မေမ့မေလ်ာ့ သတိနဲ႔ ေန႔မ်ား
မေျဖာင့္တန္းခဲ့တဲ့ လမ္းေတြကုိပဲ အခါခါ
ဦးၫႊတ္မိပါတယ္
တနဂၤေႏြဟာ အိပ္ယာေပၚ ခဏအလည္လာၿပီး ျပန္သြားတယ္
လြမ္းမိတဲ့အခါ မ်က္ရည္ေတြပဲ အလုိလို က် က် ေနမိတာ ျပန္မရႏုိင္ေတာ့လုိ႔မ်ားလား
တေစၦဟာ ကုိယ့္အနားကေန ဘယ္မွ မသြားဘဲ တိတ္တိတ္ကေလး ေန ေနတယ္
သီခ်င္းကုိ ပိတ္လုိက္ၿပီ တီးလုံးသံက ၾကားေနရတုန္းပဲ
အခန္းနံပါတ္ ၃၆ မွာ တံခါးကုိ အဆက္မျပတ္ ေခါက္မိတယ္
ျမားဟာ ေလးကုိင္းက ထြက္ခြာသြားၿပီေျပာလည္း ကုိယ့္ဆီမေရာက္ေသးသေရြ႕ အသိအမွတ္မျပဳႏုိင္ဘူး
အဲဒီေန႔က ကပ္ထားတဲ့ စတစ္ကာေတြကုိ တျဖည္းျဖည္းျပန္ခြာမိတယ္
ေစးကပ္ေနတဲ့ အတၱဟာ မွန္နံရံေပၚ ထင္းထင္းႀကီး စဲြက်န္တယ္
ေမွာင္နဲ႔ မည္းမည္း တြင္းနက္နက္ထဲ အခါခါ ျပဳတ္က်ဖူးတစ္ေယာက္လုိ
ကုိယ္သာ နာပါေစ စိတ္မနာပါေစနဲ႔လုိ႔ ဆုေတာင္းလုိက္မိပါေသးလား
လူမသိ သူမသိ ျပဳတ္က်ေနတဲ့ ကုိယ့္နာမည္ေလးကုိ ဖုန္သုတ္ၿပီး ဘုရားစင္ေပၚတင္လုိက္တယ္
မိမိကုိယ္သာ ကုိးကြယ္ရာ
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။
တနဂၤေႏြဟာ အိပ္ယာေပၚ ခဏအလည္လာၿပီး ျပန္သြားတယ္
လြမ္းမိတဲ့အခါ မ်က္ရည္ေတြပဲ အလုိလို က် က် ေနမိတာ ျပန္မရႏုိင္ေတာ့လုိ႔မ်ားလား
တေစၦဟာ ကုိယ့္အနားကေန ဘယ္မွ မသြားဘဲ တိတ္တိတ္ကေလး ေန ေနတယ္
သီခ်င္းကုိ ပိတ္လုိက္ၿပီ တီးလုံးသံက ၾကားေနရတုန္းပဲ
အခန္းနံပါတ္ ၃၆ မွာ တံခါးကုိ အဆက္မျပတ္ ေခါက္မိတယ္
ျမားဟာ ေလးကုိင္းက ထြက္ခြာသြားၿပီေျပာလည္း ကုိယ့္ဆီမေရာက္ေသးသေရြ႕ အသိအမွတ္မျပဳႏုိင္ဘူး
အဲဒီေန႔က ကပ္ထားတဲ့ စတစ္ကာေတြကုိ တျဖည္းျဖည္းျပန္ခြာမိတယ္
ေစးကပ္ေနတဲ့ အတၱဟာ မွန္နံရံေပၚ ထင္းထင္းႀကီး စဲြက်န္တယ္
ေမွာင္နဲ႔ မည္းမည္း တြင္းနက္နက္ထဲ အခါခါ ျပဳတ္က်ဖူးတစ္ေယာက္လုိ
ကုိယ္သာ နာပါေစ စိတ္မနာပါေစနဲ႔လုိ႔ ဆုေတာင္းလုိက္မိပါေသးလား
လူမသိ သူမသိ ျပဳတ္က်ေနတဲ့ ကုိယ့္နာမည္ေလးကုိ ဖုန္သုတ္ၿပီး ဘုရားစင္ေပၚတင္လုိက္တယ္
မိမိကုိယ္သာ ကုိးကြယ္ရာ
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။
မင္းနဒီခ
၅၊ ၁၂၊ ၂၀၁၆
၅၊ ၁၂၊ ၂၀၁၆
No comments:
Post a Comment