စိတ္ေျဖေတး
ဦးထုပ္ကုိ
ေနာက္ျပန္ေဆာင္းထားတယ္
ကုိယ္႔စိတ္ကုိယ္
ေျဖဖုိ႕ ဘယ္သီခ်င္းကို ဆုိရမလဲ
အကၤ်ီက
ခပ္ပြပြ ေဘာင္းဘီက ဂြက်က်
ေခတ္က
ေမာ္ေတာ္ကားကုိ သဲႀကိဳးတပ္ၿပီး စီးေနတဲ႕ ေခတ္
ငါ
ေက်ာက္ခ်ထားတဲ႕ မွတ္တုိင္က
လူႀကီးမင္းေခၚဆုိေသာ
ဆက္သြယ္မွဳဧရိယာျပင္ပမွာ
ဆာေလာင္မွဳဟာ
အဆက္မျပတ္ေလာင္ေနတဲ႕ မီး
လုိအပ္တာထက္ပုိၿပီး
ျဖန္႕ကားထားခ်င္တဲ႕ လက္ေတြ
အတၱရဲ႕
အတုိင္းအရွည္ကုိ ငါမသိ
ေလာဘကုိ
ၿငိမ္းသတ္ဖုိ႕ရာ ငါ႔မွာ တရားမရွိ
ခမ္းနားခ်င္ခဲ႕
ခမ္းနားခ်င္ခဲ႕
ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္ရဲ႕
မွတ္သိစိတ္မ်ဳိးနဲ႔ ငါေအာ္တယ္
ေသခ်င္ေလာက္ေအာင္ပူတဲ႕
မႏၱေလးလမ္းမွာ
မႏၱေလးလမ္းဟာ
ေသအံ႕မူးမူးအပူသည္တစ္ေယာက္လုိမ်ဳိး
သူ႕ကုိယ္သူ
ကြ်မ္းၿမိဳက္ေတာက္ေလာင္လုိ႕
အဲဒီလုိ
တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕
ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္မွဳကိုမွ
ေစာင္႔ေမွ်ာ္ထိတ္လန္႕ေနရတဲ႕
မ်က္လုံးနဲ႕
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕
ကုိယ္ေရးရာဇ၀င္ဟာ
ဘယ္ေတာ႕မွ
အမွားမကင္းႏုိင္ဘူး
လူမမာတစ္ေယာက္လုိ
ၿပဳံးရင္း
ငါ
ဦးထုပ္ကုိ ေနာက္ျပန္ေဆာင္းထားတယ္
ဒီကဗ်ာကုိ
ရူးသြပ္မွဳနဲ႕ တန္ဆာဆင္ထားတယ္။
မင္းနဒီခ
No comments:
Post a Comment