ကဗ်ာလာၿပီ
ခင္ဗ်ား ဘယ္နားကေစာင့္မလဲ
မေန႔ညက ရြာတဲ႔ အိပ္မက္ေတြ အခုထိ ရႊဲရႊဲစုိေနဆဲ။ အနက္ေရာင္ေနာက္ခံကားလိပ္ေနာက္ကြယ္မွာ
အမွန္ တကယ္ရွိခဲ႔တယ္။ တကယ္႔အစစ္အမွန္ေတာ႔ မဟုတ္ဘူးဆုိေပမယ္႔။ ငါ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရလုိက္တယ္။ ဘယ္လုိ အသံေတြ ပါသလဲ။ ဘယ္လုိ စာသားေတြ ပါသလဲ ဆုိတာကလြဲလုိ႔။
ငါ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရလုိက္တယ္။ ကဗ်ာထဲမွာ လမ္းမေတြက ေလကုိ
ျဖတ္သန္းတုိက္ခတ္သြားတယ္ဆုိလား။ အဂၤါၿဂိဳဟ္ေပၚက ျမစ္ေရႀကီးျခင္းသတင္းဆုိလား။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္
ေသခ်ာတာကေတာ႔ ငါကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရလုိက္တယ္။ အနက္ေရာင္ေကာင္းကင္ဆီက ဒလိမ္႔ ေကာက္ေကြး
ထုိးဆင္းလာတဲ႔ အလင္းျပတ္မ်ား။ အိပ္ေရးပ်က္ေလာက္ေအာင္ အလန္႔တၾကားထစ္ခ်ဳန္းလုိက္တဲ႔
မုိးၿခိမ္းသံမ်ား။ အဲဒီအသံေတြၾကား ေျပးထြက္သြားတဲ႔ အိပ္မက္။ အဲဒါကဗ်ာလား။
ျပန္စဥ္းစားရင္ မမွတ္မိ ေတာ႔တာကလြဲလို႔။ ငါကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရလုိက္တယ္။ မနက္ခင္းဟာ
ဘယ္လုိၾကက္တစ္ေကာင္မွ မတြန္ဘဲ မုိးလင္း ခဲ႔ဖူးသလား။ ဒါမွမဟုတ္ အေမ႔ရဲ႕
ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆုိးသံၾကားမွာ ေနဟာ တိတ္တိတ္ေလး ခုိးထြက္ ခဲ႔သလား။ ေရတင္ေနတဲ႔ လမ္းမထက္မွာပဲ
စုိစုိစြတ္စြတ္လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ႔။ ေရစင္တာကလြဲလုိ႔ မေန႔ညက ရလုိက္တဲ႔ ကဗ်ာအေၾကာင္း
စဥ္းစားမရခဲ႔။ အႀကီးအက်ယ္ရြာခ်လုိက္တဲ႔ မုိးဟာ အခု လယ္ဧကမ်ားစြာကို
ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္ၿပီ။ အဲဒီလုိမဟုတ္လည္း လယ္ဧကမ်ားစြာဟာ ဘယ္သူ႔ပေယာဂမွ မပါဘဲ
ပ်က္စီးသြားခဲ႔ၿပီ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရလုိက္တယ္။ ခ်ိန္းေတြ႔ဖုိ႔
စဥ္းစားထားတဲ႔ သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကူးကုိ မုိးက ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္သလား။
မုိးထဲ ေလထဲ လွိမ္႔အကန္ခံေနရတဲ႔ ေဘာလုံးေလးတစ္လုံးလုိ ငါ႔ေခါင္းဟာ အလူးလူးအလိမ္႔လိမ္႔။
ငါ႔အေတြးနဲ႔ ငါ႔အိပ္မက္က မုိးတစုိစုိ။ ျပန္စဥ္းစားရင္ မမွတ္မိတာကလြဲလုိ႔။ ငါ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ရလုိက္တယ္။
စမၸာနဂုိရ္က ႏြားမက မုိးရြာတာနဲ႔ ေပါင္က်ဳးိတာ ငါ႔အိပ္မက္ထဲမွာလား။ ေညာင္ဦး ကမ္းပါး
ၿပိဳတာ ဒီမုိးရြာလုိ႔လား။ မုိးကေတာ႔ တဂ်စ္ဂ်စ္နဲ႔ ထစ္ထစ္ခ်ဳန္းရြာလုိ႔ ေကာင္းေနဆဲ။
တစ္ခ်ဳိ႕က ကုိယ္႔ဆံပင္ကုိယ္ ျပန္ဖိသပ္ေနၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္လုိ
ဘုရားစာကုိ တတြတ္တြတ္ရြတ္ဆုိလုိ႔။ မုိးမရြာခင္ ေလထဲ တလူလူလြင့္ေနတဲ႔
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆံပင္ဟာ အခုရြာေနတဲ႔ သည္းသည္းမည္းမည္း မုိးေရေတြ ေအာက္မွာ
ေစးကပ္ေလ်ာ႔ရဲ။ လမ္းေပၚမွာလည္း ေရေတြက အထပ္ထပ္တင္လုိ႔ ေကာင္းေနဆဲ။ ငါရလုိက္တဲ႔
ကဗ်ာထဲမွာလည္း မုိးေရေတြက ရြဲရြဲစုိေနဆဲ။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ငါကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရလုိက္တယ္။
စိတ္မ ရွိရင္ ေမးပါဦးမယ္။ မုိးကေရာ တကယ္ရြာတာလား။ မုိးက တကယ္ရြာမွာလား။
မင္းနဒီခ
No comments:
Post a Comment