ဘုံႀကိဳးျပတ္အိပ္မက္
ညတစ္ခုလုံးစေတးခံမက္ခဲ႔ၿပီးမွ
ဘုံႀကိဳးျပတ္ခဲ႔ရတဲ႔ အိပ္မက္ေလးပါ
ရင္ကြဲပက္လက္ေအာ္ေခၚေနလည္း
မုိးလင္း႐ုံကလြဲၿပီး မတတ္ႏုိင္ေတာ႔
အဲဒီလုိ ကုိယ္႔ႏႈတ္ခမ္းကုိယ္ကုိက္ၿပီး
ျပန္လာခဲ႔ရတဲ႔ ညေနေတြ
အနမ္းဆုိတာ သတိရတုိင္းေျခာက္တတ္တဲ႔
တေစၧလား
တြန္႔ေၾကေနတဲ႔ အိပ္ယာထက္မွာ ရင္နာစရာအျပည္႔
ေၾကကြဲျခင္းက တေျမ႔ေျမ႔လႈိက္စား
ၿပီးပါၿပီစာတန္းထုိးထားေပမယ္႔
လြမ္းတဲ႔စိတ္က
ဘယ္လုိေခ်ာ႔ေခ်ာ႔ အငိုမတိတ္ေတာ႔ဘူး။
မင္းနဒီခ
Empress
Magazine
No comments:
Post a Comment