ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး
၂၀၁၅၊
ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၁၃ ရက္ေန႔ဆုိရင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးဖခင္၊
အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေမြးေန႔ ႏွစ္(၁၀၀) ျပည့္မွာ
ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ထူးထူးျခားျခားႀကံဳဆုံရတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရာျပည့္ႏွစ္အတြက္
ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလုံးက ရာျပည့္ပြဲေတြ က်င္းပၾကတယ္။ ရာျပည့္အမွတ္တရ
စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ၊ မဂၢဇင္းေတြ၊ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ၊ ေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္ေတြ၊
သီခ်င္းေတြ၊ ျပဇာတ္ေတြ၊ ရုပ္ရွင္ေတြ စသည္ျဖင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့
အေၾကာင္းအရာေတြကုိ တင္ဆက္ဖြဲ႔ဆုိ က်င္းပၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကလည္း
တုိင္းျပည္တစ္ခုလုံး သူ႔ကၽြန္ဘ၀ လြတ္ေျမာက္ေရး၊ တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရး၊
တုိင္းျပည္ေကာင္းစားေရးအတြက္ ကုိယ္က်ဳိးစြန္႔၊ အနစ္နာခံ၊ အခြင့္အေရး မယူဘဲ
ႀကိဳးစားေပးခဲ့တဲ့ ေအာင္ဆန္းစိတ္ဓါတ္၊ ေအာင္ဆန္းပုံရိပ္ကုိ အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္အတြက္
သမုိင္းလက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္ျခင္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အနာဂတ္လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြဟာ
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ဘယ္လုိလူလဲ၊ ဘယ္လုိစိတ္ဓာတ္ရွိသလဲ၊ တုိင္းျပည္အေပၚမွာ ဘာေတြ
လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့သလဲဆုိတာ တကယ့္ထဲထဲ၀င္၀င္သိဖုိ႔ လုိအပ္ ပါတယ္။ အခုလုိ ႏွစ္ ၁၀၀
သက္တမ္းအတြင္းမွာ ဒီေန႔ထိ တဖြဖြရြတ္ဆုိၿပီး မေမ့ႏုိင္ျဖစ္ေနရတာ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္လုိ
လူမ်ဳိး တုိင္းျပည္မွာ ေပၚထြက္လာဖုိ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရတာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိတာ ဒီကေန႔
တုိင္းျပည္အေျခအေန၊ အျဖစ္အပ်က္ အရွိ တရားေတြက သက္ေသပါပဲ။ အခုလက္ရွိတုိင္းျပည္အေျခအေနဟာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ ျဖစ္မလာ ခဲ့တာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သာ ရွိေနေသးရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔
တုိင္းျပည္ဟာ အခုလက္ရွိရင္ဆုိႀကဳံေတြ႔႔ေနရတဲ့
အျဖစ္ဆုိးေတြ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ျဖစ္မလာႏုိင္ပါဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ
တိုင္းသူျပည္သားတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားအထိ ေမွ်ာ္ကုိးၿပီး တုိင္းျပည္ကုိ
တည္ေဆာက္ခ်င္သူတစ္ေယာက္မုိ႔ပါ။ သစ္ေတာႀကီးတစ္ခုထဲ ၾကည့္တတ္သူမဟုတ္ဘဲ အဲဒီ
သစ္ေတာႀကီးထဲက သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္စီရဲ႕ ေရေသာက္ျမစ္ကေန အပြင့္အခက္ရနံ႔အထိ
လွပဖြံ႔ၿဖိဳးေစလုိသူ တစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပါ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သာ ရွိေနေသးရင္
ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးလည္း ေရာင္းစားမခံရႏုိင္ဘူး။ လက္ပံေတာင္း ေတာင္လည္း
ၿဖဳိခ်ေရာင္းစားခံရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါတုိ႔ေျမ ဒါ တုိ႔ျပည္ တုိ႔ပုိင္တဲ့ေျမမွာ
တုိင္းတပါးအက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ကုိယ့္လူမ်ဳိး ကုိယ္ျပန္သတ္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြလည္း
ျဖစ္လာႏုိင္စရာမရွိဘူး။ လူမ်ဳိးျခားတုိင္းတပါးသားေတြရဲ႕ စီးပြားေရး ေစ်းကြက္
ခ်ဲ႕ထြင္မႈနဲ႔ လူမ်ဳိးေရးစိမ့္၀င္၀ါးမ်ဳိမႈေတြလည္း ခံရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါဟာ
ဗို္လ္ခ်ဳပ္အသက္ရွင္ေနထုိင္ခဲ့တဲ့ ၃၂ ႏွစ္တာ ကာလ ျဖတ္သန္းမႈမွာ
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိယ္တုိင္ စံနမူနာျပတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဘ၀ကုိ ထဲထဲ၀င္၀င္သိေနလုိ႔ပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ယုံၾကည္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုက
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေတာင့္တၾကတယ္။ သတိရၾက တယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ျပန္လုိခ်င္ၾကတယ္။
အဲဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္က ` ငါတုိ႔
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး´။
ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး
ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး
ေအာ္သံဟာ လူထုတစ္ရပ္လုံးဆီက ထြက္လာတယ္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကို
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္ေၾကာင့္မုိ႔ ခ်စ္ၾကတာလဲ။ ဘယ္လုိေတြေၾကာင့္ ခ်စ္ၾကတာလဲ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ စကားေျပာတာ ျပတ္တယ္။ သူေျပာတဲ့စကားဟာ အမွန္တရားျဖစ္တယ္။ မတရားတာကုိ
ငယ္ငယ္ကတည္းက မႀကိဳက္ ဘူး။ ကေလးျဖစ္ေပမယ့္ ငယ္စဥ္က မဟုတ္မမွန္စကားမေျပာတဲ့အျပင္
အျခားသူေတြ လိမ္ညာေျပာဆုိ တာကုိေတာင္ မႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္း၊ ေျပာရင္
ေျပာတဲ့အတုိင္းလုပ္တယ္၊ ကတိေပးထားရင္ ေပးတဲ့ ကတိကုိ တည္ေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္။
ကုိယ္တုိင္မႀကဳံဖူးခဲ့ရေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဖတ္မွတ္ခဲ့ရဖူးတယ္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေျပာခဲ့တဲ့စကား၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာခဲ့တဲ့ မိန္႔ခြန္းေတြ၊
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ဘ၀ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္
ခုိင္လုံတဲ့သက္ေသအေထာက္အထားေတြပါပဲ။
အခုလက္ရွိ အာဏာရအစုိးရလက္ထက္မွာ ကုိယ္ေျပာထားတဲ့စကား ကုိယ္ေပးထားတဲ့ ကတိ
တည္သူ၊ မတရားဘူးထင္ရင္ ခ်က္ခ်င္း ေျဖရွင္းေပးႏုိင္သူ ဘယ္ႏွဦးမ်ားရွိေနပါသလဲ။
အမ်ဳိးဘာသာသာသာနာတြင္တြင္ ေျပာၿပီး တုိင္းတပါးသားကုိ ႏုိင္ငံသား အမည္ခံေပးၿပီး
မဲေ၀စုမ်ားေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့သူေတြ၊ ေက်းဇူးရွင္ ေက်းဇူးရွင္နဲ႔ ကုိယ့္ေရေျမ
ေတာေတာင္သဘာ၀ သယံ ဇာတကုိ ေရာင္းစား၊ ကုိယ့္လူမ်ဳိးကုိယ္ ကြ်န္စနစ္သြတ္သြင္းေနတာ
ဘယ္သူေတြလဲ။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈပေပ်ာက္ေရးဆုိၿပီး ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြရဲ႕ တဲအိမ္ေတြကုိ
ဘူဒုိဇာနဲ႔ ထုိးဖ်က္တာ ဘယ္သူေတြလဲ။ ေတာင္သူလယ္သမားေတြရဲ႕
အခြင့္အေရးအျပည့္အ၀ရေစရမယ္ ဆုိၿပီး အဲဒီေတာင္သူလယ္သမားေတြကုိပဲ တရားစြဲ၊
ေထာင္ခ်လုပ္ေနတာ ဘယ္သူ ေတြလဲ။ ဒီရက္ပုိင္းအတြင္းက
ပဲခူးၿမိဳ႕ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွစ္ ၁၀၀ ျပည့္ႀကိဳ လူထုေဟာေျပာပြဲမွာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာသြားတဲ့စကားတစ္ခြန္း ရွိပါတယ္။
`တကယ့္ကုိ အဆင့္ျမင့္တဲ့
အရည္အခ်င္းျပည့္၀တဲ့ ျပည္သူလူထုသာလွ်င္ သာယာ၀ေျပာ ညီညြတ္တုိးတက္တဲ့
ႏုိင္ငံတစ္ခုကုိ ထူေထာင္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔လည္း မထူေထာင္ေပးႏုိင္ပါဘူး။
အျခား ဘယ္ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔မွလည္း ထူေထာင္မေပးႏုိင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကၽြန္မတုိ႔ဟာ
ဒီႏုိင္ငံသာယာ၀ေျပာေအာင္ လုပ္ေပးပါမယ္လုိ႔ ကတိေပးတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ အဖြဲ႔ေတြကုိ
သတိထားၾကပါလုိ႔ ကၽြန္မေျပာခ်င္ပါတယ္။´
အမွန္ပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျပည္သူလူထုအားလုံးမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုတရပ္လုံး ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူက ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ခြင့္ရွိတဲ့
အခ်ဳပ္အျခာအာဏာနဲ႔ တရားမွ်တလြတ္လပ္ျခင္းကုိ ရရွိဖုိ႔ အေရးအႀကီးအဆုံးပါပဲ။
`အစ္မရာ ရွိမွ ေပးႏုိင္မွာေပါ့´
`အစ္မ ခင္ဗ်ား မဟုတ္တာေတြ ေျပာေတာ့မယ္။
ဒီ စပါး ၅၀ ေစ်းနဲ႔၀ယ္ထားတာ က်ဳပ္သိတယ္
ဟုတ္တာေျပာမွ ဥစၥာေပါတယ္။ လိမ္တာ မေကာင္းဘူး´
ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ
ျမန္မာ၊အဂၤလိပ္ႏွစ္ဘာသာစလုံးနဲ႔ အေရးေရာ အေျပာပါ ကၽြမ္းက်င္သူတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ အျပင္
စာဖတ္ အလြန္ ၀ါသနာပါသူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အ့ျပင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔
လုပ္ႀကံမခံရမီ ငါးရက္အလုိ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ၊ ၁၄ ရက္ေန႔ တနလၤာေန႔မွာ
ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိ၊ ဦးခင္ေဇာ္၊ ဦးသိန္းဟန္(ဆရာေဇာ္ဂ်ီ)၊ ဦးထင္ဖတ္(ေမာင္ထင္) နဲ႔
ဦး၀န္( ဆရာမင္းသု၀ဏ္) တုိ႔နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီစကား၀ုိင္းမွာ
ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိက `လြတ္လပ္ေရးရရင္ ႏုိင္ငံေရးက ထြက္ၿပီး ပညာေရးနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြ
ေလ့လာမယ္၊(ဦးထင္ဖတ္တုိ႔ကုိ လက္ညွိဳးထုိးၿပီး ) သူတုိ႔တေတြနဲ႔ အာရွ အေရွ႕
ေတာင္ပုိင္းမွာ လွည့္ၿပီး ယဥ္ေက်းမႈေလ့လာခ်င္ပါတယ္ ´လုိ႔ ေျပာေတာ့
ဘန္ေကာက္လုံခ်ည္နံ႔သာေရာင္နဲ႔ ပုိးအကၤ် ီ ရင္ေစ့၀တ္ထားတဲ့
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကလည္း ` ကၽြန္ေတာ္လည္း ႏုိင္ငံေရးက ထြက္မွာပါပဲ ဆရာ။
ထြက္ၿပီးေတာ့ စာေရးမယ္ ႀကံတယ္´ လုိ႔ ေျပာဖူးပါတယ္။ ဆရာ သိန္းေဖျမင့္ကလည္း `
သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ စာေပအေရးအသား ၀ါသနာပါေသာ္လည္း စာတစ္အုပ္ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္
ေရးသားရန္ အခ်ိန္မရခဲ့သျဖင့္ သခင္ေအာင္ဆန္းေရးခဲ့ေသာ စာအုပ္ဟူ၍
ျပစရာမရွိျဖစ္ခဲ့ရသည္´လုိ႔ ဘုံ၀ါဒနဲ႔ တုိ႔ဗမာ စာအုပ္မွာ
၀မ္းနည္းစကားထည့္ေရးထားပါတယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူငယ္ေတြအတြက္ အႀကီးမားဆုံး
ဆုံး႐ႈံးမႈတစ္ခုလုိ႔ ဆုိရမွာပါပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး
အသိအျမင္၊ ႏုိင္ငံေရးုယုံၾကည္ခ်က္၊ ပညာေရးအေပၚသေဘာထား၊ ေနာက္ၿပီး
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတာင့္တခဲ့တဲ့ အတၳဳပတၱိစာေပ၊ ဘာသာျပန္စာေပ၊ အာရွတုိက္သားေတြ
တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ကူးလူးဆက္သြယ္ဆင့္ပြားခဲ့တဲ့ အႏုပညာေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့
ဗမာအက၊ ဗမာ့ဂီတစာေပလက္ရာေတြ၊ သတင္းစာေဆာင္းပါး ေခါင္းႀကီးအေရးအသား စတာေတြဟာ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မ်ဳိးဆက္ေတြ အခုအခ်ိန္မွာ ေလ့လာမွတ္သားအတုယူရမယ့္
စာေပလက္ရာေကာင္းေတြအျဖစ္ က်န္ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နယူးဘားမား သတင္းစာတုိက္မွာ
ဗုိ္လ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ သတင္းအယ္ဒီတာ အတူတူလုပ္ခဲ့ဖူးသူ သတင္း ေထာက္
ဦးအုန္းေဖကလည္း `ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားျဖင့္ ေဆာင္းပါးေရးရာ၌
ျဖစ္ေစ၊ ဒဂုန္ မဂၢဇင္း၊ အုိးေ၀ မဂၢဇင္း စသည္တုိ႔တြင္ ေဆာင္းပါးေရးရာ၌ ျဖစ္ေစ
အလုိအပုိမရွိေအာင္ ေရးႏုိင္စြမ္းရွိခဲ့ေလ၏။ ဟုိေခတ္ အခါက နယူးဘားမားသတင္းစာတြင္
စာေရးသူ ေခတၱ သတင္းစာအယ္ဒီတာ လုပ္ေနစဥ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္
ေခတၱတြဲဖက္အယ္ဒီတာအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေပ၏။ ထုိအခါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေရးခဲ့ေသာ
ေခါင္းႀကီးပုိင္းမ်ားမွာ အဂၤလိပ္ဘာသာ စာေကာင္းေပမြန္မ်ား၊ အဆင့္အတန္းမီခဲ့ရုံသာမက
အေၾကာင္းအက်ဳိး သ႐ုပ္ျပညီညြတ္ၾကသျဖင့္ အစုိးရ ပုိင္းကေရာ၊
ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ပုိင္းကပါ ေလးစားစြာ ဖတ္႐ႈခဲ့ရေလ၏´ လုိ႔
ေရးသားခဲ့ဖူးပါတယ္။ `ကၽြန္ေတာ္လည္း အႏုပညာသမားပါဗ်ာ´ လုိ႔ ေျပာခဲ့ၿပီး
စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့သူ၊ `ပဲခူးကေ၀´၊ `အညာသားေလး´၊ `သခင္ ေအာင္ဆန္း´၊
`ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း´ စတဲ့ ကေလာင္နာမည္မ်ားနဲ႔ စာေပလက္ရာမ်ားဖန္တီးသြားခဲ့သူ
ဗုိလ္ခ်ဳပ္သာ ေစာေစာစီးစီးလုပ္ႀကံမခံရရင္ဆုိတဲ့ အေတြးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕
ဆုံး႐ႈံးမႈကုိ ပုိၿပီး မီးထုိးေနသလုိ ခံစားပါတယ္။
`လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးရင္ ငါေတာ့ ႏုိင္ငံေရးက ထြက္ၿပီး စာေရးမယ္´
`အစိုးရထဲ ၀င္ၿပီး ရာထူးယူရတာ ငါေတာ့ မေပ်ာ္ပါဘူးကြာ´
ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏
စာေပလက္ရာမ်ား ဆက္လက္ဖတ္႐ႈခြင့္ ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရေသာ္လည္း တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရး၊
တုိင္းျပည္ တည္ေဆာက္ေရး၊ တုိင္းျပည္ညီညြတ္ေရးအတြက္ ေဟာေျပာခဲ့တဲ့ မိန္႔ခြန္းေတြ က်န္ရွိေနခဲ့တာ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ ေျဖသိမ့္စရာတစ္ခုအျဖစ္သာမက ေခတ္အဆက္ဆက္
ႏႈိင္းခ်င့္ခ်ိန္ထုိးစရာ၊ မွတ္သားနာယူစရာ စသည္ျဖင့္ အဆုိပါ မိန္႔ခြန္းမ်ားက
စံနမူနာျပဳစရာေကာင္းေအာင္ က်န္ရွိေနခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်နပ္စရာေကာင္းလြန္းလွပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ငယ္စဥ္တုန္းက လြတ္လပ္ေရးေန႔၊ အာဇာနည္ေန႔မ်ားေရာက္ၿပီဆုိရင္
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္ေတြက ေရဒီယုိက လႊင့္ေပးခဲ့ဖူး ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ဆုိရင္
အဖုိး၊အဖြား၊ မိဘေတြက ေရဒီေလးဖြင့္ေပးၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ နားေထာင္ေစပါတယ္။ ကေလး
အရြယ္ဆုိေတာ့ မိန္႔ခြန္းရဲ႕သေဘာတရားေတြကုိ ေကာင္းေကာင္းနားမလည္ခဲ့ေပမယ့္
ဗုိ္လ္ခ်ဳပ္အသံက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟန္ပန္ကုိ မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္မိေစသည္အထိ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ လႊမ္းမုိးထားၿပီး မ်ဳိးခ်စ္စိတ္၊ ဇာတိမာန္တက္ၾကြ ထက္သန္လာေစ
ခဲ့ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ ဘာလဲ ဆုိတာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းေတြက
အေကာင္းဆုံးသက္ေသပါပဲ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ မိန္႔ခြန္းေတြဟာ ဒီကေန႔
လက္ရွိရင္ဆုိင္ႀကဳံေတြ႔ေနရတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းေတြကုိ ႀကိဳျမင္ၿပီး
တစ္ခြန္းခ်င္းဟာ အဓိပၸာယ္ျပည့္၀၊ အႏွစ္သာရရွိရွိ ေျပာခဲ့ေလသလားလုိ႔ေတာင္
ထင္မိပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းေတြ၊ ေဟာေျပာမႈေတြ တစ္ခုဖတ္ၿပီးတုိင္း ကၽြန္ေတာ္
တစ္ခါ ေအာ္ဟစ္မိတယ္။ `ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး´။
`စားဖားေတြ ညီညြတ္တာကုိ ကၽြန္ေတာ္ မလုိခ်င္ဘူး
တုိင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္းညီညြတ္ေရး၊ ျပည္သူလူထုညီညြတ္ေရး
ဒီႏွစ္ခု မရွိသမွ်ကာလပတ္လုံး
ဘယ္ပါတီ ဘယ္အစုိးရလုပ္လုပ္ ဖာသည္တုိင္းျပည္ျဖစ္ေနမွာပဲ´
ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး။
`အခု ဒီမုိကေရစီေတြဟာ အရင္းရွင္ေတြ ၊ စီးပြားေရးျခယ္လွယ္တဲ့
စနစ္အေျခခံတဲ့
တနည္းအားျဖင့္ အရင္းရွင္ေတြရဲ႕ အာဏာရွင္စနစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊
ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ ဗန္းျပၿပီး ထားတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပဲ´
ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး။
`တုိင္းသူျပည္သားေတြနဲ႔ ကင္းကြာၿပီး
မင္းစိတ္ေပါက္တဲ့ အရာရွိေတြ ျခယ္လွယ္တဲ့ စန္စဆုိးတစ္မ်ဳိးရွိေနရင္
အမ်ားျပည္သူဆႏၵနဲ႔လုပ္ကုိင္ရတဲ့ ဒီမုိကေရစီ၀ါဒ ေခတ္မစားႏုိင္ဘဲ
ဖက္ဆစ္၀ါဒဆင္တူရုိးမွားေတြ ေပၚလာမယ္။
ဒါဆုိရင္ တုိင္းသူျပည္သားေတြဟာ လြတ္လပ္ေရးဆုိတာ မရႏုိင္ေတာ့ဘူး။´
ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး။
`လယ္သမားတုိ႔လက္မွာ လယ္ယာေျမမရွိ၊
ႏုိင္ငံျခားသား ခ်စ္တီးမ်ားနဲ႔
ဓနရွင္တုိ႔လက္ထဲ
လယ္ေျမ ယာေျမေတြ ေရာက္ေနသည္။
ထုိေဘးမွ ကာကြယ္ရန္ လုိအပ္သည္။
ယခုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရ
ျပည္သူတုိ႔ တင္ေျမွာက္ေသာ အမတ္တုိ႔က
ေျမသိမ္းဥေပေဒ လုပ္ႏုိင္သည္´
ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး။
`ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အစုိးရဟာ တုိင္းျပည္လူထုက ေထာက္ခံလုိ႔
ျဖစ္လာတဲ့ အစုိးရျဖစ္တယ္
တုိင္းျပည္လူထုက မၾကည္ညိဳဘူးလုိ႔ သိလာတဲ့ တစ္ေန႔မွာ
တြယ္ကပ္မေနဘူး၊ ထြက္ေပးမယ္´
ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွာ
ေလးစားအားက်ဖြယ္၊ အတုယူဖြယ္၊ စံနမူနာျပဳဖြယ္ ဂုဏ္ရည္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။
အဲဒီအထဲကမွ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကုိ အလႈပ္ခတ္ဆုံး၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္တျပည္လုံးကုိ
အလႈပ္ခတ္ဆုံးေပးစာေလးတစ္ေစာင္လည္း အပါအ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။ လူတုိင္းလည္း သိၾကပါတယ္။ `
ၾကည္ ပဲျပဳတ္နဲ႔ နံျပားရရင္ စားခ်င္တယ္´ တဲ့။ တုိင္းျပည္ တစ္ျပည္လုံးအတြက္
အလုပ္တာ၀န္၀တၱရားေတြနဲ႔ မအားလပ္ႏုိင္ရွာလုိ႔ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚခင္ၾကည့္ထံ
အမွာပါးလုိက္တဲ့ ေပးစာေလးတစ္ေစာင္။ ဒီ စာသားေလးေတြထဲမွာ အထူးျခားဆုံး၊
အေလးနက္ဆုံးေသာ စာေလး ႏွစ္လုံးက `ရ ရင္ ´ ဆုိတာ ေလးပါပဲ။
တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႔အနီးအနားက ရဲေဘာ္ေတြကုိ အမိန္႔အာဏာနဲ႔
မေစခုိင္း၊ သူ႔ဇနီးကုိ လည္း အတင္းအက်ပ္ခုိင္းေစ၊ `ရရင္´ တဲ့။ မရရင္လည္း
ေနပါေစေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ေတာင္းဆုိတာကလည္း ပဲျပဳတ္နဲ႔ နံျပား။ ဆရာ မင္းလူကေတာ့
ဒီေပးစာေလးကုိ ကမာၻေပၚမွာ အတုိဆုံး၊ အရုိးသားဆုံး၊ အႏုပညာအျပည့္၀ဆုံး၊
ရသအေျမာက္ဆုံး ၀တၳဳေလးတစ္ပုဒ္လုိ႔ ခံစားမိပါတယ္ တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္လည္း ဒါဟာ
အတုိဆုံးရုပ္ရွင္တစ္ကား၊ အတုိဆုံး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္၊ အတုိဆုံးအႏုပညာလက္ရာတစ္ခုအျဖစ္
ခံစားမိရပါတယ္။ ဒါဟာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပါပဲ။ သူ႔ရဲေဘာ္ေလး တစ္ေယာက္
ေစ်းျခင္းေတာင္းဆြဲသြားတာ ျမင္လုိ႔ ေဒၚခင္ၾကည္ကုိ ဆုံးမေျပာဆုိခဲ့တဲ့သူ။
အေၾကာ္ေရာင္းေနတဲ့ လူႀကီး တစ္ေယာက္အေႏြးထည္မ၀တ္ႏုိင္ဘဲ ခ်မ္းေနတာျမင္လုိ႔ သူ႔အက်ၤ
ီခြ်တ္ေပးခဲ့တဲ့သူ။ ႐ုပ္ရွင္ရုံကုိ အမ်ားနည္းတူ ငါးမူးတန္း က ၀င္ၾကည့္ခဲ့တဲ့သူ။
ထမင္းစားရာမွာ ပုိက္ဆံမပါလုိ႔ အ႐ုိက္ခံဖုိ႔ ပါးထုိးအပ္ခဲ့သူ။ သူဟာ
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္တယ္။
`ၾကည္ ပဲျပဳတ္နဲ႔ နံျပား ရရင္ စားခ်င္တယ္´
ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး။
`ငါ့ျပည္သူေတြ ခ်မ္းေနတာ၊
အေႏြးထည္ မ၀တ္ႏုိင္တာ ငါ့မွာ တာ၀န္ရွိတယ္´
ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး။
`တစ္ႏွစ္အတြင္း
လြတ္လပ္ေရး ရကုိ ရရမယ္´ လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သူ
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းဟာ မသမာသူ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစ အာဏာ႐ူးတစ္ခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ ၁၉၄၇
ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔၊ အတြင္းမ်ား႐ုံးမွာ အစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ေနတုန္း
လုပ္ႀကံခံလုိက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တစ္တုိင္းတျပည္လုံးမ်က္ရည္မစဲႏုိင္ေအာင္
ဇူလုိင္မုိးနဲ႔အၿပိဳင္ မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ရြာက်ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီလုိ အျဖစ္ဆုိးကုိ
ႏွစ္ႀကိမ္တုိင္တုိင္ ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္စာဆုိေတာ္ ဆရာႀကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းက
ေလးခ်ဳိးႀကီးတစ္ပုဒ္နဲ႔လည္း စပ္ဆုိဂုဏ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ပထမအႀကိမ္ ဆယ္ႏွစ္သားအရြယ္
မႏၱေလးျမေတာင္ေက်ာင္းသားဘ၀ကု ိ သီေပါမင္းနဲ႔ မိဖုရား အရွင္ႏွစ္ပါး ပါေတာ္မူတုန္းက
`ေန လ ႏွစ္ေဆာင္ ပါေတာ္မူတဲ့အခုိက္ကုိျဖင့္၊ ကတုိက္က႐ုိက္အျမန္ျမင္လုိက္ေတာ့၊
မခံခ်င္ မာန္၀င္တဲ့ အစြမ္းရယ္ႏွင့္´ ဆုိၿပီး တစ္ခါ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းနဲ႔
အာဇာနည္ပုဂၢဳိလ္ႀကီးမ်ား လုပ္ႀကံခံလုိက္ရေတာ့ `ေၾသာ္ အေဆာင္ေဆာင္ နန္းေတြ
ၾကငွန္းေတြႏွင့္ေႏွာ၊ အေခါင္မျမန္းခင္က ေအာင္စတမ္းခ်ဳိ႕ေစဖုိ႔၊
ေအာင္ပန္းညွဳိ႕ရရွာတဲ့ ၊ ေတာင္တမန္း တုိ႔ဗမာမွာ၊ အေဟာင္းသံသရာ အငုတ္ေတြႏွင့္
ေအာင္ဆန္းတုိ႔ မသာမယာဟာ ၄င္းကံၾကမၼာအလုပ္ေပမထင့္၊ ေသာင္းျမန္ မရဏာစမုတ္မွာေတာ့၊
ခ်ဳပ္သႏွင့္ ယင္းအလုိတြင္ (အုိကြယ္) ေဒါင္းအလံ ပ၀ါအုပ္ပါလုိ႔၊ က်ဳပ္ျဖင့္
သၿဂိဳဟ္ခ်င္´ မဟာေလးခ်ဳိးႀကီးတစ္ပုဒ္ စပ္ဆုိခဲ့ ပါတယ္။
`ေၾသာ္ ေတာင္နန္းေျမာက္နန္း အေဆာင္ေဆာင္ၾကငွန္းနဲ႔
အေခါင္မျမန္းရခင္က
ေအာင္ပန္းညွဳိးရရွာတဲ့ ေအာင္ဆန္းတုိ႔ ေသပုံ ႏွေျမာ´
ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး။
၁၉၁၅
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ ရက္ ( ၁၂၇၆ ခု၊ တေပါင္း လဆန္း ၁ ရက္၊ စေနေန႔) မနက္၊
ေနတက္ေရတက္ခ်ိန္မွာ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း။ ဇာတာအမည္ ထိန္လင္းလုိ႔
အမည္ သညာသတ္မွတ္ခဲ့ေပမယ့္ အစ္ကုိ ေအာင္သန္း နာမည္ရွိေနေတာ့ လုိက္ဖက္ေအာင္ဆုိၿပီး
ညီျဖစ္သူ ထိန္လင္းက ေအာင္ဆန္း ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေမြးရက္ျဖစ္တဲ့ ၁၃ ဂဏန္းဆုိတာ တစ္ကမာၻလုံးက ကံမေကာင္းတဲ့ ဂဏန္းလုိ႔
သတ္မွတ္ခံထားရတဲ့ ဂဏန္းပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ဒီ ၁၃ ဂဏန္းအေပၚမွာ
စိတ္၀င္စားမႈ ရွိခဲ့တဲ့အျပင္ သူ႔ရဲ႕ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ကုိယ္တုိင္ေရး အတၳဳပတၱိထဲမွာလည္း
ထည့္သြင္းေရးသားခဲ့ပါတယ္။
`လူတုိင္းလုိလုိပင္ ဂဏန္း ၁၃
ကုိ အထူးတလည္ ေၾကာက္ရြံ႔ၾကေလသည္။ အမွန္စင္စစ္ကုိသာ သိၾကလွ်င္မူ သူတုိ႔ ထင္သေလာက္
နိမိတ္မေကာင္းသည့္ ဂဏန္းမဟုတ္ေခ်။ ဂဏန္း ၁၃ ႏွင့္ သက္ဆုိင္ေသာ အရုပ္ကားကုိ
အမ်ဳိးမ်ဳိး အဖုံဖုံေရးၾက၊ ဆြဲၾကေသာ္လည္း အၿမဲတေစ သေဘာထားတစ္ခုတည္းပင္
ေဆာင္ေလသည္း။ ထုိပုံသည္ လယ္ထဲ၌ အ႐ုိးစုတစ္ခုသည္ ေကာက္ရိတ္လ်က္ ၄င္း၏
လက္ႏွင့္ေျခမ်ားသည္ အသစ္ေပါက္ေသာ ျမက္ေတာထဲမွ ထုိးေထာင္ေန၏။ သရဖူေဆာင္းထားသည့္
ေယာက္်ားဦးေခါင္းတစ္လုံးမွာ တံစဥ္ဖ်ား၌ က်လ်က္ မိန္းမဦးေခါင္းတစ္လုံးသည္
ဆံပင္ကုိ ေခါင္းအလယ္တည့္တည့္တြင္ ခြဲကာ ဖားလ်ားခ်ၿပီး ေနာက္ပုိင္းနားတြင္
ေပၚထြက္ေနသည္။ ဤမွ် ထူးဆန္းေထြလာ နိမိတ္ျပအဓိပၸာယ္နက္နဲလွေသာ အ႐ုပ္ကား၏
အမွန္သေဘာကုိ လွန္ေလွာ၍ သိရွိနားလည္ေစရန္ ဂဏန္း ၁၃ မွ ၁ ႏွင့္ ၃ ႏွစ္ခုေပါင္းရေသာ
၄ ဂဏန္းတစ္ခုတည္း၏ အဓိပၸာယ္ကုိ ျပန္ေျပာင္းစီစစ္ရေပမည္။ ၄ ဂဏန္းတစ္လုံးတည္းသည္ သူ
ကုိယ္တုိင္ကပင္ ထူးဆန္းေသာ ဂဏန္းတစ္လုံးျဖစ္သည္။ ဤ ဂဏန္းစီးနင္းခံရသူ လူမ်ားသည္
အထင္လြဲ၊ အျမင္လြဲ ခံရတတ္၏။ အေဖာ္မပါ တစ္ကုိယ္တည္းသာ ေနရတတ္၏။ မိမိတုိ႔အား အၿမဲတေစ
တိတ္တဆိတ္က်ိတ္၍ ႀကံစည္ေသာ ရန္သူမ်ားႏွင့္
အတုိက္အခံျပဳရတတ္၏။ ရပ္ရြာကိစၥ၊ အစိုးရကိစၥတုိ႔တြင္ ထုံးတမ္းစဥ္လာကုိ ဖ်က္၍
ေခတ္ေျပာင္း ေတာ္လွန္ တတ္ၾကသည္။ ၄ ဂဏန္း စီးနင္းထားသူတုိ႔သည္ အမ်ဳိးစုံေသာ
လူမႈျပႆနာမ်ား၊ ေခတ္ေျပာင္းျပဳျပင္ေရးကိစၥမ်ားကုိ ေဆာင္ၾကဥ္းရန္ ၀ါသနာပါၾကသည္။
သူတုိ႔သည္ အထက္အာဏာပုိင္မ်ားကုိ ပုန္ကန္ျခားနား၍ သမၼတႏုိင္ငံသစ္မ်ားကုိ လည္းေကာင္း၊
ထီးသစ္ နန္းသစ္မ်ာကုိလည္းေကာင္း တည္ေထာင္စုိက္ထူတတ္ၾကေလသည္။ ၁၃ ဂဏန္းသည္
ဤအထက္တန္းက်ေသာ ဂုဏ္ပုဒ္တုိ႔ႏွင့္ အားလုံး ျပည့္စုံသည္သာမက ပုိ၍ပင္ နက္နဲ
ထက္ျမက္ေသး၏။´
ဘရင္းဂန္းအလက္ ၂၀၀ အခုိးခံလုိက္ရၿပီးတဲ့ေနာက္
၁၉၄၇ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ မနက္ ၁၀ နာရီ ၃၇ မိနစ္
၁၃ ဂဏန္းနဲ႔ စၿပီး ၁၃ ဂဏန္းနဲ႔ ဆုံးတယ္
ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ သမုိင္းမဆုံးဘူး
တစ္ေထာင့္ကုိးရာ တစ္ဆယ့္ငါး
ေဖေဖာ္၀ါရီမနက္ခင္းရဲ႕ အ႐ုဏ္ဦးေနမင္းဟာ
ကမာၻတည့္ေသေရြ႕ စူးရွေတာက္ပလုိ႔
ငါတုိ႔အေပၚမွာ လင္းေစတယ္
ထပ္ေျပာမယ္
ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး။
ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး။
ငါတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ေပး။
၁၃
ဂဏန္းဟာ တကယ့္ကုိပဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အေပၚမွာ တုိက္ဆုိင္စြာ လႊမ္းမုိးမႈရွိခဲ့ပါတယ္။
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန႔မွာ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ဇူလုိင္ ၁၉ မွာ က်ည္ဆံ ၁၃ ခ်က္
စုိက္၀င္ၿပီး အသက္ဆုံးခဲ့ရပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ပါေစ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ တစ္ခါေသၿပီးတာေတာင္
ထပ္ခါ ထပ္ခါ အသတ္ခံခဲ့ရေပမယ့္ အထပ္ထပ္ ျပန္ရွင္ခဲ့ပါတယ္။ ေခတ္သမုိင္းအဆက္ဆက္
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ
တစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိပါတယ္။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိပဲ သတ္သတ္ ေနာက္လည္း ရွင္သန္ေန
ဦးမွာပါပဲ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ ကမာၻတည္ သေရြ႕
စူးရွေတာက္ပေနမယ့္ အရုဏ္ဦး ေနမင္းပါ။ ထာ၀ရ လင္းေနပါလိမ့္မယ္။
မင္းနဒီခ
၅၊ ဇန္န၀ါရီ၊ ၂၀၁၅
No comments:
Post a Comment