ေခါင္းစဥ္ကုိ ေခါင္းထဲမွာပဲ ထည္႔ထားလုိက္
ကဗ်ာအေၾကာင္းဆက္ရေအာင္
စာအုပ္အမည္
ေခါင္းစဥ္ကုိ ေခါင္းထဲမွာပဲ
ထည္႔ထားလုိက္
ေရးသူ ေသာ္ဇင္အုန္း
ထုတ္ေ၀သည္႔ ကာလ ၂၀၁၂ ၊ ဒီဇင္ဘာ
ထုတ္ေ၀သည္႔ တုိက္
ေရၾကည္ေရစီးစာေပ
` ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ ပန္းခ်ီျပပြဲေတြ ၾကည္႔ၾက၊
ကဗ်ာေတြ ဖတ္ၾကနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္ျမင့္ၾကသူေတြ မ်ားပါတယ္။ ပန္းခ်ီျပပြဲေတြမွာက်ေတာ႔
အရုပ္မပါ ျဒပ္မပါတဲ႔ Abstract ကားေတြကုိ စိမ္ေျပနေျပၾကည္႔ၿပီး ခံစားၾကသူေတြ
ခံတြင္းေတြ႔ၾကသူေတြ မ်ားစြာ အဲ သူတုိ႔ေတြ ကဗ်ာဖတ္ၾကေတာ႔ စကားလုံးအသစ္
အျဖတ္အေတာက္ပုံသ႑ာန္အသစ္ အယူအဆအသစ္ေတြနဲ႔ ကဗ်ာေတြ ဆုိရင္ အုိ ဘာေတြလဲ ဟာ၊ နားကုိ
မလည္ႏုိင္ဘူး လုိ႔ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္တတ္ၾကပါရဲ႕´ လုိ႔ ဆရာေမာင္ျပည္႔မင္းအမွာ
ျဖစ္တဲ႔ ေျပာခ်င္တာတစ္ခ်ဳိ႕ကုိ
ဖတ္လုိက္ရင္ပဲ ဒီကဗ်ာစာအုပ္ေလးထဲက ကဗ်ာေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကုိ
ေခါင္းစားေတာ႔မယ္ဆုိတာ ႀကိဳေတြးမိပါရဲ႕။
ေခတ္အဆက္ဆက္ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ႔
စာေပေရစီးေၾကာင္းမွာ ကဗ်ာဟာ ေျပာင္းလဲမႈအျမန္ဆုံး အေ၀ဖန္ခံရဆုံး အႏုပညာပစၥည္းထဲက
တစ္ခုအပါအ၀င္ပါပဲ။ အဲဒီလုိမ်ဳိး
အတုိက္အခုိက္ေတြ၊ ကဲ႔ရဲ႕႐ႈံ႕ခ်မႈေတြ။ နားလည္ျခင္းမလည္ျခင္း ျပႆနာေတြ၊ ေခတ္စနစ္ရဲ႕ပိတ္ပင္တားဆီးမႈေတြ၊
ေခတ္ေပၚေခတ္ၿပိဳင္နဲ႔ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲမႈပုံသ႑ာန္အယူအဆေတြ ၾကားကေန ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာေခတ္လုိ႔
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အၾကမ္းဖ်င္းသတ္မွတ္လုိ႔ရႏုိင္တဲ႔ ဒီေန႔ကဗ်ာဟာလည္း ေ၀၀ါး႐ႈပ္ေထြး မႈေတြ၊
သိမႈဆုိင္ရာခက္ခဲမႈေတြ၊ ပုံသ႑ာန္၀ါဒတည္ေဆာက္မႈေတြနဲ႔အတူ ခက္ခက္ခဲခဲထုိးေဖာက္ေနရာယူဖုိ႔
ႀကိဳးစား ေနၾကတုန္းပါပဲ။ အခု အဲဒီလုိ အေနအထားမွာ ကဗ်ာဆရာ ေသာ္ဇင္အုန္းက ေခါင္းစဥ္ကုိ ေခါင္းထဲမွာပဲ ထည္႔ထားလုိက္
ဆုိတဲ႔ ကဗ်ာစာအုပ္ေလး ကုိ ကဗ်ာဖတ္သူဆီ ပု႔ိေပးလုိက္ ပါတယ္။
ဆရာေမာင္ျပည္႔မင္းရဲ႕
ေျပာခ်င္တာတစ္ခ်ဳိ႕အမွာ၊ ကဗ်ာဆရာ ေသာ္ဇင္အုန္းရဲ႕ ကုိယ္တုိင္ေရးအမွာစာနဲ႔အတူ ကဗ်ာ(
၄၈) ပုဒ္ပါ၀င္ပါတယ္။ ပုံႏွိပ္မွတ္တမ္းအရ ကဗ်ာအမ်ားစုဟာ ၂၀၁၀ နဲ႔ ၂၀၁၁
အတြင္းေရးဖြဲ႔ခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာေတြျဖစ္ၿပီး ကဗ်ာဆရာရဲ႕ သီးသန္႔ေရြးခ်ယ္မႈ
စိတ္ကူးျဖစ္ပုံရပါတယ္။ ၂၀၁၀ ေရွ႔ပုိင္းက မဂၢဇင္းေတြမွာ ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပထားတဲ႔
ကဗ်ာတစ္ခ်ိဳ႕ပါမလာတာကေတာ႔ စိတ္မေကာင္းစြာပဲ ႏွေျမာမိပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္ကုိ
ေခါင္းထဲမွာပဲ ထည္႔ထား လုိက္ဖုိ႔ အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းစဥ္ေတြပဲ အရင္ဖတ္မိတဲ႔အခါ
တစ္ခ်ိဳ႕ေခါင္းစဥ္ေတြကေတာ႔ သာမန္ေပးရုိး ေပးစဥ္ ေပးလုိက္ပုံ ရၿပီး
တစ္ခ်ိဳ႕ကဗ်ာေတြကေတာ႔ ေခါင္းစဥ္ကုိယ္တုိင္ကပါ ကဗ်ာရဲ႕ စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းအျဖစ္
ပါ၀င္ ပတ္သက္ေနကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ အခုေနာက္ပုိင္း LP ႏြယ္ေရးဟန္တစ္ခ်ိဳ႕မွာ
တစ္ခ်ိဳ႕ကဗ်ာဆရာမ်ားအားထုတ္တင္ျပ ေခါင္းစဥ္တပ္ေလ႔ ရွိတာကုိလည္း
သတိထားမိပါတယ္။
ေခါင္းစဥ္ကုိ
ေခါင္းထဲမွာ ထည္႔ထားလုိက္ၿပီးတဲ႔ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းထဲကုိ ထပ္ေရာက္လာတဲ႔ ကဗ်ာက ကစားစရာ ကစားပါ နဲ႔ ေငြေၾကးလဂ္(လ) မရွိေသာ ကဗ်ာဆရာအတြက္ တစ္သက္တာ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ပါပဲ။
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ႔ အဲဒီကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္မွာ စကားလုံးသာမကဘဲ ပုံေတြ စက္၀ုိင္းေတြ
မ်ဥ္းေၾကာင္းေတြနဲ႔ပါ ေဖာ္ျပထားတာကုိ ေတြ႔လုိက္ရလုိ႔ပါပဲ။ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္မွာ
အျခားအႏုပညာပစၥည္းေတြလုိ ေပါင္းစပ္တင္ျပစရာ အျဖည္႔ခံပစၥည္းဆုိလုိ႔ စကားလုံးေတြပဲ
ရွိတာပါ။ အခု ဆရာေသာ္ဇင္အုန္းက ကဗ်ာကုိ ေဖာ္ျပဖုိ႔ စကားလုံးေတြနဲ႔ မလုံေလာက္တဲ႔အခါ
ပုံေတြ စက္၀ုိင္းေတြ မ်ဥ္းေၾကာင္းေတြကုိ သုံးစြဲလုိက္တဲ႔ သေဘာပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔
ေမာ္ဒန္ ကဗ်ာ ေခတ္ဦးကာလတုန္းက သစ္ပင္ပုံ ၊ ဆႏြင္းမကင္းပုံ၊ ေၾကးစည္ပုံ၊
နာရီခ်ိန္သီးပုံ စသျဖင့္ ပုံသ႑ာန္အသားေပးကဗ်ာေတြ ေဖာ္ျပခဲ႔သလုိမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ
ကဗ်ာကို သီးျခားေထာက္ပံ႔အားျဖည္႔ေပးဖုိ႔ ထည္႔ဆြဲထားတဲ႔ ပုံေတြ ျဖစ္တာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္႔အထင္ေျပာရရင္ အဲလုိမ်ဳိး ကဗ်ာအေရး အသားမ်ဳိးေတြကိုေတာ႔
ကြန္ဆက္ခ်ဴရယ္ကဗ်ာသေဘာတရားေတြမွာ ပုိမုိေတ႔ြရွိရေလ႔ရွိၿပီး အယ္လ္ပီနဲ႔ နီယုိမွာ
မေတြ႔ရသေလာက္ပါပဲ။ ေခတ္ၿပိဳင္ေလာကထဲက ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာကုိ
ႀကိဳးစားအားထုတ္ စမ္းသပ္ထားတဲ႔ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳရမွာပါ။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ႔
ကုိေသာ္ဇင္အုန္းကုိ ဒီဘက္ႏွစ္ေတြမွာ အြန္လုိင္းေပၚမွာ အမ်ားဆုံးရွိေနတဲ႔ ကဗ်ာဆရာ
တစ္ေယာက္အျဖစ္ေတြ႔ရေပမယ္႔ ကဗ်ာအေရးအသားပုိင္းမွာေတာ႔
လက္ရွိအားေကာင္းေမာင္းသန္ေရးေနၾကတဲ႔ အြန္လုိင္း ကဗ်ာဆရာတစ္ခ်ဳိ႕ရဲ႕ ကဗ်ာေတြနဲ႔
မတူတာကုိ ေတြ႔ရၿပီး အစဥ္အလာေခတ္ေပၚကဗ်ာကေန တဆင့္ ေျပာင္းလဲစမ္းသပ္ ထားတဲ႔ ကဗ်ာေတြ အျဖစ္ပဲေတြ႔ရပါတယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ႔ အစဥ္အလာေခတ္ေပၚဟန္ကေန ပုံသ႑ာန္အရ တင္ျပပုံအရ အဖြဲ႔အႏြဲ႕အရ သိသိသာသာခြဲထြက္လာတာျဖစ္ေပမယ္႔
ဖတ္သူကုိ တုိက္ရုိက္နားလည္ခံစားမႈေပးစြမ္းႏုိင္ၿပီး ကဗ်ာအမ်ားစုရဲ႕ အသက္ဟာ
ေနာက္ဆုံးတစ္ေၾကာင္းအျဖစ္ ေရးဖြဲ႔ထားတာ ေတြ႔ရွိရလုိ႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ အဲဒီအေၾကာင္းအရာ
ေတြကပဲ ကဗ်ာဖတ္သူကုိ ဆြဲေခၚလွဳိက္ေမာေစၿပီး ကဗ်ာၿပီးမွ တသသျပန္ေတြးရတဲ႔ ကဗ်ာေတြ
ျဖစ္ေနတာကုိက ကုိေသာ္ဇင္အုန္း ကုိ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။
ယာဥ္ေမာင္းရဲ႕ လီဗာေအာက္မွာ ေျပးေနတဲ႔ကား
ခရီးသြားေတြအဖုိ႔မွာေတာ႔
ေလတုိက္ေနတာကုိပဲ ေက်နပ္ေနရတာ
( ခရီးသြားေတြနဲ႔
ခရီးသြားေနတဲ႔ ခရီးသည္ကား ကဗ်ာမွ)
ရယ္မိတယ္
ေပ်ာ္လုိ႔ရယ္တာ မဟုတ္ပါဘူး
ရယ္လုိ႔လည္း ေပ်ာ္မွာမဟုတ္ပါဘူး
ရယ္မိတယ္
( တစ္ေန႔တစ္ခါ
ရယ္ပါ ကဗ်ာမွ)
ဥေပေဒကို ေလးစားကုိးကြယ္ေသာ တရားသူႀကီးမင္း ခင္ဗ်ား
ရုိေသေလးစားစြာ ဦးညြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေလာကထဲကုိ လာခဲ႔ပါ
(ႏွလုံးလွ
လုူမုိက္ရဲ႕ အစ္ကုိ တရားသူႀကီးကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လုိအပ္တယ္ ကဗ်ာမွ)
ဒီေန႔ ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာရဲ႕
လက္ရွိအေနအထားမွာ မဂၢဇင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚက ပရင္႔ကဗ်ာေတြထက္စာရင္ အြန္လုိင္းေပၚက
ကဗ်ာေတြက ပုိမုိအားေကာင္းၿမိဳင္ဆုိင္တာကုိလည္းေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါဟာလည္း အြန္လုိင္းကဗ်ာ
အေန အထားရဲ႕ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ၊ ပုဂၢလအတၱကင္းရွင္းမႈနဲ႔ လြတ္လပ္စြာ တင္ျပႏုိင္မႈ
စတဲ႕ အားသာခ်က္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကုိ
ဖတ္ခြင့္ရဖို႔ Time and Space က်ဥ္းေျမာင္းမႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလည္း
ဆရာေသာ္ဇင္အုန္းရဲ႕ ကဗ်ာအမ်ားစုဟာ ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပခံကဗ်ာေတြထက္
ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပျခင္းမရေသးဘဲ အြန္လုိင္းေပၚ ခ်ျပဖူး ခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာအခ်ိဳ႕က
ပုိမုိအားေကာင္းေနတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ အားထားစရာ သားသားလာ၊ စကားလုံးမ်ားကုိ စာသားအျဖစ္
ေျပာင္းလဲျခင္း၊ မည္သည္႔အရပ္သုိ႔ ပုိ႕ေဆာင္သင့္ပါသလဲ၊ ရာသီစာ၊ အခ်စ္မွာ ခ်စ္ရာေတြ
အထပ္ထပ္နဲ႔ ရပ္မေနတဲ႔ ဘ၀မွာ ခ်စ္တယ္ဆုိတာ ႀကီးကုိေလ စတဲ႔ ကဗ်ာေတြကေတာ႔
လက္ရွိအေနအထားကို ေခတ္ၿပိဳင္ အေရး အသားနဲ႔ တင္ျပထားတဲ႔ ကဗ်ာေတြအျဖစ္
ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာေမွ်ာ္လင့္သူေတြကုိ ေက်နပ္ေစပါလိမ္႔မယ္။
ေနာက္ထပ္ ႏွစ္သက္မိတဲ႔ကဗ်ာေတြကေတာ႔
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကုိယ္ေတြ႔ မိသားစုဘ၀ထဲက ကဗ်ာ ေတြ ျဖစ္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အေဖရဲ႕အေၾကာင္း၊ အေမနဲ႔ စကားေျပာခဲ႔တဲ႔ ေန႔က၊ အေဖ႔မ်က္ႏွာျပင္ေပၚက
ခ်ဳိင့္ခြက္မ်ား ၊ တနဂၤေႏြေက်ာင္း၊ အသက္ ၄၀ မွာ ကဗ်ာေရး၂၅ တစ္ခုခုေတာ႔
ခ်န္ထားခဲ႔ခ်င္တယ္ စတဲ႔ ကဗ်ာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္ေနရင္းနဲ႔ အၾကည္ဓါတ္တစ္ခုက
ကူးစက္လာသလုိ ကဗ်ာဖတ္သူကုိ တစ္စုံတရာေသာ ခံစားမႈအခုိက္ဓါတ္ကို ေပးစြမ္း
ႏုိင္တယ္လုိ႔လဲ ထင္မိပါတယ္။
ဆပ္ျပာတုံး ပရုပ္လုံးလုိ ဘ၀က ပါးပါးသြား
အစိမ္းေရာင္မပီေတာ႔တဲ႔ ေက်ာင္းစိမ္းလုံခ်ည္မွာ
ေျမျဖဴေတြ ေပေနတာကုိ
ရယ္ရယ္ေမာေမာေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္လုိ႔
( ကြ်န္ေတာ္႔
အေဖအေၾကာင္း ကဗ်ာမွ)
စစ္ဆုိတာ မေကာင္းပါဘူးကြာ သားေလးရာ
စစ္ရဲ႕ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္မ်ားစြာထဲက ေသးေသးမႊားမႊားေလး
ပကတိရွိၿပီးသား မ်က္ႏွာကို စစ္အခ်ိဳင့္အခြက္ေတြနဲ႔
အလွဆင္ေပးခဲ႔တာ
(
အေဖ႔မ်က္ႏွာျပင္ေပၚက ခ်ဳိင့္ခြက္မ်ား ကဗ်ာမွ)
ကဗ်ာေလး ဖတ္ဖုိ႔ေတာင္မွ မိန္းမကုိ မနည္းစည္းရုံးရ
သားငယ္ေလးကို ေခ်ာ႔ၿပီး ရြတ္ျပရ
အနားမွာ ေခတ္ႀကီးကလည္း ရွိေန ၊ ေခတ္ႀကီးထဲမွာေန
ေခတ္ႀကီးနဲ႔အတူ အသက္ရွင္ေန
( အသက္ ၄၀ မွာ
ကဗ်ာေရး ၂၅ တစ္ခုခုေတာ႔ ခ်န္ထားခဲ႔ခ်င္တယ္ မွ)
ကဗ်ာဆရာကေတာ႔ သူ႔ရဲ႕
လက္ရွိျဖတ္သန္းေနရတဲ႔ ကာလႀကီးအေပၚကုိ သူ႔အျမင္ သူ႔အႏုပညာနဲ႔ စကားလုံး အားကို
အသုံးျပဳၿပီး ကဗ်ာအျဖစ္ တင္ဆက္လုိက္တာပါပဲ။ အဂၤလိပ္ကဗ်ာဆရာအေက်ာ္အေမာ္
ရွယ္လီေျပာသလုိ `ကဗ်ာဆရာဆုိတာ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းမခံရတဲ႔
ဥပေဒျပဌာန္းသူေတြ ´ အျဖစ္ တခါတေလတုိက္ဆုိင္လုိ႔ သတိရမိရင္ပဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔
ေက်နပ္ရမွာပါ။ ဆရာ ေသာ္ဇင္အုန္းကလည္း သူ႔ကဗ်ာစာအုပ္ထဲက သူျဖတ္သန္းေနတဲ႔ ေခတ္ကာလရဲ႕
အဆုိးအေကာင္းအက်ဳိးအေၾကာင္း၊ သူ႕ရဲ႕ နာက်င္မႈ၊ သူ႔ရဲ႕ေလွာင္ရယ္မႈ၊ သူအားမတန္လုိ႔ အေလ်ာ႔ေပးလုိက္ရတဲ႔ ေခတ္ႀကီးရဲ႕
ႏွိပ္စက္အႏုိင္က်င့္ခံရမႈေတြကုိ စကားလုံးေတြနဲ႔ ကဗ်ာအျဖစ္ လွလွပပခင္းက်င္း
ျပဌာန္းလုိက္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔ ။ ေခါင္းစဥ္ကုိ ေခါင္းထဲမွာပဲ
ထည္႔ထားလုိက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကဗ်ာအေၾကာင္းဆက္ရေအာင္။
မင္းနဒီခ
No comments:
Post a Comment