့္ ေျခရာမ်ား၏ လွပမႈကို ၾကည့္ရင္း ကုိယ္တုိ႔ ၾကည္ႏူးလုိက္ၾကရေအာင္လား။ ျဖန္႔ထားတဲ့ လက္ေတြနဲ႔ တေယာက္ကုိ တေယာက္ ခ်ိတ္တဲြရင္း ရထားတစင္းလုိ အတူတူ ခရီးဆက္ၾကပါစုိ႔။ ခ်က္ကူ ခ်က္ကူ ခ်ဴ ခ်ဴ ခ်က္ကူ ခ်က္ကူ ခ်ဴ ခ်ဴ ခ်က္ကူ ခ်က္ကူ ခ်ဴ ခ်ဴ။
မင္းနဒီခ
၅၊ ၁၊ ၂၀၁၆
(၁)
စိတ္ထဲ ႐ွိသေလာက္ ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကဲြ ပစ္လုိက္ခ်င္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ကုိယ္ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ျပံဳးေနခဲ့ပါသည္။ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းျခင္းသည္ ကုိယ္ သင္ယူေလ့လာခဲ့ေသာ ဘာသာရပ္တစ္ခု မဟုတ္သည့္တုိင္ ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားအရ မသင္ၾကားဘဲ တတ္ေျမာက္လာေသာ အရည္အခ်င္း တစ္ခုျဖစ္သည္။ စိတ္သည္ ဆန္းၾကယ္သည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ တစ္စုတစ္ခုကုိ ပုိင္ဆုိင္လုိစိတ္ျပင္းျပေနၿပီး ထုိတခ်ိန္တည္းမွာပဲ ထုိတစုံတခုကုိ စြန္႔လႊတ္ပစ္ခ်ထားလုိက္ခ်င္မိသည္။ ကုိယ္လုိခ်င္ေသာ ဘဝတခုကုိ တည္ေဆာက္ရတာ ခက္ခဲသည္။ ထုိထက္ ကုိယ္မလုိခ်င္ေသာ ဘဝတခုကုိ တည္ေဆာက္ရတာ ပုိ၍ ခက္ခဲပင္ပန္းလြန္းသည္။ ေန႔မ်ား တျဖည္းျဖည္း ကုန္လြန္သြားၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ သံေယာဇဥ္မ်ားသည္ ခုိင္မာျမဲျမံလြန္းခဲ့ၿပီး တခ်ဳိ႕ သံေယာဇဥ္မ်ားသည္ တဲေႏွာင္႐ုန္းထြက္ ျပတ္ေတာက္ လြယ္ၾကသည္။ တေယာက္အေၾကာင္း တေယာက္သိဖုိ႔ အခ်ိန္မည္မွ်ဆုိလွ်င္ လုံေလာက္ပါမည္လဲ။ ၂၀၁၆ သည္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေနာက္မွာ မေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းကုိ သုိဝွက္ယူလာသည္။ မိတ္ေဆြ ေက်းဇူးျပဳ၍ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းကုိ ကုန္ေအာင္ မစားသုံးလုိက္ပါႏွင့္။ ခဲဆံမကုန္ခင္ ခဲဖ်က္ကုန္သြားေသာ ခဲတံတစ္ေခ်ာင္း၏ အမည္မွာ မင္းနဒီခ မျဖစ္ဖုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း လူလိမၼာ ျဖစ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနမိသည္။ ကဗ်ာေတြ ေရးခ်င္ေသးသည္။ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ခ်င္ေသးသည္။ ကုိယ့္မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ ကုိယ့္သမီးငယ္ေလး ႐ွင္သန္လူလားေျမာက္တာ ေငးၾကည့္ေနခ်င္ေသးသည္။ ဘဝက တုိေတာင္းသည္။ သံသရာက ႐ွည္ၾကာလြန္းသည္။ ဆုေတာင္း မေကာင္းေပမယ့္ သံသရာတြင္ ျပန္ဆုံခ်င္သည့္ စာရင္းတြင္ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူမ်ားအမည္ကုိ ေရးခြင့္ျပဳပါ။ ၂၀၁၆။ ကိုယ္ တေကာက္ေကာက္ လုိက္ခဲ့ပါမည္။ သြားလမ္းလည္း သာပါေစ။ လာလမ္းလည္း ေျဖာင့္ပါေစသား။
(၂)
ၾကမ္းတမ္းမယ္ဟု ထင္မွတ္ထားေသာ လမ္းမ်ား ေျဖာင့္ျဖဴးခဲ့ၿပီးေနာက္ ေျဖာင့္ျဖဴးမယ္ဟု ထင္မွတ္ထားေသာ လမ္းမ်ား ၾကမ္းတမ္းခဲ့သည္။ အေဖက တေနရာ၊ အေမက တေနရာ၊ သားသမီးမ်ားက တေနရာ ေဝးကြာခဲ့ဖူးၿပီ။ ေဝးကြာျခင္းသည္ လြမ္းဆြတ္တမ္းတျခင္းမ်ား သီးပြင့္ေစသည္။ သုိ႔ေသာ္ မစားေကာင္းသည့္အသီးမ်ား စာရင္းတြင္ ထုိ လြမ္းဆြတ္တသျခင္းလည္း ပါ ပါသည္။ ႏြား၊ က်ား၊ သုိး၊ ျမင္း၊ ဝက္မွ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ တိရိစာၦန္မ်ားကုိ နံပါတ္စဥ္တပ္ပါ။ ၿပီးမွ အေျဖကုိ ၾကည့္ပါ။ မိသားစုကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာ တိရစၧာန္မွာ ျမင္း ကုိ သတ္မွတ္ထားေၾကာင္း ကုိယ္ႀကိဳသိမထားပါ။ ကိုယ္ အစဥ္လုိက္ ခ်ေရးလုိက္သည္မွာ ျမင္း၊ က်ား၊ ႏြား၊ သုိး၊ ဝက္ ျဖစ္သည္။ ကံဆုိးစြာ ေငြေၾကးကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာ တိရိစာၦန္ကုိ ေနာက္ဆုံးမွာ ထားမိသည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ မိသားစုႏွင့္ ေငြေၾကးမွာ အလွမ္းေဝးခဲ့သည္။ ကိစၥေတာ့ မ႐ွိပါ။ ကုိယ့္က်င့္သိကၡာႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ မိသားစုအနီးမွာ ထားခဲ့ျခင္းကုိ ကုိယ္ဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တရမည္မဟုတ္ပါ။ ထုိေန႔က အင္တာနက္ဖုိက္ဘာဆက္ေၾကာင္းမ်ား ျပတ္ေတာက္ခဲ့သည္။ တေယာက္ကုိ တေယာက္ဆက္သြယ္ဖုိ႔ ခက္ခဲခဲ့သည္။ ေဟာက္သံသဲ့သဲ့ေလး ၾကားေနသည့္တုိင္၊ အသက္႐ွဴေငြ႔ေလး တေႏြ႔ေႏြ႔ ရေနသည္တုိင္ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ ေဝးခဲ့ၾကပါသည္။ ညသည္ ျပန္လည္ တိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည္။ မနက္ျဖန္သည္ ေန႔သားတက် ေရာက္လာဦးေတာ့မည္။ ရယ္သံမ်ား ၾကားရေပဦးမည္။ မနက္ခင္း လင္းလုိက္ပါ။ ေနေရာင္နဲ႔အျပည့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေတြ ခပ္ထည့္ခ်င္လုိ႔ပါ။
(၃)
ေျမာက္ျပန္ေလေတြ တုိက္ေနသည္။ ေအးစိမ့္မႈကုိ အခါမလပ္ ခံစားေနရၿပီ။ ေဆာင္းရာသီသည္ အလွည့္က် ေရာက္လုိ႔လာျပန္သည္။ ဒီႏွစ္ေဆာင္းသည္ မႏွစ္က ေဆာင္းထက္ ပုိေအးမည္လား။ ေအးေရာ ေအးပါမည္လား။ ခန္႔မွန္းခ်က္မ်ားအား ငါးဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းေသခ်ာေစခ်င္သည္။ က်လာေသာ ႏွင္းစက္မ်ားကုိ ကားမီးေရာင္တြင္ ေငးၾကည့္ေနခ်င္ေသာ္လည္း ကားဟြန္းတီးသံမ်ားက ဆူညံလွ်က္ ႐ွိသည္။ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေရာက္ၿပီ။ လမ္းမ်ားထက္ က်ပ္ညပ္ေနေသာ ကုိယ္ပုိင္ကားမ်ားေပၚမွ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ႏွင့္ အမ်ားျပည္သူသုံး ဘတ္စ္ကားမ်ားေပၚမွ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္သည္ အတူတူပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။ ျပန္ပါ။ အိမ္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ ျပန္ၾကပါ။ သင့္မိသားစုသည္ သင့္အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္ဟု ႐ုပ္႐ွင္ပိတ္ကားထက္တြင္ ဖတ္လုိက္ရဖူးသည္။ တခ်ိန္က ျဖစ္သည္။ အျမန္လမ္းမထက္မွ ေန႔စဥ္ေျခာက္လွန္႔ေနေသာ အိပ္မက္ဆုိးမ်ားကုိ ေမ့လုိက္ပါ။ ဆုိင္ကယ္စီးလွ်င္ ဦးထုပ္ေဆာင္းပါ။ လက္႐ွိဥပေဒအရ လမ္း၏ ညာဘက္မွ ကပ္ေမာင္းပါ။ ယာဥ္စည္းကမ္းလုိက္နာျခင္းထက္ သင့္ကုိ ခ်စ္ေသာသူမ်ားအတြက္ ကုိယ့္အသက္ကုိယ္ တန္ဖုိးထားေၾကာင္း ျပေပးပါ။ ေနာင္တႏွစ္ ေဆာင္းရာသီက သင့္အား ႀကိဳဆုိေနပါေစ။
(၅)
ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားသည္ အသံတုိးလွ်ဳိး ပါးလ်ေနသည္။ ႏုိ႔ ပိုစုိ႔ရဖုိ႔ မငုိတတ္သည့္ကေလးအား မ်က္ရည္က်ေစရမည္လား။ ေမာ္မၾကည့္ဝံ့သျဖင့္ ဒူးေထာက္ခစားခဲ့ပါသည္။ ေလာကဓံ႐ွစ္ပါးတြင္ ေကာင္းေသာေလာကဓံက ကုိယ္ႏွင့္ သူစိမ္းဆန္ဆန္၊ ဆုိးေသာ ေလာကဓံက ကုိယ္ႏွင့္ တရင္းတႏွီး။ ဤ ခရီး ေဝးခဲ့ပါသည္။ ခ်က္ကူ ခ်က္ကူ ခ်ဴ ခ်ဴ ဟု ရထားဥၾသဆဲြသံ ၾကားရသည္။ သမီးထံမွ ျဖစ္ပါသည္။ သမီးသည္ ကုိယ့္အား သူ႔ေနာက္ေက်ာမွ အက်ႌစကုိ ဆဲြေစၿပီး သူ႔ ဘယ္ဘက္လက္ကုိ ေ႐ွ႕တန္းလုိက္သည္။ သူ႔ ညာဘက္လက္ကုိ ေခါင္းေပၚ တင္ထားလုိက္သည္။ ခ်က္ကူ ခ်က္ကူ ခ်ဴ ခ်ဴ ခ်က္ကူ ခ်က္ကူ ခ်ဴ ခ်ဴ။ ရထား ထြက္ၿပီ။ ရထားေပၚတြင္ ဒီအေဖႏွင့္ ဒီသမီး၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပါသည္။ ဖခင္တစ္ေယာက္၏ ေစတနာႏွင့္ သမီးတေယာက္၏ အနာဂတ္ပါသည္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း၊ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း၊ ကုိးစားျခင္း၊ ယုံၾကည္ျခင္းမ်ား ပါသည္။ ရထားထြက္ၿပီ။ အလံစိမ္းစိမ္းေတြ ေထာင္ျပစရာမလုိပါ။ ထြက္ခြာလာေသာ ရထားေနာက္မွာ တစုိက္မက္မက္လုိက္ပါဖုိ႔သာ ႀကိဳးစားပါ။ ဆရာ ေမာင္ၾကည္သာ(ေတာင္တြင္း)၏ ` ဘူတာနဲ႔ ရထား´ ကဗ်ာထဲကလုိ ထြက္ခြာသြားတဲ့ ရထားေလးေတြ ေနာက္ အမွီလုိက္ေပးပါ။ ရထား ထြက္ေတာ့မည္။
(၅)
တဟားဟား ရယ္ေမာသံမ်ားသည္ ရထားေနာက္တြင္ က်န္ေနရစ္ခဲ့သည္။ ပန္းေတြ ပြင့္ခဲ့သည္။ စမ္းေရ စီးခဲ့သည္။ ထုိ႔အတူ အခ်ိန္ကာလသည္လည္း တသြင္သြင္ ဆက္လက္စီးဆင္းေနျမဲ ျဖစ္သည္။ ခုႏွစ္ေပါင္ ႐ွစ္ေအာင္စေလးသည္ ရက္ေပါင္း တစ္ေထာင့္႐ွစ္ရာေက်ာ္သည့္အခါ ေပါင္ေျခာက္ဆယ္ေလး ျဖစ္လာသည္။ အခ်ိန္ႏွင့္ ဒီေရသည္ ေဟရာကလုိက္တပ္စ္ကို မေစာင့္။ ကုိယ္႔ကုိ ေစာင့္သည္။ ကုိယ္က ညေန ငါးနာရီခဲြကုိ ေစာင့္သည္။ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကုိ ေစာင့္သည္။ အခ်ိန္ႏွင့္ ကုိယ့္ၾကားတြင္ ဒီေရသည္ တက္လုိက္ က်လုိက္။ ဒီေရႏွင့္အတူ ကိုယ့္ စိတ္ဓာတ္မ်ားသည္လည္း တက္လုိက္ က်လုိက္။ ညသည္ တျဖည္းျဖည္း နက္လာၿပီ။ ေဆာင္းရာသီ၏ ေအးစက္ထုံက်င္မႈသည္ ေခြးေလေခြးလြင့္တုိ႔၏ အူသံကုိ ဆြံ႔အေစသည္။ ပိတ္မထားေသာ ဖန္မီးေခ်ာင္းဆီသုိ႔ တဖက္ဖက္႐ုိက္ကာ တုိးဝင္ေနေသာ ပုိးဖလံတစ္ေကာင္၏ အသံကုိ ၾကားေနရသည္။ လူသားတုိ႔၏ ေနထုိင္ယဥ္ေက်းမႈတုိးတက္လာျခင္းသည္ အင္းဆက္ပုိးတစ္ေကာင္၏ အသက္ကုိ ကယ္တင္လုိက္ႏုိင္သည္ဟု ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ အေတြးဝင္လာသည့္အခါ ထုိမီးခလုတ္ကုိ ကုိယ္ ထပိတ္ပစ္လုိက္သည္။ ညသည္ ယခုအခါ ေမွာင္ႏွင့္မည္းမည္း။ မနက္တုန္းဆီက ေခါက္ထားေသာ ေစာင္ကုိ ျဖန္႔ျခံဳလုိက္သည္။ အေႏြးဓာတ္ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာသည္။ တခါတေလ အေႏြးဓာတ္ရန္အတြက္ ခ်က္ခ်င္းေကာက္ျခံဳလုိက္ဖုိ႔ လုိအပ္ေနသည့္ေအးစက္မႈမ်ား ကုိယ့္အနားတြင္ က်န္႐ွိေနေသးသည္။ ဘယ္ေတာ့ျခံဳျဖစ္မည္လဲ မေျပာတတ္။ တခ်ဳိ႕ေအးစက္မႈမ်ားသည္ ႏွစ္လုိဖြယ္ေကာင္းတတ္ၿပီး တခ်ဳိ႕ေအးစက္မႈမ်ားသည္ နာက်င္ကိုက္ခဲေစတတ္သည္။ ၿပီးပါၿပီဟု စာတန္းထုိးလုိက္ရမည္လား။
(၆)
`အိမ္ေထာင္တစ္ခုဆိုတာ တည္ေဆာက္စဥ္သာ ခက္ခဲတာ၊ ၿပိဳကြဲ ဖ်က္ဆီးဖို႔ဆို အေၾကာင္းအရာေတြက လြယ္ေနသလိုပါပဲ´
Facebook ေပၚမွ ပန္းပြင့္ဟု အမည္ေပးထားေသာ ညီမငယ္တစ္ေယာက္၏ လက္ေရးျဖစ္ပါသည္။ ကုိယ္ (Like)လုိက္ခ္ မႏွိပ္ေပးခဲ့ပဲ ေက်ာ္ခဲ့သည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ မိသားစုအေရးအေပၚ သူမ၏ စာနာမႈျဖစ္သည္။ သံေဝဂလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ေလာကႀကီး၏ ျဖစ္တည္ပ်က္ တရားအေပၚ ႐ွဴ႐ႈိက္လုိက္မိသည့္ ပင့္သက္တစ္ခ်က္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမွာ ကြၽန္ေတာ္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ခင္ဗ်ားလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ မတည္ျမဲေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားသာ တည္ျမဲကုန္ၾကသည္။ ဆုပ္ကုိင္ထားေသာ လက္သီးမ်ားကုိ ျဖန္႔လုိက္ပါ။ ျဖန္႔ထားေသာ လက္ဖဝါးမ်ားျဖင့္သာ လက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္ျခင္းအမႈကုိ ျပဳရာ၏။ ျဖန္႔ထားေသာ လက္ဖဝါးမ်ားျဖင့္သာ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲျခင္းအမႈကုိ ျပဳရာ၏။ ျဖန္႔ထားေသာ လက္ဖဝါးမ်ားျဖင့္သာ ကယ္တင္ျခင္းအမႈကို ျပဳရာ၏။ ကမ္းပါးစြန္းေပၚက ေျခတလွမ္းအတြက္ ေနာက္ျပန္လွည့္ျခင္းဟာ ပုိ တန္ဖုိး႐ွိသည္ မဟုတ္ပါလား။ ႏွလုံးသားကုိ သစ္ေနေအာင္ ေသြးပါ။ ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ တလက္လက္လင္းပါေစ။ ခ်ိတ္ဆဲြရန္ ျပင္ဆင္ထားေသာ ၿပီးပါၿပီ စာတန္းကုိ စတင္ျခင္းဟု ျပင္ေရးလုိက္ပါ။ အစ ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း အေႏွာင္းေသခ်ာႏုိင္ပါေစ။
(၇)
ကာလအတန္ၾကာ ေမ့ထားခဲ့ေသာ ဆုေတာင္းခန္းမ်ားသည္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကုိယ့္ထံသုိ႔ ဆုိက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္႐ွိလာသည္။ နာက်င္ေၾကကဲြေနသည့္ စိတ္သည္ တပါးသူ၏ ေၾကကဲြနာက်င္မႈမ်ားအေပၚ ကုိယ္ခ်င္းစာေပးရင္း ပါးလ်တုိးသက္သြားသည္။ `ဂုဏ္ရည္မတူ´႐ုပ္႐ွင္ဇာတ္ကားထဲမွ ဘဝေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္က်ေနသည့္ မိတကဲြ ဖတကဲြ ကေလးမေလး `ခ်ဳိတကူး´လုိ ကုိယ့္ဒဏ္ရာ ကုိယ္ေမ့ သူမ်ားဒဏ္ရာ လွ်ာနဲ႔သပ္ၿပီး သက္သာေစခ်င္ေနမိသည္။ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္သည္ ကုိယ္တုိင္ၾကံဳေတြ႔ရသည့္အခါ ပုိ၍ ႐ုပ္လုံးႂကြေစသည္။ ဟုိးေဝးေဝးမွ ဆုိင္းသံ၊ ဗုံသံမ်ား ၾကားေနရသည္။ အၿငိမ့္ခန္းမတုိင္ခင္ တခန္းရပ္ျပဇာတ္ဆီမွ ` ႐ုိးေျမက်ရာသက္ပန္၊ အုိေအာင္မင္းေအာင္ ေပါင္းဖက္ႏုိင္ပါေစသတည္း´ ဟု ၾကားလုိက္မိသလုိ ႐ွိသည္။ ဆုေတာင္းမ်ား ျပည့္ပါေစ။ တဲြလက္မ်ား ျမဲပါေစ။ မႏၱေလး ေဆာင္းညမ်ားသည္ မႏၱေလး ပီပီသသ ခ်မ္းျပႏုိင္လြန္းသည္။ ကုိယ့္ဘဝ မီးလင္းဖုိေလးဆီ ကုိယ္ျပန္မေရာက္ႏုိင္ေသးသည့္ မိသားစုမ်ားအေၾကာင္း စဥ္းစားမိတုိင္း ခ်မ္းေအးမႈက အ႐ုိးထဲထိ စိမ့္သြားသည္။ ေဆာင္းသည္ ခ်မ္းေအးမႈကုိ ကုိယ္စားျပဳသည္ထက္ အေႏြးဓာတ္ကုိ မေမ့ေလ်ာ့ေအာင္ သတိေပးေနျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္လက္ကုိ တေယာက္ အေႏြးဓာတ္ရသည္အထိ ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ေပးလုိက္ပါ။ အၾကားအလပ္မဲ့ပါေစ။ လုိအပ္သည့္အခါ အသုံးျပဳဖုိ႔ သည္းခံျခင္းကုိ သင္ၾကားပါ။ မေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းမ်ားေနာက္တြင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းသည္ တခါျပန္ေရာက္လာဦးမည္ပင္ ျဖစ္သည္။ ရာသီစက္ဝန္းသည္ လည္ပတ္ေနသည္။ သံသရာစက္ဝုိင္းသည္လည္း လည္ပတ္ေနသည္။ ထုိ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းႏွင့္ မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ပုိင္ဆုိင္ျခင္းႏွင့္ စြန္႔လႊတ္ျခင္း၊ တည္ေဆာက္ျခင္းႏွင့္ ၿပိဳကဲြျခင္း၊ ေတြ႔ဆုံျခင္းႏွင့္ ခဲြခြာျခင္း၊ ၾကင္နာျခင္းႏွင့္ နာက်င္ျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ မုန္းတီးျခင္း စသည့္ စက္ဝုိင္းေတြ အမ်ားႀကီး ကုိယ္တုိ႔ ဝုိင္းၾကရပါလိမ့္ဦးမည္။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ စုိေသာလက္မ်ား မေျခာက္ဖုိ႔၊ ခ်ည္ေသာ ႀကိဳးမ်ား တင္းေစဖုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း သံသရာမျပတ္သေရြ႕ မိသားစုဆုိသည့္ အဖဲြ႔အႏဲြ႔ကုိ ခႏၶာအဆက္ဆက္ ဒီအတုိင္းေလးပဲ ဆက္ဖဲြ႔ခ်င္မိသည္။ အိမ္အျပင္မွာ ႏွင္းေတြ တဖဲြ႕တႏဲြ႕က်ေနပါလိမ့္မည္။ အတိတ္က ေျခရာမ်ားသည္ ႏွင္းပြင့္ႏွင္းစက္တုိ႔ ေအာက္တြင္ ဖုံးအုပ္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားၾကပါလိမ့္မည္။ ႏွင္းမ်ားေအာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည့္ ေျခရာမ်ားထက္ ႏွင္းစက္ေတြေပၚ တဖန္နင္းေလွ်ာက္လာမည့္ ေျခရာမ်ား၏ လွပမႈကို ၾကည့္ရင္း ကုိယ္တုိ႔ ၾကည္ႏူးလုိက္ၾကရေအာင္လား။ ျဖန္႔ထားတဲ့ လက္ေတြနဲ႔ တေယာက္ကုိ တေယာက္ ခ်ိတ္တဲြရင္း ရထားတစင္းလုိ အတူတူ ခရီးဆက္ၾကပါစုိ႔။ ခ်က္ကူ ခ်က္ကူ ခ်ဴ ခ်ဴ ခ်က္ကူ ခ်က္ကူ ခ်ဴ ခ်ဴ ခ်က္ကူ ခ်က္ကူ ခ်ဴ ခ်ဴ။
မင္းနဒီခ
၅၊ ၁၊ ၂၀၁၆
No comments:
Post a Comment