ေအးျမ

ေအးျမ

ေအးျမ
ဆံပင္႐ွည္႐ွည္ေလးကုိ ႏွစ္ဖက္ခဲြစည္းထားတာ
ညိဳညက္ညက္ပါးျပင္ေပၚပါးကြက္ပါးပါးလူးထားတာ

ေအးျမ
ျပံဳးလုိက္တုိင္း
ကေလးတစ္ေယာက္လုိ ရွင္းသန္႔ျဖဴစင္လုိ႔

ေအးျမ 

ၾကည့္လုိက္တုိင္း
႐ုိးသားမႈက အထင္းသားေပၚလြင္လုိ႔

ေအးျမ
သူ႔အနားေရာက္တုိင္း
ျမင္သူတုိင္းကုိ ေအးျမေစလုိ႔

ေအးျမ
ေန ဘယ္လုိ ျပင္းျပင္း
ေႏြ ဘယ္ေလာက္ပူပူ
ခ်စ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ပဲ ေအး တယ္
ခ်စ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ပဲ ျမ တယ္

ေအးျမ
ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝး
ဘယ္ေလာက္ကြာကြာ
မျမင္မေတြ႔ရဘဲ
နာမည္ေလး ၾကားလုိက္မိရင္ကုိ
ေအးၿပီး ျမလုိ႔။

မင္းနဒီခ
၁၉၊ ၂၊ ၂၀၁၆
( မေကြးခရီးစဥ္တေလ်ာက္လုံး ဂ႐ုစုိက္ကူညီေပးခဲ့တဲ့ ညီငယ္ ေအာင္ကုိျမတ္အတြက္ လက္ေဆာင္ပါ)

အမွတ္တရေျပာၿပိဳင္ပြဲ

အမွတ္တရေျပာၿပိဳင္ပြဲ

ခ်စ္သူေရ
ငါတုိ႔ အမွတ္တရအေျပာၿပိဳင္ရေအာင္
ႏုိင္တဲ့သူက ႐ႈံးတဲ့သူကုိ အနမ္းလက္ေဆာင္တစ္ခါေပးေၾကးေပါ့ 
ဘယ္လုိလဲ
ငါ့ဗီရုိေလးထဲက စာရြက္ေခါက္ေလးအေၾကာင္း ငါ စေျပာရင္
မင္း ရွက္ေနမလား
ဒါမွမဟုတ္
မင္းလက္ေဆာင္ေပးတဲ့ ေနဗီယာ ေဒးခရင္မ္အေၾကာင္းက စေျပာရမလား
မဂၤလာေဆာင္မယ့္သတုိ႔သား စက္ႏႈိးမရတဲ့ ကားတြန္းခဲ့ရတာ
အရင္ေျပာရမလား
ငါ့ စက္ဘီးကယ္ရီယာခုံေလးေနာက္မွာ စီးခ်င္တယ္ေျပာတဲ့ေန႔မွ
စက္ဘီး ေပါက္ေနတာ ငါတမင္လုပ္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္
အဲဒီေန႔က
စိတ္ဆုိးေနတဲ့ေကာင္ေလးကုိ ေကာ္ျပန္႔လိပ္ဝယ္ၿပီး လာပုိ႔ခုိင္းတာ ဘယ္သူလဲ
အဲဒီ နယူးရီးယားမွာ ပထမဆုံး မင္းေမာင္းတဲ့ဆုိင္ကယ္ေနာက္က ထုိင္စီးဖူးတာေလ
ငါက ငါ့ကုိ ျဖတ္သြားတဲ့ မင္းကုိ ျပန္ဆက္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနတုန္း
ငါ လက္မွတ္ျဖတ္ထားတဲ့ ကားက ငါ့ေရွ႕ကေန ျဖတ္သြားတဲ့အေၾကာင္း ေျပာရမလား
စိတ္ဆုိးဆုိးနဲ႔ ေရထခ်ဳိး ေဆာင္းညႀကီးနဲ႔မွ တည့္တည့္တုိးတာ ေျပာရမလား
၁၂ ရက္ေန႔ အေၾကာင္း ငါ အမွတ္ရသလုိ မင္းလည္း အမွတ္ရမွာမုိ႔
ငါ အရင္ေျပာရမလား မင္း ေျပာဖုိ႔ ခ်န္ထားေပးရမလား
၆ ရက္ေန႔မွာ ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြကုိ ငါမေမ့ဘူးဆုိရင္
၁၈ ရက္ေန႔မွာ ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြကုိ မင္း ေျပာေတာ့မွာ ငါသိတယ္
အဲဒီေန႔က ငါက က်ဳိင္းတုံမွာ
ဆက္သြယ္ေရးက ငါ့နာမည္နဲ႔ ဖုန္းဝင္လာေတာ့
ငါ အံ့ၾသသြားတာ
ၿပီးေတာ့ ဝမ္းသာစရာ အေကာင္းဆုံးစကားကုိ မင္းငါ့ကုိ ေျပာခဲ့တာ ငါမွတ္မိပါတယ္ကြာ
ဗယ္လင္တုိင္းေဒး လက္ေဆာင္ေတြကုိ ငါဘယ္လုိ ေပးခဲ့တာ
ဗယ္လင္တုိင္းေဒးအမွတ္တရ ကဗ်ာေတြ ငါ ဘယ္လုိ ေရးခဲ့တာ
ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ စကားမ်ားတာ ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ျပန္ခ်စ္ၾကတာ
က်ခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္ေတြလည္း အမွတ္တရပဲေပါ့
ရယ္ေမာခဲ့တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈလည္း အမွတ္တရပဲေပါ့
မင္း မတက္ရေသးတဲ့ ဆုိင္ကယ္ကုိ ငါေမာင္းထြက္ခဲ့တာ
ငါ မဖတ္ရေသးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကုိ မင္း တိတ္တိတ္ေရးထားတာ
ေတာင္ႀကီးလက္ဖက္ရည္ဆုိင္က အီၾကာေကြးလည္း အမွတ္တရပဲ
စားပြဲေပၚက ျပဳတ္က်သြားတဲ့ မုိ္က္က႐ုိဖုန္းလည္း အမွတ္တရပဲ
အစ္မရယ္ ေကာင္ေလး သနားပါတယ္ ဆုိတာလည္း အမွတ္တရပဲ
ေဟ့ေကာင္ မင္း မမႀကီးကုိ တကယ္ခ်စ္ေနတာလားလည္း အမွတ္တရပဲ
အေမ့ၿခံထဲက စံပယ္ပြင့္ေတြကုိ ေတြ႔ရင္ အမွတ္ရ ရျပန္သလုိ
ခေရာ့ဆင့္ဆုိင္ေလးေရွ႕ေရာက္တုိင္း ကိတ္ေသးေသးေလးေတြ အမွတ္ရ ရျပန္တယ္
အိမ္ေသးေသးေလးထဲက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႀကီးႀကီးေတြအေၾကာင္း ေျပာရမလား
က်ားႀကီး ေျခရာႀကီးသလုိ အိမ္ႀကီးသေလာက္ ထပ္ႀကီးလာတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားအေၾကာင္း ထပ္ေျပာရမလား
သမီးေလးအေၾကာင္း ေျပာရင္ မင္းနဲ႔ငါ အမွတ္တရေတြက အတူတူ
သူ ႏုိ႔စုိ႔ပုံ၊ သူႏုိ႔ဗူးေသာက္ပုံ၊ သူ အိပ္ေပ်ာ္ေနပုံ၊ သူစကားေျပာပုံ၊
သူ ေလးဘက္ေထာက္သြားပုံ၊ သူလမ္းေလွ်ာက္ပုံက အစ
သူ ေျပးေဆာ့ပုံ၊ သူ ကဗ်ာရြတ္ပုံ၊ သူ မူႀကိဳတက္တာအလယ္
သူ သနပ္ခါးလိမ္းပုံ၊ သူအက်ႌ ေရြးပုံ၊ သူ အုိက္တင္မ်ားလာပုံ၊ သူေက်ာင္းဆင္း ေက်ာင္းျပန္အဆုံး
ငါတုိ႔ အတူတူေျပာၾကရမွာ
ၿပီးေတာ့ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ စကားေတြေျပာတာ နားညည္းလုိက္တာလုိ႔
သမီး မေျပာခင္ ငါတုိ႔ ပါးစပ္ေတြကုိပိတ္
တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ႀကိတ္ၿပံဳးၿပီး အိပ္လုိက္ၾကရမွာ
အမွတ္တရဆုိတာ ေန႔တုိင္း ငါတုိ႔သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ
ငါတုိ႔နဲ႔ အခ်ိန္တုိင္း တည္ရွိေနတဲ့ ပုံရိပ္အစစ္ပမာ
အမွတ္တရေတြကုိ ငါတုိ႔ၿပိဳင္ေျပာလုိ႔ ဘယ္သူ နားေထာင္ခ်င္မွာလဲ
လာ အခ်စ္
တိတ္တိတ္ေလးပဲ ေျပာ
တုိးတုိးေလးပဲ နားေထာင္
ဘယ္သူႏုိင္ႏုိင္ ဘယ္သူ႐ႈံး႐ႈံး
ညေပါင္း တစ္ေထာင္ လေပါင္း တစ္ေသာင္း
အမွတ္တရေတြ ငါတုိ႔ ျပန္ေျပာင္းေျပာရေအာင္။

မင္းနဒီခ
၁၄၊ ၂၊ ၂၀၁၇

အလြမ္းျဖစ္႐ုပ္ႂကြင္း

အလြမ္းျဖစ္႐ုပ္ႂကြင္း
.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
သူမ်ားေတြ ေပ်ာ္ေနတာ ၾကည့္ၿပီး
ေပ်ာ္မိတယ္။

သူတစ္ေနရာ ကုိယ္တစ္ေနရာဆုိေပမယ့္
ကုိယ့္အေတြးမွာ သူ႐ွိေနေတာ့
ကုိယ့္ေဘးနား သူ႐ွိေနသလုိလုိ
လြမ္းတယ္ဆုိမွေတာ့
ဘယ္ရာသီဥတုနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ လြမ္းမိတာပါပဲ။

ရြံ႕ႏြံေတာ ေလွ်ာက္တံတားေပၚ
သူ႔လက္ကေလးကုိင္ၿပီး ေလွ်ာက္ခဲ့ပုံ
ေက်ာက္တုံးဥယ်ာဥ္မွာ
ကုိယ့္ပခုံးေလးမွီၿပီး သူေမွးစက္ၫႊတ္ႏူးခဲ့ရပုံ
မုိးပ်ံတံတားေပၚ
တစ္ေယာက္လက္ကုိ တစ္ေယာက္ဆဲြ
ေျပးတက္ခဲ့ၾကပုံ
နန္းျမင့္ေမွ်ာ္စင္ေပၚကေန ၾကည့္ေငးရင္း
မိသားစုေမွ်ာ္စင္ေလးတစ္ခု
စိတ္ကူးနဲ႔ ေဆာက္ျဖစ္ခဲ့ၾကပုံ
ပန္းဝကၤဘာထဲ
သူနဲ႔ကုိယ္ တစ္ေယာက္တစ္လမ္းစီ ကဲြေတာ့
တကယ္ ေဝးမ်ား ေဝးရင္ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔
ပုိေႏြးေထြးခဲ့ၾကပုံ။

အရာရာဟာ
အခု ျမင္ေနရတဲ့အတုိင္း
႐ုပ္႐ွင္းအေႏွးျပကြက္တစ္ခုလုိ
ကုိယ့္ေ႐ွ႕မွာ တခန္းၿပီး တခန္းဆက္လုိ႔
ခ်စ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ အသက္ဝင္တယ္
ခ်စ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ဆက္ျဖစ္တည္တယ္။

ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းဘူး
ဘယ္အေၾကာင္းနဲ႔မွ မပ်က္ဘူး
ႏွလုံးသားျပတုိက္ရဲ႕ အနက္႐ႈိင္းဆုံးေနရာထဲ
ကမာၻတည္မယ့္
အလြမ္းျဖစ္႐ုပ္ႂကြင္းမ်ားနဲ႔။

မင္းနဒီခ
၂၂၊ ၅၊ ၂၀၁၆

သူငယ္ျပန္မုိး

သူငယ္ျပန္မုိး

ညီမေလးေရ
လူေျခတိတ္မွ မုိးက ခုိး ခုိးရြာသလုိ
မငုိေတာ့ဘူး ဆုိေပမယ့္
လြမ္းစိတ္က စုိ႔ စုိ႔ စုိတယ္။

သံသရာအဆက္ဆက္ဝဋ္ေၾကြးနဲ႔
ေလးေၾကာင္းမ်ဥ္းေလးေပၚ ေရးထားတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းတရားလုိ
မလွပခဲ႔ဘူးဆုိရင္ေတာင္ သတ္ပုံမွန္ခဲ႔တယ္
မဝုိင္းစက္ခဲ႕ဘူးဆုိရင္ေတာင္ ညီညာခဲ႔ပါတယ္။

ဒီလုိပါပဲ
သတိရစိတ္ေတြ သည္း သည္းလာတုိင္း
ရြာေနတဲ႔ မုိးကုိ လက္နဲ႔ ခံ
ပါလာတဲ႔ မုိးစက္မွာ
မင္းမ်က္ႏွာေလးကုိ ႐ွာၾကည္႔လုိက္တယ္
ျပန္အိပ္ပါေတာ့ အလြမ္းရယ္။

ငါတုိ႔
ေဝးခဲ႔ၾကပါတယ္။

မင္းနဒီခ
၄ ေအာက္တုိဘာ ၂၀၁၃

ကာတြန္းကား

ကာတြန္းကား
——————
ကာတြန္းဟာ ကားထဲက ထြက္ၿပီး
ငါ့သမီး မ်က္လုံးထဲ ဝင္သြားတယ္

မိုးပ်ံပူေဖာင္းအနက္ေတြဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ မိုးေပၚပ်ံတက္ခြင့္ မရၾက

လက္တစ္ဖက္ကို ေျမာက္လိုက္တယ္
အေတာင္ပံတစ္ဖက္ ျပဳတ္က်လာတယ္

တိမ္ေတြကို စုခ်ည္ၿပီး
သိုးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ေက်ာေပၚကပ္ေပးလိုက္တယ္

"ေပးစမ္း ဘယ္မွာလဲ တီဗီရီမု ေပးစမ္း"
"ေဖေဖ ေျပာင္းပစ္မွာစိုးလို႔
တီဗီရီမုကို သမီးဝါးစားပစ္လိုက္တယ္ ေဖေဖ"

အိမ္တံခါးေတြဟာ ေသာ့ႀကီးဖြင့္လ်က္တန္းလန္း
လူဆိုးေတြဟာ ဇာတ္ဝင္ခန္းထဲကေန ေပ်ာက္သြားတယ္

ဒီတစ္ကားၿပီးလည္း
ေနာက္တစ္ကားဆက္ၾကည့္ဦးမွာပဲ

ေဂ်ာ္နီစတိုင္းဟာ ခရီးေဆာင္အိတ္ႀကီး လြယ္ၿပီး
ထပ္ခိုးေပၚကေန ေနာက္တစ္ခါျပဳတ္က်လာတယ္

"ပိတ္စမ္း ပိတ္စမ္း
အဲ့ဒါ သမီး မၾကည္သင့္တဲ့ ဇာတ္ဝင္ခန္းေတြ"

ဒရက္ကူလာ ေကာင့္ဒရက္က သူ႔သမီး မာဗီကို တားျမစ္သလို
ငါလည္း ငါ့သမီးကို တားျမစ္
ကာတြန္းကားေတာင္
ေရွ႕ကို ေက်ာ္ၿပီး ရစ္ ရစ္ၾကည့္ရတယ္

ႂကြက္ က အခုထိ ေၾကာင္ကို ႏိုင္ေနတုန္းပဲဆို
သမီးေမးရင္ ငါဘယ္လို ေျပာရပ

"သမီး မ်က္လုံးကို
ဖြင့္ၾကည့္လို႔ ရၿပီလား ေဖေဖ"။

မင္းနဒီခ
၃၀၊ ၅၊ ၂၀၁၇

Battle Los Angeles ၾကည့္ရင္း ေခတ္ႀကီးေရွ႕ ေမွာက္ရက္လဲ

Battle Los Angeles ၾကည့္ရင္း ေခတ္ႀကီးေရွ႕ ေမွာက္ရက္လဲ

အခုဆုိရင္ ဆင္ေျခဖုန္းအရပ္ကလူေတြကုိ အရင္ဆုံးေရြ႕ေျပာင္းသယ္ေဆာင္ေပးေနၿပီ

ၾကက္ေျခနီလူငယ္ေတြဟာ မနားတမ္းမေမာတမ္းေျပးလႊားလုိ႔

ေအာ္ဟစ္ေနတယ္ ပတ္တီးလိပ္ေတြ ျမန္ျမန္ေပး လူနာက ေသြးထြက္လြန္ေနၿပီ

မိသားစုေတြဟာ မိသားစုေတြမဟုတ္ေတာ့ တကြဲစီ တျပားစီ တစ္ေနရာစီ

အားလုံးၾကားသိထားတဲ့အတုိင္းပဲ သတင္းေတြက ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္

ေမွ်ာ္လင့္ထားသလုိ ေမွ်ာ္လင့္မထားသလုိ အျဖစ္အပ်က္ႀကီးဟာ ျဖစ္လာတာပဲ အေႏွးအျမန္

ယာဥ္ေၾကာေတြဟာ ပိတ္ဆုိ႔လုိ႔ ဟြန္းတီးသံေတြေတာင္ မၾကားရေတာ့

သူတို႔ေတြဟာ ကမ္းေျခမွာ စစ္ေရးေလ့က်င့္ေနတုန္းပဲလား

အားလုံး တန္းစီ သတိဆြဲ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ရပ္ ၾကယ္သီးတပ္ထားလား နားက်ပ္တပ္ထားလား

ေတာ္လဲသံႀကီးမၾကာခင္ ၾကားရေတာ့မယ္ ထားခဲ့ အဲဒီအဖုိးမတန္တဲ့ စာအုပ္ေတြထားခဲ့

ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ အပ်က္အစီးေတြၾကားထဲကေန ေျပးလႊားၿပီး

ၿပိဳက်ေတာ့မယ့္ အေဆာက္အအုံထဲ ၀င္သြားတယ္

ဘယ္သူမွ လွမ္းတားျမစ္ဖုိ႔ ေအာ္ေငါက္ပစ္ဖုိ႔ သတိမရၾက

ရသေလာက္နဲ႔ ကုိယ့္ရိကၡာကုိယ္ အျမန္သယ္ရတယ္

ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းေတြလည္း မလုံေလာက္ေတာ့ဘူး အလွဴခံထြက္ၾကရေတာ့မယ္

ဘုရားေရ အဲဒါတကယ္ႀကီးလား အတုိက္အခံေတြ တုိက္ခုိက္ခံလုိက္ရတယ္ဆုိတာ

တိတ္တိတ္ေန တိတ္တိတ္ေန ၿဂိဳဟ္သားေတြဟုတ္လား မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး

ရန္သူ႔ဘက္ဆီမွာ လက္နက္ႀကီးရွိတယ္ သူ႔တုိ႔ ကုိယ့္အိမ္ ကုိ္ယ္ေတာ့ ျပန္မီး႐ႈိ႕မွာ မဟုတ္ဘူး

ဖုိ္က္ ဖုိး သရီး တူး ၀မ္း ကဒ္ အက္ရွင္

အသက္ရွင္ေနတဲ့လူေတြ ရွိေသးလား မေသေသးရင္ ျမန္ျမန္ျပန္ေျဖၾက

ဟုိမွာ အသက္ကယ္ေလယာဥ္ေတြ ဆီျဖည့္ေနတုန္း ျမန္ျမန္ျပန္ေျဖၾက

၀ီဇီမရွိရင္ လက္ေခါက္မႈတ္တတ္ေအာင္ သင္ထား

မီးက်ည္မရွိရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္မီး႐ႈိ႕ၿပီး အခ်က္ျပၾက

မ်က္စိရွင္ရွင္ထား အခုအခ်ိန္ကေတာ့ အေျဖမရွိတဲ့ ေမးခြန္းေတြခ်ည္းပဲ

မ်က္ေျခမျပတ္ေအာင္ ကုိယ့္ေျခရာကုိယ္ ျပန္ေကာက္ယူၾကည့္ရတယ္

ဖုန္မႈန္႔ေတြဟာ ေလထဲ ၀႐ုန္းသုန္းကားလြင့္လုိ႔ မ်က္လုံးကုိ လက္နဲ႔ကာထားရတယ္

မင္းနာမည္ဘယ္လုိေခၚသလဲ ျမဴလန္းဒါး ဒါဟာ အစစ္အမွန္ျဖစ္ေနတာပဲလုိ႔ ငါသုံးသပ္တယ္

ေသနတ္သမားေတြကေတာ့ အခုထက္ထိ မည္းမည္းျမင္ရာ ပစ္ေနတုန္းပဲ

ငါကလည္း ကံဆုိးတယ္ ပထမဆုံးလာတဲ့ က်ည္ဆံကုိမွ တည့္တည့္ၾကည္မိတယ္

မီးဖုိခန္းၾကည့္ ရွင္းတယ္ စာဖတ္ခန္းၾကည့္ ရွင္းတယ္ ႐ွဴး ေျခသံတုိးတုိး ဒါဘုရားခန္းပဲ

ေဆး႐ုံေတြဟာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ လူနာေတြကုိ ေစာင့္ႀကိဳဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္

႐ုတ္တရက္ အသံေတြ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္ ေအာ္သံဟစ္သံညည္းညဴသံေတာင္ မၾကားရေတာ့

ဗုံးဆံက ငါ့နားစည္ကုိ မွန္သြားတယ္လုိ႔ သူတုိ႔ေျပာၾကတယ္ ငါမၾကားရဘူး

ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ၁ နာရီ ၃၀ မိနစ္

မျမင္ရေသးတဲ့ ရန္သူဟာ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ေတာက္ပေနတယ္

ငါမင္းတုိ႔အားလုံးကုိ ကယ္တင္မယ္ ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ။

မင္းနဒီခ

(၃၀၊ ၃၊ ၂၀၁၅)

ေတြ႔သည္ကဗ်ာ

ေတြ႔သည္ကဗ်ာ

ျခားႏွင့္လိုင္းမ်ားအတြက္ အေျပာင္းအလဲလုပ္ အသုံးျပဳပုံ သို႔မဟုတ္ ထို႔ေၾကာင့္အသစ္အဓိပၸာယ္ကိုေပးျခင္း
စာသားထည့္သြင္း သို႔မဟုတ္ ပယ္ဖ်က္အားျဖင့္ အျခားသတင္းရင္းျမစ္မ်ားမွစကားလုံးမ်ား စာပိုဒ္တိုမ်ားႏွင့္

တခါတရံ တစ္ခုလုံးက်မ္းပိုဒ္ယူၿပီး ကဗ်ာအျဖစ္သူတို႔ကို re framing ဒါေၾကာင့္အႏုပညာအျဖစ္

ကန္႔ကြက္ေၾကာင္းေမးခြန္း, အ ေလ့လာသူ, အ ေဗဒပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ အႏုပညာသည္ အဘယ္သို႔၏ အဓိပၸာယ္သို႔ ေခၚေတာ္မူအက်င့္ကို ေန႕စဥ္သုံးလက္ေတြ႕ အႏုပညာေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ေပါင္းစပ္သို႔မဟုတ္ juxtapositions အတြက္အသစ္တခုအေျခအေနတြင္ အတြင္းတင္ၾကေသာအခါ စီးပြားျဖစ္ / သာမန္အမႈအရာအသစ္ အဓိပၸာယ္ကိုေပးျခင္း
အသစ္ျပန္လည္ပစၥည္းမ်ားကို ထံမွေနသူမ်ားက ဖန္တီးရေသာ 'မ်ားအား' ၏အျမင္အာ႐ုံအႏုပညာ ဥပမာ ေတြ႕ရွိကဗ်ာတခုရဲ႕ ဥပမာ 'ယႏၱရားအေပၚ မူလတန္းစာခ်ဳပ္' ဒါေၾကာင့္ မွ်အင္အားသုံး
သို႔ေသာ္ တိက်စြာေျဖာင့္ေသာေရျပင္ညီမ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းသို႔၊ သို႔ေသာ္ဒဏ္ေငြကိုႀကိဳးဆန႔္နိုင္
ယေန႕ထို႔ေနာက္သမွ်ေသာ ေ၀ဒနာကတဆင့္သြား၊ အရန္၊ သင္ႏွင့္ငါသည္တေလွ်ာက္အဖြဲ႕

က်န္တဲ့ ႏွင့္အတူ အလြန္စိတ္ဆိုး ... သည္ဝန္ေဆာင္မႈတပ္မွပ်ံသန္းၾက၊ ထိုမိသားစု။
သင္သိေသာေၾကာင့္၊ ဒါဟာအနည္းငယ္ corny အသံကိုျပဳေစျခင္းငွာ၊ ေပလိမ့္မည္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔အလွဆုံးလျပည့္ေန႔ ယေန႔ညရွိသည္။ ထိုအခြင့္ကိုယခုသြားသမွ်ကိုခံစားျခင္းလူအစုအေဝး။
သူတို႔က Corny အသံကိုျပဳေစျခင္းငွာ၊ ဆင့္ဆိုရမည္မွာ၊
သို႔ေသာ္လည္း ငါကတစ္ဦးအတိတ္နိမိတ္ကဲ့သို႔ပင္တစ္ဦး၏အခ်ိဳ႕ေသာမ်ိဳးတူရဲ႕။
ႏွစ္ဦးစလုံးသည္ မိုးေကာင္းကင္သို႔တက္ တက္ႏွစ္ဦးစလုံး။
ကိုယ့္လျပည့္ေန႔သည္ကုိ ျမင္လွ်င္၊ ထို Thurman Munson ငါ့ကိုသတိရ, ထိုေၾကာင့္ပါပဲ။
ေတြ႕ရွိကဗ်ာမွ က်ိန္ဆို၊ ပူေဇာ္အင္တာနက္ကို ပထမဦးဆုံးတရားဝင္စာေပဂ်ာနယ္က ေတြ႕သည္ကဗ်ာျပန္လည္ဆန္းစစ္ျခင္း၊ ေပၚထြက္လာအဆိုပါသုံးလပတ္အလိုက္ဂ်ာနယ္၊
Marcel Duchamp ပန္းခ်ီကား၊ ခ်ားလ္စ္ Manson ရဲ႕တရားခြင္သက္ေသခံခ်က္၊
AOL ကျပဌာန္းစာအုပ္ကေနယူ ၊ ရိုးရာ Centos ႏွင့္ကဗ်ာမ်ားတင္ဆက္ခဲ့သည့္ ရွာေဖြေရးေဒတာ
Emily Post ကိုရဲ႕ေလာကဝတ္စာအုပ္မ်ား၊ ဝီကီပီးဒီးယားေဆာင္းပါးမ်ား၊
ပုံစံ၏ Struck ႏွင့္အျဖဴေရာင္၏ the Elements, Wonder Woman ႐ုပ္ျပႏွင့္
လူ႐ႊင္ေတာ္-Dave Gorman မၾကာခဏလူအြန္လိုင္းဖိုရမ္မ်ားအေပၚေျပာဆိုၾကၿပီေသာ
ထုံေသာအမႈအရာကို အသုံးျပဳ၊ ဟာသေတြ႕ရွိ ကဗ်ာ ေတြ႕သည္အရာဝတၳဳကိုးကားခ်ဲ့ထြင္ရန္အလုိ႔ငွာအသာပုတ္ကိုလည္းၾကည့္ပါ
Wikipedia/Found Poetry/Google Translate/Uni Code Converter/New Document တြင္လည္း ျပန္ၾကည့္ပါ

မင္းနဒီခ

(၂၉၊ ၅၊ ၂၀၁၅)

ငါ ၃၄

ငါ ၃၄

တနလၤာဟာ လေပၚကုိ ငသတ္တင္ၿပီး ထြက္လာတယ္ ငါျဖစ္တယ္ ငါျဖစ္တယ္
ေမြးခန္းထဲက ပိတ္စအျဖဴေပၚမွာ ငါနာမည္ကုိ ဘယ္လုိ ေရးခဲ့သလဲ ငါသိခ်င္ ငါျမင္ခ်င္
တစ္ခ်ိန္က ဇူလုိင္ဟာ အခုထိ မုိးတျဖဳိင္ျဖဳိင္ရြာေနဆဲ ငါၾကားရ ငါစုိစြတ္ရ
မလုံေလာက္ေသးဘူး ထင္လုိ႔ တြန္းတြန္းပုိ႔ခံလုိက္ရတဲ့ ေန႔စဲြေတြထဲ ငါျပဳတ္က် ငါခုန္ဆင္း
ငါ့ညာဘက္လက္ဟာ ငါ့ဘယ္ဘက္လက္ကုိ အားေပးဆုပ္ကုိင္လုိ႔ ငါေက်ာ္လႊား ငါကူးျဖတ္
ဝုိင္းေအာင္ေလ့က်င့္ခဲ့ရတဲ့ ဝလုံးေသးေသးေလးထဲ ငါနစ္ဆဲ ငါဝဲလည္
တစ္ေခ်ာင္းငင္လုိ႔ မမႇတ္ဘဲ ငါေထာက္ခဲ့တဲ့ ေျခေထာက္ေတြ ငါယုိင္နဲ႔ ငါလဲၿပိဳ
လုံးႀကီးလုိ မတင္ခဲ့မိတဲ့ ေရအုိးေတြထဲ ငါျဖည့္ဆည္း ငါခပ္ထည့္
ေ႐ႇ႕မွာေ႐ာက္လုိ႔ ေကာက္ခဲ့မိတဲ့ စံပယ္ႏွစ္ပြင့္မႇာ ငါ့သမီး ငါ့ဇနီးသည္
တစ္ပင္ကုိ ႏွစ္ပင္ယွက္လုိ႔ သာမယ္ထင္မိတဲ့ စိတ္ကူးမႇာ ငါေတာထဲ ငါ့ေတာင္ထဲ
မလြယ္လမ္းကုိမႇ လုိက္ခဲ့မိပါတယ္ မလြယ္လမ္းကုိမႇ ႀကိဳက္ခဲ့မိပါတယ္ ငါ့ကဗ်ာ ငါ့အႏုပညာ
ေပးထားခ်က္ကုိမႇ သက္ေသျပဖုိ႔ရာ တည္ကိန္းကုိမႇ ျပတ္ေအာင္စားဖုိ႔ရာ ငါ့ဂဏန္း ငါ့သခၤ်ာ
လစ္ဟာသြားတဲ့ ကြက္လပ္ကုိျဖည့္ပါ ေမးခြန္းအားလုံးကုိ ေျဖဆုိပါ ငါ့ဘဝ ငါ့ကမာၻ
သြားလမ္းသာလုိ႔ လာလမ္းေျဖာင့္ပါေစေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာလုိ႔ ကိုယ္က်န္းမာပါေစေတာ့ ငါ့ေမြးေန႔ ငါ့ဆုေတာင္း
မေပါင္းလည္းခက္ ေပါင္းလဲခက္ မျပတ္လည္းေပါင္း ဆက္လည္းေပါင္း ငါ့ခႏၶာ ငါ့ဇရာ
ၾကားၾကားသမႇ်ကုိ အမွ်ေဝလုိ႔ ျပဳသမွ်ကုသုိလ္ စိတ္ရည္မွတ္တယ္ ငါ့ဥစၥာ ငါ့သံသရာ
၃၅ ဟာ ဒီေန႔ ငါ့ကုိ လာလာစြက္ဖက္တယ္ ငါအသိေစာခဲ့တယ္ ငါအလုပ္ေနာက္က်ခဲ့တယ္
ငါဟာ ငါကုိ ငါက ခြာခ်မရ ငါငါ ငါသူ ငါတပါး ငါေယာက္်ား ငါမိန္းမ
ငါနဲ႔ မလြတ္သမွ် ငါ႐ွိေနရဦးမယ့္အေၾကာင္း။

မင္းနဒီခ

(၆၊ ၇၊ ၂၀၁၅)

တစ္ႀကိမ္ေႂကြၿပီး အခါခါ ပြင့္ျခင္းသုိ႔

တစ္ႀကိမ္ေႂကြၿပီး အခါခါ ပြင့္ျခင္းသုိ႔

ေတာက္ ေခါက္သံဟာ
ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ တံေတြးခြက္ထဲမွာ ဆြံံ႔အလုိ႔
မယုံႏုိင္စရာ။

ေလစီးေၾကာင္းထဲ
အဝါေရာင္ ငွက္ေမႊးေတြ လြင့္လာတာ ျမင္လုိက္တယ္
ခ်ည္တုိင္ဟာ ႀကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ ႐ႈပ္ေထြးလုိ႔ ေလာကအလယ္
ေလာင္ကြၽမ္းမႈတုိင္းဟာလည္း အၿငိဳးထား ေတးမွတ္ဖြယ္။

မွတ္စုစာအုပ္ထဲလည္း နာမည္ေတြ ရဲမွည့္လုိ႔
တည္ၿငိမ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားသူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္
စိတ္ဟာ အျမဲလႈပ္ခတ္ေနရတယ္
ျပတင္းေပါက္ကေန ေငးၾကည့္ေတာ့လည္း အရင္အတုိင္းပဲ
စက္တင္ဘာ ၃ ရက္ေန႔ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ဆုံးတယ္
ေနာက္ေတာ့ ေန႔တုိင္းျပန္႐ွင္တယ္။

လြမ္းစိတ္ဟာ ကဗ်ာစာအုပ္ကုိ ျပန္ပိတ္လုိက္တယ္
စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြဟာ အိပ္ရာေပၚမွာ ငါ့ကုိယ္စား လဲေလ်ာင္းလုိ႔
အရာအားလံုး စိတ္တုိင္းက်ျဖစ္ဖုိ႔ေတာ့
ဘုရားသခင္ကုိပဲ အခ်ိနိပိုဆင္းခိုင္းရေတာ့မယ္။

သီခ်င္းသံဟာ ေျမျပန္႔ကေန ေတာင္ေပၚအထိ လြင့္ပ်ံေနဆဲပါပဲ
ဘယ္ေနရာက ဘယ္သူဆုိေနမွန္းသာ မသိတာ
ခဏပဲေစာင့္ပါ
သစ္ေခါက္ပင္႐ွိရာ သစ္ေတာက္ငွက္တုိ႔ လာခဲ့သလုိ
ကဗ်ာ႐ွိရာ ငါလာခဲ့ပါမယ္
အခမ္းအနားဟာ သူ႔ကုိယ္သူ ျဖန္႔ခင္းလုိ႔
ဂုဏ္ျပဳသူတုိ႔ေ႐ွ႕ေမွာက္မွာ
တိတ္ဆိတ္စြာ
ၿငိမ္သက္စြာ
ေမာက္မာစြာ။

မင္းနဒီခ

(၃၊ ၉၊ ၂၀၁၅)

ကဗ်ာပစ္ရန္အလာ ေရစုိေနသည့္ ဘဲငန္းတစ္ေကာင္ႏွင့္ မိတ္ေဆြျဖစ္ျခင္း

ကဗ်ာပစ္ရန္အလာ ေရစုိေနသည့္ ဘဲငန္းတစ္ေကာင္ႏွင့္ မိတ္ေဆြျဖစ္ျခင္း

ဘဲငန္းတစ္ေကာင္ဟာ ကုန္းေပၚမွာ ယက္ကန္ယက္ကန္သြားေနတယ္
သူ႔ေျခေထာက္မွာ ေရစက္တန္းလန္း တစက္စက္က်လုိ႔
ငါဟာ ေရစုိ အဝတ္ေတြကုိ လွမ္းဖုိ႔ အျမဲတမ္း သတိေမ့တတ္သူ
ေလမတုိက္လည္း ေလတံခြန္ေတြ ပ်ံဝဲေနတုန္းလား
ေလမႈတ္စက္ဟာ သမီးဆံပင္ေတြေပၚကေန တဝူးဝူး ျဖတ္သြားတယ္
မ်က္ႏွာ မသစ္ခ်င္ဘူး သနပ္ခါးမလိမ္းခ်င္ဘူး ေက်ာင္းမသြားခ်င္ဘူး
nick.jr ၾကည့္မယ္ Toy Story ၾကည့္မယ္ အာလူးပူတီစားမယ္ အာႏုိးေသာက္မယ္
မ်က္စိကုိ မွိတ္လုိက္တယ္ တစ္ေန႔တာဟာ အိပ္မက္ဇာတ္ခုံေပၚက ဇာတ္ဝင္ခန္းပဲ
မစားျဖစ္ခဲ့တဲ့ အိပ္ယာဝင္ သစ္သီးေတြကုိ ဆာေလာင္မိတယ္
ေမာ့မၾကည့္ျဖစ္တာၾကာေတာ့ ဒီအပင္က ဘာအသီး သီးမွန္း ငါတကယ္ မသိေတာ့
က်ီးကန္းေတြဟာ စြန္႔ပစ္ထမင္းက်န္ေတြကုိ လွည့္မၾကည့္ပဲ ထျပန္သြားၾကတယ္
တစ္ ႏွစ္ သုံး ေလး ကေန တစ္ရာ့တစ္ဆယ္ တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္အထိ
အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ေရတြက္ေနဆဲ မျဖစ္ေျမာက္ျခင္းေတြ
အလင္းေရာင္ဟာ ဇာျခင္ေထာင္ပန္းႏုေရာင္ရဲ႕ ျခင္ဝင္ေပါက္ကေန လာတယ္
အိပ္မက္ကဇာတ္ဟာ အပ်ဳိေတာ္ကေန ေနာက္ပိုင္းအထိ မကရေသးဘူး
လက္ခုပ္သံေတြ ၾကားေနရၿပီ ေက်းဇူးျပဳၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေပးရဦးမလား
က်ေနာ့္ကုိ ခုိင္းပါဆုိတဲ့ ေၾကာ္ျငာလာတုိင္း တီဗီခ်ယ္နယ္ကုိ ေနာက္တလုိင္းကုိ ေျပာင္းမိတယ္
ေရလြတ္ရာ မုိးသားမ်ားကုိ ေရြ႕ေျပာင္းပါ ၿမိဳ႕ဟာ တရားျပစရာ ႐ုပ္နာမ္တရားမဟုတ္
မုိးရြာေတာ့မယ္ဆုိတုိင္း မုိးခ်ဳန္းသံအရင္ၾကားသင့္တယ္မဟုတ္လား ကေလး
တစ္နာရီ မုိင္ ၃၀ ႏႈန္းနဲ႔ တကုတ္ကုတ္ တုိက္ခတ္ေနတဲ့ သူ႔ ေယာင္ယမ္းျမည္တမ္းသံမႇာ
ငါးပြက္ရာ ငါးစာလုိက္ခ်သလုိ ရတဲ့စာသားေနာက္ ကဗ်ာတေကာက္ေကာက္လုိက္ကပ္မိပါတယ္
ျခင္ေထာင္အျပင္ဘက္ ထြက္ေလွ်ာက္ေနတဲ့ ဘဲတစ္ေကာင္လုိ မ႐ြာေသးတဲ့ မုိးေရစက္ေတြ တန္းလန္းနဲ႔
တရား႐ွာ ကုိယ္မွာေတြ႔သလုိ ကဗ်ာ႐ွာ အခါခါေကြ႔ခဲ့တဲ့ လမ္းခ်ဳိးေလးအတုိင္း။

မင္းနဒီခ

(၈၊၉၊၂၀၁၅)

ႏွစ္အသစ္

ႏွစ္အသစ္

အဲ့ဒီေန႔က ႏွင္းေတြ ထူထူထပ္ထပ္က်ခဲ့တယ္
လမ္းေလွ်ာက္သမားေတြဟာ လက္ေတြကုိ လဲႊရမ္းေလွ်ာက္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ခဲ႔ဘူး
သူသူကုိယ္ကုိယ္ မီးလင္းဖုိေလးေတြကုိ လက္က ကုိင္လုိ႔
ေျပးေျပးလႊားလႊား လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွား မရပ္မနား မေမာမပန္း
ေနာက္က်ခဲ့လည္း ပန္းတုိင္ကုိ ေရာက္ခဲ့တယ္ပဲ ဆုိၾကပါစုိ႔
ေအာင္ျမင္မႈဟာ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ တည္ခင္းဧည့္ခံတဲ့ စားပဲြမွာ မိန္႔မိန္႔ႀကီးထုိင္လုိ႔
ခက္တာက Menu Card ထဲမွာ စားေသာက္ဖြယ္ရာ စာရင္းပါမလာက စတယ္
ျပႆနာဟာ မီးခုိးႂကြက္ေလွ်ာက္ တစီတတန္း တေမ့တေမာ
ေခြးသြားစိပ္ေတြဟာ မွန္မွန္လည္ပတ္ေနတယ္လုိ႔ ထင္ရတယ္ တထစ္ၿပီး တထစ္
ကုိယ္ပစ္တဲ့ ျမားဟာ ကုိယ္ဆီျပန္လာလိမ့္ဦးမလား
သံသယဟာ အျငင္းပြားဖြယ္ ကစားပဲြတစ္ခုထဲမွာ အထီးတည္းေပၚလြင္ေနတယ္
သမုိင္းဟာ သင္ခန္းစာေတြ တေပြ႔တပိုက္ႀကီးနဲ႔ စာမ်က္ႏွာအသစ္ကုိ ခပ္တည္တည္လွန္လုိ႔
ေကြးေသာလက္လည္း ဆန္႔ပါေစ ဆန္႔ေသာလက္လည္း ေျဖာင့္ပါေစ
တစ္ ႏွစ္ သုံး ေလး ငါး ေျခာက္ ခုနစ္ ႐ွစ္ ကုိး တစ္ဆယ္
႐ႈံးနိမ့္လဲက်သူ မ႐ွိလည္း ဒုိင္လူႀကီးဟာ ဆက္လက္ေရတြက္ေနဆဲ
တစ္ဆယ့္တစ္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ တစ္ဆယ့္သုံး တစ္ဆယ့္ေလး တစ္ဆယ့္ငါး တစ္ဆယ့္ေျခာက္
လာျခင္းေကာင္းတဲ့ ႏွစ္သစ္ပါပဲ လက္ပစ္ကူးခဲ့ရတယ္။

မင္းနဒီခ
၁၊၁၊၂၀၁၆

ငါ ကူးေနတယ္

ငါ ကူးေနတယ္

လက္ေရးလက္သားကအစ ဝါက်တေၾကာင္းလုံး ငါ ကူးေနတယ္ ႐ုတ္ခ်ည္း မိန္းမပ်ဳိေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စက္ဘီးျခင္းထဲ ေရာက္လာတဲ့ ေမတၱာစာ ငါ ကူးေနတယ္ နံ႐ုိးတေခ်ာင္းရဲ႕ အလုိအတူဘဲ အလုိပါခဲ့ရတဲ့ ဖြင့္ဟ ဝန္ခံျခင္း ငါ ကူးေနတယ္

ေနာက္တေခါက္ အေဖ ျပန္လာရင္ ဝယ္ခဲ့မယ္ေနာ္ ငါ ကူးေနတယ္ ဒီလုိ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ မရယ္ရတာ ၾကာေပါ့ 

ငါ ကူး ေနတယ္ ေန႔စဲြမ်ားအတုိင္း အလ်ားလုိက္ ဟင္းလင္းျပင္ စြပ္ေၾကာင္းတေလ်ာက္ ငါ ကူးေနတယ္ မေန႔ကလည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္ မနက္ျဖန္လည္း ျဖစ္ဦးမယ္ ငါ ကူးေနတယ္ အစြန္႔ပစ္ခံျမစ္ဖ်ား အနားသတ္ပင္လယ္ ေတာင္ကမ္းပါးယံကမ္း႐ုိး ငါ ကူးေနတယ္ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴအနမ္း ကုိက္လမ္း ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးစီးသြား ေရကူးၿပီး ျပန္ခဲ့ ငါ ကူးေနတယ္ တေန႔တလံ ပုဂံ ငါ့ျမင္း ငါစုိင္း စစ္ကုိင္း ငါ့ေလွ ငါထုိး ပဲခူး ငါ ကူးေနတယ္ တု႔ိဘဝ တုိ႔ကမာၻ လူမ်ား သကၠရာဇ္မ်ား ဘဝ ခန္းေဆာင္နီအိပ္မက္ ဓားေတာင္ကုိေက်ာ္၍

 မီးပင္လယ္ျဖတ္ ငါ ကူးေနတယ္ ေက်နပ္ဖြယ္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ ငါ ကူးေနတယ္ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္

ေျခာက္ခမ္းသြားတဲ့ အိပ္မက္ျမစ္ ညလူ ငါ ကူးေနတယ္ အနက္ေရာင္ လမ္းမမ်ားအတုိင္း တဟုန္ထုိး ေျပးတက္ ပ်ံသန္း ေလွ်ာက္လမ္းထဲ ငါ ကူးေနတယ္ ငါ မူးေနတယ္ ငါ အိမ္မျပန္ခ်င္ေသးဘူး ငါ ပုလင္းတူ ငါ ဘူးစုိ႔ ငါ ကူးေနတယ္ ေဖြးေဖြးလႈပ္ ႏွင္းမ်ားရဲ႕

 ေသြးပ်က္ေျခာက္ျခားစရာ က်ဆုံးခန္း ငါ ကူးေနတယ္ မနက္ျဖန္ရဲ႕ ျပန္က်မလာေသးတဲ့ လႊင့္တင္ျခင္း ငါ ကူးေနတယ္ 

ပုပၸါးနတ္ေတာင္ အေခါင္ျမင့္ဖ်ား စုံေတာျပားမွာ ငါ ကူးေနတယ္ အင္ဒီဝါးဟုိးရဲ႕ ေဆးစက္က်ရာ 

ဗန္ဂုိးရဲ႕ ေနၾကာပန္း ဝါဝါ ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့ ပိတ္စေ႐ွ႕ ငါ ကူးေနတယ္ တတိယစၾကဝဠာ ဖန္လုံအိမ္ဓာတ္ေငြ႔ ႏုိက္ထ႐ုိဂ်င္ဗုံးရဲ႕ ႐ွာေဖြေတြ႔႐ွိမႈ ငါ ကူးေနတယ္ ငါ ကူးေနတယ္ ထုိင္ရာမထ ေစးထန္းယုိယြင္းမႈမ်ားနဲ႔ မ်ဳိးစိတ္သစ္မ်ား ငါ ကူးေနတယ္ 

ငါ ကူးေနတယ္ ငါ ကူးေနတယ္ တ ကူ ကူး ကူး တ ကူ ကူး ကူး။

မင္းနဒီခ
၂၊ ၁၊ ၂၀၁၆

အထီးက်န္ ေၾကာင္

အထီးက်န္ ေၾကာင္

ငါ ခရီးျပန္လာတဲ့အခါ ငါ့အိမ္ေပါက္ဝမွာ ေၾကာင္ဟာ အၿမီးတြဲေလာင္းခ်ထုိင္လုိ႔
ေၾကာင္ဟာ ဘယ္တုန္းကတည္းက ငါ့အိမ္ထဲေရာက္ေနလဲ
ငါ ထမင္းစားတဲ့ အခါ ေၾကာင္ဟာ ငါ့ေဘးနားမွာ ေစာင့္ေမွ်ာ္လို႔
ၿပီးေတာ့ ငါ့ ထမင္းပန္းကန္ထဲ ဝင္ထုိင္ ငါ့ႏႈတ္ခမ္းကုိ လွ်ာနဲ႔ လွမ္းလွ်က္
ငါထြက္သြားတဲ့အခါ ငါ့ေနာက္ကေန တေကာက္ေကာက္လုိက္ျပန္တယ္
ေၾကာင္ဟာ လမ္းေလွ်ာက္ပုံ ညင္သာလုိ႔ သူ႔ေျခသံကုိ ငါမၾကားရ
ငါ ေဆးလိပ္ေသာက္မယ္ဆုိေတာ့ ေၾကာင္ဟာ မီးျခစ္ကုိ အလုိက္သင့္ျခစ္ေပးတယ္
ငါ အိမ္သာတက္မယ္ဆုိေတာ့ တံခါးဝမွာ ထုိင္ေစာင့္လုိ႔
ေၾကာင္ဟာ ငါအနားကေန ဘယ္ေဝးေဝးကုိမွ မသြား
ေၾကာင္ဟာ ငါ့ ကြန္ပ်ဴတာစားပြဲခုံေပၚ ေသးေပါက္ခ်တယ္
ငါ့အိပ္ယာခင္းေတြဟာ ေၾကာင္ခ်ီးေတြ ေပက်ံလုိ႔
ငါဟာ ေၾကာင္ကုိ ခ်ီေပြ႔ၿပီး မေဆာက္ရေသးတဲ့ တုိက္အျမင့္ႀကီးကေန ပစ္ခ်လုိက္တယ္
ေၾကာင္ဟာ ငါ့ကုိ ရက္စက္တဲ့ အၾကမ္းဖက္သမားတစ္ေယာက္လုိ ၾကည့္ၿပီး
သူ ဝွက္ထားတဲ့ ေလထီးကုိ ဆြဲဖြင့္လုိက္တယ္
ငါဟာ ေၾကာင္ရဲ႕ အၿမီးကေန ကုိင္ၿပီး သစ္ပင္နဲ႔ ရုိက္ပစ္လုိက္တယ္
ငါ့လက္ထဲမွာ ေၾကာင္ဟာ ငွက္ေမႊးေလးတစ္ေခ်ာင္းလုိ ေပါ့ပါးလုိ႔
ငါ့တစ္ကုိယ္လုံးမွာလဲ ေၾကာင္ေမႊးေတြ
ငါ ထြက္ေျပးတယ္ မုိးေရေတြထဲ
ငါ ငုိေၾကြးမိတယ္ မုိးေရေတြထဲ
လမ္းတစ္ဖက္ကုိေရာက္တုိင္း ငါေနာက္လွည့္ၾကည့္မိတဲ့အခါ
ေၾကာင္ဟာ ငါ့ကုိ ေတြရီေငးလုိ႔
ေၾကာင္ဟာ ငါ့အိမ္ေလးထဲကုိ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ဝင္သြားမလဲ ငါေတြးလို႔
ေၾကာင္နဲ႔ ငါဟာ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္သိေနသလုိ
ငါလည္း ငါ့အိမ္ကေန ဘယ္မွ မသြားရဲ
ေၾကာင္လည္း ငါ့အိမ္ကေနဘယ္ကုိမွ ထြက္သြားမယ့္ပုံမေပၚ
အခု ေၾကာင္နဲ႔ ငါဟာ
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေၾကာင္ၾကည့္ုလိ႔
တစ္ေကာင္နဲ႔ တစ္ေကာင္ ၾကမ္းတေျပးတည္းထုိင္လုိ႔
ေၾကာင္တစ္ေကာင္ေရာက္လာၿပီးကတည္းက ငါ့ရဲ႕ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေန႔မ်ား။

မင္းနဒီခ
၈၊၆၊၂၀၁၅

၃၅ ေန႔ေတြ

၃၅ ေန႔ေတြ
______________________________________
မိသားစုအတြက္ဆုိ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး
အလကားရတဲ့ ေလေတာင္ တဝက္ပဲ ႐ွဴၿပီး ပုိေပးဆပ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ေန႔ေတြ
လူငယ္ဘဝရဲ႕ ျဖတ္စေတြမွာ ကုိယ္အသံကုိယ္ၾကားေအာင္
ေရတြင္းထဲ ေခါင္းငုံ႔ နာနာက်ည္းက်ည္း ေအာ္ဟစ္မိတဲ့ ေန႔ေတြ
ခမ္းနားတဲ့ ဘဝဆုိတာ
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေအာ္ဆုိမိတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လုိ႔
ထင္ေယာင္ထင္မွား ယိုးစြပ္မိခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြ
ဂ်င္းေဘာင္းဘီအနားဖြာနဲ႔ စီးကရက္လက္ၾကားညႇပ္ ေတာက္ေခါက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြ
အ႐ွိန္နဲ႔ ေမာင္းလာတဲ့ ကားတစ္စင္းေအာက္ ေခါင္းထုိးဝင္ပစ္ခ်င္မိတဲ့ ေန႔ေတြ
အဆီတထပ္ အသားတထပ္ ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ အသက္႐ွဴ မဝခဲ့တဲ့ေန႔ေတြ
ေငြသံ ေၾကးသံ တခြၽင္ခြၽင္နဲ႔ အဆင္မေျပျခင္းကုိ ဓားနဲ႔ေပါက္
ဆပ္ကပ္ထဲက ဓားသမားတစ္ေယာက္လုိ ေန႔ေတြ
ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္တျခမ္းကုိ သမီးအတြက္ေပးၿပီး
က်န္တဲ့တျခမ္းထဲ ျဖစ္သလုိအိပ္ခဲ့ရတဲ့ ခပ္က်ပ္က်ပ္ေန႔ေတြ
က်ားတံဆိပ္ဘီယာတစ္ဘူးနဲ႔ က်ဳံးပလက္ေဖာင္းေဘး ေျခခ်မိတဲ့ေန႔ေတြ
တစ္ခါတေလ အခ်စ္ဆုိတာ ေၾကမြသြားတဲ့ တစ္႐ွဴးဗူးေလး
တစ္ခါတေလ အခ်စ္ဆုိတာ က်ဳိးေပါက္သြားတဲ့ သုံးထပ္သားနံရံ
အဲ့ဒီလုိ အသံတိတ္ျပဇာတ္ထဲက မင္းသားလုိ ေန႔ေတြ
ကုိယ္လည္းေလ ေလာကီသားမုိ႔ ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးတာပါပဲ
ရန္ျဖစ္ ၿပီး ပုိခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေန႔ေတြ
လမ္းေလွ်ာက္တယ္ ေျပးတယ္ ေျခလဲႊ ခါးလွဲ႔ အိပ္ထ မတင္ ဝိတ္ခ်ခ်င္ခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြ
အေသေကာင္လုိ လမ္းေလွ်ာက္ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ ေန႔ေတြ
ကြၽန္သက္တမ္းတုိးသလုိ စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထုိး နာနာက်င္က်င္ ရယ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြ
ေျမႀကီးေပၚ တုတ္နဲ႔ျခစ္ စိတ္ကူးနဲ႔ အိမ္ပုံဆဲြ
အမုိးအကာ တခုထဲေအာက္ တမိသားစုလုံး ေခၚထားခ်င္မိတဲ့ ေန႔ေတြ
ဇနီးၿပီးေတာ့ ဇနီး သမီးၿပီးေတာ့ သမီး
ကုိယ့္အသက္ကုိ သူတုိ႔လက္ထဲ ပုံအပ္ခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြ
ကဗ်ာၿပီးရင္း ကဗ်ာ ေနာက္ထပ္ ကဗ်ာၿပီးေတာ့လည္း ကဗ်ာပါပဲ
ကဗ်ာဆရာ အေယာင္ေဆာင္ ကဗ်ာမျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြ
ေနာက္ထပ္ ဘယ္လုိ ေန႔ေတြ လာဦးမလဲ
လူ႔သက္တမ္းေလးရဲ႕ အိမ္အျပန္လမ္းထဲ
ေၾကေၾကကဲြကဲြ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတဲ့ ေန႔ေတြ
ေၾသာ္ ေန႔ေတြ ေန႔ေတြ ေန႔ေတြ ေန႔ေတြ
ကုိယ္ပိုင္တယ္ ထင္ခဲ့လည္း ကုိယ္တကယ္ မပုိင္ဆုိင္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔ေတြေလ။

မင္းနဒီခ
၆၊ ၇၊ ၂၀၁၆

ေၾကာင္ဝံပိုက္မ်ား

ေၾကာင္ဝံပိုက္မ်ား

ေခါင္မုိးေပၚကုိ ေၾကာင္ဝံပိုက္တစ္ေကာင္ ခုန္ဆင္းလာတယ္
ဝုန္း ကနဲ အသံၾကာေတာ့ ငါထိတ္လန္႔သြား
အိပ္ေကာင္းခ်ိန္ဆုိ ေၾကာင္ဝံပုိက္ဟာ ငါ့အိမ္ေခါင္မုိးေပၚ အျမဲ လမ္းျဖတ္ေလွ်ာက္တယ္
သူ႔ခႏၶာကုိယ္ ဝဝဖီးဖီးႀကီးဆုိေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္သံကလည္း ၾကမ္းတမ္းလုိ႔
ေၾကာင္ဝံပုိက္ရဲ႕ ပန္းတုိင္ဟာ ဘုရားစင္ေပၚက သစ္သီးပဲြပဲ
သူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ဘုရားကုိ ဝတ္မျပဳဘူး
သူဟာ ဘုရားဆီက စြန္႔ေတာ္မူပါ မေျပာဘဲ လက္​ရဲဇက္​ရဲ ယူစားတယ္
ဒါေပမယ့္ ေၾကာင္ဝံပုိက္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ သစ္သီးေတြကုိ ကုန္ေအာင္မစားဘဲ ဘုရားကုိ ျပန္လႉတယ္
ၿပီးေတာ့ အေမွာင္ထဲမွာေတာင္ ဝင္းဝင္းေတာက္ေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ေဘးပတ္လည္ကုိ ၾကည့္
ဖြင့္ထားတဲ့ တံခါးေပါက္ကေန ငါ့အိမ္ေခါင္မုိးေပၚ ျပန္တက္သြား
ဒီလုိနဲ႔ ေၾကာင္ဝံပုိက္ဟာ ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားတယ္
သူ ဘယ္မွာေနသလဲ ဘယ္ကုိ ျပန္သြားလဲဆုိတာ တအိမ္သားလုံး မသိၾက
သူ လာရင္ ေခါင္မုိးေပၚမွာ ဝုန္းကနဲ အသံ ၾကားရမယ္
သူ မျပန္ခင္ သူ႔မ်က္လုံးနဲ႔ စုိက္ၾကည့္တာ ခံရမယ္ ဒါပဲ
ေၾကာင္ဝံပုိက္ဟာ ဘယ္သူ႔မွ မေၾကာက္သလုိ
ငါတုိ႔လည္း ေၾကာက္ဝံပိုက္ကုိ ဘယ္သူမွ မေၾကာက္ၾက
သူ မလာရင္ သတိရေနမိသလုိ
သူလာမွာ စုိးလုိ႔ အိမ္တံခါးေတြ လုံေအာင္ အထပ္ထပ္ျပန္စစ္ရ
တစ္ေန႔က်ေတာ့ မိန္းမခ်က္တဲ့ အသားဟင္းတစ္ခြက္ထဲ
သစ္သီးတစ္လုံးရဲ႕ အစအနေတြ ငါေတြ႔ရ
အဲ့ဒီေန႔က မြတ္သိပ္စြာနဲ႔ ငါတုိ႔ အားပါးတရ စားေသာက္ခဲ့ၾကပုံ
ႏွစ္မ်ားၾကာတဲ့အခါ ေခါင္မုိးပါတဲ့ အိမ္ေလးကုိ ဖ်က္ၿပီး
ေခါင္မုိးမပါေတာ့တဲ့ အိမ္အသစ္ေလး ငါတုိ႔ျပန္ေဆာက္လုိက္ၾကပုံ
အခုေတာ့ ေခါင္မုိးပါတဲ့ အိမ္ေလးလည္း မ႐ွိေတာ့ဘူး
အိမ္တံခါးေတြလည္း ဖြင့္အိပ္စရာ မလုိေတာ့ဘူး
မွန္လုံခန္းထဲက ဘုရားစင္ေ႐ွ႕လည္း သစ္သီးပဲြေတြ အစီအရီကပ္လႉလုိ႔
ေၾကာင္ဝံပိုက္လည္း ေရထဲနစ္တဲ့ ေက်ာက္ခဲလုိ မေပၚလာ စုန္းစုန္းျမႇဳပ္လုိ႔
ဆုိေပမယ့္
ညေရာက္တုိင္း အိမ္ေခါင္မုိးေပၚ ဝုန္းကနဲ ခုန္ခ်ေနတဲ့ အသံၾကားေနရဆဲ
ဘုရားစင္ေပၚက သစ္သီးပဲြလည္း ကုိက္ရာ တစ္ဝက္နဲ႔ က်န္ က်န္ေနဆဲ
ငါတုိ႔ ခႏၶာကုိယ္လည္း တစ္ေန႔တျခား ဝဖီးလုိ႔
စူးလက္ဝင္းေတာက္တဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ၾကည့္ေနျမဲ
ဘယ္မွာလဲ ေၾကာင္ဝံပိုက္က ဘယ္မွာလဲ။

မင္းနဒီခ
၇၊ ၁၂၊ ၂၀၁၆

မေမ့မေလ်ာ့ သတိနဲ႔ ေန႔မ်ား

မေမ့မေလ်ာ့ သတိနဲ႔ ေန႔မ်ား

မေျဖာင့္တန္းခဲ့တဲ့ လမ္းေတြကုိပဲ အခါခါ ဦးၫႊတ္မိပါတယ္
တနဂၤ​ေႏြဟာ အိပ္ယာေပၚ ခဏအလည္လာၿပီး ျပန္သြားတယ္
လြမ္းမိတဲ့အခါ မ်က္ရည္ေတြပဲ အလုိလို က် က် ေနမိတာ ျပန္မရႏုိင္ေတာ့လုိ႔မ်ားလား
တ​ေစၦဟာ ကုိယ့္အနားကေန ဘယ္မွ မသြားဘဲ တိတ္တိတ္ကေလး ေန ေနတယ္
သီခ်င္းကုိ ပိတ္လုိက္ၿပီ တီးလုံးသံက ၾကားေနရတုန္းပဲ
အခန္းနံပါတ္ ၃၆ မွာ တံခါးကုိ အဆက္မျပတ္ ေခါက္မိတယ္
ျမားဟာ ေလးကုိင္းက ထြက္ခြာသြားၿပီေျပာလည္း ကုိယ့္ဆီမေရာက္ေသးသေရြ႕ အသိအမွတ္မျပဳႏုိင္ဘူး
အဲဒီေန႔က ကပ္ထားတဲ့ စတစ္ကာေတြကုိ တျဖည္းျဖည္းျပန္ခြာမိတယ္
ေစးကပ္ေနတဲ့ အတၱဟာ မွန္နံရံေပၚ ထင္းထင္းႀကီး စဲြက်န္တယ္
ေမွာင္နဲ႔ မည္းမည္း တြင္းနက္နက္ထဲ အခါခါ ျပဳတ္က်ဖူးတစ္ေယာက္လုိ
ကုိယ္သာ နာပါေစ စိတ္မနာပါေစနဲ႔လုိ႔ ဆုေတာင္းလုိက္မိပါေသးလား
လူမသိ သူမသိ ျပဳတ္က်ေနတဲ့ ကုိယ့္နာမည္ေလးကုိ ဖုန္သုတ္ၿပီး ဘုရားစင္ေပၚတင္လုိက္တယ္
မိမိကုိယ္သာ ကုိးကြယ္ရာ
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။

မင္းနဒီခ
၅၊ ၁၂၊ ၂၀၁၆

က႐ုပ္

က႐ုပ္

ႂကြက္တစ္ေကာင္ ဆြမ္းေတာ္ခြက္ထဲက ထမင္း စားေနတာ ျမင္လုိက္တယ္
စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြဟာ ဘုရားခန္းမွာ အပုံႀကီး။

ေဆာက္လက္စတုိက္ႀကီးဟာ မုိးေရေတြ တစက္စက္ယုိလုိ႔
အဆီနဲ႔ တဝင္းဝင္း သဲနဲ႔ တ႐ွပ္႐ွပ္။

ဖိနပ္ျပတ္ေတြကုိ တ႐ုိတေသ သိမ္းထားလုိက္တယ္
အမွတ္တရဟာ စတုိခန္းထဲမွာ အနံ႔တေထာင္းေထာင္းထလုိ႔။

ေသနတ္ပစ္ခန္း မပါလုိ႔ စိတ္ကုိ ေလ်ာ့ခ်ထားလုိက္ၿပီဆုိမွ
အၾကမ္းဖက္သမားဟာ အႏုျမဴဗုံးႀကီးကုိင္ၿပီး ငါ့ဆီ ေျပးလာတယ္။

သူငယ္ခ်င္းက ေျပာတယ္ ၿပီးေတာ့လည္း ၿပီးတာပါပဲကြာ တဲ့
မဟုတ္ဘူးေလ အဲ့ဒါ ဝတၳဳ၊စာအုပ္ထဲက ဟာႀကီး တျခားတခု ေျပာင္းေျပာ။

အိပ္ေထာင္ကုိ စမ္းၾကည့္ေတာ့ ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္ေနတာ ေတြ႔တယ္
မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဟာ ကံကုိ ေကာင္းေစတဲ့ အေဆာင္ပဲ။

သီခ်င္းသံမ်ားသာ ေပ်ာ္ပဲြခန္းမမွာ က်န္ရစ္ခဲ့
လူႀကီးလူေကာင္းဟာ ဖိတ္စာေတြကုိ လြင့္ပစ္ခဲ့လုိက္ၿပီ။

ၾကမ္းျပင္ေပၚ ငိုေႂကြးေနသူဟာလဲ ငါပဲ
တံတားေအာက္ ေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာေနသူဟာလဲ ငါပဲ။

မီးစင္ၾကည့္ၿပီး ကခဲ့တာပါပဲကြာ
အပူေလာင္သြားတာေတာ့ ကုိယ့္ထုိက္နဲ႔ ကုိယ့္ကံပဲေပါ့။

က႐ုပ္ တဲ့
ေပးခ်င္လုိ႔ပဲ ေပးလုိက္တဲ့ နာမည္
ဘယ္သူမွ မေခၚၾကပါနဲ႔။

မင္းနဒီခ
၁၄၊ ၈၊ ၂၀၁၆

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း အိမ္

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း အိမ္

အခ်စ္ေရ
လာ
အိမ္ေလးတစ္လုံး ေဆာက္ရေအာင္
အင္ဂ်င္နီယာ မလုိဘူး
လက္သမား ပန္းရန္ မလုိဘူး
တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အတူတူေဆာက္ၿပီး
တစ္မိသားစုလုံး ေနၾကမယ္
ေလဒဏ္ မုိးဒဏ္ထက္
ေလာကဓံကုိ လုံေအာင္မုိးမယ္
ခ်စ္ျခင္းတရားထက္ ခုိင္ခံ့တဲ့
ေမတၱာတရားနဲ႔ အခုိင္အမာ အုတ္စီမယ္
အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ရာသီအလုိက္ပြင့္တဲ့ ပန္းေတြနဲ႔
အိမ္ထဲမွာ လတ္ဆတ္သင္းပ်ံ႕ေနတဲ့ ေလညႇင္းရန႔ံနဲ႔
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကုိ နံရံမွာ ေဆးအထပ္ထပ္သုတ္
နားလည္မႈကုိ ဧည့္ခန္းမွာ ခ်ိတ္လုိ႔
ျခံဝင္းထိပ္မွာ ဆုိင္းဘုတ္ကေလး ေရးထားမယ္
`ဤအိမ္သည္

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတရား၏ အရိပ္ေအာက္တြင္ ႐ွိေသာေၾကာင့္

လာေရာက္သူအားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေစ´ေပါ့

မင္းနဒီခ
၂၊ ၁၀၊ ၂၀၁၆

တစ္ခါတုန္းက အခ်စ္ကဗ်ာ (၄)ပုဒ္

တစ္ခါတုန္းက(၁)

မုိးေရထဲမွာ ထီးေလးေဆာင္းလုိ႔
ခ်စ္သူအိမ္ေ႐ွ႕မွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ရပ္လုိ႔
သူလႈပ္ရွားျပဳမူသမွ် ေငးမိတယ္
ကုိယ္႐ွိေနတာ သူသိပါ့မလားလုိ႔ ေတြးမိတယ္။

စိမ့္တုိက္လာတဲ့ မုိးသက္ေလေလးရယ္
လြင့္စင္လာတဲ့ ေရမႈန္စက္ေလးရယ္
ငါ့ခမ်ာ တစ္ကုိယ္လုံးစုိရႊဲလုိ႔
စိတ္ႏွလုံး ခုိက္ခိုက္တုန္လုိ႔
ဒီထီးမုိးေအာက္လည္း မေခၚရက္ရဲ
သူ႔အိမ္မုိးေအာက္လည္း မခုိဝင္ရဲ
ကုိယ့္အေတြးနဲ႔ ကုိယ္
အလြမ္းကု္ိ အႀကိဳဖိ္တ္လုိ႔
တိတ္တိတ္ကေလးပဲ ျပန္ဖူးတယ္။

မင္းနဒီခ
၉၊၄၊၂၀၁၄

တစ္ခါတုန္းက(၂)

မုိး႐ြာထဲ
စီးေနက် ငါ့စက္ဘီးေလးက ခ်ိန္းႀကိဳးျပတ္လုိ႔။

မုိး႐ြာထဲ
နင္စီးသြားတဲ့ကားေလးက ငါ့ကုိ ေရေတြ စင္လုိ႔။

မုိး႐ြာထဲ
နင့္ကုိမျမင္ေစခ်င္တဲ့ ငါက ေခါင္းငုံံ႔လုိ႔။

မုိး႐ြာထဲ
နင္က ငါ့ကုိ သနားစိတ္နဲ႔ ေနာက္ျပန္လွည့္ ၾကည့္ လုိ႔။

မုိး႐ြာထဲ
တစ္ေယာက္တစ္လမ္းစီ အိမ္အျပန္
ငါ့စိတ္က နင့္ကုိ ေႏြးေထြးေဖးမလုိ႔
နင့္စိတ္က ငါ့ကုိ ထီးလုိ မုိးေပးလုိ႔။

မုိး႐ြာထဲ
တစ္ေယာက္တစ္လမ္းစီ အိမ္အျပန္
ေနာက္တစ္ခါ ျပန္ဆုံမယ္ဆုိေပမယ့္လည္း
ကုိယ္စီရင္ထဲ
မုိး႐ြာဆဲ။

မင္းနဒီခ
၉၊၄၊၂၀၁၄

တစ္ခါတုန္းက(၃)

သူ႔ပါးေပၚမွာ
ကုိယ့္မုိးေရစက္ေတြ
ကုိယ့္ပါးေပၚမွာ
သူ႔မုိးေရစက္ေတြ
မဆုံႏုိင္ဘူးဆုိတဲ့အေတြးက
မုိးလုိ ထစ္ထစ္ခ်ဳန္းတယ္
ခဲြရမယ္ဆုိတဲ့အသိက
လ်ပ္စီးလုိ တဖ်တ္ဖ်တ္လက္တယ္
ငါတုိ႔
အတူတူသည္းခဲ့ၾကဖူးတယ္။

မင္းနဒီခ
၉၊၄၊၂၀၁၄

တစ္ခါတုန္းက(၄)

တံစက္ၿမိတ္ကစီးက်လာတဲ့ မုိးေရစက္ကုိ လက္နဲ႔ခံရင္း
လြမ္းမိတယ္။

မဆုိင္ဘူးလုိ႔ပဲ ဆုိဆုိ မပုိင္ဘူးလုိ႔ပဲေျပာေျပာ
သူ႔ဆံဖ်ားမွာ တဲြရႊဲခုိေနတဲ့ မုိးေရစက္ေလးကုိ မနာလိုမိတယ္။

ခ်စ္ျခင္း ရယ္
ေနာက္ဆုံးေႂကြက်ေပးလုိက္ရမွာခ်င္းအတူတူ
ကုိယ္လုိလူ အတြက္
ခဏတာ တြယ္ဖက္ခြင့္ေလးရရင္
ပင္လယ္သမုဒၵရာအထိဆုိရင္လည္း
စီးဆင္းပစ္လုိက္မွာပဲေပါ့။

မင္းနဒီခ
၁၀၊၄၊၂၀၁၄

လက္ထပ္ျခင္းအႏုပညာ

လက္ထပ္ျခင္းအႏုပညာ

အိပ္မက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး

စိတ္ကူးယဥ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး

တစ္ေယာက္လက္ကုိ တစ္ေယာက္တြဲလုိ႔

တစ္ေယာက္ဘ၀ထဲကုိ တစ္ေယာက္တုိး၀င္လုိ႔

ႏွစ္ေယာက္ တစ္ဘ၀ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။

ဘ၀ဆုိတာ

ကံၾကမၼာဓါးေပါက္ရာ

မ်က္စိမွိတ္ရင္ေကာ့ထားရတဲ့ ျဖစ္တည္မႈ

တစ္ခါတစ္ခါ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဟာ

ကမာၻလုံးႀကီးထဲ တ၀ူး၀ူးေမာင္းျပလိမ့္မယ္

တစ္ခါတစ္ခါ နာက်င္ျခင္းဟာ

အေျမာက္ထဲကုိ တစ္ကုိယ္လုံး ထည့္ပစ္လိမ့္မယ္

တစ္ခါတစ္ခါ ေကာင္းဆုိးေလာကဓံဟာ

ရင္သပ္႐ႈေမာ မ်က္လွည့္ျပလိမ့္မယ္

တစ္ခါတစ္ခါ သစၥာတရားဟာ

ရုိးသားမႈႀကိဳးတန္းေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ျပလိမ့္မယ္။

ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္

တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ခ်စ္ရင္း

ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ေလွ်ာက္ရမယ့္ လမ္းတေလွ်ာက္

ေနလုိလည္း ထြန္းလင္းေစ လလုိလည္း ေအးျမေစ

ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ တူးေဖာ္ထားတဲ့ ကန္ေရျပင္မွာ

ၾကာလည္း တင့္ေစ ေရလည္းျမင့္ေစ

ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္ေလးမွာ

ပန္းလည္း ပြင့္ေစ ရနံ႔လည္း သင္းေစ

ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ တသြင္သြင္ စီးဆင္းေစ။

မင္းနဒီခ

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ လက္စြပ္

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ လက္စြပ္

အဲဒီေန႔က

လစ္ဟာေနတဲ့ သူမလက္သူၾကြယ္ေလးကုိ ၾကည့္ရင္း

ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းနည္းတယ္။

နာက်င္စြာ ရယ္ေမာတတ္ေအာင္ ဘယ္သူသင္ေပးခဲ့ပါသလဲ

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဟာ ခဏတျဖဳတ္လာတယ္ ခဏတျဖဳတ္ျပန္တယ္

ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကုိယ္ရပ္ဖုိ႔

ကုိယ့္လမ္းကုိ ကုိယ္ေဖာက္ဖုိ႔

ကုိယ့္ႏႈတ္ခမ္းကုိယ္ ကုိက္ၿပီး ေစာင့္ခဲ့ရတဲ့ေန႔ေတြ

ကုိယ့္အေမွာင္နဲ႔ကုိယ္ မုိက္ခဲ့ရတဲ့ ညေတြ။

အဲဒီေန႔က

လစ္ဟာေနတဲ့ သူမလက္သူၾကြယ္ေလးကုိ ၾကည့္ရင္း

ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းနည္းတယ္။

မျပည့္စုံျခင္းဟာ ဘ၀တစ္ခုကုိ ေမာပန္းေစခဲ့ပါသလား

သူ႔ရင္ခြင္ဟာ ကုိယ့္အတြက္ လန္းဆန္းအေမာေျဖရာ

ကုိယ့္ပခုံးဟာ သူ႔အတြက္ မွီတြယ္ခုိနားရာ

အဲဒီလုိ ဘာမွမရွိတဲ့ ကြက္လပ္ေလးမွာ

တစ္ေယာက္အၿပဳံးတစ္ေယာက္ နားလည္ရင္းနဲ႔

ညေတြကုိ လင္းခဲ့တယ္

တစ္ေယာက္စကား တစ္ေယာက္အားေပးရင္းနဲ႔

ေန႔ေတြကုိ ေက်ာ္ခဲ့တယ္။

အဲဒီေန႔က

လစ္ဟာေနတဲ့ သူမလက္သူၾကြယ္ေလးကုိ ၾကည့္ရင္း

ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းနည္းတယ္။

`မ´အတြက္ ဘာမွမလုိပါဘူးကြယ္လုိ႔ သူေျပာေတာ့

ကြ်န္ေတာ္ပုိနာက်င္ခဲ့ရတယ္

ေမာင့္အတြက္ ဘာမွ မလုိပါဘူးကြာလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာေတာ့

သူမ ပုိေၾကကြဲရတယ္

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဟာ

တစ္ေယာက္စိတ္မွာ တစ္ေယာက္စြပ္လုိ႔

လစ္ဟာေနတဲ့ လက္သူၾကြယ္ေလးကုိ ကုိယ္စီၾကည့္ရင္း

ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ရယ္ေမာလုိက္ၾကတယ္။

အဲဒီေန႔က

လစ္ဟာေနတဲ့ သူမလက္သူၾကြယ္ေလးကုိ ၾကည့္ရင္း

ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းနည္းတယ္။

ဒီေန႔ေတာ့

သူမလက္သူၾကြယ္ေလးကုိ ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္မိတယ္။

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ လက္စြပ္ဟာ

လစ္ဟာေနတဲ့ သူမလက္သူၾကြယ္ေလးမွာ တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္လုိ႔

လုိေနတဲ့ ကြက္လပ္ေလးကုိ တလက္လက္ျဖည့္ဆည္းလုိ႔

ငါးႏွစ္ၾကာမက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္တစ္ခုကုိ အသက္သြင္းကုိယ္ထင္ျပလုိ႔

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ ရက္ေန႔မွာ

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္

အဲဒီေန႔က

လစ္ဟာေနတဲ့ သူမလက္သူၾကြယ္ေလးကုိ ၾကည့္ရင္း

ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းနည္းမိတဲ့အေၾကာင္း တစိမ့္စိမ့္ျပန္ေတြးလုိ႔

ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးရယ္ေမာလုိက္ၾကတယ္။

မင္းနဒီခ

၁၄၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၄

ႏွစ္ေယာက္တစ္လမ္းနဲ႔ အနာဂတ္ကုိ ထမ္းခဲ့တယ္

ႏွစ္ေယာက္တစ္လမ္းနဲ႔ အနာဂတ္ကုိ ထမ္းခဲ့တယ္

သူ႔လက္ကေလး ကုိင္ခြင့္ရတဲ့ေန႔က

ကြ်န္ေတာ္ဖ်ားတယ္

အေဖရယ္

အေမရယ္

ကြ်န္ေတာ္ရယ္

သုံးေယာက္သား

သူ႔အေၾကာင္းေတြ ေျပာတဲ့ညက

မုိးလင္း လင္းသြားတယ္။

အိမ္ေသးေသးေလးတစ္လုံး ေဆာက္မယ္

အခန္းေသးေသးေလးတစ္ခန္း ဖြဲ႔မယ္

စာအုပ္စင္နဲ႔ မွန္တင္ခုံကုိ

ေဘးခ်င္းယွဥ္ထားမယ္

မနက္ဆုိရင္ အတူတူမ်က္ႏွာသစ္လုိ႔

ညဆုိရင္ အတူတူဘုရား၀တ္ျပဳလုိ႔

ယဥ္မိတဲ႔ စိတ္ကူးမွာ

အပန္းေျဖခရီးလည္းပါတယ္

မီလွ်ံနာဘ၀လည္းပါတယ္။

ဘာမဆုိ

တစ္ခ်ဳိ႕တ၀က္ဆုိ မလုိခ်င္ဘူး

အကုန္လုံးရမွပဲ လုိခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔

သံသရာဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံးကုိ

သူ႔လက္ထဲ ထည့္ေပးၿပီး

ဘုရားမွာ သစၥာဆုိလုိက္တယ္

ဒါမွ မယုံေသးရင္လည္း

လက္ထပ္ၾကည့္လုိက္ပါလုိ႔

ကြ်န္ေတာ္အတည္ေျပာေတာ့

သူက တခစ္ခစ္ရယ္တယ္။

ဒီလုိနဲ႔

လက္ထပ္ပြဲေလးက်င္းပခဲ့ပါတယ္

ဒီလုိနဲ႔

ကုိယ့္ဘ၀ကုိ သူ႔ဘ၀နဲ႔ထပ္ၿပီး

ေလာကဓံနဲ႔ စီးခ်င္းထုိးခဲ့ၾကပါတယ္

ဒီလုိနဲ႔

သမီးေလးတစ္ေယာက္ရခဲ့ပါတယ္

ကမာၻႀကီးက က်ယ္တယ္

မိသားစုေလးက က်ဥ္းပါတယ္

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တေတြ

ကမာၻႀကီးကုိ

မိသားစုေလးထဲထည့္ၿပီး

ရလာတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ

မွ်ေ၀စားသုံးခဲ့ပါတယ္။

အခုထိ

တစ္ျခားမိန္းကေလးအေၾကာင္းေျပာမိရင္

သူ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စိတ္ေကာက္တုန္း

အခုထိ

ဖုန္းေခၚလုိ႔ ခ်က္ခ်င္းမကုိင္ရင္

ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ စိတ္ဆုိးတုန္း

အခုထိ

ဆုိင္ကယ္အစုတ္ေလးစီးေနတဲ့

ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ျမင္ရင္

သူ အားနာေနတုန္း

အခုထိ

လက္ထပ္လက္စြပ္ေလးလစ္ဟာေနတဲ႔

သူ႔လက္သူၾကြယ္ေလးကုိ ျမင္ရင္

ကြ်န္ေတာ္အားနာေနတုန္း။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ

မၿမဲတဲ့တရားမွာ

တစ္ေယာက္လက္ကုိ

တစ္ေယာက္ၿမဲေအာင္တြဲရင္း

သံသရာတြင္းနက္နက္ထဲ

ခုန္ ခုန္ဆင္းလုိ႔

ခ်စ္ျခင္းကုိ တြန္းတင္ခဲ့ၾကတယ္

`နိဗၺာန္ဟာ ပ်င္းစရာေကာင္းပါတယ္ အခ်စ္ရယ္´

အဲဒီလုိ

တရားလက္လြတ္ က်ီစယ္စေနာက္ရင္း

ပူေလာင္ျခင္းကုိ ေပြ႔ပုိက္ခ်ည္ေႏွာင္လုိ႔

ကုိယ့္နံေဘးက

သူ ေပ်ာက္သြားမွာ စုိးရိမ္ခဲ့ၾကတယ္။

ေန႔မ်ားရွည္လ်ားလြန္းခဲ႔ေပမယ့္

သာယာခဲ့တယ္

ညမ်ား ေမွာင္မုိက္လြန္းခဲ့ေပမယ့္

ၾကည္ႏူးရတယ္

အခု သူက

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ သမီးေလး လက္ကိုတြဲ

အခု ကြ်န္ေတာ္က

သူနဲ႔ သမီးေလး လက္ကိုတြဲ

မိသားစုစည္း၀ုိင္းထဲ

၀ုိင္းႀကီးပတ္ပတ္ဒူေ၀ေ၀

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တေတြ

ကုိယ့္ေ၀စုနဲ႔ကုိယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ရင္း

ေနတတ္လုိ႔

ေက်နပ္ခဲ့ၾကတယ္။

မင္းနဒီခ

၆၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၄

မင္းနဲ႔ ေဝးတဲ႔ ဇန္နဝါရီ

မင္းနဲ႔ ေဝးတဲ႔ ဇန္နဝါရီ

ေဆာင္းရာသီဟာ ငါ့ကုိ ပူေလာင္ေစတယ္
အလြမ္းဟာ မီးစဲြေနတဲ႔ ထင္းေျခာက္လုိ တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္လုိ႔
ႏွင္းဟာလည္း ႏွင္းမဟုတ္ေတာ့သလုိ
ျမဴဟာလည္း မီးခုိးလုိ တေငြ႔ေငြ႔ အူလုိ႔
မင္းအရိပ္ မင္းအေရာင္ဟာ
မနက္ခင္းအ႐ုဏ္ဦးမွာ တံလွ်ပ္လုိ ျဖားေယာင္းလုိ႔
ေၾကကဲြစိတ္ဟာ ျမက္ဖ်ားေပၚက ႏွင္းစက္လုိ တဲြလဲခုိလုိ႔
ငါတုိ႔ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္လြမ္းရတဲ႔ ဇန္နဝါရီ
ရာသီမသိလုိ႔ ပန္းနဲ႔ၫွိဖုိ႔ လုိဦးမလား
မတတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး
လြမ္းစိတ္မွာ ပန္းေတြ အားလုံးႏြမ္းေၾကႏႈတ္ဆိတ္လုိ႔
ပန္းၿမိဳ႕ေတာ္ဟာ တိတ္တိတ္ကေလးေဆြးတယ္
ေျခာက္ထပ္ေကြ႔ဟာ သူျပန္လာမယ့္ လမ္းကုိ ေမွ်ာ္လုိ႔ ေငးတယ္
ခ်စ္သူေရ
ဂႏၶမာပန္းမ်ား ျပည္ခ်စ္ဘုရားမွာ ကပ္လွဴဆုေတာင္းခဲ႔ပါ
သုံးဆင့္ေရတံခြန္နဲ႔ ကန္ေတာ္ႀကီးဥယ်ာဥ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးခဲ႔ပါ
မင္းရွိေနတဲ႔ ေနရာမွာ ငါရွိေနသလုိ စိတ္ကုိေတြးလုိ႔
ခ်စ္ျခင္းတရားကုိ ဝတ္မံႈကူးပါ
မင္းေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ ငါ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈပါပဲဆုိတာ
ကဗ်ာအျဖစ္ေရးတဲ႔ စာသားသက္သက္မဟုတ္ပါဘူး
ငါေစာင့္ေနမယ္
မင္းပိတ္မသြားတဲ႔ အိမ္ေရွ႕တံခါးေလးမွာ ရပ္ေစာင့္ရင္း
မင္းျပန္လာမယ့္ ေတာင္ေပၚအဆင္းလမ္းေလးကုိ ေငးရင္း
ေဆာင္းရနံ႔သင္းတဲ႔ ညဆီက မင္းကုိယ္ေငြ႔ေႏြးေႏြးကုိ ျပန္ေတြးရင္း
ငါေစာင့္ေနမယ္
ျပန္လာမယ္ဆုိ ဖုန္းႀကိဳမဆက္ပါနဲ႔
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းရဲ႕ စကၠန္႔တစ္ခ်က္ခ်က္သံၾကားမွာ
ငါ
အံ႔ၾသေပ်ာ္ရႊင္ပါရေစ။

မင္းနဒီခ
၈ ဇန္နဝါရီ ၂၀၁၄

ေဆာင္းေခတ္ရုပ္ၾကြင္း

ေဆာင္းေခတ္ရုပ္ၾကြင္း

လေရာင္ ဝါ လို႔
ဆံႏြယ္ေတြ ဝါ ေနေတာ့တာလား
မလာတဲ့ႏွင္းကို
ဒီသီခ်င္းလည္း ဆို မျပခ်င္ဘူး။

ပ်ံ႔လြင့္လာတဲ႔ ညေမႊးပန္းလုိ
အခ်စ္ဟာ ရနံ႔ကို ျပျပၿပီး ေျပးတယ္
အေမွာင္ဟာ

လေရာင္ကုိ ဘယ္မွာ ၀ွက္ထားခဲ႔ပါသလဲ
ညဥ္႔နက္ေလ အလြမ္းခက္ေလ။

မီးပံုးပ်ံလို
တအုန္းအုန္းေတာက္ေလာင္ၿပီး
အလွပဆံုး ပ်ံတက္သြားလို႔လည္း မရ
ေဆာင္းက
အိပ္မက္ကို အခ်မ္းေပါ့ေစတယ္။

ဘယ္မွာလဲ ဘယ္မွာလဲ
ႏွင္းေတြၾကားက ေႏြးေသာလက္ေတြ
တစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္ရေပမယ္႔
ႏွစ္ကုိယ္စာ လမ္းမုိ႔ က်ယ္တယ္။

ကုိယ္႔မီးစာနဲ႔ ကုိယ္ရင္ေငြ႔လွဳံရင္း
ကုိယ္႔ႏႈတ္ခမ္းကုိယ္သာ ဖိဖိကုိက္ေနရ
ျပန္က်လာတဲ႔ မီးပုံးပ်ံေလးက်မွ
ကုိယ္ပဲ ျဖစ္ေနရ။

မျပယ္ပါနဲ႔ အလြမ္းေရ
ေဆာင္းခ်မ္းခ်မ္း မခ်မ္းခ်မ္း
ႏွလံုးသားနဲ႔
ဒီရာသီေလးကို ထမ္းထားပါ့မယ္။

အစြဲအလန္းနဲ႔
သံသရာျမဴႏွင္း ထူခ်င္လို႔။

မေၾကြပါနဲ႔ ေမ႔မ်က္ရည္

အနမ္းတစ္ခန္း အလြမ္းတစ္ခန္း

ပါးတစ္ျခမ္းနဲ႔

ဒီခ်စ္ျခင္းကုိ ထားခဲ႔ပါမယ္။

သံသရာအဆက္နဲ႔

ဒီအပူကုိ တစ္ခန္းမရပ္ခ်င္လုိ႔။

စုိ႔ေနတဲ႔ မ်က္ေတာင္ရိပ္က ႏွင္း

အခု

ဘယ္ကုိ ေၾကြဆင္းရမလဲကြယ္

ေမာင္ႏုိင္လင္း(ေကာလင္း)၊ မင္းနဒီခ

၁၇၊ ႏုိ၀င္ဘာ၊ ၂၀၁၃

မနက္ ၁ နာရီ ၂၅ မိနစ္

ခ်စ္သူသုိ႔

ခ်စ္သူသုိ႔

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ခ်စ္သူ

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ

ငါတုိ႔ စုိက္ပ်ဳိးခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ဆုိရင္

သမီးေလးဟာ

အဲဒီအပင္က ပြင့္တဲ့ပန္းကေလးေပါ့။

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ခ်စ္သူ

နားလည္မႈဆုိတာ

ငါတုိ႔ၾကားမွာ

အေလ့က်ေပါက္ခဲ့တဲ့ ျမက္ပင္ေတြ မဟုတ္ဘူး

အႏွစ္ႏွစ္အလလ ပ်ဳိးႀကဲယူခဲ့ရတယ္

အႏွစ္ႏွစ္အလလ ကုိင္းဆက္ယူခဲ့ရတယ္

အခုလည္း

သစၥာတရားကုိ ပုိးေမြးသလုိ ေမြးျမဴရသလုိ

သမီးေလးကိုလည္း

ငါတုိ႔

ပုိးေမြးသလုိ ဆက္ေမြးျမဴၾကတာေပါ့။

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ခ်စ္သူ

ငါတုိ႔ ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းဟာ အလုိလုိ ပန္းမပြင့္ခဲ့ဘူး

တမင္တကာ ခင္းယူရတယ္

ငါတုိျဖတ္ခဲ့တဲ့ တံတားဟာ အလိုလုိခ်ိတ္ဆက္ထားတာမဟုတ္ဘူး

ကုိယ္တုိင္ ထုိးယူခဲ့ရတယ္

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ခ်စ္သူ

ငါစိတ္ညစ္တဲ့အခါ `မ မရွိလုိ႔ မျဖစ္´ သီခ်င္းကုိ ဆုိမယ္

နင္စိတ္ညစ္တဲ့အခါ ` ခ်စ္တယ္ ေခ်ာရယ္´ ဆုိတဲ့ ကဗ်ာကုိ ဖတ္ေပါ့

အခက္အခဲေတြ ေတြ႔တုိင္း

ကုိညီထြဋ္ရဲ႕ ရွင္သန္ျခင္း သီခ်င္းကုိ

ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ဆုိရင္း ျဖတ္သန္းၾကမယ္

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ခ်စ္သူ

ငါ့လက္ကုိ တြဲပါ

ငါ့ပခုံးသားေပၚမွာ အိပ္စက္ပါ

နီးနီးေ၀းေ၀း ငါ့ႏွလုံးသားကုိ ဖုန္းေခၚပါ

ငါပထမဆုံးေပးတဲ့ ရည္းစားစာဟာ

ထာ၀ရမေျပာင္းလဲတဲ့ ငါ့ေမတၱာပါပဲ

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ခ်စ္သူ

ငါတုိ႔ရန္ျဖစ္ၾက ငါတုိ႔ ျပန္ခ်စ္ၾက

အမွတ္တရေန႔စြဲေတြကုိ

ျပကၡဒီန္စာရြက္ေပၚ ထပ္ထပ္တုိးရင္း

ငါတုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၾက  ငါတုိ႔ ရယ္ေမာၾက

သံသရာကုိ မေၾကာက္တမ္း

လက္ဆင့္ကမ္းလုိက္တဲ့ ႀကိဳးေတြနဲ႔

ငါတုိ႔ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ခ်ည္ေႏွာင္ၾက

ျမင္သူတကာ အားက်တဲ့ မိသားစုဘ၀ကုိ

ငါတုိ႔ ရခဲ့တယ္

ငါတုိ႔ ရခဲ့တယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ခ်စ္သူ

ေမြးေန႔မွာ စ၍ ေနာင္လာမယ့္ ေန႔ရက္တုိင္း

ငါ့ရင္ခြင္ထဲ ေမွးစက္တုိး၀င္လုိ႔

ငါ့အနာဂတ္ကုိ မီးအိမ္ထြန္းလမ္းျပလုိ႔

မိသားစုခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ခံစား

ငါ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ခ်စ္သူ

ထာ၀ရ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ခ်စ္သူ။

မင္းနဒီခ

(၁၈ ဇူလုိင္မွာ က်ေရာက္တဲ့ ေမြးေန႔အတြက္ ခ်စ္ျခင္းကဗ်ာ)