၂ ၀ ၁ ၅ အဆန္
လက္ေဆးကန္ထဲမွာ ေပက်ံေနတဲ့ ထမင္းစားပန္းကန္ေတြ အထပ္ထပ္ပုံေနတယ္
ဖြင့္ထားတဲ့ ေရပုိက္ေခါင္းမွာ တစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့တဲ့ ေရစက္ေတြ
တစ္အိမ္လုံးလည္း တစ္ေယာက္မွ မ႐ွိေတာ့သလုိ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္
ခန္းစီးစေတြေဟာ ေလတုိက္တုိင္း တဖ်တ္ဖ်တ္လြင့္လုိ႔ ျပတင္းေပါက္ေတြ ပိတ္ထားဖုိ႔ သူတုိ႔ ေမ့ခဲ့ၾကသလား
ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ထဲက အသားတုံးဟာ ညႇီစုိ႔ပုပ္သုိးလုိ႔ ႂကြက္ေတြဟာ ေထာင္ေခ်ာက္အနားကုိ မလာၾကေတာ့ဘူး
ဂ်က္ခ်မထားတဲ့ အခန္းတံခါးဟာ တျဖည္းျဖည္းပြင့္ေနတာ ေျခာက္ျခားစရာ
တီဗီဖန္သားျပင္ကေတာ့ တစ္နာရီျခားတစ္ခါ ေနာက္ဆုံးသတင္းေတြကုိ အဆက္မျပတ္ထုတ္လႊင့္ေနတုန္းပဲ
လမ္းမေပၚမွာလည္း လူမ႐ွိတဲ့ ကားေတြနဲ႔ ျပည့္က်ပ္လုိ႔ မၾကားရတဲ့ ဟြန္းတီးသံေတြနဲ႔ ဆူညံေနသလုိ
ၿမိဳ႕ႀကီးထဲကေန ရုတ္ရုတ္သည္းသည္း ထြက္ေျပးသြားၾကတဲ့ လူေတြ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ
တစ္ေယာက္က ေျပာတယ္ လူေတြ ေလထဲ တျဖည္းျဖည္းေျမာက္တက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကတာ
ေနာက္တစ္ေယာက္က ေျပာတယ္ တစ္ၿမိဳ႕လုံးရုတ္ခ်ည္း အေမွာက္က်ၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကတာ
ေနာက္တစ္ေယာက္က ထပ္ေျပာတယ္ လူေတြကုိ ခင္ဗ်ားမျမင္ႏုိင္ေတာ့တာ အမွန္ပဲ
လူေတြဟာ ေသဆုံးျခင္းကေန ကင္းလြတ္ခြင့္ရသြားၿပီ ဒါဆုိ ေသမင္းဟာ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္သြားမလား
တရားေဟာဆရာဟာ စင္ေပၚမွာ အထီးက်န္ဆန္ေၾကကြဲေနပုံကုိ ျမင္ၾကည့္ၾကစမ္းပါ
ေနာက္ၿပီး ေကာင္းကင္ဘုံမွာ သူ႔အတြက္တစ္ေနရာစာက်န္ဦးမလားလုိ႔ ဆဲေရးေတာင္းဆုိေနလုိက္ပုံ
ရယ္စရာေတာ့ အေကာင္းသား နာရီေတြဟာ ၾကည့္သူမရွိလည္း တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕သြားေနတယ္
မွန္ျခင္း မွားျခင္း ေစာျခင္း ေနာက္ၾကျခင္းဟာ သူတုိ႔နဲ႔ မဆုိင္သလုိ တခ်က္ခ်က္ျမည္လုိ႔
အခု ဒီဇင္ဘာမုိးေတြ သည္းသည္းမည္းမည္း႐ြာၿပီးေနာက္
ေနာဧဟာ သူ႔ရထားကုိ သံလမ္းေတြေပၚ တင္လုိက္တယ္ ဥၾသကုိ ဆဲြလုိက္တယ္
ထြက္ခြာဖုိ႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ ရထားေပၚမွာ စိမ္းစုိေနတဲ့ ေတာအုပ္ႀကီးကုိ တင္ေဆာင္လုိ႔
ခ်စ္ျခင္းတရား၊ ပရီးမီးယားလိဂ္နဲ႔ ေခါင္းကုိက္ေပ်ာက္ေဆးေတြကုိ တင္ေဆာင္လုိ႔
ဘုရားသခင္၊ မက္ဇူကာဘတ္၊ စကားလက္ဂ်ဳိဟတ္ဆန္နဲ႔ မာရ္နတ္ကလုန္းေတြကုိ တင္ေဆာင္လုိ႔
ဥၾသကုိ ဆြဲလုိက္တယ္
ရထားဟာ သတ္မွတ္ခ်ိန္မွ ဆယ့္ငါးနာရီေနာက္က်ဆုိက္ေရာက္မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း။
မင္းနဒီခ
၁၈၊ ၁၂၊ ၂၀၁၄
No comments:
Post a Comment