Tuesday, November 1, 2016

ေနာက္တစ္ရက္ တနလၤာေန႔မ်ား - မင္းနဒီခ

ေနာက္တစ္ရက္ တနလၤာေန႔မ်ား

က်ည္ဆံက ငါ့ေနာက္ေစ့ကေန ေဖာက္ဝင္ၿပီး နဖူးကေန ထြက္သြားတယ္
ငါမေသဘူး နာက်င္မႈေလးေတာင္ ငါမခံစားရ ငါ ဒူးမေထာက္
ငါဟာ ေျမျမႇုပ္မႈိင္းေတြၾကားကေန လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္ 
ငါ့အေနာက္မွာ တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံးေပါက္ကဲြေနတဲ့ မုိင္းေတြ
ငါ ဗုံးခုိက်င္းေတြေပၚ တက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္လုိက္တယ္
မုိး႐ြာၿပီးစေကာင္းကင္က သက္တန္႔ကုိ ေငးဖုိ႔
လက္ေျဖာင့္ေသနတ္သမားရဲ႕ ပစ္ကြင္းထဲမွာ ငါေရာက္ေနတာ ငါသိတယ္
ငါ အားပါးတရရယ္လုိက္ေတာ့ က်ည္ဆံရဲ႕လားရာဟာ လာရာလမ္းကေန ေျပာင္းသြား
တင့္ကား အစင္းစင္းေအာက္က ေၾကမြသြားတဲ့ ပန္းခင္းေလးထဲမွာ
ရွင္သန္ေမႊးျမေနဦးမယ့္ ပန္းတစ္ပြင့္ကုိ ငါရွာတယ္
ကေလးတုိ႔ရဲ႕ ဆရာမေခါင္းေပၚမွာ ႏူးညံ့စြာ ပန္ေပးခ်င္လုိ႔
ေလယာဥ္ေပၚက ပစ္လုိက္တဲ့ စက္ေသနတ္က်ည္ဆံေတြဟာ
ငါ့အေပၚမွာ ေအးျမတဲ့ မုိးစက္မုိးေပါက္ေတြလုိ ႐ြာက်လုိ႔
မုိး႐ြာရင္ မု္ိးေရခ်ဳိးမယ္သီခ်င္းကုိ ငါဆုိရင္း ငါေျပးလႊားတယ္ ေပ်ာ္ျမဴးတယ္
အိမ္ေပါက္ဝမွာ အေမက တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေစာင္ေမွ်ာ္ေနမလား ငါေတြးမိေသးတယ္
ေလယာဥ္ပစ္အေျမာက္ေတြငါ့အေပၚ ပိက်မလာခင္
ေသနတ္ထိပ္ဖ်ားမွာ လွံစြပ္တပ္ထားတဲ့ ရန္သူက ငါ့ကုိ ေခ်ာင္းေျမာင္းလုပ္ႀကံတယ္
လွံဖ်ားဟာ အသြားရွစ္လက္မ ေက်ာ္ေက်ာ္ရွည္ၿပီး ငါ့အေရျပားကုိ ေဖာက္ဝင္လုိ႔ တြားသြားတယ္
ငါ မေသဘူး ငါ့ခႏၶာကုိယ္က ဆယ့္ေလးလက္မရွိတယ္
ငါ အနည္းငယ္ ဝေနလုိ႔ ဝိတ္ခ်ဖုိ႔ လုိမလား
စစ္သားဆုိေပမယ့္ ငါက ေျခသံမလုံ ငါစီးတဲ့ ဖိနပ္က သစ္သားခုံဖိနပ္
ငါ့ရန္သူကုိ အသံေပးေျခာက္လွန္႔ၿပီးမွ ငါ သတ္ခ်င္တာ
ငါ့လက္ထဲမွာ အခုငါေရးေနတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဟာ အျပာေရာင္ေသြးသံရဲရဲက်လုိ႔
ငါဟာ စြန္႔ဝံံံံ႔ စြန္႔စားသူ သူရဲေကာင္း ငါဟာ တုိင္းျပည္ကုိ လမ္းခုလတ္မွာ မထားခဲ့တဲ့ ကယ္တင္ရွင္
ငါ့စခန္းကုိ ငါသိမ္းၿပီး ငါ့အလံကုိ ငါစုိက္လုိက္တယ္
ကင္မရာမီးေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ လက္ခုတ္သံေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္း
ငါ့အေလာင္းေျမက်တဲ့ ေန႔က ငါမ်က္ရည္မက်တဲ့အေၾကာင္း အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ ေျဖလုိက္တယ္
အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ငါ စစ္ထဲ ျပန္သြားလုိက္ပါဦးမယ္
မင္းနဒီခ
(၁၂၊ ၉၊ ၂၀၁၄)

No comments:

Post a Comment