ေခတ္ၿပိဳင္ႏြားေက်ာင္းသား- ၂

ေခတ္ၿပိဳင္ႏြားေက်ာင္းသား- ၂

လႊင့္ထားတဲ႔ အလံကုိ ျပန္ရုတ္လုိက္ရမလား
ထမင္းတစ္နပ္ေလ်ာ့စားရမလား
ေလာကဓံက မီးမဆဲြတဲ႔ ထင္းစုိလုိ တဖ်စ္ဖ်စ္မည္လုိ႔
ေျခေထာက္ေတြ ေညာင္းလည္း မရပ္ရဲဘူး
မီးနီေတြ႔တုိင္း ေစာင့္ခဲ႔ရတဲ႔ မိနစ္ေတြ စကၠန္႔ေတြ
ႏွစ္ေပါင္းက ႏွစ္ဆယ္လား ေျခာက္ဆယ္လား
အလြမ္းက သကၠရာဇ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၿဖိဳၿဖိဳ
သတိရတုိင္း ေဆးလိပ္လည္းတုိ ေနလည္းညိဳေပါ့
ဒီအရပ္ ဒီဇာတ္နဲ႔ နာမည္ေျပာင္းလည္း

ျပဇာတ္အေဟာင္းႀကီးပဲ ျပန္ျပန္ၾကည္႔ေနရ
တစ္ခန္းလည္း မရပ္ ႏွစ္ခန္းလည္း မရပ္
ဖိနပ္ျပတ္နဲ႔ ေခြးငတ္လား

ေတာင္ပံက်ဳိးဇရက္နဲ႔ ခံတြင္းပ်က္ေၾကာင္လား
စာလုံးေလးငါးလုံးကုိ ေက်ာင္းသုံးစာအုပ္ထဲ ထည္႔ဖုိ႔
အသံထြက္ကုိ ကီးေၾကာင္ေနဆဲ ဒုိေရမီဖာဆုိ
ဒီလုိနဲ႔
မွိတ္ထားတဲ႕ ဖေယာင္းတုိင္ေလးကုိ ျပန္ထြန္းလုိက္ပါတယ္
လည္ေနတဲ႔ အဝုိင္းေလးကုိ ထုိင္ေငး
ကေလးတစ္ေယာက္ေအာ္ေျပးသြားတဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာစားစရာတစ္ခုလား
ကုိင္ထားတဲ႔ လက္နက္ကုိ ခ်လုိက္တယ္
လႊင့္ထားတဲ႔ အလံကုိ ျပန္ရုတ္လုိက္တယ္
ထမင္းတစ္နပ္အတြက္
ကြ်န္ေတာ္ကုိ ခုန္အုပ္လုိက္တဲ႔ ထမ္းပုုိးမွာ ႏြားဟာ သူလယ္ကြင္းသူ ျပန္လြမ္းလုိ႔
အေမေက်ာ္ၿပီးလြမ္းဖုိ႔ေဒြးေတာ္ေပ်ာက္ေနတယ္။

မင္းနဒီခ

၂၂.၂.၂၀၁၃