ကဗ်ာနဲ႔ ရက္တဲ႔ လရိပ္ဟာ ကဗ်ာဖတ္သူေပၚ ျဖာက်ေနတယ္ ( ကဗ်ာစာအုပ္ခံစားမႈ)

ကဗ်ာနဲ႔ ရက္တဲ႔ လရိပ္ဟာ ကဗ်ာဖတ္သူေပၚ ျဖာက်ေနတယ္

စာအုပ္အမည္                 လရိပ္နဲ႔ ရက္တဲ႔ ကဗ်ာ ကဗ်ာနဲ႔ ရက္တဲ႔လရိပ္

ေရးသူ                         လြတ္လပ္လင္းအိမ္

ထုတ္ေ၀သည္႔ ကာလ        ၂၀၁၃၊ ဇန္န၀ါရီ

ထုတ္ေ၀သည္႔ တုိက္         ေဆာင္းစုရတီစာေပ

        လြပ္လပ္လင္းအိမ္ႏွင့္ စတင္ဆုံစည္းျဖစ္တာ မွတ္မွတ္ရရ ေတာင္သမန္၊ ေတာင္ေလးလုံးေက်ာင္းမွာ က်င္းပတဲ႔  ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ၁၀ ႏွစ္ျပည္႔ အမွတ္တရပြဲမွာျဖစ္သည္။ ကဗ်ာကုိစိတ္၀င္စားသူ ကဗ်ာခ်စ္သူလူငယ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ခင္မင္ရင္းႏွီးျဖစ္ခဲ႔သည္။ ေနာက္တစ္ခါ ဆုံဆည္းျဖစ္တာက ၈၄ လမ္း ယူနီစန္လက္ဖက္ရည္မွာျဖစ္သည္။ ကဗ်ာစာအုပ္ ထုတ္ေတာ႔မည္ တဲ႔။ ဆရာ ေနမ်ဳိးဆီမွ အမွာစာရလုိေၾကာင္းေျပာသျဖင့္ ဆရာေနမ်ဳိးႏွင့္ ဆက္သြယ္ေပးလုိက္သည္။ ယခု ၂၀၁၃ ဇန္န၀ါရီမွာ လရိပ္နဲ႔ ရက္တဲ႔ ကဗ်ာ ကဗ်ာနဲ႔ ရက္တဲ႔လရိပ္ လုိ႔ အမည္ေပးထားသည္႔ ကဗ်ာစာအုပ္ေလး ထြက္လာ သည္။ မ်က္ႏွာဖုံးပန္းခ်ီ ဆရာေနဆန္းလက္ရာႏွင့္ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးက လွလွပပ သပ္သပ္ရပ္ရပ္။ ဆရာေနမ်ဳိးအမွာစာတစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ လြပ္လတ္လင္းအိမ္ ဘာလဲ၊ လြတ္လပ္လင္းအိမ္ ဘယ္လဲဆုိတာ သိႏုိင္သည္။ လြတ္လပ္လင္းအိမ္သည္ ` သူ႔ကဗ်ာေတြအရ သူသည္ ယေန႔ေခတ္လူသားတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ျဖစ္ေထြကုိ သေရာ္သံေငြ႔ေငြ႔ျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္ထားသူ၊ ဇာတိေျမကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသူ၊ ေသြးသားသံေယာဇဥ္ႀကီးတတ္သူ၊ အသစ္ကုိ လုိလားသူ၊ အဖြဲ႔အႏြဲ႕အသစ္ကုိ ဖန္တီးဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနသူ၊ အခ်စ္ကုိ ကုိင္တြယ္ထိစမ္းခဲ႔ဖူးသူ၊ မိမိကုိယ္ကုိယ္ အရင္းအျမစ္က်က် ရႈျမင္ထားသူ၊ ေသျခင္းတရား၏ ရနံ႕ႏွင့္  အေငြ႔အသက္မ်ားကုိ ထိေတြ႔ဖူးသူ၊ လူ႔အျဖစ္ကုိ တူးဆြၾကည္႔တတ္သူ၊ ရုိးေျဖာင္႔သူ၊ အေကာင္းျမင္စိတ္ရွိသူ၊ ယေန႔ေခတ္ႀကီးကုိ သူျမင္ရာရႈေထာင့္မွ တစ္ိမ္႔စိမ္႔ ထုိင္ၾကည္႔ေနခဲ႔သူ တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း´ ေတြ႔ရပါသည္ဟု ဆရာေနမ်ဳိးက အမွာစာထဲတြင္  အေသးစိတ္ေရးျပထားပါသည္။ ထုိ႔ျပင္` ကဗ်ာ၏ အလ်ားအနံကုိ တုိင္းတာၾကည္႔ပါက ကန္႔သတ္မဲ႔ ဇုံထဲသို႔ ေရာက္ရွိသြားႏုိင္ေသာ ယေန႔အခါသမယတြင္ သူ႔ကဗ်ာမ်ားႏွင့္ သူ႕အားထုတ္ပုံမွာ ဟန္ခ်က္ညီ၍ ေက်နပ္ဖြယ္ ေကာင္းသည္ဟု ဆုိခ်င္ပါသည္။ သူ႔ကဗ်ာမ်ား၏ အဓိပၸာယ္စီးဆင္းပုံမွာ  တခါတရံ မျမင္ရေသာ စီးေၾကာင္းမ်ားမွ တုိးေ၀ွ႕လာေနသလုိ တခါတရံ ေရွ႕တူရူမွ တည္႔တည္႔မတ္မတ္ စီးဆင္းလာသည္ကုိလည္း ေတြ႔ရပါသည္။ တခါတရံတြင္ သူ႕ကဗ်ာဖတ္ရင္း အဓိပၸာယ္စီးဆင္းမႈ ေခတၱျပတ္ေတာက္သြားၿပီးမွ ျပန္လည္ ယုိစီးလာသည္ကုိလည္း ေတြ႔ရပါသည္။ ေသခ်ာတာတစ္ခုက သူ႔မွာ အႏုပညာရွိသည္။ ယခု လရိပ္နဲ႔ ရက္တဲ႔ကဗ်ာ ကဗ်ာနဲ႔ ရက္တဲ႔ လရိပ္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာစုစည္းမႈသည္ သူ၏ ပြဲဦးထြက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈပင္ျဖစ္သည္။ သူ (သုိ႔) လြတ္လပ္လင္းအိမ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္သည္။´ ဟုလည္း ဆရာေနမ်ဳိးက မုဒိတာစကား ေရးသားထားပါသည္။

          ပထမဆုံးကဗ်ာမာတိကာကုိ အရင္ၾကည္႔ျဖစ္လုိက္သည္။ ကဗ်ာစုစုေပါင္း ၆၃ ပုဒ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ေတြက ရုိးစင္းလြန္းၿပီး အျခားကဗ်ာဆရာမ်ားအသုံးျပဳၿပီးသား ေခါင္းစဥ္မ်ားလားဟုပင္ ေတြးစရာရွိသည္။ ( ဥပမာ-မေန႔က သီခ်င္း၊ ၿပီးခဲ႔ေသာ ဇာတ္လမ္း၊ အခ်စ္သီခ်င္း)။ အခ်ဳိ႕ကဗ်ာေခါင္းစဥ္မ်ားကေတာ႔ ေခါင္းစဥ္ျမင္ရုံနဲ႔တင္ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္စြမ္းရွိသည္ကို ေတြ႔ရသည္။( ဥပမာ- အသက္ရွဴသံဟာ နံရံထဲမွာ၊ ဒီကေန႔ အသက္ကုိ လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ မ ေရႊ႕၊ အခန္းလြတ္ထဲက အေၾကစမ်ား၊ ေျခတုံးလုံးအကၤ်ီ)။ ယခုေနာက္ပုိင္းေခတ္ေပၚလြန္ကဗ်ာအေရးအသားမ်ားတြင္ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ကုိယ္တုိင္ပင္ ကဗ်ာ၏ အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုအျဖစ္ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနသည္႔ အေနအထားတြင္ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ေရြးခ်ယ္မႈသည္ အေရးႀကီး လာၿပီဟု ထင္မိသည္။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ လြတ္လပ္လင္းအိမ္သည္ လူငယ္တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္။ သူ၏ ရုိးေျဖာင့္မႈႏွင့္ ကဗ်ာခ်စ္မက္စိတ္ကုိေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳရမည္ျဖစ္သည္။ ယေန႔ကဗ်ာေခတ္၏ မတူကြဲျပားဆန္းသစ္ေသာ ကဗ်ာအေရးအသားအသစ္မ်ား၊ ကဗ်ာမုန္႔ဖုတ္နည္းမ်ား၊ ကဗ်ာဟင္းခ်က္နည္းမ်ားအၾကားတြင္ ကဗ်ာပြက္ရာ ကဗ်ာမခ်ဘဲ ကုိယ္ယုံၾကည္ရာကဗ်ာေရးဟန္သက္သက္ျဖင့္ ခ်ျပလာေသာ ကဗ်ာေလးမ်ားမွာ ႏွစ္လုိဖြယ္ေကာင္းလွသည္။

          လြတ္လပ္လင္းအိမ္၏ ကဗ်ာအမ်ားစုသည္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ အေငြ႔အသက္မ်ားျဖင့္ ဆြတ္ပ်ံ႕ေနသည္။ အသံ စီးဆင္းမႈ၊ နိမိတ္ပုံ။ စကားလုံးအဖြဲ႔အႏြဲ႕ စသည္ျဖင့္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာအားေကာင္းခဲ႔စဥ္တုန္းက အေရးအသားမ်ဳိး ျဖစ္သည္။

`က်ေန ေသာက္ေနက် ကုိင္းအဖ်ားမွာ

နားေနမိတဲ႔စိတ္

သစ္ရြက္ေၾကြသံဟာ

သစ္ပင္ေအာက္ကလား အေသြးအသားထဲကလား

သီခ်င္းေဟာင္းတစ္ပုဒ္နဲ႔

မေန႔ သစ္ရြက္ေလးဆီ တေငြ႔ေငြ႕ျပန္စိမ္း

ေတာက်ီးကန္းတစ္ေကာင္ရဲ႕

တစာစာဟစ္ေၾကြးသံဟာ

ပင္စည္ထဲ

သပ္တစ္ေခ်ာင္းအျဖစ္ စုိက္၀င္သြားေလရဲ႕။´

( အလြမ္းကဗ်ာမွ)

`ျဖားေယာင္းမႈကုိ ပြင့္ခ်ပ္အေပၚ အထင္းသားတြန္းတင္လုိ႔

၀တ္ဆံက တြန္းထြက္လာတဲ႔ ရနံ႕က ဖ်ားေလာက္စရာ

အဲဒီမွာ ရြက္၀ါေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြ

သူ႔အစာကုိ

သူ႔ ပြင့္ခ်ပ္နဲ႔ ခပ္ယူရင္း

အဲဒီမွာ သူ႕ရနံ႕ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြ။´

( ႏွင္းဆီနီနီ ကဗ်ာမွ)

          လြတ္လပ္လင္းအိမ္သည္ လူငယ္ျဖစ္သည္။ လူငယ္ျဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ အသစ္ကုိ လုိလားသည္။ အေရးအသား အဖြဲ႔အႏြဲ႔အသစ္ကုိ စမ္းသပ္လုိသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူသည္ အစြန္းေရာက္မသြား။ ေခတ္ေပၚဟန္ႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္အဖြဲ႔အႏြဲ႕ကုိ ခပ္ပါးပါးေလး ေပါင္းစပ္သည္။ အစြန္းမေရာက္။ သူနားလည္သေလာက္ သူခံစားရသေလာက္ ကဗ်ာဖတ္သူကုိ ျပန္လည္ ရရွိေစလုိ႔သည္႔ ေစတနာရွိသည္။ သူ႔အေရးအသား အကူးအေျပာင္းကုိ ယခုကဗ်ာစာအုပ္ထဲတြင္ အနည္းငယ္ေတြ႔ရသည္။

` ဒီကဗ်ာမွာ

ငါ႔အရိပ္ေပၚငါျပန္ျဖတ္ေပးရတဲ႔ အရသာနဲ႔

ငါ႔ေျခရာေပၚ ငါျပန္ခလုတ္တုိက္လဲတဲ႔ အရသာ

ဒီအရသာႏွစ္မ်ဳိးနဲ႔ ဒီကဗ်ာကုိ သုပ္ထားတယ္ ၊  သုတ္ထားတယ္

ဖတ္ရင္းတန္းလန္းသားရည္ယုိလာတဲ႔အထိျဖစ္ေနရမယ္

ဆုိလုိခ်က္က လူဟာ စိတ္မပါဘဲ အသက္မရွဴသင့္လုိ႔ ညႊန္းဆုိလိမ္႔မယ္

လွ်ာကို အရြတ္ဖတ္တစ္ခုလုိ ဆက္၀ါးေနမယ္႔အစား

ခ်က္ခ်င္းလွီးထုတ္ပစ္လုိက္တာက ပုိအရသာ ရွိတယ္လုိ႔ ေျပာမယ္

ဒီကေန႔ အသက္ကုိ `မ´ ေရႊ႕လုိက္တဲ႔အခါ

ဖိနပ္ေလ်ာတုိက္သံ မၾကားရေစနဲ႔။´

(ဒီကေန႔ အသက္ကုိ လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ မ ေရႊ႕ ကဗ်ာမွ)      

          လြတ္လပ္လင္းအိမ္၏ ကဗ်ာမ်ားကုိ ဖတ္ၿပီးသည္႔အခါ ထူးျခားမႈတစ္ခုကုိေတြ႔ရသည္။ ေသျခင္းတရား။ ဟုတ္ သည္။ လြတ္လပ္လင္းအိမ္သည္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ ေသျခင္းတရားရဲ႕ ရနံ႕ကုိ ရွဴရႈိက္မိသည္။ သူ႔ကဗ်ာမ်ားထဲတြင္ ထုိ မရဏတရားကုိ မၾကာခဏထည္႔သြင္းေဖာ္ျပသည္။

၁။အသက္ဓါတ္ကုိ ဆြဲဆန္႔ထားတဲ႔Solu-Cortefတစ္လုံးဟာ တျဖည္းျဖည္းေဆးသားလြင့္လြင့္လာ ( တမလြန္ဘူတာကဗ်ာမွ)

၂။ တြယ္ၿငိမႈ စြန္႔ပစ္မႈ ငါတု႔ိ ေသျခင္းတရားကုိ ခ်ဥ္းကပ္တတ္ဖုိ႔ လုိၿပီ (ေသျခင္းတရားကဗ်ာမွ)

၃။  ရွႈင္ခန္းရွိလည္း ရွင္ဖုိ႔ ေသခန္းရွိလည္း ေသဖုိ႔၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဒီေနရာကုိ ေရာက္ရွိခဲ႔ပါၿပီ ( အယူခံ ကဗ်ာမွ)

၄။ မိသားစုသစ္ပင္ေလးရဲ႕ အႏုပ်ဳိဆုံး အလွပဆုံးသစ္ကုိင္းေလးျဖစ္တဲ႔ မင္း ရုတ္တရက္ က်ဳိးက်သြားခဲ႔တယ္ ( တမလြန္ညီမေလးသုိ႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ ကဗ်ာမွ)

၅။မ်က္စိေလးမွိတ္ထား နားေလးစြင့္ထား ကုိယ္ေလးေဖာ႔ထား ေၾကးစည္ထုသံက မင္းကုိ ေကာင္းကင္ေပၚ ရုိက္တင္ေပးလိမ္႔မယ္ ( အကၤ်ီ အသစ္တစ္ထည္ မင္းဆီပုိ႔လုိက္တယ္ ဖုိးေက်ာ္ ကဗ်ာမွ)

အေဖ၊ညီမေလး၊သူငယ္ခ်င္းဖုိးေက်ာ္။ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြကို အလြယ္တကူဘယ္သူျဖတ္ၾကသည္လဲ။ ေသြးသား သံေယာဇဥ္ႀကီးတတ္တဲ႔ကဗ်ာဆရာလူငယ္ေလးတစ္ေယာက္၏အေတြးမွာ ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ ေသျခင္းတရားက လႊမ္းမုိး ထားသည္။ ထုိထက္ပုိေျပာရလွ်င္ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ။ သံသရာ။ ပူေလာင္ျပင္းျပေသာ မီးမ်ား။ သူ႔အေပၚ အခ်ိန္ျပည႔္ ရုိက္ခတ္ေနသာ ေသျခင္းတရားကုိ သူကဗ်ာအျဖစ္ ေဖာက္ထုတ္ပစ္လုိက္သည္ ။ ထုိသုိ႔ ေရးလုိက္ျခင္းျဖင့္ လြတ္လပ္ လင္းအိမ္တစ္ေယာက္ လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးပါေစေတာ႔။ ကဗ်ာေရးေနစဥ္အတြင္း စိတ္၏ ၿငိမ္းေအးရာကုိ ရွာေတြ႔ပါေစေတာ႔။ တကယ္တမ္းက်ေတာ႔ ထုိသုိ႔ ကြ်န္ေတာ္မေျပာပါ။ လြတ္လပ္လင္းအိမ္သည္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က တရားျပရမည္႔ သူ တစ္ေယာက္မဟုတ္ ။ သူ႔တြင္ တရားရွိမရွိ၊ သူ တရားသိ မသိ သူ႔ကဗ်ာေတြက ေျပာျပေနပါသည္။

`ကရြတ္ကင္းေလွ်ာက္

ထပ္ဖန္ေရာက္သုိ႔။´

( မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္)

ၿပီးရင္ . . .  အစဆီ ျပန္သြားၾကရမွာ

ၿပီးရင္ . . .  အဆုံးဆီ ျပန္သြားၾကရမွာ

ၿပီးရင္ . . . အစဆီ ျပန္သြားၾကရမွာ

ၿပီးရင္ . . .ၿပီးရင္ . . .။

( သံသရာ ကဗ်ာမွ)

မိတ္ေဆြလား ရန္သူလား

ႏွာသီးဖ်ားမွာ နားတဲ႔ ငွက္

ဖမ္းရခက္တယ္။

သတိနဲ႔ ေစာင့္ၾကည္႔

အဲဒီငွက္

ပုိက္ကြန္ထဲ ေရာက္သြားၿပီဆုိတာနဲ႔

ခင္ဗ်ားဟာ ပုိက္ကြန္ထဲက လြတ္ေျမာက္သြားလိမ္႔မယ္။

(က်င့္စဥ္ ကဗ်ာမွ)

          လြတ္လပ္လင္းအိမ္၏ လရိပ္နဲ႔ ရက္တဲ႔ ကဗ်ာ၊ ကဗ်ာနဲ႔ ရက္တဲ႔ လရိပ္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာစာအုပ္ေလးကိုေတာ႔ ကဗ်ာခ်စ္သူမ်ားထံ အေရာက္ပုိ႔လုိက္ပါၿပီ။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္၏ ႏူးညံ႔မႈ၊ ေၾကကြဲမႈ။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကေပးေသာ ခံစားမႈ၊ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္က ေပးေသာ တရားသည္ လြတ္လပ္လင္းအိမ္ႏွင့္ မသက္ဆုိင္ေတာ႔။ ကဗ်ာဖတ္သူႏွင့္သာ တုိက္ရုိက္ သက္ဆုိင္ ပါေတာ႔သည္။ ကဗ်ာဖတ္သူ၏ ကဗ်ာကုိယ္ခံအားေကာင္းသေလာက္ ကဗ်ာမ်ားက အေရာက္ပုိ႔ၾကပါလိမ္႔မည္။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာစရာမလုိေတာ႔ပါ။ ေကာင္းကင္တြင္ လရိပ္တစ္ခု ယွက္ျဖာေနသည္။ ဘယ္လုိ လရိပ္လဲ။ ကဗ်ာနဲ႔ ရက္တဲ႔ လရိပ္ျဖစ္သည္။

မင္းနဒီခ