အျပာေရာင္ ပိေတာက္နိဒါန္း

အျပာေရာင္ ပိေတာက္နိဒါန္း

          သႀကၤန္က်ၿပီ။ အျပာေရာင္ပိေတာက္ပန္းကေလးမ်ားသည္ သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ားတြင္ တြဲလဲခုိငိုက္ျမည္းေနၾကသည္။ ဒီေန႔မုိးမရြာ။ မနက္ျဖန္ မုိးရြာမည္လား မသိတတ္။ ပြင့္ရန္ အားယူေနေသာ ပိေတာက္ဖူးေလးမ်ားထဲတြင္ မထုိးရေသးေသာ သံခ်ပ္တစ္ပုဒ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ ေတာ္ရိေလ်ာ္ရိေတာ႔မဟုတ္ပါ။ အေ၀းဆီမွ လြင့္ပ်ံ႕လာေသာ သႀကၤန္သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ သည္ မန္းေတာင္ရိပ္ခုိလား ျမနႏၵာလား မကြဲျပား။ ကြ်န္ေတာ္႔မိတ္ေဆြကာတြန္းဆရာကေတာ႔ ` သႀကၤန္ေလရူး တူးပုိ႔ တူးပုိ႔´ ဟု ေအာ္ဆုိေနသည္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေရမစုိေသာ သႀကၤန္ရက္မ်ားရွိလွ်င္ ေရာင္းပါ။ တရားသံသည္ ဆိတ္ၿငိမ္ေသာ အရပ္၌ တင့္တယ္စြာ တည္ရွိေနသည္။

            ` အရက္သမားသား အရက္ေသာက္တာ မဆန္းပါဘူး။  အႏုပညာသမားသား အႏုပညာမလုပ္ရတာ ဆန္းတယ္ အေဖ´ ဟူေသာ စကားအဆုံးတြင္ ကေလးငယ္သည္ သူ႔လက္ထဲမွ ပစ္တုိင္းေထာင္စုဗူးအုိးေလးကုိ ရုိက္ခြဲခ်လုိက္သည္။ `ခြမ္း´ ။ စုဗူးေလးက်ကြဲသြားေသာ အသံသည္ တကယ္ေတာ႔ ` ခြမ္း´ ဟု မမည္။  `ဂြက္´ ကနဲမည္သြားသည္။  စုဗူးေလး မည္သံသည္ မည္သည္႔အသံျဖစ္ေစ ကိစၥမရွိပါ။ အေရးႀကီးတာက စုဗူးေလးကြဲဖုိ႔ အဓိကျဖစ္သည္။ စုဗူးကြဲ အုိးျခမ္းပဲ႔ ကေလးမ်ားၾကားတြင္  ရႊံ႔ေပက်ံေနေသာ ပုိက္ဆံအေၾကြေစ႔ေလးမ်ားႏွင့္ အနီႏွင့္ အစိမ္း တစ္က်ပ္တန္အေဟာင္း အႏြမ္းလိပ္ကေလးမ်ား။ အားလုံးေပါင္း တစ္ဆယ္႔ ငါးက်ပ္တိတိ။ ထုိကေလးငယ္သည္ ကြ်န္ေတာ္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ခင္ဗ်ားလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ၀န္မခံလုိလွ်င္လည္း ေနပါေစေတာ႔။ လြန္ခဲ႔ေသာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က ပိေတာက္ပင္ေပါက္ေလး သည္ ယခုအခါ အပ်ဳိဖားဖားျဖစ္ကာ အိမ္ေရွ႕တြင္ ဟန္ေရးတျပျပလုပ္ေနသည္။

            လမ္းမေပၚတြင္ အမုိးဖြင့္ အသားတန္းမ်ားရုိက္ၿပီး ျပင္ဆင္ထားေသာ ဂ်စ္ကားမ်ား တ၀ီ၀ီသြားလာေနၾကသည္။ ကားေနာက္ပုိင္းတြင္ ေၾကာ္ျငာဘုတ္တပ္ဆင္ထားေသာ ဂ်စ္ကားတစ္စီးသည္ ၀ပ္ေရွာ႔တစ္ခုတြင္ ယာယီေဘာနက္အေဟာင္းတစ္ခုကို တပ္ဆင္ေနသည္။ စည္းခ်က္က်က်ထြက္ေပၚလာေသာ ကားေရွ႕ေဘာနက္ကုိ သစ္သားေခ်ာင္းျဖင့္ ထုရုိက္သံသည္ ျမဴးျမဴးၾကြၾကြ သႀကၤန္ဒုိးသံ တစ္ခုလုိပင္။ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းလွသည္။ ရပ္ကြက္ဓမၼာရုံမွ  တရားနာသီလယူရန္ အခ်က္ေပးေမာင္းကုိ တီးလုိက္သည္႔အခါ  အဘြားအုိတစ္ေယာက္သည္ ေယာကီတစ္ဘက္ကုိ ပခုံးေပၚ အျမန္ပစ္တင္၍ အိမ္ထဲမွ ထြက္လာသည္။ ဆံပင္ကုိ နီေၾကာင္ၾကားေဆးဆုိးကာ ဂ်ယ္လ္မ်ားျဖင့္ မတ္ေနေအာင္ ေထာင္ထားေသာ လူငယ္တစ္သုိက္သည္ ေရပက္ခံထြက္ရန္ ကားတစ္စီးငွားရမ္းေနသည္႔အခ်ိန္တြင္ အထက္တန္းေက်ာင္း၀န္းတစ္ခုထဲ၌ ပုိက္ဆံတတ္ႏုိင္ေသာ ေက်ာင္းသူတစ္ခ်ိဳ႔ အကတုိက္ေနၾကသည္။ သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ားကုိ ေခါင္းေလွ်ာ္ကုသိုလ္ယူေနေသာ အခမ္းအနားတစ္ခုမွ ` ေရျပြတ္၀ယ္ေပး´ ` ေရျပြတ္၀ယ္ေပး´ ဟုေသာ ငုိေၾကြးပူဆာသံကုိ အဘုိးအုိတစ္ေယာက္ထံမွ ၾကားလုိက္ရသည္။ မထူးဆန္းဘူးဟု ထင္ပါသည္။

            ရပ္ကြက္လမ္းမထိပ္တြင္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကြ်မ္းက်င္ေသာ ေဒၚက်င္မိက ခါေတာ္မွီသႀကၤန္ပစၥည္းအေရာင္းဆုိင္ေလး ဖြင့္လုိက္သည္။ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္သည္ ထုိေစ်းဆုိင္ေရွ႕တြင္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာရပ္တန္႔ေငးေမာ ေနေလသည္။ အေသအခ်ာျပန္ေတြးၾကည္႔ရင္ ထုိကေလးငယ္သည္ ခင္ဗ်ားလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မေျပာလုိေတာ႔။ သူ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေငးေမာေနသာ အရာမွာ အစိမ္းေရာင္ လက္ကုိင္စြပ္တပ္ထားေသာ စတီးေရျပြတ္ေလးတစ္ေခ်ာင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဆုိင္ရွင္ ေဒၚက်င္မိက ` ေဟ႔ေကာင္ေလး ဘာေငးေနတာလဲ သြား သြား ´ ဟု ေမာင္းထုတ္လုိက္သည္႔အခါ ကေလးငယ္က သူ႔လက္ထဲတြင္ ဆုပ္ကုိင္ထားေသာ အေၾကြေစ႔ေလးမ်ားႏွင့္ က်ပ္တန္အေဟာင္းႏြမ္းေလးမ်ားကုိ လွမ္းေပးလုိက္သည္။ ပုိက္ဆံကုိ အေသအခ်ာေရတြက္ၿပီးသည္႔ ေဒၚက်င္မိက အျပာေရာင္ေရပုံးငယ္ေလးကုိ ကေလးအား လွမ္းေပးလုိက္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ပါးစပ္ကလည္း ` နင့္ပိုက္ဆံနဲ႔ ဒီေရပုံးေလးပဲ ရမယ္´ ဟုလည္း ေျပာလုိက္ေသးသည္။ ထုိ အျပာေရာင္ေရပုံးေလး၏ တန္ဖုိးမွာ ဆယ္႔ေလးက်ပ္ျဖစ္ေၾကာင္း ထုိကေလးမသိ။ ေဒၚက်င္မိသာ သိသည္။  ကေလးငယ္သည္ အျပာေရာင္ေရပုံးေလးအား ေခါင္းတြင္ ေဆာင္းကာ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားျပန္သြားသည္။

            ဆြမ္းအုပ္နီနီအေမမရြက္ေတာ႔ပါ။ အေမသည္ သုံးဆင့္စတီးလ္ခ်ဳိင့္ကုိ ကုိင္၍ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသုိ႔ ဥပုဒ္ေစာင့္ရန္ ထြက္သြားသည္။ အေဖ႔မ်က္လုံးမ်ားသည္ သႀကၤန္ေရ၏ အထိအေတြ႔တြင္ ရဲရဲနီေနသည္။  သုိ႔ေသာ္ အေဖသည္ ကဲကြာ ဟု ေအာ္ကာ သူ႕ေရွ႕မွ အရက္ပုလင္းအား ရုိက္ခြဲပစ္ရန္ ဆႏၵရွိပုံမရေပ။  ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကေလးငယ္သည္  ေရကစားရန္ အိမ္ေရွ႕လမ္းမေပၚသုိ႔ ထြက္ခဲ႔သည္။ အိမ္ေရွ႕ကြက္လပ္ကေလးတြင္  မစုိက္ပ်ဳိးရေသးေသာ ပိေတာက္ပင္တစ္ပင္ရွိသည္။ ထုိပိေတာက္ပင္မွ ပြင့္ေသာ ပိေတာက္ပန္းေလးမ်ားသည္ အ၀ါေရာင္မဟုတ္ဘဲ အျပာေရာင္ပိေတာက္ပန္းမ်ားျဖစ္သည္ဟု တစ္စုံတစ္ေယာက္မွ သင့္အားေျပာလွ်င္ သင္လက္ခံယုံၾကည္ပါမည္ေလာ။  ရဲရဲသာ ယုံၾကည္လုိက္ပါ မိတ္ေဆြ။ ေရနီေျမာင္းေရသည္ အနီေရာင္အျဖစ္ အေရွ႕မွ အေနာက္သုိ႔ ရစ္ေခြ စီးဆင္းလွ်က္ရွိသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။

            ` သႀကၤန္ကား ေတြ လာ ၿပီ ေဟ႔ ´ ဟု ေအာ္သံၾကားရသည္႔အခါ ကေလးငယ္သည္ အျပာေရာင္ေရပုံးေလးထဲသုိ႔ ေရ အျပည္႔ျဖည္႔ကာ အသင့္ေစာင့္စားေနသည္။ သႀကၤန္ကားမ်ား အနီးေရာက္လာခ်ိန္ တကယ္တမ္းေရလွမ္းပက္လုိက္သည္႔အခါ  ေရသည္ ကားေပၚသုိ႔ မေရာက္။  ကားေပၚမွ ေကာင္မေလးတစ္ခ်ဳိ႕၏ ` ငါ႔ေမာင္ေလးက ပိစိေကြး ေသးေသးေလး ေဟ႔ ေသးေသးေလး´ ဟု ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္သြားၾကသည္။ ကေလးငယ္သည္ ထုိေကာင္မေလးမ်ား၏ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္မႈအဓိပၸာယ္ကုိ နားမလည္။ သူနားလည္သည္မွာ ေနာက္တစ္ခါ သႀကၤန္ကားေတြလာလွ်င္ လမ္းမေပၚအထိ တက္ပက္ရန္သာ ျဖစ္သည္။

            ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေခ်ာင္းေျမာင္းေနသည္မသိေသာ အသားျဖဴစပ္စပ္ဖတ္တီးေကာင္ေလးသည္ အျပာေရာင္ေရပုံးေလးကုိင္ထားေသာ ကေလးငယ္အား ေနာက္မွေန၍  စတီးေရျပြတ္ႏွင့္ အသားကုန္ပက္ၿပီးထြက္ေျပးသြားသည္။ ကေလးငယ္သည္ စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္သြားေသာ သူ၏ ေနာက္ေက်ာကုိ လက္ျဖင့္ပြက္ရင္ မေက်မခ်မ္းေရရြတ္လုိက္သည္။ ထုိေရရြတ္သံသည္ ေနာက္တစ္ခါ စတီးလ္ေရျပြတ္ျဖင့္ လာပက္လွ်င္ ထုိဖက္တီးေကာင္ေလးကုိ အုိးမဲျပန္သုတ္မည္ဟု က်ိန္း၀ါးျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ဒါမွမဟုတ္လွ်င္ အသားျဖဴစုတ္ ဖက္တီးပုတ္ကုိ အျပာေရာင္ေရပုံးေလးျဖင့္ ခြက္ေစာင္းခုတ္ထည္႔လုိက္မည္ဟုလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။

            ေသခ်ာသည္မွာ သစ္ပင္ေပၚမွ ပြင့္ေနသာ ပိေတာက္ပန္းမ်ားသည္ အျပာေရာင္ျဖစ္သည္။ ျပတင္းေပါက္တြင္ ေငးရီေနေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ ျမင္မိပါသလား။ အိမ္တြင္းပုန္းတဲ႔ အပ်ဳိေတြ မုဆုိးဖုိနဲ႔ ညားပါေစ။ ယခင္ႏွစ္က ၀ါထပ္သျဖင့္ သႀကၤန္ငါးရက္က်ခဲ႔ေသာ္လည္း ယခုႏွစ္တြင္ ၀ါမထပ္ေသာေၾကာင့္ သႀကၤန္ေလးရက္သာ က်သည္။ မွန္ကြဲစမ်ားေအာက္တြင္ နီရဲေနေသာ ပိေတာက္ရြက္မ်ားကုိ ေတြ႔လုိက္သည္။ ပိေတာက္ရြက္မ်ားသည္ အၿမဲတမ္းစိမ္းမေနေၾကာင္း စာသင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ မသင္ၾကားခဲ႔ရဖူးပါ။ သႀကၤန္စာတြင္ သိၾကားမင္းသည္ ပရီးမီးယားလိဂ္ဖလားကုိင္ဆင္းသည္ဟု မၾကား။ အျပာေရာင္သႀကၤန္ေရပုံးေလး၏ ျပင္းျပင္းရွရွေအာ္သံၾကားလုိက္သည္။

            အဲဒီေန႔က ကြ်န္ေတာ္႔နားထဲ ေရနည္းနည္း၀င္သြားသည္။ အနည္းငယ္ခုန္ၿပီး ခါထုတ္လုိက္သည္႔အခါ နားထဲမွ ဟစ္ေဟာ႔သီခ်င္းမ်ား ထြက္က်လာသည္။ ယခုေခတ္သႀကၤန္သီခ်င္းမ်ား ၿမိဳ႔မၿငိမ္း၏ သီခ်င္းေလာက္မေကာင္းေတာ႔တာနဲ႔ လူတုိင္း အားလုံးေရခပ္ဆင္းၾကတယ္ ဟူေသာ သီခ်င္းစာသား၏ ဆပ္စပ္မႈကုိ ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္။ သႀကၤန္မ႑ပ္ရုိးရာေဆးေရးပန္းခ်ီမ်ားေနရာတြင္ ကုမၸဏီေၾကာ္ျငာဗီြႏုိင္းမ်ား အစားထုိး၀င္ေရာက္ေနရာယူမႈကုိ ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္။ ေရႊေျခက်င္းနဲ႔ မႏၱေလးသူမ်ား၏ သႀကၤန္ယိမ္းတြင္ အသားျဖဴေပါင္တုိ စကတ္ကြဲမ်ား တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးကျပျခင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္နားမလည္။ ကြ်န္ေတာ္ နားလည္လည္ မလည္လည္ သႀကၤန္သည္ သူ႔ရက္ႏွင့္ သူက်လာခဲ႔ၿပီးျဖစ္သည္။ ျပႆနာမရွိပါ။ မုိးကား မေျပာမဆုိႏွင့္ ရြာေလၿပီ။ ရႊဲရႊဲစုိေနေသာ အိပ္မက္သည္ သႀကၤန္ကုိ တစ္ရက္တုိးေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိသည္။ မေ၀းလွေသာ အရပ္မွ ကားတစ္စီး၏ ဘီးေပါက္သံလိုလုိ ၾကားရသည္။ သုိ႔မဟုတ္ သႀကၤန္အေျမာက္ထုသံကုိ ၾကားရသည္ဟုလည္း ေရးလုိ႔ရပါသည္။ အေရးမႀကီးပါ။

            စတီးလ္ေရျပြတ္ကုိင္ကာ ေက်ာပုိးအိတ္တြင္ ေရပုံးတပ္လြယ္ထားေသာ ဖက္တီးေလးသည္ ကြဲအက္ေၾကမြေနေသာ အျပာေရာင္ေရပုံးအပုိင္းအစေလးမ်ားကုိ လုိက္ေကာက္ေနသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူအားပါးတရ ငုိေနသည္။ မ်က္ရည္တုိ႔သည္ ရြာက်လာေသာ မုိးေရတုိ႔ႏွင့္အတူ ကတၱရာလမ္းမေပၚသုိ႔ စီးဆင္းေမ်ာပါသြားသည္။ တန္ခူးေလ အေ၀႔မွာ လြင့္ပါသြားေသာ စကားသံမ်ားကုိ နားေထာင္ရသည္မွာ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးႏုိင္လြန္းလွသည္။ ` ေဟ႔ေကာင္ မင္းကုိ ငါလုပ္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္´ ဆုိလား။´ မင္းက ကားလာတာကုိ မျမင္ဘူးလား´ ဆုိလား။ မပီသေသာဘာသာစကား၏ ေလယူေလသိမ္းမွာ တုိးသက္ျငင္သာလြန္းေနသည္။  မုိးေရစက္တုိ႔ျဖင့္ ပုိင္းျခားထားေသာ ျမင္ကြင္းေရွ႕မွ အျဖဴေရာင္ကားေလးတစ္စီးေပၚတြင္ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္နဲ႔ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ဟုပဲ ဆုိၾကပါစုိ႔။ ထုိအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကေလးငယ္၏ လက္တြင္ ဆီလူးထားေသာ အုိးမည္းမ်ား ေပက်ံညစ္ပတ္စြန္းထင္းလွ်က္။ မၾကာမီ အျဖဴေရာင္ကားေလးသည္  အနီေရာင္မီးပြင့္ေလးကုိ သူ႕ေခါင္းေပၚတင္လည္ကာ တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာသြားေတာ႔သည္။

            ဖက္တီးကေလးငယ္ေလးသည္ သူ႔လက္ထဲရွိ အျပာေရာင္ေရပုံးအပုိင္းအစေလးမ်ားကုိ လြတ္ေနေသာ ေျမကြက္လပ္တစ္ေနရာတြင္ တြင္းတူးၿပီး ျမွဳပ္လုိက္သည္။ ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ ထုိေနရာေလးတြင္ ပိေတာက္ပင္ေလးတစ္ပင္ေပါက္လာသည္။ ဖက္တီးေကာင္ေလးသည္ ထုိပိေတာက္ပင္ေပါက္ေလးကုိ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း သူ႕၏ စတီးလ္ေရျပြတ္ေလးျဖင့္ ေရေလာင္းေပးခဲ႔သည္။ ပိေတာက္ပင္တစ္ပင္မွ ပိေတာက္ပန္းပြင့္ရန္ လုံေလာက္ေသာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုသုိ႔အေရာက္တြင္ ထုိပိေတာက္ပင္ေလးသည္လည္း ပိေတာက္ပန္းမ်ား ဖူးခဲ႔သည္။ ပြင့္ခဲ႔ပါေတာ႔သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထူးဆန္းသည္မွာ ထုိပိေတာက္ပင္မွ ပြင့္ေသာ ပိေတာက္ပန္းမ်ားသည္ အ၀ါေရာင္မဟုတ္ဘဲ အျပာေရာင္မ်ားျဖစ္ေနသည္။ မိတ္ေဆြ။ သင့္ထံတြင္ ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ႔ သံေခ်းတပ္ေနေသာ စတီးလ္ေရျပြတ္ေလးတစ္ေခ်ာင္းရွိပါသလား။ သုိ႔မဟုတ္ အျပာေရာင္ေရပုံးငယ္ေလးတစ္လုံး ရွိပါသလား။ ကြ်န္ေတာ္႔တြင္ အစိမ္းေရာင္လက္ကုိင္စြပ္တပ္ထားေသာ စတီးလ္ေရျပြတ္ေလးတစ္ေခ်ာင္း တစ္ခ်ိန္တုန္းက အေသအခ်ာ ပုိင္ဆုိင္ခဲ႔ဖူးပါသည္။ သုိ႔မဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္႔တြင္ အျပာေရာင္ေရပုံးငယ္ေလးတစ္လုံး တစ္ခ်ိန္တုန္းက အေသအခ်ာပုိင္ဆုိင္ခဲ႔ဖူးပါသည္။

မင္းနဒီခ

Beauty Magazine. April, 2013